Ζαγοροχώρια


Ημέρα 3η, χιλιόμετρα οδικά 100, περιπάτου 8
Είχαμε προαποφασίσει να αφιερώσουμε το πρωινό μας σε μια μικρή πεζοπορία, αλλά δεν είχαμε καταλήξει σε ποια ακριβώς θα κάνουμε. Κατά τη διάρκεια του πρωινού αποφασίζουμε να περπατήσουμε ένα κομμάτι από το φαράγγι του Βίκου, από το χωριό Μονοδένδρι μέχρι τους Κήπους. Μας βόλευε καθώς το Μονοδένδρι είναι 15 περίπου χιλιόμετρα από το κατάλυμα μας και θα πηγαίναμε εκεί με 2 μοτοσυκλέτες τις οποίες και θα αφήναμε εκεί για να επιστρέψουμε να τις πάρουμε χρησιμοποιώντας τις 2 άλλες μοτοσυκλέτες της παρέας.

Αποχαιρετούμε τον Δημήτρη, καθώς αυτός θα συνέχιζε προς Κέρκυρα, και καβαλάμε τα δύο Fazer της παρέας. Φτάνουμε στο Μονοδένδρι και ακολουθούμε το αρχικά σηματοδοτημένο μονοπάτι περνώντας δίπλα από ένα μικρό όμορφο θεατράκι κατηφορίζοντας τη χαράδρα του Βίκου.

Η κάθοδος εντυπωσιακή, μέσα από πολύ πυκνή βλάστηση, η οποία κρατούσε ετοιμοπόλεμους τους φωτογραφικούς μας φακούς.

Το navigator έχει τοποθετηθεί έντεχνα στην θήκη της φωτογραφικής μηχανής για να καταγράψει την πορεία μας κατά πρώτον και για καλό και κακό κατά δεύτερον. Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια κάναμε κίνηση ματ. Υπήρχαν μεγάλες πιθανότητες να γυρίζουμε ακόμα στα μη σηματοδοτημένα μονοπάτια…


6 μαγευτικά χιλιόμετρα μέσα στο φαράγγι του Βίκου, συνοδευόμενα με πολύ γέλιο και με αποκορύφωμα την παρακάτω ιστορία που συνέβη κοντά στο γεφύρι του Μίσιου (σημ. χτίστηκε το 1748 από τον Αλέξη Μίσιο):

Περνώντας το γεφύρι συναντάμε ένα ζευγάρι Βέλγους περιπατητές οι οποίοι όπως μαθαίνουμε έχουν περπατήσει τις Άλπεις, τα Πυρηναία και τώρα την Πίνδο. Μαζί τους ένας σκύλος που όπως μας πληροφορούν τους ακολούθησε από το χωριό Κουκούλι.

Μας ρωτάν αν ξέρουμε που πάμε και αφού τους διαβεβαιώνουμε ότι δεν ξέρουμε την τύφλα μας αλλά έχουμε navigator, μας ζητάνε να μας ακολουθήσουν. Φυσικά και δεχόμαστε και όλοι μαζί ξεκινάμε χαρωπά, μέχρι να συναντήσουμε την πρώτη διασταύρωση. Ο σκύλος μπαίνει μπροστά ακολουθώντας ένα από τα δύο μονοπάτια.

Τσεκάρουμε το navigator και βλέπουμε ότι έχει πάρει το σωστό μονοπάτι! Συνεχίζουμε να ακολουθούμε τον σκύλο ο οποίος και τα καταφέρνει άνετα να βρίσκει τα σωστά μονοπάτια! Κάποια στιγμή ο σκύλος σταματά…

«Έλα «Guide» (έτσι τον ονομάσαμε) προχώρα» του λέγαμε… τίποτα αυτός… ώσπου ανακαλύπτουμε πως οι Βέλγοι συνοδοιπόροι είχαν μείνει λίγο πίσω… Με το που μας φτάνουν οι Βέλγοι ο «Guide» ξαναξεκινά και εν τέλει μας οδηγεί μέχρι την έξοδο του μονοπατιού!

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Καθώς αποχαιρετάμε τους συνοδοιπόρους μας, η γυναίκα μας λέει ότι νιώθει στο δέρμα της ότι θα βρέξει. Ο Νίκος την καθησυχάζει λέγοντας της ότι όπου πάμε εμείς δεν βρέχει και απομακρυνόμαστε μέσω μιας δυνατής μπόρας…

Επιστρέφουμε βρεγμένοι στο καταυλισμό μας για ολιγόωρη ξεκούραση και δοκιμή στο τζακούζι που διέθετε το διαμερίσμα μας και στη συνέχεια αναχωρούμε προς την πόλη των Ιωαννίνων όπου μας περιμένει και πάλι ο Μιχάλης. Κατά την κάθοδο μαζεύουμε τα 2 μοτοσακά που είχαμε παρκάρει νωρίτερα στο χωριό Μονοδένδρι.

Κλικ για μεγέθυνση

Ακολουθεί ξενάγηση δίπλα στην λίμνη και στο κάστρο πάνω απ’ αυτή. Ο «ξεναγός μας», μας πληροφορεί ότι παλαιότερα το κάστρο βρεχόταν απ’ την λίμνη. Ο παραλίμνιος δρόμος που κυκλώνει το κάστρο είναι δημιούργημα της τελευταίας 100ετίας. Το κάστρο χτίστηκε το 528 μ.Χ. και είναι το πιο αρχαίο Βυζαντινό κάστρο, το οποίο κατά την εποχή του Αλή Πασά αποτελούσε το μεγαλύτερο διοικητικό κέντρο ολόκληρης της Ελλάδος. Εμείς επισκεπτόμαστε το τμήμα που ονομάζεται Ιτς Καλέ το οποίο χαρίζει και μοναδική θέα προς το νησάκι της λίμνης.


Τα στομάχια μας γουργουρίζουν άγρια καθώς η πρωινή πεζοπορία έχει φροντίσει να τους δημιουργήσει ένα τεράστιο κενό. Και επειδή έχουμε μπουχτίσει από το πολύ κρέας των τελευταίων ημερών, ο Μιχάλης μας οδηγεί σε ένα όμορφο ιταλικό εστιατόριο απέναντι απ’ την πύλη του Αγίου Γεωργίου.

Φαγωμένοι συνεχίσουμε βόλτα στα γεμάτα από νεολαία σοκάκια των Ιωαννίνων με τον Μιχάλη να πολεμά μάταια να μας πείσει να κάτσουμε για ένα έστω ποτό. Αναλογιζόμενοι ότι αύριο μας περιμένει μια πολύ δύσκολη μέρα στην οποία έκτος από τα πολλά χιλιόμετρα που έχουμε να διανύσουμε, πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την αυξημένη κίνηση λόγω της επιστροφής των εκδρομέων του τριημέρου, αποφασίζουμε να οδεύσουμε πίσω στο «Μαχαλά μας».

Το πόσο μικρός είναι ο κόσμος μας το γνωρίζουμε όλοι μας. Για εμάς έμελλε να επιβεβαιωθεί για ακόμα μια φορά όταν καθοδόν προς το σημείο που αφήσαμε τις μοτοσυκλέτες μας συναντήσαμε ένα γνωστό μοτοσακό. Ακολουθεί τηλεφωνική συνομιλία με τον κάτοχο της μοτοσυκλέτας:

– Που είσαι;
– Ιωάννινα…
– Ρε βολτάρουμε Ιωάννινα και πέφτουμε πάνω στο μηχανάκι σου…
– Άσε την πλάκα, ο Αλέξης στο είπε…
– Βγες έξω, είμαστε δίπλα στην μηχανή σου.
– Βγαίνω…

Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο Αντρέας τραβάει τα μαλλιά του και εμείς γελάμε με την ψυχή μας, διερωτούμενοι τι άλλο μπορεί να μας συμβεί σήμερα…

« Προηγούμενη Σελίδα Επόμενη Σελίδα »
Σελίδες: 1 2 3 4
Μπορείτε να ακολουθήσετε τις απαντήσεις σε αυτή την καταχώρηση μέσω RSS 2.0 feed.You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Subscribe
Notify of
guest

19 Comments
Inline Feedbacks
View all comments
GIANNIS
GIANNIS
12 years ago

ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑΠΛΞΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΚΕΦΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΒΓΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ!ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΨΗΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΛΙΓΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ V-STROM ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΑΙΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ…..ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΣ,,,

Themis
Themis
12 years ago

πολύ ομορφες φωτογραφιες και χρωματα.. τα τοπία εκει ειναι μαγευτικα και οι επιλογες σας πολύ καλές…!!! φυσικά αν δεν περασει καποιος απο εκει το feelin` δεν περιγραφεται…..

tha
tha
13 years ago

Πως καταφέρνετε τέτοια χρώματα στις φωτογραφίες; Πες τε μας μερικά πράγματα να τα καταφέρουμε και εμείς…. θέλουμε τα ταξίδια μας να μείνουν αλησμόνητα…

Kostas Petrakis
Admin
14 years ago

Πάντα τέτοια παιδιά!!!

Παπαδημητρίου Γιάννης

Συγχαρητήρια ρε λεβέντες!!!!!!!!!!

Ετοιμάζω εκδρομή για φωτογράφηση στα Ζαγοροχώρια και επιτέλους βρήκα τις καλύτερες φωτογραφίες και πληροφορίες.

Να είστε καλά και να ταξιδεύετε ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Γιάννης

19
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x