Ελβετία & Λιχτενστάιν

Κείμενο & Φωτογραφίες: Γιώργος Παρτσινέβελος

«Είσαι καλά παιδάκι μου; Μόνος σου θα πας;» έλεγαν όσοι άκουγαν πως θα κάνω ένα μοναχικό ταξίδι! Ματαίως προσπαθούσα να εξηγήσω πως αν δεν μπορείς να είσαι μόνος με τον εαυτό σου, πως θα μπορέσεις να είσαι με κάποιον άλλον εαυτό;
«Και τι θα κάνεις τόσες ώρες μόνος;» ερχόταν η επόμενη ερώτησή τους μαζί με βλέμμα απορίας και συγκαταβατικότητας για την «κατάστασή μου».
-Μα το θέμα δεν είναι τι θα κάνεις τόσες ώρες μόνος σου, αλλά τι θα κάνεις όταν έρθεις αντιμέτωπος με πτυχές του εαυτού σου που σου είναι άγνωστες ή θέλεις επιμελώς κρύψεις.

Ματαίως να με καταλάβουν! Και αφού οι δύο συνταξιδιώτες μου δεν μπορούσαν να έρθουν, κατέβασα τις γόμες μου στην ηλιόλουστη Αγκόνα και δεν έχασα ούτε λεπτό! Ανυπομονώντας να φτάσω στην δροσιά της λίμνης τα 520 περίπου χιλιόμετρα στις ατελείωτα κουραστικές ευθείες της autostrada βγήκαν πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενα.

Λουγκάνο

Η μεγαλύτερη Ιταλόφωνη πόλη της Ελβετίας με πληθυσμό 53.000 κατοίκους. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά έχοντας υπέροχη θέα στο μεγαλύτερο μέρος της λίμνης Λουγκάνο. Η λίμνη Λουγκάνο είναι το σύνορο μεταξύ Ελβετίας-Ιταλίας, με μόνο ένα μικρό κομμάτι να ανήκει στην Ιταλία.

Όμορφη πόλη με εξαιρετικό πάρκο-πεζόδρομο για περπάτημα κατά μήκος της λίμνης και την μεγαλύτερη παρέλαση Porsche και Ferrari που έχω δει! Η ματαιοδοξία των ανθρώπων να δείξουν την οικονομική τους ευμάρεια ήταν εμφανής σε όλη την Ιταλόφωνη περιοχή της Ελβετίας.

With love we sleep
With doubt the vicious circle
Turn and buns
Without you I cannot live

Ο Γουλιέλμος Τέλος είναι ο ήρωας των Ελβετών

Πέτυχα και μια τοπική γιορτή ψαράδων!

Και αφού απόλαυσα την μπύρα μου υπό τους ήχους Ιταλικών τραγουδιών, ξεκίνησα για το Montagnola όπου υπάρχει το εξαιρετικό μουσείο του Χέρμαν Έσσε. Ο Χέρμαν Έσσε (1877-1962) ήταν μεγάλος Γερμανός συγγραφέας και ζωγράφος (Νόμπελ λογοτεχνίας 1955) όπου έζησε τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του στο Montagnola.

«Πες μου τι ψάχνουμε σ’ αυτή την ερημιά
Όλα λιγόστεψαν, κανείς δεν έχει μείνει»

Η Villa Favorita με τον υπέροχο κήπο έχει μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές πινακοθήκες στην Ευρώπη

Η δροσιά των Άλπεων με καλούσε, οπότε δύο μέρες ήταν αρκετές στο Λουγκάνο.
Επόμενος προορισμός το St. Moritz μέσα από τα μαγευτικά περάσματα Albulapass και Malojapass.

Η μαγευτικής ομορφιάς διαδρομή ανάμεσα σε πικέες, έλατα και πεύκα με έκανε να αντιληφθώ τον λόγο για τον οποίο οι Άλπεις είναι τόσο δημοφιλής προορισμός για τουρίστες και ταξιδιώτες απ’ όλο τον κόσμο. Η άγρια ομορφιά των βουνών, ο δροσερός αέρας που ταξίδευε από τις υψηλότερες κορυφές της Ευρώπης και η δυναμική παρουσία του νερού μου χάριζαν το αίσθημα της ευτυχίας.

Μαγική θέα σε ένα απλό σπίτι!

Απόλαυση!

Λένε πως μια φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις.

Ο φωτογράφος πόσες αξίζει άραγε; Και ένας φωτογράφος χωρίς χέρι, τι σόι φωτογραφία μπορεί να τραβήξει;

Ανεβαίνοντας προς το Malojapass είδα την ταμπέλα που αναφέρει το πέρασμα και σταμάτησα για να τραβήξω μια φωτογραφία και να καλύψω την ματαιοδοξία μου. Να πω πως πέρασα και ‘γω από εδώ. Βλέπω ένα μεσήλικο ζευγάρι ποδηλατών να χαζεύουν το τοπίο. Ευγενικός όπως πάντα, ζητάω από τον άντρα να με φωτογραφίσει. Παίρνει την φωτογραφική μηχανή με το αριστερό χέρι και τότε ανακαλύπτω πως του έλειπε το δεξί χέρι. Προσπαθώντας να κρύψω την έκπληξή και την αμηχανία μου στήθηκα για την φωτογραφία. Με φωτογράφησε και πιάσαμε κουβέντα. Τα κλασσικά που λένε άγνωστοι σε άγνωστο μέρος. Από την μικρή κουβέντα μας έμαθα πως έβαλαν τα ποδήλατα σε λεωφορείο από την Γερμανία και ήρθαν Ελβετία για να ποδηλατίσουν στις Άλπεις!!!!!
Το θάρρος και η όρεξη για ζωή αυτού του ανθρώπου που με ένα χέρι πήρε την γυναίκα του για να ποδηλατίσουν στις Άλπεις, με οδήγησε στην σκέψη πως είμαι υποχρεωμένος να απολαύσω αυτό που μου δίνετε αλλά και τυχερός για την κάθε ευκαιρία που μου παρουσιάζετε. Όρεξη για ζωή. Αυτό είχαν αυτοί οι άνθρωποι.
Αποχαιρετιστήκαμε και συνέχισα στον ορεινό και στριφτερό δρόμο των Άλπεων όπου συνάντησα μια γλυκιά χιονόπτωση να έχει καλύψει τα πάντα.

Μας προσμένουν οι μεγάλοι οι απέραντοι δρόμοι…

Πανέμορφη διαδρομή!

Και ξεκινάει η κατάβαση προς το St. Moritz

Έκανα μια βόλτα στο St. Moritz, αλλά μου φάνηκε το πιο άθλιο τουριστικό μέρος που έχω δει! Πάνω σε μια υπέροχη τοποθεσία σαν σε παραμύθι, υπάρχουν τόσα πολλά spa resort και πολυτελή αυτοκίνητα που νομίζεις πως βρίσκεσαι στο Κολωνάκι. Ήπια έναν καφέ και δεν τράβηξα ούτε μια φωτογραφία.

Κρίμα που καταστρέφουν ένα τόσο ωραίο μέρος στο όνομα της ανάπτυξης και του τουρισμού.

Επόμενος σταθμός το Νταβός μέσω του Julierpass, όπου έφτασα σχεδόν μούσκεμα από την καταρρακτώδη βροχή που έπεφτε για τουλάχιστον δυο ώρες. Πήγα κατευθείαν στην κοπέλα που με φιλοξένησε, αλλαγή των βρεγμένων ρούχων με στεγνά και βόλτα στην πόλη για φαγητό και περπάτημα. Σε μερικές πόλεις είχα κανονίσει να με φιλοξενήσουν ντόπιοι γιατί θέλω να έχω άμεση επαφή με τον κόσμο στα μέρη που πηγαίνω. Θέλω να τρώω το φαί τους, να πίνω την μπύρα τους και να βλέπω την καθημερινότητά τους. Δεν μου αρκεί μια βόλτα στην κεντρική πλατεία, λίγες φωτογραφίες και πίσω στην πολυτέλεια του ξενοδοχείου.

Επόμενη Σελίδα »