Στην αρχαία Ελλάδα μιας γειτονικής χώρας

10 Αυγούστου, Egirdir – Goreme (480 χιλ)

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Η απόσταση που μας χωρίζει με την Καππαδοκία είναι αρκετά μεγάλη, άρα η πρωινή αναχώρηση επιβάλλεται. Μας καθυστερεί όμως το πρωινό και συγκεκριμένα ο φούρναρης που αργεί να βγάλει το ψωμί… Ροκανίζουμε το χρόνο της καθυστέρησης με μια μικρή βόλτα γύρω από την πανσιόν. Ο γιός του ιδιοκτήτη μας είπε για μια Ελληνική συνοικία και μια Ορθόδοξη εκκλησία. Απογοητευόμαστε όταν ανακαλύπτουμε ότι η εκκλησία του Αγίου Στεφάνου έχει υποστεί φοβερές καταστροφές και έχει εγκαταλειφθεί στην μοίρα της…

Αναχωρούμε γύρω στις 9:00 περνώντας αρχικά δίπλα από την λίμνη Egirdir, την 3^η μεγαλύτερη της Τουρκίας. Οδεύουμε προς Beysehir με το σκηνικό να παραμένει το ίδιο καθώς τώρα δίπλα μας βρίσκεται η ομώνυμη λίμνη. Στη συνέχεια διανύουμε τα τελευταία στριφτερά ορεινά χιλιόμετρα μέχρι την μεγαλούπολη της Konya. Από εκεί και πέρα μας περιμένει μια απέραντη αδιάφορη ευθεία για περίπου 220 χιλιόμετρα!

Για να σπάσει η μονοτονία κάνουμε μια ενδιάμεση στάση στο Sultanhani, ένα σταθμό καραβανιών. Τα πιτσιρίκια που γυρνοβολάνε έξω απ’ αυτό κυκλώνουν τα μηχανάκια της παρέας ζητιανεύοντας και πειράζοντας… Αποφασίζουμε να μπούμε με δόσεις…

Το Sultanhani (είσοδος 3 YTL) είναι πολύ πιο εντυπωσιακό από έξω από ότι μέσα.

Κατασκευάστηκε από τον Alaattin Keykubat to 1229 αλλά καταστράφηκε αργότερα από μια μεγάλη φωτιά. Το 1278 αποκαταστάθηκε από τον κυβερνήτη Siracettin El Hasan. Σημειωτέον, είναι το μεγαλύτερο και το πιο καλοδιατηρημένο χάνι των Σελτζούκων. Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος προς τα εκεί βρείτε την σκάλα που οδηγεί επάνω στον κεντρικό πυργίσκο. Είναι πολύ εύκολο να την αγνοήσει κανείς και είναι κρίμα να χάσει την μοναδική πανοραμική θέα…

Ντουγρού και πάλι για αρκετή ώρα ψάχνοντας απεγνωσμένα κάτι να θυμίζει Καππαδοκία για να αλλάξει λίγο η εικόνα στο μάτι μας. Τα χιλιόμετρα κυλούν και οι πινακίδες μας στέλνουν Goreme (Κόραμα), χωρίς να διακρίνεται κανένα ίχνος του ηφαιστιογενούς τοπίου. 10 χιλιόμετρα πριν τον τελικό μας προορισμό το τοπίο αλλάζει δραματικά αφήνοντας μας με το στόμα ορθάνοικτο. Περνάμε δίπλα από το εντυπωσιακό χωριό του Uchisar με υπέροχη θέα προς την κοιλάδα του Goreme. Λες και διακτινιστήκαμε σε άλλο πλανήτη…

Στην πλατεία του χωριού ρωτάμε και μας δείχνουν το δρόμο για το ξενοδοχείο μας. Το Hotel Taskonak είναι χτισμένο στην κορυφή του Goreme, χαρίζοντας μας υπέροχη θέα προς ολόκληρη την πόλη. Τα δωμάτια όμορφα αλλά υπερβολικά μικρά… Τακτοποιούμαστε γρήγορα και πάμε για να κλείσουμε πτήση για την ατραξιόν της περιοχής. Η Καππαδοκία είναι γνωστή για τις πτήσεις με αερόστατο. Αυτό μαρτυρούσαν και οι αρκετές εταιρίες που συναντήσαμε λίγο πριν μπούμε στην πόλη. Οι τιμές τσουχτερές, μας ζητάνε γύρω στα 150€/άτομο. Πηγαίνουμε από γραφείο σε γραφείο… Καλύτερη τιμή πετυχαίνουμε στο Balloon Turca (120€/άτομο) και κλείνουμε για την επομένη το πρωί. Όλες οι εταιρίες προσφέρουν μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο, πρωινό δίπλα από το αερόστατο, αναμνηστικό δίπλωμα πτήσης και σαμπάνια μετά το τέλος αυτής. Αυτό που πρέπει να προσέξει κανείς εκτός από την τιμή, είναι το μέγεθος του καλαθιού (μέχρι 24 άτομα είναι καλά παραπάνω χλωμό να έχεις καλή ορατότητα) και την διάρκεια της πτήσης (1:00 ώρα είναι αρκετή).

Βολτάρουμε για λίγο στα σοκάκια της πόλης πριν καθίσουμε για φαγητό στο Silk Road Restaurant. Νόστιμο φαγητό αλλά και πάλι μικρές μερίδες…

Επιστροφή στο ξενοδοχείο για ύπνο καθώς το αυριανό ξύπνημα είναι αρκετά βάρβαρο… 6:15 θα μας περιμένει το λεωφορείο για να μας μεταφέρει στην κοιλάδα όπου θα περιμένει το αερόστατο…