Ένα όμορφο οδοιπορικό για δύο σε Β. Ιταλία, Αυστρία & Βαλκάνια

Κείμενο & φωτογραφίες: Παπαντωνίου Δημήτρης

«Όταν τα πράγματα πάνε στραβά είναι δύσκολο να τα επαναφέρεις. Ο νόμος του Μέρφυ δεν είναι φυσική. Είναι μια θεωρία που είπε ένας τύπος για να βγάλει νόημα μια απαίσια μέρα.
Το γεγονός ότι τα πράγματα πάνε στραβά δεν σημαίνει ότι είναι εκτός ελέγχου.
Είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε τα πράγματα.
Είναι στο χέρι μας να πάρουμε ότι μπορεί να πάει λάθος και να το κάνουμε να πάει σωστά.
ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΕΣΤΩ»

Italy, Austria, Balkans

ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ motoadv.gr
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων μοτοταξιδιωτικών ιστοριών θα ήθελα να ευχαριστήσω τον ταξιδευτή-ιστορικό-ερευνητή-επαγγελματία-σύζυγο-εραστή και πρόσφατα πατέρα, Στέλιο Οικονομάκη, (Σημ. Στέλιου: τέτοια γράφεις και δεν το γλιτώνω τον λιντσάρισμα) για την τιμή που μου κάνει να φιλοξενεί τις ιστορίες μου.

Ο Στέλιος κατάφερε να φέρει μια ομάδα ανθρώπων κοντά που στην αρχή το μόνο κοινό που είχε ήταν τα ταξίδια. Σιγά–σιγά αυτή η ομάδα έγινε παρέα και το site ΤΟΥ έγινε site ΜΑΣ. Έστησε μια -κατά τη γνώμη μου- καλαίσθητη και αξιοπρεπέστατη ιντερνετική γωνιά που ο καθένας μπορεί να μάθει πράγματα και να «ταξιδέψει» νοερά σε όλα τα μέρη του κόσμου μέσα από την ξεχωριστή γραφή του καθενός.

Η γωνιά αυτή με τον καιρό έγινε γνωστή σε πολύ κόσμο και πλέον αποτελεί μια από τις πρώτες επιλογές ανθρώπων που θέλουν να ταξιδέψουν με μηχανή και όχι μόνο.

Αυτό το site έχει δημιουργηθεί μόνο για την μεταφορά εμπειριών και όχι για το κέρδος. Όλοι μας ταξιδεύουμε με προσωπικά μας έξοδα και χωρίς ποτέ κανέναν χορηγό. Δεν εξαρτόμαστε από κανέναν γι’ αυτό και πάντα θα γράφουμε αυτό που αντιμετωπίσαμε.

Σε καιρούς δύσκολους, όλοι από αυτή τη γωνιά, θα προσπαθούμε να σας ενημερώνουμε για το πως μπορείς να ταξιδέψεις όμορφα, οικονομικά και κυρίως πάντα με χαμόγελο.

ΠΡΟ-EDITORIAL
Πιάνω υπολογιστή για να γράψω ταξιδιωτικό μετά από 3 χρόνια. Ήταν το 2014 όταν έγραψα το Τουρκία-Γεωργία-Αρμενία και από τότε αγνοείται η τύχη μου. Πολλά μηνύματα, mail, messenger, viber, εκκλήσεις στον ΟΗΕ ακόμη και ταχυδρομικά περιστέρια επιστρατεύτηκαν για να κάνω τη χάρη στους φανατικούς οπαδούς μου να ξαναπιάσω πληκτρολόγιο.

Το 2015 πήγα στα Βαλκάνια και έχω γράψει αρκετά γι’ αυτά σε προηγούμενα ταξιδιωτικά όποτε δεν είχα κάτι άλλο να πω. Βέβαια για να σας γράψω και την μαύρη αλήθεια ντρεπόμουν να γράψω. Τι να γράψω δηλαδή: ότι πήγαμε 3 ζευγάρια; Ότι καταπάτησα όλες τις αρχές μου; Ότι είμαι μια ρόμπα ξεκούμπωτη; Να πω ότι εγώ ο ίδιος οργάνωσα όλη αυτή την ξεφτίλα; Σίγουρα θα τρίζουν τα κόκκαλα των προγόνων μου. Δεν λέω φυσικά πολλά γιατί δεν ήξερα ότι δεν έχω πιάσει ακόμη πάτο. Ποτέ μη λες ποτέ. Νομίζω ότι αυτό που έκανα φέτος είναι η απολυτή προσωπική μου ξεφτίλα αλλά λόγω του πόσο ανώτερος, ποιοτικός και cool άτομο είμαι θα το μοιραστώ μαζί σας και ελπίζω κάποτε η ιστορία να με συγχωρέσει όπως και εσείς αγαπητό και φανατικό μου κοινό. Το αφήνουμε προς το παρόν να το χωνέψω κι εγώ ο ίδιος.

Το 2016 τα επαγγελματικά μου δεν μου επέτρεψαν να πάω πουθενά ενώ το 2017 το οδοιπορικό μας στην Ουκρανία-Πολωνία κλπ δεν μου έκανε κλικ για να το γράψω. Είμαι σίγουρος όμως ότι κάποτε θα το γράψω έστω και επιγραμματικά.

Φέτος λοιπόν το σωτήριον έτος 2018 με την συμπλήρωση 10 χρονών μοτοταξιδίων αποφάσισα να το περάσω ξεχωριστά, φλώρικα, χουχουλιάρικα και όλα αυτά τα εμετικά που συμβαίνουν όταν ταξιδεύεις με μια… γυναίκα…(ο πάτος που λέγαμε παραπάνω).

Δεν θα πω κάτι άλλο προς το παρόν. Θα προσπαθήσω να το ξεχάσω όλες αυτές τις μέρες που θα γράφω το ταξιδιωτικό.

EDITORIAL
Πριν από 10 χρόνια το πάθος ενός από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή μου, του αδερφού μου του Αντώνη, κατάφερε να γίνει και για μένα το πιο όμορφο πάθος που στα επόμενα χρόνια θα άλλαζε πολλές από το ποιες πραγματικά είναι οι προτεραιότητες στη ζωή μου και τι πραγματικά με γεμίζει στον κόσμο αυτό.

Ατελείωτες ώρες πάνω από έναν χάρτη χαράζοντας διαδρομές, πάνω από έναν υπολογιστή διαβάζοντας εμπειρίες άλλων φίλων μοτοσικλετιστών, συλλογή πληροφοριών που θα μπορούσαν να κάνουν τα ταξίδια μας πιο εύκολα, προσμονή γι’ αυτό που έρχεται, χαρά γι’ αυτό που ζεις, ανακούφιση που επέστρεψες και τέλος οι στιγμές που αναπολείς όλες αυτές τις εμπειρίες που έχεις αποκομίσει.

Έχω γράψει παλιότερα ότι ένα ταξίδι δεν είναι μόνο οι μέρες που το πραγματοποιείς. Ένα ταξίδι πρώτα και πάνω από όλα είναι η προετοιμασία, είναι η μυρωδιά που βγάζει ένας χάρτης όταν τον ανοίγεις για πρώτη φορά, είναι η πρώτη εικόνα που παίρνεις από αυτό το άψυχο -για τους περισσότερους- κομμάτι χαρτί, είναι τα πρώτα συναισθήματα χαράσσοντας την πορεία σου, είναι οι εικόνες που έχεις στο μυαλό σου όταν πας να ξαπλώσεις το βράδυ, είναι η ταύτιση που έχεις με τον καθένα που διαβάζεις το ταξιδιωτικό του για να συλλέξεις πληροφορίες, είναι το άγχος αν θα πάνε όλα καλά, είναι η προσμονή για την έναρξη του ταξιδιού…

Και φυσικά είναι το μετά… τα συναισθήματα που σου άφησε αυτό το ταξίδι … τι βίωσες, πως, με ποιους… όλα…

Ακόμη και κάτι να πήγε στραβά είναι σημαντικό να δεις τι σου άφησε. Σε ένα οδοιπορικό σαν αυτά που κάνουμε πολλοί από εμάς καμιά φορά δοκιμάζονται πολλά. Και δεν μιλάω μόνο για την σωματική δοκιμασία. Σε πολλές περιπτώσεις δοκιμάστηκαν φιλίες, σχέσεις… και ανάλογα το πόσο δυνατές ήταν άντεξαν ή ξέφτισαν με τον χρόνο… Μερικοί μπορεί και να γελάσουν με αυτό αλλά όσοι έχουν διαβάσει μερικά ταξιδιωτικά παραπάνω καταλαβαίνουν τι λέω…

Ένα οδοιπορικό μπορεί να σου προσφέρει πολλά περισσότερα από ότι οι περισσότεροι πιστεύουν. Σε κάνει σίγουρα καλύτερο άνθρωπο. Σε βοηθάει στις άσχημες και ανάποδες μέρες. Σε φτάνει στα όρια σου. Σου δείχνει τον «δρόμο» που πρέπει να τραβάς.

Είναι τόσες οι ώρες της «μοναξιάς» κάτω από το κράνος που σου δημιουργεί την αίσθηση ότι εκεί δεν μπορεί να μπει και να σε ενοχλήσει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να μπει ανάμεσα σε σένα και τις σκέψεις σου, σε σένα και το βλέμμα σου…

Είναι τόσα μα τόσα πολλά.

Και όλα αυτά τα βιώνεις εντονότερα όταν για κάποιον λόγο δεν μπορείς να ταξιδέψεις…

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ-ΠΑΡΕΑ
Η αλήθεια είναι ότι αρκετά χρόνια έψαχνα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Αυστρία. Όλοι την περιέγραφαν ως ένα μέρος πολύ όμορφο, μαγικό σε κάποια σημεία του. Ενδιαφέρουσες πόλεις, εντυπωσιακά βουνά, όμορφες διαδρομές, ποιότητα ασφάλτου σε υψηλά επίπεδα. Τι άλλο να θέλει κάποιος. Φέτος ήταν η ιδανική ευκαιρία να γίνει αυτό.

Εύκολο ταξίδι να το οργανώσεις μιας και δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη χαρτούρα, οι διαδρομές βρίσκονται εύκολα μιας και είναι πολλοί αυτοί που έχουν γράψει ταξιδιωτικά για τις συγκεκριμένες περιοχές, καταλύματα είναι εύκολο να κλείσεις αρκεί να έχεις αρκετά ευρώ, φαγητό για όλα τα βαλάντια και φυσικά ότι αναποδιά και να σου τύχει βρίσκεσαι σε πολιτισμένα κράτη οπότε την άκρη θα τη βρεις.

Το καλό ήταν ότι μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε την άδεια που χρειαζόμασταν τον Ιούλιο μιας και όπως έμαθα, είναι ο ιδανικότερος μήνας για την Αυστρία από την άποψη της πιθανότητας βροχών.

Και όπως καταλάβατε από την εισαγωγή η παρέα φέτος είναι για δυο και ο ένας γένους θηλυκού.

Γκρίνια; Μουρμούρα; Κατεβασμένα μούτρα;

Ή από την άλλη καλή διάθεση, συντροφιά, γέλια;

Ρίσκο… το παίρνεις; Εγώ το πήρα. Πού βγήκε; Κάντε τον κόπο να διαβάσετε το αριστούργημα που έγραψα και φέτος και θα μάθετε…

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

  • Οι διάλογοι είναι φανταστικοί(;)
  • Στους διαλόγους η μπλε απόχρωση είναι αυτός και η κόκκινη αυτή.
  • Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες αναφορές στις πόλεις παρά μόνο λίγα πράγματα επιγραμματικά που μας έκαναν εντύπωση. Ειδικά για τα Βαλκάνια έχω γράψει πολλά σε προηγούμενα ταξιδιωτικά. Άλλωστε η πληροφορία πλέον βρίσκεται εύκολα.
  • Μετά και τον επίλογο θα υπάρχουν πληροφορίες για τα ξενοδοχεία που μείναμε και την αξιολόγηση τους καθώς επίσης και το εξοδολόγιο του ταξιδιού.
  • Η αναφορά μου στα έξοδα της κάθε μέρας είναι για να καταλάβει κάποιος στο περίπου που κινούνται οι τιμές.
  • Όλες οι διαδρομές μετά το Μιλάνο είναι χωρίς διόδια και βινιέτα.
  • Οι διαδρομές στους χάρτες δεν είναι κατά 98% ακριβείς.

1η ΜΕΡΑ
Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018
Αναχώρηση: 15:45 Άφιξη: 18:30
Διαδρομή: Λάρισα – Ηγουμενίτσα
Χιλιόμετρα: 262
Συνολικά χιλιόμετρα: 262
Έξοδα: Βενζίνη 61€ – Διόδια 3,8€ – Καράβι 174€ – Φαγητό 14€

– Τι είναι αυτό;
– Πιστολάκι.
– Πιστολάκι στα δικά μου τα μπαγκάζια? Ωιμεεεεε… μα τις χίλιες φουρκέτες σε δρόμο με λακκούβες… τι λες γυναίκα, αυτό δεν το παίρνεις μαζί σου.
– Καλά βρε, πιστολάκι είναι δεν είναι καλάσνικοφ
– Αυτό τι είναι;
– Σίδερο για τα μαλλιά.
– Τι σίδερο… γιατί σιδερώνεις τα μαλλιά;
– Για να είναι όμορφα για σένα.
– Προτιμώ να σε δω φαλακρή παρά να πάρουμε αυτό μαζί μας.
– Τι κομπλεξικός…
– Αυτά τι είναι;
– 4 ζευγάρια παπούτσια.
– Ταξιδεύω 10 χρόνια 4 ζευγάρια παπούτσια συνολικά δεν έχω πάρει και εσύ θα πάρεις 4 για 12 μέρες;
– Για να είμαι όμορφη για σένα.
– Προτιμώ να κυκλοφορείς ξυπόλυτη σαν το γυφτάκι και να μην φεύγει η μαυρίλα από τις φτέρνες σου ποτέ, παρά να πάρεις 4 ζευγάρια παπούτσια.
– Τι κομπλεξικός…
– Αυτά τι είναι;
– Κάτι φουστίτσες, λίγα παντελόνια και μερικά καλλυντικά.
– Λίγα τα λες εσύ αυτά; Αυτά αν τα ζυγίσουν σε αεροδρόμιο θα πρέπει να πληρώσουμε όσα θα μας φύγουν στο ταξίδι. Τι τα θες τόσα ρούχα;
– Να, μου είπες για τις κοπέλες που κυκλοφορούν στο Ντουμπρόβνικ και στο Κότορ και θέλω να είμαι όμορφη για σένα.
– Μωρό μου χωρίς παρεξήγηση αλλά ότι και να βάλεις πάλι τις άλλες γυναίκες θα κοιτάω όπως θα τις κοιτάς και εσύ… θα σου πέσουν τα τσαούλια (=σαγόνια) σε λέω.
– Και τι να πάρω;
– Την ζωντάνια σου, την υπομονή σου, το θετικό σου πνεύμα και φυσικά το υπέροχο χαμόγελο σου και πάμε να φύγουμε…

Με αυτά και αυτά είμαστε καβάλα στο μηχανάκι και βρισκόμαστε στο δρόμο να τρέχουμε σαν τις τρελές για να προλάβουμε το καράβι από την Ηγουμενίτσα. Κάθε φορά τα ίδια… εκεί που λέμε έχουμε χρόνο ξαφνικά η ώρα πέρασε και εσύ δεν έχεις προλάβει ακόμη να φορτώσεις…

Ξεκινάμε 15:45 και το καράβι φεύγει στις 19:30. Έχουμε να καλύψουμε 260 χλμ.

Ξεκινάω πολύ χαλαρός μέχρι να βγούμε στην Εγνατία. Εκεί με πιάνει ένας πανικός ότι δεν θα προλάβουμε και ξαφνικά βρισκόμαστε να πηγαίνουμε με 160 μέχρι την Ηγουμενίτσα. Φτάνουμε στις 18:30 και φουλάρουμε στο BP δεξιά στο λιμάνι με 1,70. Θεώρησα ότι θα είναι πιο φτηνή η βενζίνη εδώ από ότι στην Ιταλία. Αμ δε… περασμένα μεγαλεία. 1,64 στην Ανκόνα. Η πιο ακριβή βενζίνη ολόκληρου του ταξιδιού ήταν και πάλι στην Ελλάδα.

Άσχετο: δεν ξέρω γιατί αλλά θεωρώ την διαδρομή από τα Τρίκαλα μέχρι την Παναγία πολύ όμορφη. Την έχω κάνει πολλές φορές και πάντα την βρίσκω ιδιαίτερη. Ίσως επειδή συνήθως είναι τα πρώτα χιλιόμετρα ενός ωραίου ταξιδιού, μιας εκδρομής ή μιας σύντομης απόδρασης. Το σίγουρο είναι ότι πάντα την απολαμβάνω.

Στο θέμα μας και πάλι.

Κάνουμε ένα γρήγορο check-in και σε λίγο βρισκόμαστε μέσα στο πλοίο που είναι σχεδόν άδειο. Οι επιλογές στο που να στήσουμε το τσαρδί μας για τις επόμενες 17-18 ώρες πολλές και φυσικά κάνουμε την καλύτερη. Καναπεδάρες δίπλα σε τηλεόραση για να δούμε και τον ημιτελικό του mundial και κανέναν από το προσωπικό του πλοίου να μας ενοχλεί.

Onboard to Ancona

Ούτε σε καμπίνα τόση άνεση. Λίγο η χαρά που ξεκινούσαμε, λίγο η ώρα που περνούσαμε από την Κέρκυρα που μας πρόσφερε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα…

Onboard to Ancona

– Έλα να δούμε το ηλιοβασίλεμα…
– Άσε με θέλω να φάω…

Λίγο ο αγώνας, λίγο ο 5ωρος ύπνος, λίγο η φραπεδιά το πρωί, να σου το λιμάνι της Ancona μπροστά μας…

Ancona
Ancona

Επόμενη Σελίδα »

Σελίδες: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
Μπορείτε να ακολουθήσετε τις απαντήσεις σε αυτή την καταχώρηση μέσω RSS 2.0 feed.You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Subscribe
Notify of
guest

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x