Ανοιξιάτικο motoadv.gr meeting στην Εύβοια

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Γιάννης Κακλέας,
Γιάννης Γιατρομανωλάκης, Στέλιος Οικονομάκης

Το παλεύαμε εδώ και καιρό. Από τη μια η κρίση, από την άλλη οι αυξημένες υποχρεώσεις όλων μας, μας οδηγούσαν σε συνεχές αναβολές της συνάντησης. Αφού απηύδησα, πάτησα πόδι (εκεί που με παίρνει)… Πρωτομαγιά και όποιος μπορεί, όποιος δεν μπορεί σίγουρα θα χάσει. Αρχικά όλοι έγνεψαν θετικά, εκτός του Νίκου που κάποιες υποχρεώσεις τον κράτησαν στο Ηράκλειο. Μέχρι να φτάσει όμως η μέρα της αναχώρησης είχαμε τις αποχωρήσεις μας (ούτε σαρβάιβορ να είμαστε). Για να μην μακρηγορούμε, Σάββατο πρωί, 29 Απριλίου, στο προκαθορισμένο ραντεβού μετά τα πρώτα διόδια της εθνικής, το παρών δίνουν οι εξής:

Οι πρωτευουσιάνοι Δημήτρης μετά της συζύγου του Γεωργίας, ο οικοδεσπότης Δημοσθένης, ο μεγάλος αδελφός της οικογενείας Παπαντωνίου, ο Αντώνης (ο μικρός ποτέ δεν μπορεί και στέλνει εκπρόσωπο) και οι νησιώτες Γιάννης, Δημήτρης και η αφεντιά μου. Οι ρέστοι της παρέας θα μας συναντήσουν -για λίγο ή πολύ- στην πορεία, όπως θα δείτε παρακάτω.

<

p style=”text-align: justify;”>Σημείωση: Δοκιμαστικά, σε αυτό το οδοιπορικό, όλες οι φωτογραφίες ανοίγουν σε μεγαλύτερη ανάλυση. Δεν είμαστε σίγουροι ακόμα αν θα καθιερωθεί, περιμένουμε όμως και την γνώμη σας…

Με το ζόρι αφήνουμε τα πρωινά γέλια και τα πειράγματα και τραβάμε προς Χαλκίδα μέσω της βαρετής εθνικής. Μπροστάρης ο Δημοσθένης, όπου δίνει τον ρυθμό με το “μικιό του”.

Σύντομα εμφανίζεται μπροστά μας η Υψηλή Γέφυρα Ευρίπου ή όπως αλλιώς αναφέρεται: Νέα Γέφυρα Χαλκίδας. Πρόκειται για μία καλωδιωτή γέφυρα, μήκους 694,5μ και πάχους μόλις 45 εκατοστών, το οποίο λέγετε πως είναι το λεπτότερο στον κόσμο.

Περνάμε απέναντι και τραβάμε νότια, και με μπροστάρη τον Δημήτρη, ακολουθούμε τη δυτική ακτογραμμή της Εύβοιας. Απέραντο γαλάζιο και ιχθυοκαλλιέργειες…

Μπροστά μου ο Αντώνης, όπου κάποια στιγμή τον βλέπω να κουνάει και τα δύο χέρια του. Πριν συνειδητοποιήσω τι μου γνέφει, βλέπω τον Δημοσθένη φαρδύ-πλατύ στην άσφαλτο…

Το πόρισμα της πτώσης δείχνει πετρέλαιο στην άσφαλτο, το οποίο εξατμίζεται πριν προλάβει να έρθει ο πολισμάνος που καλέσαμε. Ο Δημήτρης -που τα πάτησε πρώτος- χόρεψε ένα Καβοντορίτικο, αλλά κατάφερε να μείνει όρθιος. Ο Δημοσθένης που ακολούθησε τον “χορό”, έχασε τα βήματα…

Αναμαζεύουμε το λαβωμένο Tenere, παρέχουμε τις πρώτες βοήθειες στον ελαφρά λαβωμένο Δημοσθένη -ο οποίος έχει εξαντλήσει όλη την γκάμα μπινελικιών που περιλαμβάνει το λεξιλόγιό του- και συνεχίζουμε την πορεία μας νότια μέχρι το Αλιβέρι όπου σταματάμε σε ένα μηχανουργείο για να ισιώσουμε τον λεβιέ φρένου…

Από εκεί στρίβουμε ανατολικά και κατευθυνόμαστε προς Κύμη. Σύντομα συναντάμε τα ανατολικά παράλια της Εύβοιας…

Στάση για την απαραίτητη καφεΐνη συνοδευόμενη από το πλούσιο αθυρόστομο λεξιλόγιο του Δημοσθένη, το οποίο προκαλεί γέλια και καθόλου “στράβωμα” λόγω πτώσης.

Καφεδάκι τέλος και έτοιμοι για τη γνωστή -από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό- ανάβαση Κύμης. 52 συνεχόμενες στροφές εναλλάσσουν το γαλάζιο του Αιγαίου με το πράσινο της φύσης. Φωτογραφίες μην περιμένετε, γιατί δεν έκλεινε γκάζι κανείς για να ανοίξει το κλείστρο…

Όσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από τα παράλια, τόσο πιο πολύ η διαδρομή ομορφαίνει…

Στο βάθος η γνωστή παραλία της Χιλιαδούς

Η ανάβαση στο όρος Δίρφυ είναι μοναχική, δροσερή και την απολαμβάνουμε στο μέγιστο…

Κατηφορίζουμε διασχίζοντας τη γραφική Στενή, προσπαθώντας να αποφύγουμε τις μυρωδιές από τις συνεχόμενες ταβέρνες. Λίγο πριν ”πιάσουμε” την Κάτω Στενή κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για να επισκεφθούμε τους καταρράκτες δίπλα στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής.

Ένα πυκνό πλατανόδασος σκεπάζει τον ναό ο οποίος είναι χτισμένος μέσα σε σπήλαιο. Δίπλα του κυλάει το ρέμα του Παλιόμυλου το οποίο σχηματίζει μικρούς διαδοχικούς καταρράκτες.

Μια βάφτιση δεν μας άφησε να επισκεφθούμε το εκκλησάκι. Εντός του, όπως έχουμε διαβάσει υπάρχει μια φυσική πηγή.

Καβάλα και πάλι στις μοτοσυκλέτες και πορεία προς Νέα Αρτάκη όπου μας περιμένει ο Γιάννης. Μεγαλώνει η παρέα σιγά-σιγά…

Κάνουμε έφοδο σε ένα χασάπικο για να μην μείνουμε νηστικοί το διήμερο και τραβάμε με πορεία βόρεια. Ο δρόμος έχει αρκετή κίνηση μέχρι και τα Ψαχνά, στη συνέχεια όμως χαλαρώνει αφήνοντάς μας να απολαύσουμε την πανέμορφη -από όλες τις απόψεις- διαδρομή…

Η γνωστή μοτοδιαδρομή του “Αγίου Ιωάννη του Ρώσου” είναι κατάφυτη και με πολύ καλή σε ποιότητα άσφαλτο, πράγμα που μας οδηγεί σε ένα στριφτερό απολαυστικό παιχνίδι.

Στάση πού αλλού, στου Αλεξίου, για να απολαύσουμε τους διάσημούς του λουκουμάδες, αλλά και για να συναντήσουμε δύο ακόμα καλούς φίλους. Τον Μανώλη και τον Στράτο από το MotoRiders Club

Γίναμε 10 λοιπόν και αφού αντέξαμε για καμιά ώρα τα σκυλάδικα που βαρούσαν στη διαπασών από την παρακείμενη εκδήλωση, αναχωρούμε για το χωριό του Δημοσθένη, την Σκεπαστή.

Λίγο πριν φτάσουμε φορτώνουμε τις τελευταίες προμήθειες από ένα σούπερ μάρκετ που πετυχαίνουμε στο δρόμο μας.

Σε σύντομο χρόνο, η φουφού στην αυλή του σπιτιού παίρνει φωτιά και ο Στράτος αναλαμβάνει τον ρόλο του master σεφ, ετοιμάζοντας το πραγματικά απολαυστικότατο δείπνο μας.

Φυσικά, οι ιστορίες και τα πειράγματα μας κρατάν ξύπνιους μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες…

Επόμενη Σελίδα »

Σελίδες: 1 2 3
Μπορείτε να ακολουθήσετε τις απαντήσεις σε αυτή την καταχώρηση μέσω RSS 2.0 feed.You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Subscribe
Notify of
guest

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x