Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Ιράν”

Ημέρα: 41 – Δευτέρα 3/9/2018
Απόσταση: 174 χλμ (σύνολο: 10.137 χλμ)
Διαδρομή: Τεχεράνη (Ιράν)

Το βράδυ που γύρισα η Πολωνέζα συγκάτοικος μου κοιμόταν, το ίδιο και το πρωί που ξύπνησα. Έφτιαξα τα πράγματα μου αθόρυβα – αθόρυβα και τα κατέβασα στη ρεσεψιόν, όπου και τα άφησα για να μην τα κουβαλάω μαζί μου όλη μέρα. Γρήγορο πρωινό, παρέα με το σκυλί μασκότ του ξενώνα, και έπειτα στους δρόμους πάλι.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ξεκίνησα με την Αμερικάνική Πρεσβεία, την εγκαταλελειμμένη δηλαδή Αμερικάνικη Πρεσβεία μετά τα γεγονότα του 1979, κατά τη διάρκεια των οποίων καταλήφθηκε από διαδηλωτές και οι υπάλληλοι της κρατήθηκαν όμηροι για 444 ολόκληρες μέρες. Κάποιοι σίγουρα θα έχουν δει το “Argo” του Ben Affleck, μια ταινία που έπαιξε στον κινηματογράφο πριν 5-6 χρόνια και περιγράφει εκείνο το περιστατικό. Προσωπικά, εγώ από εκεί είχα μάθει την ιστορία και φυσικά δεν μπορούσα να αφήσω την Τεχεράνη χωρίς να περάσω από εκεί.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Σήμερα, ο χώρος της πρεσβείας λειτουργεί σαν μουσείο. Το βρήκα σχετικά εύκολα, πήρα το εισιτήριο μου και μπαίνοντας στο χώρο, ενημερώθηκα από το παιδί που ήταν υπεύθυνος εκεί ότι μπορούσα αν ήθελα να παρακολουθήσω δωρεάν μια μικρή ξενάγηση, η οποία θα ξεκινούσε σε κανένα 10λεπτο. Άρπαξα την ευκαιρία φυσικά, αλλά όταν έφτασε η ώρα διαπίστωσα ότι ήμουν ο μοναδικός επισκέπτης και συνεπώς η ξενάγηση θα ήταν πριβέ. Ακόμα καλύτερα.

Η ξενάγηση έγινε στον 1ο όροφο, το τμήμα δηλαδή της πρεσβείας που ήταν κλειστό για το κοινό όταν αυτή λειτουργούσε. Υπήρχε μια αναπαράσταση του γυάλινου δωματίου, του χώρου όπου μπορούσαν να γίνονται συζητήσεις χωρίς να υπάρχει δυνατότητα υποκλοπής από κάποιον εκτός της πρεσβείας. Στις καρέκλες υπήρχαν κάποια κέρινα ομοιώματα των τότε πρακτόρων της πρεσβείας, όχι ιδιαίτερα καλής ποιότητας θα έλεγα αφού έμοιαζαν με κούκλες που κάποιος είχε πάρει από κατάστημα ενδυμάτων. Προχωρήσαμε στις αίθουσες αποστολής και λήψης μηνυμάτων όπου υπήρχαν οι διάσημες μηχανές κρυπτογράφησης Enigma. Εφεύρεση του Γερμανού Arthur Scherbius που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους για την προστασία της εμπορικής, διπλωματικής και στρατιωτικής επικοινωνίας.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Η μηχανή κρυπτογράφησης Enigma.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ο ξεναγός μου στην Αμερικάνικη πρεσβεία, επί το έργον.

Στις 4 Νοεμβρίου 1979, περίπου 300 Ιρανοί φοιτητές κατέλαβαν την αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη. Στη διάρκεια της κρίσης, οι σπουδαστές απέκτησαν πρόσβαση στο αρχείο της πρεσβείας, ερμηνεύοντας κάποια έγγραφα ως απόδειξη της ύπαρξης ενός κινήματος για την ανατροπή της ιρανικής επανάστασης.

Οι ΗΠΑ αμέσως επέβαλλαν οικονομικές πιέσεις στο Ιράν, με εμπάργκο σε ιρανικά προϊόντα και δέσμευση ιρανικών καταθέσεων σε αμερικανικές τράπεζες. Εκείνες τις 444 μέρες που κρατούνταν οι όμηροι, υπήρξαν απειλές στρατιωτικής επέμβασης και μια αποτυχημένη μυστική επιχείρηση διάσωσης των ομήρων, με το όνομα “Επιχείρηση Νύχι του Αετού”, που οδήγησε στο θάνατο 8 Αμερικανών στρατιωτών και ενός Ιρανού πολίτη. Τελικά η κρίση έληξε με τη διακήρυξη του Αλγερίου κατά την οποία, μεταξύ άλλων, προέβλεπε πως οι ΗΠΑ δεν θα αναμιγνύονταν στρατιωτικά ή πολιτικά στις εσωτερικές υποθέσεις του Ιράν. Η κατάληξη αυτή χαρακτηρίστηκε ως ήττα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ με ταυτόχρονη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον, σηματοδοτώντας παράλληλα την έναρξη μιας έντονης και μακράς περιόδου εχθρότητας μεταξύ των δύο χωρών.

Η ξενάγηση που κράτησε κανένα τέταρτο τέλειωσε στην αίθουσα προβολών, με δύο μικρά ντοκιμαντέρ. Αρκετά ενημερωτικά αφενός, αλλά και με μεγάλη δόση προπαγάνδας αφετέρου, δαιμονοποιώντας την Αμερική. Συν τις άλλοις, κάθε φορά που ο αρκετά ευγενικός κατά τα άλλα ξεναγός μου, μου ανακοίνωνε ότι κανένας από τους ομήρους δεν έπαθε κάτι και όλα αυτά που γράφονται είναι υπερβολές της Δύσης, σκεφτόμουν την ιστορία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που είχαν συλλάβει οι Τούρκοι στον Έβρο, λίγους μήνες πριν. Πόσο διαφορετικό είναι τελικά να ζεις τα γεγονότα από τη μία ή την άλλη πλευρά. Να σημειωθεί ότι οι Έλληνες Μητρετώδης και Κούκλατζης επέστρεψαν στα σπίτια τους μετά από 167 μέρες ομηρίας, το ένα τρίτο δηλαδή σε σχέση με την ομηρία των Αμερικανών.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Συντρίμμια του αμερικάνικου ελικοπτέρου που προσπάθησε να απελευθερώσει τους ομήρους της πρεσβείας αλλά καταρρίφθηκε έξω από την Τεχεράνη, αφήνοντας 8 Αμερικανούς νεκρούς.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Η ώρα περνούσε όμως και εγώ είχα ακόμα πολλά πράγματα να κάνω. Άφησα το μέρος και παίρνοντας το μετρό, πήγα προς το εμπορικό κέντρο. Εκείνο το εμπορικό κέντρο που την πρώτη μου μέρα στο Ιράν, μια νεαρή κοπελίτσα με το όνομα Fama, μου είχε δώσει την SIM της για να με βοηθήσει στο ταξίδι μου. Της είχα πει ότι θα επέστρεφα να την ευχαριστήσω και δεν είχα σκοπό να αθετήσω την υπόσχεση μου.

Πήρα το μετρό της Τεχεράνης, έναν από τους καλύτερους τρόπους να μετακινηθείς στην πόλη αν θες να αποφύγεις την κίνηση, και έφτασα στην περιοχή που ήθελα. Να ξέρετε ότι οι θρησκευτικές απαγορεύσεις ισχύουν και στο μετρό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν βαγόνια μικτά και βαγόνια μόνο για γυναίκες (το τελευταίο του συρμού), στα οποία καλό είναι να μην εισέλθετε έστω και κατά λάθος. Υπάρχει αρκετή σήμανση άλλωστε, και στα αγγλικά αυτή τη φορά, ώστε να αποφεύγονται τέτοια ασυγχώρητα λάθη.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Το εμπορικό κέντρο στο οποίο δούλευε η Fama.

Την βρήκα εκεί, όπως και την πρώτη μέρα, να εξυπηρετεί δύο πελάτες. Έκατσα παραπέρα για να μην ενοχλήσω μέχρι που τέλειωσε. Τότε είναι που κοίταξε προς τη μεριά μου και με αναγνώρισε τρέχοντας αμέσως να με χαιρετήσει. Πιάσαμε για λίγο την κουβέντα και της έδωσα ένα μικρό δώρο που της είχα φέρει από το Isfahan, μαζί με ένα μικρό βραχιολάκι που κρατούσα από Ελλάδα. Είμαι σίγουρος ότι δεν γνώριζε πόσο πολύ με είχε βοηθήσει εκείνη η SIM που μου είχε δώσει, εγώ ήξερα όμως και ήμουν ευγνώμων. Όχι μόνο για το μικρό της δώρο, αλλά κυρίως για τον τρόπο που το έκανε, βοηθώντας έναν ξένο στον οποίο δεν είχε καμία υποχρέωση και χωρίς να περιμένει καμία ανταμοιβή. Χαιρετηθήκαμε και έφυγα. Λίγο αργότερα μου έστειλε φωτογραφία με το βραχιολάκι στο χέρι της.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Πήρα κάτι πρόχειρο από το δρόμο για κολατσιό και ξαναμπήκα στο μετρό με κατεύθυνση το Μαυσωλείο του Χομεϊνί, στα νότια της πόλης. Αμέσως μόλις βγήκα από το σταθμό, βρέθηκα σε ένα όμορφο πάρκο με μεγάλο σιντριβάνι, ενώ στο βάθος ξεχώριζε το τεράστιο αυτό συγκρότημα. Έχει μεσημεριάσει και η ζέστη ήταν για άλλη μία φορά ανυπόφορη. Άφησα τα πράγματα μου σε ένα ειδικό χώρο έξω από το Μαυσωλείο, έβγαλα τα παπούτσια μου και εισήλθα στο εσωτερικό του.

Για άλλη μία φορά μου απαγόρευσαν να χρησιμοποιήσω την DSLR για φωτογραφίες. Συμβιβάζομαι και τραβάω με το κινητό μου, δεν είχα άλλη επιλογή άλλωστε. Τουλάχιστον μου επιτράπηκε η είσοδος, κάτι που σε αρκετά Μαυσωλεία απαγορεύεται για μη μουσουλμάνους. Μόνο όταν έφτασα στον κεντρικό χώρο προσευχής συνειδητοποίησα το μέγεθος αυτού εδώ του δημιουργήματος. Στο κέντρο βρισκόταν το λείψανο του επί μία δεκαετία ηγέτη του Ιράν. Παντού στρωμένα χαλιά και πλήθη πιστών να προσεύχονται.

Το Μαυσωλείο του Ruhollah Khomeini φιλοξενεί τους τάφους του Ayatollah Khomeini, της συζύγου του Khadijeh Saqafi και του δεύτερου γιου του Ahmad Khomeini. Στο ίδιο χώρο έχουν ταφεί αρκετά σημαντικά πολιτικά πρόσωπα, όπως ο πρώην πρόεδρος Akbar Hashemi Rafsanjani, ο πρώην αντιπρόεδρος Hassan Habibi, ο αντιστράτηγος Ali Sayad Shirazi και άλλοι. Το Μαυσωλείο βρίσκεται στο νεκροταφείο του Paradise of Zahra, στα νότια της Τεχεράνης, ενώ κατασκευή άρχισε το 1989, αμέσως μετά το θάνατο του Χομεϊνί. Έχει έκταση σχεδόν 5.000 στρεμμάτων και στον ίδιο χώρο στεγάζονται ένα πολιτιστικό και τουριστικό κέντρο, ένα πανεπιστήμιο για τις Ισλαμικές μελέτες, ένα ιεροδιδασκαλείο, ένα εμπορικό κέντρο και ένα πάρκινγκ 20.000 αυτοκινήτων. Το κόστος αυτού του συγκροτήματος υπολογίζεται στα 2 δισεκατομμύρια αμερικάνικα δολάρια.

Ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε αυτό το εξαιρετικά σημαντικό για τον ιρανικό λαό έργο, ήταν ο Mohammed Tehrani. Το εξωτερικό του ναού έχει ένα χρυσό θόλο πάνω σε ένα ψηλό τύμπανο και περιβάλλεται από τέσσερις ελεύθερους μιναρέδες. Το ιερό περιβάλλεται από μια μεγάλη ορθογώνια πλατεία, σχεδιασμένη ώστε για να φιλοξενεί μεγάλο αριθμό πιστών. Η σαρκοφάγος του Χομεϊνί βρίσκεται κεντρικά κάτω από τον επιχρυσωμένο θόλο, ο οποίος θόλος στηρίζεται πάνω σε οκτώ μεγάλες μαρμάρινες στήλες που περιβάλλουν τη σαρκοφάγο. Οι 4 πύργοι που πλαισιώνουν το ναό έχουν ύψος 91 μέτρων, συμβολίζοντας την ηλικία του Χομεϊνί όταν πέθανε. Ο τεράστιος χρυσός κεντρικός τρούλος είναι διακοσμημένος με 72 τουλίπες, οι οποίες συμβολίζουν τους 72 μάρτυρες που πολέμησαν και πέθαναν με τον Ιμάμ Χοσεΐν στην Καρμπάλα. Οι επιφάνειες του δαπέδου και του τοίχου είναι κατασκευασμένες από γυαλισμένο λευκό μάρμαρο ενώ το πάτωμα είναι καλυμμένο με πανέμορφα περσικά χαλιά, 12.000 στον αριθμό και από 12 τετραγωνικά μέτρα το καθένα.

Υπολογίζεται ότι 10 εκατομμύρια Ιρανών είχαν παρακολουθήσει την κηδεία του ηγέτη τους το 1989. Ήταν μάλιστα τέτοιο το πάθος των πιστών του, που καθώς το σώμα του μεταφερόταν προς το νεκροταφείο, το πλήθος απέσπασε το φέρετρο και άρχισε να το περνάει πάνω από τα κεφάλια των πιστών για να πάρουν την ευλογία του. Μέχρι και ελικόπτερο κλήθηκε για να αποσπάσει το φέρετρο πίσω αλλά ήταν ήδη πολύ αργά, αφού κάποια στιγμή το φέρετρο έπεσε κάτω και ο παθιασμένος κόσμος άρχισε να σκίζει κομμάτια από το λευκό κάλυμμα του νεκρού σώματος, ώστε να τα κρατήσει σαν ιερά κειμήλια. Το 2009 σημειώθηκε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας κοντά στο χώρο του Μαυσωλείου, σύμφωνα με ιρανικά κρατικά ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης, χωρίς όμως να προκαλέσει μεγάλες ζημιές παρόλο που ένας βομβιστής αυτοκτονίας πυροδότησε μια βόμβα στο εσωτερικό του.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Δώστε βάση στο μέγεθος του χαλιού…

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Άλλο ένα παγωτάκι μετά την επίσκεψη μου στο Μαυσωλείο. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι όταν γυρίσω Ελλάδα θα χρειάζομαι οδοντίατρο.

Γυρνάω στη στάση του μετρό και επιστρέφω στο κέντρο της πόλης. Όλοι οι οδηγοί εμφανίζουν σαν τοπ αξιοθέατο το Golestan Palace, θεωρώ λοιπόν ότι δε γίνεται να φύγω από εδώ χωρίς να το επισκεφτώ. Το παλάτι βρισκόταν σχεδόν δίπλα στο Μεγάλο Παζάρι της Τεχεράνης, συνεπώς θα μπορούσα να τα συνδυάσω, αφιερώνοντας χρόνο και στα δύο αυτά μέρη.

Το εισιτήριο για το παλάτι ήταν σχετικά ακριβό, 300.000 τόμαν μόνο για τη γενική είσοδο και την κεντρική αίθουσα, 80.000 τόμαν για κάθε άλλο κτίριο ή έκθεση που γινόταν στο συγκρότημα. Συνολικά δηλαδή γύρω στα 800.000 τόμαν. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δε με εντυπωσίαζαν τα μεγάλα παλάτια και ο συσσωρευμένος πλούτος οπότε αποφάσισα να μην αφιερώσω τόσο πολύ χρόνο εδώ ώστε να περιηγηθώ σε κάθε του αίθουσα, επιλέγοντας λοιπόν το οικονομικό εισιτήριο.

Το Golestan Palace είναι ένα μεγάλο συγκρότημα, παλαιά βασιλική κατοικία κατά τη δυναστεία των Κατζάρων. Είναι ένα από τα παλαιότερα ιστορικά μνημεία της Τεχεράνης που αποτελείται από κήπους, βασιλικά κτίρια και μεγάλες συλλογές της ιρανικής και της ευρωπαϊκής παράδοσης του 18ου και 19ου αιώνα. Συνολικά αφορά 17 κατασκευές που χρησιμοποιήθηκαν για σημαντικούς εορτασμούς και στέψεις μεταξύ των άλλων. Εντός αυτού υπάρχουν τρία κύρια αρχεία, το φωτογραφικό αρχείο, η βιβλιοθήκη χειρογράφων και το αρχείο των εγγράφων. Μεταξύ του 1925 και 1945, μεγάλο μέρος των κτιρίων του συγκροτήματος καταστράφηκε, έπειτα από εντολές του Reza Shah, ο οποίος θεωρούσε ότι το παλάτι των Κατζάρων δεν έπρεπε να εμποδίζει την ανάπτυξη μιας σύγχρονης πόλης. Από το 2013 ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Στη βεράντα Karim Khani Nook, χτισμένη το 1759.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Πανέμορφες συλλογές με έπιπλα και πορσελάνες, από κάθε γωνιά του κόσμου.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ένας μετεωρίτης 54 κιλών, δώρο προς τον Naser al-Din Shah.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Φεύγοντας από το παλάτι, μετά από λίγο περπάτημα, βρέθηκα στο διάσημο “Μεγάλο Παζάρι της Τεχεράνης”. Με ανοιχτό το gps, για να μπορώ να προσανατολίζομαι, πέρασα στο εσωτερικό του. Το παζάρι χωρίζεται σε μεγάλους διαδρόμους συνολικού μήκους άνω των 10 χιλιομέτρων, με τον κάθε διάδρομο να εξειδικεύεται σε συγκεκριμένο είδος εμπορευμάτων. Η κύρια είσοδος είναι η Sabze Meydan, αλλά υπάρχουν αρκετά σημεία από τα οποία μπαινοβγαίνει ο κόσμος. Πέρα από το παζάρι, στον ίδιο χώρο υπάρχουν τζαμιά, ξενώνες και τράπεζες, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά μεγάλο συγκρότημα.

Τα παλαιότερα διατηρημένα κτίρια, δηλαδή οι τοίχοι και τα περάσματα, σπάνια υπερβαίνουν σε ηλικία τα 400 χρόνια, με πολλά από αυτά να κατασκευάζονται ή να ανοικοδομούνται τους τελευταίους δύο αιώνες. Το παζάρι μεγάλωσε ως “πόλη εντός της πόλης” κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και ήταν σε θέση να επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό και χωρίς πολλές εξωτερικές παρεμβάσεις. Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του χώρου αυτού είναι η σύνδεση του, ως δύναμη συντηρητισμού στην κοινωνία του Ιράν, παρέχοντας ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των κληρικών και των εμπόρων της μεσαίας τάξης. Η Επανάσταση του 1979 έλαβε ισχυρή υποστήριξη από αυτές τις δυνάμεις, σε οργάνωση αλλά και χρηματοδότηση.

Περιπλανήθηκα για ώρα στο εσωτερικό του αν και δυσκολευόμουν αρκετά για να βρω αυτό που έψαχνα, δηλαδή μερικά δώρα για την οικογένεια και τους φίλους μου πίσω στην Ελλάδα. Πρέπει πραγματικά να έχεις πολύ χρόνο, σε πρώτη φάση για να χαρτογραφήσεις και έπειτα για να διαλέξεις από τα εμπορεύματα αυτού του τεράστιου μέρους. Στους διαδρόμους του, πέρα από τον κόσμο, υπήρχαν πολλοί που έσερναν καροτσάκια. Από δεκάχρονα μικρά παιδιά μέχρι μεγάλους σε ηλικία άντρες. Είχαν το ρόλο των φορτωτικών, με μικρές πινακίδες στα περισσότερα από τα καρότσια. Ήταν ο μοναδικός τρόπος άλλωστε για να μπορέσει κάποιος έμπορος να φέρει το εμπόρευμα του και αντίστοιχα, ένας πελάτης, να μεταφέρει την αγορά του έξω από τα στενά δρομάκια του παζαριού.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ήθελα λέει, αν προλάβαινα, να επισκεπτόμουν και το διάσημο Μουσείο Χαλιών της Τεχεράνης, αλλά δεν τα κατάφερα. Για να είμαι ειλικρινής, το είχα επισκεφθεί στο προηγούμενο ταξίδι μου εδώ, πριν από 8 χρόνια, έτσι δεν ήταν στις προτεραιότητες μου σήμερα, αλλιώς θα είχα στριμώξει λίγο παραπάνω το πρόγραμμα μου ώστε να το είχα χωρέσει.

Το Μουσείο Χαλιών, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Abdol-Aziz Mirza Farmanfarmaian, βρίσκεται δίπλα στο πάρκο Laleh και ιδρύθηκε το 1976. Τα εκθέματα του περιλαμβάνουν μια ποικιλία περσικών χαλιών από όλο το Ιράν, που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα μέχρι σήμερα. Ο εκθεσιακός του χώρος καταλαμβάνει 3.400 τετραγωνικά μέτρα και η βιβλιοθήκη του περιλαμβάνει 33.000.000 βιβλία. Η διάτρητη δομή γύρω από το εξωτερικό του μουσείου έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μοιάζει με αργαλειό χαλιών και να σκιάζει στους εξωτερικούς τοίχους, μειώνοντας την επίδραση του ζεστού καλοκαιριού στην εσωτερική θερμοκρασία. Οι φωτογραφίες παρακάτω είναι τραβηγμένες από το καλοκαίρι του 2011.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ώρα για φαγητό όμως. Βρήκα ένα μικρό μαγαζάκι με μυρωδάτα κεμπάπ και χώθηκα μέσα. Έπρεπε αφενός να καλύψω την πείνα μου και αφετέρου να οργανωθώ. Ήταν αργά το απόγευμα πλέον και ήθελα να δω πως θα εκμεταλλευόμουν το διαθέσιμο χρόνο που μου είχε μείνει.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Αποφάσισα ότι το τελευταίο αξιοθέατο που θα επισκεπτόμουν ήταν ο πύργος Azadi, ένα απωθημένο από την προηγούμενη επίσκεψη μου. Ο πύργος αυτός χτίστηκε το 1971 και είναι ένα από τα ορόσημα της Τεχεράνης. Σχεδιασμένος από τον Hossein Amanat, ο οποίος προσπάθησε να συνδυάσει στοιχεία της κλασικής αρχιτεκτονικής των Σασσανιδών με τη σύγχρονη ιρανική αρχιτεκτονική. Το πρώτο όνομα που το δόθηκε ήταν πύργος Shahyad και χτίστηκε για να εορταστεί η επέτειος του 2500ου έτους από την ίδρυση της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Ο πύργος έχει ύψος 45 μέτρα ύψος και είναι εξολοκλήρου επενδυμένος με λευκό μάρμαρο από την επαρχία Isfahan. Περιλαμβάνει 8.000 πέτρινους λίθους που προμήθευσε ο Ghanbar Rahimi, γνωστός ως ο Σουλτάνος της Πέτρας, διάσημος για την εκτεταμένη γνώση του σε αυτόν τον τομέα. Το έργο χρηματοδοτήθηκε κυρίως από μια ομάδα 500 Ιρανών βιομηχάνων και υπολογίζεται ότι κόστισε περίπου έξι εκατομμύρια δολάρια.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Έμεινα εκεί μέχρι τη δύση του ήλιου, απολαμβάνοντας το  τελευταίο ηλιοβασίλεμα του ταξιδιού μου. Αρκετός κόσμος περιπλανιόταν τριγύρω ενώ ένας ηλικιωμένος φύλακας με μια σφυρίχτρα στο στόμα προσπαθούσε να απομακρύνει τους νέους από το γρασίδι, αλλά μάταια.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Τέλος οι βόλτες. Γύρισα στο hostel, πήρα τα πράγματα που είχα αφήσει εκεί και επιστρέφοντας στο μετρό, πήρα κατεύθυνση για το διεθνές αεροδρόμιο Imam Khomeini που βρίσκεται 50 χιλιόμετρα από την πόλη. Κοντά στην Τεχεράνη υπάρχει και το αεροδρόμιο Mehrabad, που χρησιμοποιείται όμως για πτήσεις εσωτερικού. Πετούσα αργά τη νύχτα αλλά σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να είμαι από νωρίς εκεί, δεν ξέρεις άλλωστε τι μπορεί να προκύψει. Αυτή ήταν και η σοφότερη ίσως απόφαση που πήρα εκείνη τη μέρα.

Στο μετρό με ενημερώνουν ότι τα δρομολόγια προς το αεροδρόμιο είχαν σταματήσει αρκετά νωρίς, αναγκάζομαι λοιπόν να βγω έξω στην πιάτσα των ταξί και να βρω εκεί μεταφορικό μέσο. Βρίσκω ένα ταξί και κινούμενος προς το αεροδρόμιο περνάω από το Μαυσωλείο του Imam Khomeini, που είναι πλέον φωτισμένο και εντυπωσιακό, με τους τεράστιους μιναρέδες του.

Έφτασα στο αεροδρόμιο σχεδόν 6 ώρες πριν την πτήση μου, σκεφτόμενος ότι όλο και καμιά γωνίτσα θα έβρισκα για να αράξω και ίσως κοιμηθώ λιγάκι. Για κακή μου τύχη, Ηράκλειο θα έφτανα το επόμενο πρωί, κατά τις 11:00, και στις 14:00 έπιανα δουλειά. Ναι, ναι… το ξέρω ότι δεν ήταν έξυπνη απόφαση, αλλά τουλάχιστον έτσι μπορούσα να κερδίσω 1-2 έξτρα μέρες στο Ιράν, θεώρησα λοιπόν ότι άξιζε τον κόπο όσο κι αν δυσκολευόμουν εκείνη τη μέρα. Στον πίνακα ανακοινώσεων παρατηρώ ότι οι μισές πτήσεις έχουν ακυρωθεί, άλλη μία συνέπεια της οικονομικής κρίσης που επέβαλαν οι νέες κυρώσεις. Μία μέρα μετά που γύρισα Ελλάδα, σε ανακοίνωση της η Aegean με την οποία ταξίδεψα, διέκοπτε και αυτή τις πτήσεις για Τεχεράνη υπό τα νέα δεδομένα.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Βέβαιος ότι έχω χαιρετήσει για τα καλά την Τεχεράνη, βρίσκω ένα παγκάκι και αράζω για λίγο. Βγάζω το πορτοφόλι και μετράω τα χρήματα που έμειναν. 45 ευρώ και 110.000 τόμαν. Εντάξει, τζάμπα αγχωνόμουν. Τρεις εβδομάδες τώρα πρόσεχα τα έξοδα μου ώστε να μείνω εντός προϋπολογισμού. Ο λόγος, όπως έχω προαναφέρει, είχε να κάνει με το οικονομικό εμπάργκο που έχει επιβληθεί στο Ιράν, απαγορεύοντας την ανάληψη χρημάτων, με κάρτες ή οποιοδήποτε άλλο μέσο.

Κρατάω μερικά χαρτονομίσματα για τη συλλογή μου και όλα τα υπόλοιπα τα εξαργυρώνω σε τοπικά χειροποίητα γλυκά για τους φίλους μου πίσω στην Ελλάδα. Δοκιμάζω να ρωτήσω για αναμνηστικά μαγνητάκια, στο κατάστημα από όπου αγόρασα τα γλυκά, αλλά οι άνθρωποι με κοιτούσαν σαν εξωγήινο, μην καταλαβαίνοντας που θα μπορούσαν αυτά να χρησιμοποιηθούν. Σκέφτομαι να δοκιμάσω την τύχη μου για δώρα στα duty free, φορτώνω λοιπόν τα πράγματα μου και πάω προς τον έλεγχο διαβατηρίων. Με το ένα χέρι στο κινητό, ανταλλάζω μηνύματα με τον Payam που μου έστειλε για να τσεκάρει αν πήγαν όλα καλά σήμερα, ενώ με το δεύτερο χέρι αναζητώ το διαβατήριο μου για τον έλεγχο. Φτάνοντας στον ελεγκτή διαπιστώνω ότι το διαβατήριο μου δεν είναι στη θέση του.

“Δεν είναι εκεί; Τι εννοείς δεν είναι εκεί;” Βγαίνω από τη σειρά και πηγαίνω σε μια γωνιά ώστε να ψάξω καλύτερα. Ταυτόχρονα, μέσα στον πανικό μου, σκόρπιες σκέψεις βομβαρδίζουν το μυαλό μου. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει μία… “πρέπει να μας αφήσετε μία ταυτότητα για να περάσετε”. Με λούζει κρύος ιδρώτας, αφού μέσα στον πανικό μου δεν μπορώ να θυμηθώ που μου ζήτησαν ταυτότητα. Βρίσκω τον πάγκο με τις πληροφορίες του αεροδρομίου και εξηγώ στον υπάλληλο τι έχει γίνει. Η απάντηση του, ότι χωρίς διαβατήριο θα είναι εξαιρετικά απίθανο να ταξιδέψω απόψε, απλά χειροτερεύει τον πανικό μου. Μου προτείνει να καλέσω κάποιον γνωστό μου, να βρω ένα ξενοδοχείο και το επόμενο πρωί να επισκεφτώ την ελληνική πρεσβεία για να δηλώσω απώλεια και να κάνω αίτηση για νέο. Αρνούμαι να δεχτώ τη σκέψη αυτή και προσπαθώ να θυμηθώ ποιος είχε ζητήσει το διαβατήριο μου. Πιστεύοντας ότι το είχα ξεχάσει εκείνη τη μέρα, πείθομαι ότι μου το είχαν ζητήσει στο παλάτι.

Κατεβαίνουμε στα κεντρικά γραφεία του αεροδρομίου και μετά από μια γρήγορη επίσκεψη στο εκεί αστυνομικό τμήμα, όπου επίσης με προτρέπουν να ενημερώσω τους δικούς μου ότι έχασα την πτήση, συνεχίζουμε στο γραφείο του υπαλλήλου από τις πληροφορίες. Εν τω μεταξύ, ανοίγω τη φωτογραφική μηχανή και αρχίζω να ελέγχω τις φωτογραφίες μήπως και ξεμπλοκάρω τη μνήμη μου. Ξαφνικά θυμάμαι. Μου είχαν ζητήσει ταυτότητα στο Holy Defense Museum για να μου δώσουν το audioguide, μια μέρα πριν. Και φυσικά, όταν το επέστρεψα, κανείς δεν θυμήθηκε να μου γυρίσει το διαβατήριο.

Το ρολόι μου δείχνει 23:00, το μουσείο είναι κλειστό και 50 χιλιόμετρα από εδώ, ενώ η επιβίβαση για την πτήση μου αρχίζει στις 2:00 τα ξημερώματα. Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό αφορά την περσινή μου περιπέτεια, κατά την επιστροφή μου από τα Βαλκάνια. Ενώ έφτανα έξω από τη Λαμία, κατευθυνόμενος προς τον Πειραιά όπου θα έπαιρνα το πλοίο που θα με πήγαινε στην μάζωξη των φίλων μου κάτω στα Χανιά, διέλυσε η αλυσίδα της μηχανής τρώγοντας και λίγο από τα γρανάζια, καταστρέφοντας προσωρινά όλα μου τα σχέδια. Κι ενώ αρχικά φάνηκε ότι έχασα το παιχνίδι, έστω και με τη βοήθεια της τύχης, κατάφερα να αλλάξω την αλυσίδα και τελικά να μπω στο πλοίο εκείνο το βράδυ, 10 λεπτά μόλις πριν την αναχώρηση του.

Δε γίνεται λοιπόν, αφού τα κατάφερα τότε γιατί να μην τα καταφέρω τώρα; Λέω στον υπάλληλο ότι θα πάρω ένα ταξί και θα γυρίσω στην Τεχεράνη, στο μουσείο όπου βρισκόταν το διαβατήριο μου. Θα το έβρισκα εγκαίρως και θα ερχόμουν να προλάβω την πτήση. Μου λέει ότι αυτό είναι αδύνατο, αλλά βλέποντας ότι δε βγάζει άκρη μαζί μου, προσφέρεται να κρατήσει τα σακίδια μέχρι να γυρίσω.

Βγαίνω τρέχοντας έξω και με την εικόνα του μουσείου στο κινητό μου προσπαθώ να βρω ένα γρήγορο ταξί. Έχω μόνο χαρτονομίσματα του ευρώ πλέον και ο ταξιτζής που βρίσκω δυσκολεύεται να πειστεί ότι τα 5 ευρώ που του δίνω ισοδυναμούν με τα 70.000 τόμαν που μου ζήτησε για να με κατεβάσει στο κέντρο της πόλης. Αφού του δείχνω την ισοτιμία, μέσω της εφαρμογής που είχα στο κινητό μου, μπαίνουμε μέσα και πατάει το γκάζι. Προσπαθώ να του εξηγήσω τι έγινε αλλά δε μιλάει σχεδόν καθόλου αγγλικά. Με νοήματα και λίγο google translate τελικά καταλαβαίνει, αν και η γκριμάτσα που παίρνει είναι σαν να πιστεύει ότι αυτό που κάνουμε είναι χαμένος κόπος. Μόνο εγώ είμαι αισιόδοξος ρε γαμώτο; Άπειρες σκέψεις περνάνε από το κεφάλι μου και κάποια στιγμή πιάνω τον εαυτό μου να αποδέχεται ότι θα μείνω Ιράν για λίγο καιρό ακόμα, αναλογιζόμενος πως θα τα βγάλω πέρα με τα 45 ευρώ που μου έχουν απομείνει.

Φτάνοντας στην Τεχεράνη, σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, συναντάμε δρόμους γεμάτους και μπλέκουμε στην κίνηση, χωρίς μεγάλες καθυστερήσεις όμως αφού ο οδηγός μου δίνει πραγματικά ρεσιτάλ επικίνδυνης οδήγησης. Αν δεν ήμουν τόσο αγχωμένος ίσως να του ζητούσε να πηγαίνει πιο αργά. Είναι περασμένα μεσάνυχτα όταν φτάνουμε στο μουσείο και ένας φρουρός που έρχεται στην είσοδο μας λέει ότι ο χώρος είναι κλειστός και δεν μπορούμε να εισέλθουμε. Ο οδηγός κατεβαίνει και αρχίζει να εξηγεί στους φρουρούς τι έγινε. Ακολουθώ κι εγώ, ενώ ένας πλανόδιος μικροπωλητής από μία καντίνα εκεί δίπλα, ο Ράσα, έρχεται και εκτελεί χρέη διερμηνέα. Καταλαβαίνουν ότι είμαι Έλληνας, το οποίο είδα να εκτιμούν, αλλά οι πρώτες αντιδράσεις όλων είναι ότι τέτοια ώρα δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

Δραματοποιώ την κατάσταση και ξαφνικά βλέπω τον ένα από αυτούς να φεύγει προς το κουβούκλιο του και να πιάνει το τηλέφωνο. Αυτό που έγινε το επόμενο μισάωρο δεν υπήρχε περίπτωση να το πιστέψω εάν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου. Πρέπει να ξύπνησαν όποιον ήξεραν από το μουσείο. Περιέγραφαν την κατάσταση αναζητώντας το διαβατήριο και συνέχιζαν να τηλεφωνούν μέχρι να βρουν κάποιον που να μπορούσε να βοηθήσει. Ξαφνικά βλέπω τον ένα να ενθουσιάζεται, αλλά χωρίς να καταλαβαίνω ιρανικά δεν ξέρω τι έχει συμβεί. Γυρνάει ο Ράσα και μου λέει “το βρήκαν”. Πόσο όμορφα ακούστηκε αυτή η φράση, δε μπορείτε να φανταστείτε.

Αφήνουν τα κινητά τους και το πόστο τους, ανεβαίνουν σε ένα μηχανάκι που με τα χίλια ζόρια πήρε μπροστά, και φεύγουν προς το μουσείο. Γυρνάνε μετά από 5 λεπτά χωρίς το διαβατήριο αλλά κρατώντας μια κόλλα χαρτί, πάνω στην οποία υπήρχε κάτι γραμμένο στη γλώσσα τους. Ο Ράσα μου εξήγησε ότι εκείνος που είχε το διαβατήριο βρέθηκε και για κάποιο περίεργο λόγο είχε πάρει το διαβατήριο μαζί του, στο σπίτι του. Στο χαρτί βρισκόταν το τηλέφωνο του και η διεύθυνση του, καμιά 15αριά χιλιόμετρα από εδώ. Αγκαλιάζω τους δύο φύλακες για ό,τι έκαναν, βγάζω το πορτοφόλι μου και τους δίνω τα 20 από τα 45 ευρώ που μου είχαν απομείνει. Ένα ποσό πραγματικά μηδαμινό για εμένα αλλά σίγουρα όχι για αυτούς. Μακάρι να είχα περισσότερα αλλά έπρεπε να κρατήσω κάτι και για τον “φύλακα άγγελο” ταξιτζή μου. Με τα χίλια ζόρια τα βάζω στην τσέπη τους, αφού δεν δεχόντουσαν να τα πάρουν, τους χαιρετάω και φεύγουμε προς τη διεύθυνση που βρισκόταν το διαβατήριο.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Οι δύο απίστευτοι φύλακες και ο προσωπικός μου διερμηνέας Ράσα. Η φώτο τραβήχτηκε από το κινητό του και αργότερα μου την έστειλε μέσω Instagram.

Η κίνηση έχει μειωθεί ευτυχώς αλλά αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία να βρούμε τη διεύθυνση. Η ώρα περνάει μέχρι που σε ένα φανάρι βλέπω μια γνώριμη φάτσα με ένα διαβατήριο στο χέρι. Είναι ο υπάλληλος που μου είχε δώσει το audioguide, κρατώντας στα χέρια του το διαβατήριο μου. Δεν βγαίνουμε καν από το αμάξι. Ο υπάλληλος μου ζητάει συγγνώμη για την ταλαιπωρία, του φωνάζω ότι το φταίξιμο είναι δικό μου και φεύγουμε.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Κοιτάω τον οδηγό, με κοιτάει κι αυτός, κι αφήνουμε ταυτόχρονα μια βαθιά ανάσα να βγει από μέσα μας. Νιώθω την ικανοποίηση του, με ένα τεράστιο χαμόγελο να έχει σχηματιστεί στο πρόσωπο του, ξέροντας ότι τα κατάφερε άψογα απόψε. Με τα ανύπαρκτα αγγλικά του τον βλέπω να μου κάνει αστεία για να χαλαρώσω, δείχνοντας μου με νοήματα ότι τώρα όλα είναι καλά.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο μετά από μία ώρα, βγάζω ό,τι μου έχει απομείνει, εκείνα τα 25 ευρώ δηλαδή, και του τα δίνω. Είναι τα διπλά από αυτά που κόστιζε η διαδρομή αλλά χωρίς αυτόν δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Βλέπω τη χαρά στο πρόσωπο του αλλά με τη δικιά μου δε μπορούσε να συγκριθεί. Μου ζητάει να βγάλουμε μια φωτογραφία με το κινητό του, ζητάω και εγώ μια για εμένα, μία ανάμνηση αυτής της περιπετειώδους νύχτας.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Τρέχω στο γραφείο με τις πληροφορίες όπου βρίσκω τον υπάλληλο που με είχε βοηθήσει. Βλέπει το διαβατήριο στο χέρι μου και μου λέει “you are unbelievable lucky my friend, I can’t believe what you just did”. Χαιρετιόμαστε και με τα πράγματα πλέον στα χέρια μου, περνάω τον έλεγχο και βρίσκομαι στην πύλη για την πτήση της Aegean.

Μπορώ να ανασάνω τώρα, νιώθω όμως ότι έχασα ένα χρόνο από τη ζωή μου με τόσο άγχος και τρέξιμο. Τελικά έχουν δίκιο εκείνοι που λένε ότι το πιο επικίνδυνο κομμάτι για να πάει κάτι στραβά σε ένα ταξίδι είναι στο τέλος, εκεί που έχεις χαλαρώσει και γίνεσαι απρόσεκτος.

Αρχίζει η επιβίβαση και σύντομα αντιλαμβάνομαι ότι σε ένα γεμάτο αεροπλάνο, ταξιδεύαμε μονάχα δύο Έλληνες για Αθήνα. Πιάνω την κουβέντα με τις αεροσυνοδούς και απολαμβάνω το γεγονός ότι μπορώ να μιλάω πάλι ελληνικά με κάποιον και εκείνος να καταλαβαίνει τι λέω.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Ιράν

Αλλαγή SIM εν πτήση. Γεια σου GEOSIM… γεια σου IRANCELL. WIND, καλώς σε βρήκα πάλι!

Με ανταπόκριση από Αθήνα, καταλήγω το επόμενο πρωινό στο Ηρακλειάκι μου. Ο Θανάσης με περίμενε στο αεροδρόμιο για να με μαζέψει. Ένα ταξίδι 6 εβδομάδων και 10 χιλιάδων χιλιομέτρων μόλις έλαβε τέλος. Νομίζω το ομορφότερο ταξίδι που έχω πραγματοποιήσει ποτέ… μέχρι το επόμενο φυσικά.

Έξοδα:

Εισιτήριο American Embassy (200.000 IRR) 1,60 €
Εισιτήριο Golestan Palace (300.000 IRR) 2,40 €
Ταξί (300.000 IRR) 2,40 €
Φαγητό Τεχεράνη (170.000 IRR) 1,40 €
Δώρα (2.200.000 IRR) 17,60 €
Φιλοδώρημα για φύλακες του Holy Defense Museum 20 €
Φιλοδώρημα & πληρωμή για ταξί αεροδρομίου 25 €
Διάφορα (85.000 IRR) 0,70 €
Σύνολο (έξοδα ανά άτομο) 71,10 €
« Προηγούμενη Σελίδα Επόμενη Σελίδα »
Σελίδες: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
Κατηγορίες: Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Ασία, Γεωργία, Ιράν, Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Ταξίδι  Ετικέτες: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
Μπορείτε να ακολουθήσετε τις απαντήσεις σε αυτή την καταχώρηση μέσω RSS 2.0 feed.You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Subscribe
Notify of
guest

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x