6 Ιουνίου 2010, Race day
Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Για να αποφύγουμε την κίνηση η αναχώρησή μας είναι αρκετά πρωινή. Η επιλογή να ακολουθήσουμε την εναλλακτική διαδρομή λειτουργεί άψογα καθώς φτάνουμε μερικά χιλιόμετρα πριν την πίστα σε χρόνο ντε-τε. Τα τελευταία 5-6 χιλιόμετρα γίνονται με πιο αργούς ρυθμούς αλλά όχι κουραστικούς. Οδηγώ το γκρουπ σε ένα σκιερό πάρκινγκ που είχα μπανίσει από την προηγούμενη λίγο πριν την είσοδο της πίστας και το οποίο είναι περιέργως ακόμα άδειο. Παρκάρουμε, τακτοποιούμε τα πράγματα μας και προχωρούμε εντός μαζί με 75.585 ακόμα θεατές…
Ότι και να περιγράψω για το κλίμα που επικρατεί στον αγώνα είναι λίγο. Μόνο όσοι ήταν παρόντες μπορούν να καταλάβουν τι έγινε όταν ο σχολιαστής του αγώνα έβγαλε σε ζωντανή τηλεφωνική σύνδεση τον τοπικό ήρωα Valentino Rossi. Ως φόρο τιμής -ή μήπως επιβεβαιώνοντας τις φήμες για μεταγραφή- η επίσημη κερκίδα της Ducati, σήκωσε πλακάτ με το όνομα του Rossi. Δεν θα πω άλλα, θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν. Μην περιμένετε πολλές από τον αγώνα… με το δικό μου φακό, την απόσταση που είχα από την πίστα και τα εμπόδια που είχα μπροστά μου, δεν θα μπορούσα να έχω επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ο αγώνας τελειώνει, φορ δε ρέκορντ με τον Ντάνι στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, και οι πόρτες της πίστας ανοίγουν. Το κοινό ορμάει για να πατήσει, να φιλήσει και να φωτογραφηθεί με την άσφαλτο που τόσες συγκινήσεις του έχει προσφέρει. Μαζί του όμως μπουκάρουν και δεκάδες οχήματα διαφόρων τύπων. Δίκυκλα, τρίκυκλα, τετράκυκλα τελευταίας τεχνολογίας αλλά και ιδιοκατασκευές, μανουβράρουν ανάμεσα στους δεκάδες πεζοπόρους θεατές δημιουργώντας μας ένα κλίμα ανασφάλειας, το οποίο επιβεβαιώνεται από το παραπλήσιο ασθενοφόρο που προσφέρει πρώτες βοήθειες στο ματωμένο κούτελο κάποιου θαμώνα. Οι καγκουριές δεν τελειώνουν εκεί: Κάποιοι μαύροι καπνοί που διακρίνονται στο βάθος προέρχονται -όπως αποδεικνύεται αργότερα- από μία καμένη μοτοσυκλέτα.
Συγκεντρωνόμαστε στο πάρκινγκ και ετοιμαζόμαστε για αναχώρηση. Δεν βιαζόμαστε καθώς είμαστε σίγουροι πως θα πέσουμε σε μποτιλιάρισμα. Ο Σήφης μου δείχνει στο βάθος μια δεύτερη έξοδο του πάρκινγκ. Η κίνηση φαίνετε πιο χαλαρή από εκεί και αποφασίζουμε να την ακολουθήσουμε. Ένας υπάλληλος μας δείχνει να πάμε προς βόρεια. Του λέω πως θέλουμε να πάμε Φλωρεντία αλλά αυτός επιμένει να μας στέλνει βόρεια. Ανηφορίζουμε μια στενή διαδρομή μέσω πυκνού δάσους, σημειωτόν εξαιτίας κάποιων τροχόσπιτων που βρίσκονται μπροστά μας. Τα προσπερνάμε και η διαδρομή ανοίγει. Υπέροχες φουρκέτες διασχίζουν ένα πυκνό, καταπράσινο δάσος, οι οποίες μας οδηγούν αρχικά στο Passo Del Giogo και στη συνέχεια σχεδόν στην κορυφή του Passo Della Futa. Μικρή στάση για αναφωνήματα, συνειδητοποιώντας ότι όλη αυτήν την διαδρομή την κάναμε κατά λάθος, απλά επειδή ο Σήφης είπε “δεν πάμε μωρέ από εκεί”!
Κατηφορίζουμε πίσω προς Φλωρεντία για να βρεθούμε από τη νότια πλευρά της πίστας έχοντας κάνει περίπου 50 χιλιόμετρα. Ξεμπερδεύουμε γρήγορα από το μποτιλιάρισμα που επικρατούσε στον περιφερειακό για autostrada και ακολουθούμε και πάλι την εναλλακτική διαδρομή η οποία έχει μεν κίνηση αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο γύρω στις 20:00, γρήγορο μπανάκι και φαγητό στο κοντινό εστιατόριο Cento Canti που μας σύστησαν από το ξενοδοχείο.
Καθ’ όλο το γεύμα μας, κύριο θέμα είναι ο φυσικά ο σημερινός αγώνας, που δεν αργεί να γίνει θέμα και του προσωπικού του συνοικιακού εστιατορίου.
« Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
προστέθηκαν χάρτες και έπαε… 😉
[…] παρακάτω μακάρι να σε βοηθείσουν, και καλό ταξίδι. Το GAS πήγε Mugello Posted by: Stelios on 24 Ιουλίου 2010 __________________ ΄΄ η πιό καλή […]
Πάντα τέτοια μάγκες! 🙂
Αποστόλη, Κώστα & Original sorry που άργησα να απαντήσω αλλά έχω πελαγώσει γιατί αύριο -βυτιοφόρων θέλωντος- φεύγω για το επόμενο μου ταξίδι.
– Φιλοιταλέ Ιάπωνα Αποστόλη τώρα που έκανες την αρχή και είδες οτι δεν είναι τίποτα το σπουδαίο βάλε μπρος για την επόμενη. Άλλωστε έχεις να ψάξεις τις ρίζες σου σε Ιταλικά εδάφη.
– Original21 ερώτηση: Είσαι κανείς από το προσωπικό του Olympic ή κάνω λάθος…
– Κώστα άσε τις φωτιές και βάλε μπρος το μοτόρι. Έχω καιρό να ακούσω καμιά σου εξόρμηση…
Τα λέμε σε καμιά 20αρια μέρες που θα επιστρέψω…
Μπράβο σας παιδιά πάντα τέτοια.
Απίθανα τα αυτοκίνητα έστω και ας είναι ξένα.(λες και αν μου το έδιναν θα μπορούσα να το συντηρήσω).
Αρε ρε Στέλιο φωτιές που μου ανάβεις……….
Σούπερ οι φώτο με τα αμάξια! Στο Έλυρος καλά περάσατε; 🙂
Κύριοι ζούμε μοναδικές στιγμές…..
Στέλιο,Jacko γεροπαράξενος-Jack Lemon ε:καλά καλά θα τα πούμε στο Gas!Θα μου φτιάχνετε καφέ εφ’ όρου ζωής!!!
Παίδες θα΄θελα να σας ευχαριστήσω και μέσα από το site για τις μοναδικές στιγμές που ζήσαμε.Κάνατε το ταξίδι να μας φανεί τόσο εύκολο,λες και πηγαίναμε κάπου στην Κρήτη!Ξέρεις για μένα ήταν η πρώτη με ΜΟΤΟ στο εξωτερικό και όλα φάνταζαν δύσκολα.Το είχαμε αποφασίσει με τον Γιώργο-stelvio (γεροπαράξενο #1) να πάμε Ιταλία,αλλά όλα ήταν φλού,γι’αυτό η πρόταση για Mugello μας ήρθε ”κουτί ” μάννα εξ’ουρανού!!Τώρα όλα φαίνονταν εύκολα.Συγχαρητήρια ακάμα μία φορά.(Jacko τα λεφτά για τη διαφήμιση ε:)
Παιδιά όσοι δεν το τολμάτε χάνετε….Ασε που μπορείς να βρείς τις…..ρίζες σου εκεί που δεν το περιμένεις!!!!!
Στέλιο Μήτσο καλό ταξίδι στη νέα εξερεύνησή σας και καλή επάνοδο.
Φιλικά,
Αποστόλης-γεροπαράξενος #2 (Alfieri)
Υ.Γ.
Για να λυθεί η απορία των….φίλων μου για τη cb μου,καθ’οτι βαμμένος Ducatisti,αναφέρω τα εξής:
Η Ducati είναι-ήταν η κοπελιά το κορίτσι μου,η φαντασίωση μου,ενώ η Honda είναι η γυναίκα μου.Πήγαινα για την πρώτη αλλά μου προέκυψε με συνοικέσιο (ακούς Γιώργο;) η δεύτερη!Σιγά σιγά θα την αγαπήσω!!!!Αλλωστε είναι γυναίκα για…..σπίτι,και γονιδιακά έχει δεσμούς με Ιταλία μεριά,λόγω σχεδίασης και κατασκευής!!