Highland Riders

Κείμενο & Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Ιάκωβος Σουργουτσίδης
με μερικές προσθήκες φωτό των υπόλοιπων συνταξιδευτών

“Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τη μοτοσυκλέτα και είδε ότι ήταν καλό. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε ότι όποιος ασχοληθεί με το νέο του δημιούργημα, θα απαιτούσε κάπου να το οδηγήσει. Κάπου όπου θα είχε λιγοστά αυτοκίνητα, γρήγορους δρόμους με ανοικτές στροφές, μεμονωμένα κομμάτια με κλειστό στροφιλίκι, βουνά, λίμνες, ποτάμια, καταρράκτες, φανταστικά τοπία, ιστορικά σκηνικά και πάνω απ’ όλα μια πληθώρα αυθεντικών αλκοολούχων ποτών για να απολαύσεις στο τέλος της ημέρας. Έτσι ο Θεός δημιούργησε τη Σκωτία, τον παράδεισο των μοτοσυκλετιστών και τα υπόλοιπα όπως λένε, είναι ιστορία”

Ελεύθερη μετάφραση από ένα ταξιδιωτικό που είχα διαβάσει πριν αρκετά χρόνια και ήταν η αιτία να πριζωθώ άσχημα με την εν λόγω χώρα.


Λίγα λόγια για την προετοιμασία
Η Σκωτία, και συγκεκριμένα τα Highlands, είναι ένας προορισμός που κυνηγάω από το 2007. Δεν έβγαιναν οι μέρες, δεν έβγαιναν τα λεφτά και το πρότζεκτ έμενε στο συρτάρι. Φέτος όμως είχα βάλει σκοπό να βρω τη λύση. Έψαξα, διάβασα, ξαναέψαξα, ξαναδιάβασα και τελικά πείσμωσα να κάνω το ταξίδι με μάξιμουμ μπάτζετ τα 1600€ (θα βρείτε ανάλυση εξόδων στο τέλος του ταξιδιωτικού).
Οι μέρες πάλι δεν έβγαιναν και η λύση “πάμε αεροπορικώς και νοικιάζουμε μοτοσυκλέτες” ήταν μονόδρομος. Το ψάξιμο έχει αρχίσει από το Δεκέμβριο του 2010 και στα μέσα του Γενάρη έχουμε βρει την οικονομικότερη αεροπορική λύση: Απευθείας πτήση από Ηράκλειο προς Γλασκώβη με κόστος στα 250€.
Επόμενος στόχος: μοτοσυκλέτες. Έχουμε επικοινωνήσει με ότι γραφείο ενοικιάσεως μοτοσυκλέτας μπορέσαμε να βρούμε στο ίντερνετ και επιλέγουμε την οικονομικότερη λύση, η οποία παραδόξως, ταιριάζει στο πρόγραμμά μας κουτί.

Βρίσκουμε δρομολόγια τρένων για τις μετακινήσεις μας, κλείνονται ξενοδοχεία, και για να μην πολυλογώ αρχές Αυγούστου είμαστε πανέτοιμοι για αναχώρηση.

Help desk…
Λίγα λόγια για την ορθή ανάγνωση των παρακάτω. Λόγω του ότι η αφήγηση γίνεται από δύο άτομα με διαφορετικές απόψεις, για να μην μπερδεύεστε, με αυτήν την γραμματοσειρά γράφει ο Στέλιος, ενώ με αυτήν την πλάγια (italics στα ελληνικά) ο σύντεκνος Ιάκωβος. Καλή σας διασκέδαση (διάλειμμα για διαφημίσεις δεν έχει).

3 Αυγούστου, Fly baby fly… (χλμ πολλά αλλά αεροπορικά)
Σκηνικό από ταινία του Χόλιγουντ. 8 νομά με πλήρη μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμό επιβιβάζονται σε 2 διαφορετικές πτήσεις, γιάντα δεν προλάβαμε να κλείσουμε εισιτήρια όλοι στην ίδια πτήση. Οι μισοί φεύγουν Τρίτη, ξημερώματα Τετάρτης 3 Αυγούστου, ενώ εμείς πετάμε την Πέμπτη το μεσημέρι. Την σκυτάλη στην αφήγηση παίρνει λοιπόν ο Ιάκωβος, ο οποίος ήταν με το 1ο γκρούπ. Εμείς τα λέμε πάλι την Πέμπτη…

Γειά σας και χαρά σας! Εδώ Jack the Tripper, (Ιάκωβος Σουργουτσίδης του Χρήστου και της Ελευθερίας, του πρώτου λόχου, εεε γκρουπ ήθελα να πω), σας ομιλεί μέσα από το αεροσκάφος τύπου Boeing 737, από Ηράκλειο για Γλασκώβη. Εμάς των τεσσάρων μας τον πιάσανε λιγάκι – σαράντα ευρώ παραπάνω πληρώσαμε δηλαδή (291€) επειδή ολιγωρήσαμε λίγο με την κράτηση. Βλέπετε, είναι λίγο δύσκολο να είσαι σίγουρος από τον Ιανουάριο αν μπορείς να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι τον Δεκαπενταύγουστο. Επειδή όμως δεν κωλώνει η αεροπορία (ούτε το πεζικό, ούτε το ναυτικό) το αποφασίσαμε, κι ας πήγανε στην καληώρα και οι τελευταίες οικονομίες μας. Ταπί και ψύχραιμοι μετά, έχει ο Αλλάχ ή όπως αλλιώς τον λένε τον Θείο. Σαλάμ μαλέκουμ. Πάλι καλά δε λέτε που βρήκαμε τα τελευταία εισιτήρια!
Είναι ξημερώματα Τετάρτης, η πτήση έχει περίπου μία ώρα καθυστέρηση, και στο αεροπλάνο επικρατεί πανζουρλισμός: Είναι γεμάτο από πιτσιρίκια Σκωτσεζάκια, τα οποία γυρνούσαν από διακοπές στα Μάλια. Ήταν όλα από δεκαεπτά έως είκοσι χρόνων, ενώ είναι ντίρλα από το μεθύσι. Κι όχι μόνο έχουν γίνει αεροπλάνο αλλά βήχουν κιόλας. Όλα! Φωνάζουν, τραγουδάνε, χορεύουν, επικρατεί η χάβρα των Εβραίων, τα νεύρα μας τσατάλια που ελπίζαμε να κλείσουμε κανά μάτι κατά τη διάρκεια της πτήσης, και φυσικά ο ασταμάτητος βήχας. Στην αρχή νομίζαμε ότι είχαν κρυώσει τα καημένα αλλά μετά μάθαμε την αλήθεια: “Πάνω από 1.000 φιαλίδια με οξείδιο του αζώτου σε αέρια μορφή, το οποίο έχει αναισθητικές ιδιότητες, κατασχέθηκαν από Αστυνομικούς, σε μπαρ της περιοχής των Μαλίων. Συνελήφθησαν πέντε άτομα, από 33 ως 43 ετών, κατηγορούμενοι για έκθεση ατόμων σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηρακλείου, το οξείδιο του αζώτου είναι ουσία η οποία έχει αναισθητικές ιδιότητες και προορίζεται για ιατρική χρήση και όχι για άμεση κατανάλωση. Σε συνδυασμό δε με το αλκοόλ η χρήση του προκαλεί αδυναμία, εκθέτοντας τους πελάτες των μπαρ σε άμεσο κίνδυνο” (www.inews.gr, 3/8/2011). Να συμπληρώσουμε ότι το υγρό άζωτο είναι συμπιεσμένο υπό τεράστια πίεση σε φιαλίδια και ως εκ τούτου είναι πάρα, μα πάρα, μα πάρα πάρα πολύ παγωμένο.
Με τα πολλά, γκουχ και γκουχ και ξανά γκουχ -ευτυχώς τουλάχιστον τά ‘παιξαν από την κούραση και το μεθύσι και ήταν αναίσθητα την περισσότερη ώρα- φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Γλασκώβης στις 4.10 το πρωί. Οι εγγλέζοι να θυμάστε είναι δυο ώρες πίσω από μας. Και τι κάνεις τόσο πρωί; Το ξενοδοχείο μας είπε να κάνουμε check in στις 15:00 (!!), άρα δωμάτια δεν παίζουν ακόμα και για πολλή ώρα. Μπορούμε να πάμε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας και να πάμε βόλτα, αλλά που να πάμε στις 5 η ώρα τα πρωί; Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς την αράξαμε στο αεροδρόμιο. Όχι θα κάτσουμε να σκάσουμε. Ο καθένας άπλωσε την αρίδα του σε τέσσερις καρέκλες, και κοιμηθήκαμε με την ησυχία μας (που λέει ο λόγος %^$& τις ανακοινώσεις τους) μέχρι τις 8.
Τα ταξί παρέλαση έξω. Πολυτελέστατα mini van, καθαρά, και το κυριότερο, με ευγενέστατους οδηγούς. Όπως κι εδώ δηλαδή (μπουά χα χαααα!). Η συνεννόηση με τον οδηγό είναι σουρεαλιστική. Η προφορά τους είναι ακατανόητη, βαριά, με κομμένα φωνήεντα και ένα “ε” στο τέλος κάθε λέξης. Οχτώ χρόνια στην Αμερική πραγματικά δε μου χρησίμεψαν σε τίποτα, είχε πολύ πλάκα όμως. Μιας και έκατσα μπροστά τον ρώτησα εάν είναι δικό του το ταξί ή δουλεύει για εταιρεία και αν τα βγάζει πέρα. Δεν θα σας πω γιατί δεν κατάλαβα τίποτα. Απλώς χαμογελούσα και κουνούσα το κεφάλι μου δήθεν ότι τα είχα πιάσει όλα. Μέχρι που με ρώτησε κάτι κι έγινα ρόμπα.
Σε λιγότερο από μισή ώρα και με αντίτιμο 22 λίρες φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το Alexander Thomson. Η ανόητη στη ρεσεψιόν έδειχνε να μας κάνει χάρη που μας μίλησε, αλλά ευτυχώς αποδείχτηκε η εξαίρεση του κανόνα που θέλει τους Σκωτσέζους χαμογελαστούς και ευγενικούς. Με έξυνε κι εμένα – της ζήτησα ο κουτός έναν χάρτη της πόλης γύρω από το ξενοδοχείο: χωρίς να σηκώσει το κεφάλι από τη δουλειά που έκανε στο γραφείο της πιάνει μια ασπρόμαυρη φωτοτυπία ενός πιο ελεεινού χάρτη δε γίνεται, και μου την πετάει χωρίς καν να μου σημειώσει που βρίσκεται το ξενοδοχείο. Να τσι παίξω δυο στραβοπαλαμίδια να τσι πω εγώ… Είχε χάρη που ήταν πρώτη μέρα και είχαμε τα κέφια μας.
Φυσικά δεν περιμέναμε καμία βλαμένη να μας πει που να πάμε. Είχε πέσει μελέτη μέρες πριν και ξέραμε πως και τι να δούμε. Να ‘ναι καλά το Lonely Planet με τις συνήθως πολύ επιτυχημένες συμβουλές του. Αυτό που κάναμε ήταν το walking tour που πρότεινε, ξεκινώντας από την πλατεία George. Όμορφη πλατεία, με ωραία λουλούδια και αγάλματα μάλλον σπουδαίων ανθρώπων με χεσμένα κεφάλια από τα περιστέρια – Οικονομάκηηη, για βάλε σε παρακαλώ μια φωτογραφία να δουν οι άνθρωποι την έμορφη πλατεία (χωρίς τις κουτσουλιές παρακαλώ.)



Το άγαλμα του Δούκα του Wellington βρίσκεται έξω από το μουσείο μοντέρνας τέχνης, δίπλα στην πλατεία του Γιώργη... και ο κώνος στο κεφάλι του έχει τοποθετηθεί για προστασία από τις κουτσουλιές των πουλιών!!!

Έτσι μπράβο. Παμ’ παρακάτ’, στο City Chambers (δημαρχείο) που λέει ο οδηγός να επισκεφτούμε οπωσκαιδήποτε. Γράφει ότι γίνονται δύο ξεναγήσεις την ημέρα, οι οποίες είναι δωρεάν και έχουν διάρκεια περίπου μιας ώρας. Μια ώρα στο δημαρχείο; Το δικό μας το γυρνάς σε τρία λεπτά. Για να μπούμε να δούμε τι παίζει…

Στη ρεσεψιόν του δημαρχείου κάθεται μια ευγενέστατη κυρία, όπου επιβεβαιώνει τις πληροφορίες και τις ώρες των ξεναγήσεων. “Από που είσαστε;” μας ρώτησε. Με το που της λέμε ότι ερχόμαστε από Ελλάδα ανοίγει τα μάτια διάπλατα και λέει: “Μη φύγετε ακόμα, περιμένετε πέντε λεπτά να έρθει η συνάδελφός μου που ήταν στην Ελλάδα και χαίρεται όταν βλέπει Έλληνες.” Σιγά μη φύγουμε μαντάμ. Για κάτι τέτοια ζούμε. Ακριβώς μετά από πέντε λεπτά σκάει η τύπισσα. Φοβερή: κοντούλα, αγγλογερμανόφατσα, σαράντα- ή πενήντα-φεύγα, με όμορφα αλλά σκληρά χαρακτηριστικά, ξανθές ανταύγειες, φουλ ενέργεια και αέρα …τσαούσας γυναίκας. Μας χαιρέτησε έναν έναν με ολοφάνερη χαρά και ίσως συγκίνηση, μιας και θυμήθηκε το παρελθόν της. “Γεια σας, με λένε Άννα. Είμαι από την Σκωτία αλλά έχω μείνει στην Κέρκυρα 12 χρόνια. Είχα ερωτευτεί κάποιον, αρραβωνιαστήκαμε, αλλά τελικά χωρίσαμε λόγω της πεθεράς μου. Ήταν αυτή παράξενη, ήμουν κι εγώ μικρή και της πήγαινα κόντρα, δεν κάναμε χωριό…” Τα ελληνικά της άψογα εκτός του ότι έκανε μικρές παύσεις για να θυμηθεί κάποιες πιο περίπλοκες λέξεις. Ενώ ήταν να κάνει την μεσημεριανή ξενάγηση στις 2 η ώρα, άλλαξε το πρόγραμμά της και έκανε την πρωινή για να είναι μαζί μας. Αυτά είναι. Δεν θα σας κουράσουμε πολύ με το υπέροχο δημαρχείο του 18ου αιώνα, αν και ήταν πάρα πολύ όμορφο αξιοθέατο. Βασικά, ο σκωτσέζος αρχιτέκτονάς του είχε σπουδάσει στην Ιταλία κι έτσι ήταν τίγκα στην πολυτέλεια, τις στριφτές σκάλες, τα βενετσιάνικα μάρμαρα, αγάλματα, μωσαϊκά, ψηφιδωτά, της χλιδοκακομοίρας γινότανε.


Μία στιγμή περάσαμε από κάτι αγαλματένια λιοντάρια, και η Άννα είπε ότι αν τους τρίψεις τη μύτη σου φέρνουν καλή τύχη. Εγώ μετάφραζα στον Κωστή με διάφορες σάλτσες δικές μου και του λέω “μουσούδες και καλή τύχη και μαλακίες”. Αμέσως γυρνάει η δικιά σου και λέει στο υπόλοιπο γκρουπ “τα λιοντάρια φέρνουν καλή τύχη μόνο σ’ αυτούς που δεν βρίζουν και δεν λένε κακές λέξεις.” Μάλιστα, καλά μας την είπε.

Ωραίο το δημαρχείο, ο Κωστής όμως δεν βάζει τον κώλο του κάτω και αν δεν περπατήσει δέκα χιλιόμετρα την ημέρα δεν του πάει καλά. Αναχώρηση λοιπόν για να δούμε και την υπόλοιπη Γλασκώβη. Ο καιρός υπέροχος, ειδικά για Σκωτία, αλλά ο κόσμος …πολύ άσχημος ρε παιδιά! Άντρες, γυναίκες, νέοι, κορασίδες, παιδιά – όλοι αλλόκοτοι. Κοντόχοντροι, αγύμναστοι, κάτασπροι, απεριποίητοι, χρώματα ρούχων ότι νά ‘ναι. Πως είναι η Ιταλία; Ε καμία σχέση. Τέλος πάντων, τι μας νοιάζει εμάς, δεν πήγαμε εκεί για γκόμενες αλλά να δούμε τον τόπο. Κι ο τόπος είναι πολύ όμορφος.
Ο πιο εύκολος, γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος να δεις μια σύγχρονη μεγάλη πόλη είναι αναμφίβολα τα κόκκινα διώροφα λεωφορεία που κάνουν στάσεις στα σημαντικότερα αξιοθέατα. Με αντίτιμο 11 λιράκια (δέκα γιατί δεν είχαν ψιλά να μας δώσουν ρέστα!) ανεβοκατεβαίνεις για δύο μέρες όπου γουστάρεις, ενώ αν δεν σ’ αρέσει εκεί που κατέβηκες δεν τρέχει κάστανο διότι κάθε επόμενο περνάει δεκαπέντε λεπτά αργότερα. Τέλειο εε; Έτσι γυρίσαμε την μισή (ανατολική) Γλασκώβη. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από την νεκρόπολη και τον καθερδικό ναό:



Την υπόλοιπη (δυτική) θα την γυρίσουμε αύριο γιατί α) πρέπει να φάμε και βου) ο Κωστής είπαμε πρέπει να περπατήσει χιλιόμετρα για να μη λυσσάξει και με το λεωφορείο δεν περπατήσαμε και πάρα πολύ. Για φαγητό καθίσαμε στο Wetherspoon – μία αλυσίδα φαγητού και μπίρας όπου μπορείς να φας και να πιεις, ή να πιεις μόνο, πρωί μεσημέρι βράδυ. Όμορφη καθημερινή ζεστή ατμόσφαιρα, καλό και φτηνό φαγητό, τζάμπα γουίφι, ότι μπίρα θες, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μία φρέσκια πράσινη σαλάτα με σολωμό και ένα νεράκι 8 λίρες, ένα χάμπουργκερ με ψητό στήθος κοτόπουλο και πατάτες 3,99! Μια χαρά έτσι; Εκεί θα τρώμε συνέχεια μου φαίνεται. Έχει πάει βαθύ απόγευμα όμως και είμαστε κομμάτια γιατί έχουμε να κοιμηθούμε από προχτές. Ευτυχώς τα δωμάτια είναι καλύτερα απ’ ότι δείχνει η μίζερη είσοδος του ξενοδοχείου και η θλιβερή παμπάλαια ρεσεψιόν. Αν και παλιά είναι τουλάχιστον καθαρά και ήσυχα. Θα την πέσουμε κανα δυο ωρίτσες να στανιάρουμε και θα τα πούμε σε λίγο…
Ο συγκάτοικος μου ο Κωστής έχει σηκωθεί λίγο πριν από μένα, έχει φορέσει τα αθλητικά του και είναι έτοιμος να αλωνίσει την πλευρά της πόλης δίπλα στο ποτάμι. Σιγά μην τον αφήσω να πάει μόνος του – να μου τον κλέψει καμιά απ’ αυτές τις αλλόκοτες και να τό ‘χω τύψεις σε όλη μου τη ζωή; Τι θα πω ύστερα στη γυναίκα του την Αννούλα που τον περιμένει ωσάν την Πηνελόπη στην πατρίδα; Είναι και μορφονιός, φτου να μη σε ματιάσω αγόρι μου! (Βάλε φωτό μοντέλου, αυτή με το ανοιγμένο κράνος Κονομάκη)

Ο κάζεν (αξάδερφος Μανωλιός) με το κορίτσι του (γειά σου υποψήφια ξαδέρφη Κούλα) έχουν πέσει σε χειμερία νάρκη και δεν φαίνεται ότι θα ξυπνήσουν πριν τα Χριστούγεννα. Κρίμα γαμώτι γιατί ο περίπατος αποδεικνύεται υπέροχος. Βλέπετε, η Γλασκώβη είναι μια πόλη χτισμένη γύρω από τον ποταμό Clyde. Είχαμε δει όμορφα πράγματα το πρωί αλλά δεν μπορείς να πεις ότι τρελαίνεσαι κιόλας. Δεν σ’ εντυπωσιάζει όπως η Ρώμη, η Βαρκελώνη, χωρίς όμως, προς Θεού, ν’ απογοητεύεσαι κιόλας. Η βόλτα όμως γύρω από τον ποταμό ήταν μοναδική. Γέφυρες διαφορετικών αιώνων αποκαλύπτουν τις μηχανολογικές γνώσεις κάθε εποχής.


Σύμφωνα με το αλάνθαστο βιολογικό κοντέρ του Δάσκαλου (έτσι λένε και θα λέμε τον Κωστή από δω και μπρος) περπατήσαμε πάνω από δέκα χιλιόμετρα εκείνο το απόγευμα. Αναστήθηκε και ο κάζεν με το Σάρακά του και μας βρήκαν προς το τέλος, ευτυχώς προλαβαίνοντας να απολαύσουν λίγο από τη βόλτα. Όσο για το δείπνο θα σας ξενερώσουμε λίγο αλλά πραγματικά στη Γλασκώβη δεν έχεις πολλές επιλογές να φας μετά τις 10 το βράδυ. Μόνο η Pizza Hut κλείνει στις 11 και με 8 λιράκια τρως όση σαλάτα θες μέχρι να σκάσεις μαζί με μία αξιοπρεπέστατη πίτσα μαργαρίτα. Ξανά ώρα για ύπνο όμως γιατί μ’ αυτά και μ’ αυτά πήγε περασμένα μεσάνυχτα και είμαστε κομμάτια. Αύριο θα κάνουμε με το ανέβα-κατέβα κόκκινο λεωφορείο την υπόλοιπη πόλη, θα περπατήσουμε το εμπορικό της κέντρο (Merchant City), τον Βοτανικό της Κήπο, μερικά μουσεία, θα ψωνίσουμε και αργά το βράδυ θα υποδεχτούμε την υπόλοιπη παρέα μας που θα καταφτάσει μιάμιση ολόκληρη μέρα μετά από εμάς. Πόσα έχουμε να τους πούμε…


Επόμενη Σελίδα »

Σελίδες: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
Μπορείτε να ακολουθήσετε τις απαντήσεις σε αυτή την καταχώρηση μέσω RSS 2.0 feed.You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Subscribe
Notify of
guest

24 Comments
Inline Feedbacks
View all comments
Πέτρος
Πέτρος
11 years ago

Kάποιος ταξιδιωτικός οδηγός γράφει ότι αν δεινόταν όσκαρ τοποθεσίας σίγουρα θα το έπαιρνε η Σκωτία. Εχώ πάει ήδη τρεις φορές και δεν την έχω βαρεθεί. Πάντα έχει καινούργια μέρη να ανακαλύψεις. Μπράβο παιδιά καλά ταξίδια.

Ηλίας Βροχίδης

Πω πω, καταπληκτικά τοπία… Φύση, τοπία, απίστευτα! Και οι φωτογραφίες υπέροχες! Να ‘στε καλά και να κάνετε πάντα τέτοια!

Παναγιώτης Λαμπρόγιαννης
Παναγιώτης Λαμπρόγιαννης
12 years ago

Μπραβο για το ωραια σχεδιασμένο ταξιδι, μπραβο για το ζωντανό ταξιδιωτικό!
Ενδιαφερουσα η επιλογή για αεροπλάνο και νοικιασμα εκει. Ως τώρα σκεφτομαι ετσι για μακρυτερους, πιο απομονωμένους προορισμούς.
Σκωτία πήγα το 2009. Αθήνα- Durness (ναι εκει πάνω από τη σπηλια Smoo cave ήταν το μακρυτερο σημειο του ταξιδιου) και πισω Αθηνα. ~9000km
και καθόλου αυτοκινητόδρομος βόρεια της Μαγχης. Η Εγγλέζικη (και Σκωτσεζικη) επαρχία είναι όλα τα λεφτα.
Η περιγραφή σας ειναι αριστη…
Μόνο υπνο βρήκα φθηνότερο (χωρις κρατησεις, επιτόπου ψιλοέρευνα για B&B, μεση τιμή 50 λιρες το δικλινο, όλα πεντακαθαρα, εξαιρετικά, Χωρις εξαιρεση, αξιζει
Α και το tranditional english breakfast , το γουστάρω τρελά
Καλα χιλιόμετρα και που ξερεις , ο κοσμος έχει πολλές άκρες…

lefteris (από ADV)
lefteris (από ADV)
12 years ago

Συγχαρητήρια Στέλιο για το φοβερό ταξιδιωτικό!

Σας ζηλεύω και γιατί για δεύτερο χρόνο τώρα δεν έχω καταφέρει να βγώ εξωτερικό με τη μηχανή (μετά από πέντε συνεχόμενα ταξίδια), αλλά και γιατί τα highlands αποτελούν φοβερό προορισμό για τουρισμό με μοτοσυκλέτα!

Να είστε καλά, και καλά ταξίδια…

Λευτέρης

Θεοδωρος
Θεοδωρος
12 years ago

ουφ επιτελους βρηκα χρονο κ το διαβασα ………………
……………κ ΜΠΡΑΒΟ τεκνα τελεια οπως παντα……
αντε και στην επομενη με υγεια

24
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x