Ημέρα 16η: Δευτέρα 13 Iουλίου 2015, Douglas (100 km)
Το δικό μου Isle of Man TT
Αφού χόρτασα ύπνο, σηκώθηκα στις 10:00, γνωρίζοντας πως η σημερινή ημέρα στο νησί θα είναι χαλαρή. Χθες έκανα έναν τουριστικό γύρο του νησιού και σήμερα θα οδηγήσω στη διαδρομή του πασίγνωστου αγώνα. Για την ώρα σιγοβρέχει με κάτι σαν σπρέυ και σταγόνες βροχής …
Στην κουζίνα βρίσκεται πάλι ο Ιρλανδός, ο οποίος είναι πάλι τύφλα στο μεθύσι και εξακολουθεί να κατεβάζει τη μια μπύρα μετά την άλλη. Τον λυπάμαι τον καημένο … ποιος ξέρει γιατί πίνει; Είναι αλκοολικός ή απλά πίνει γιατί έχει τους λόγους του; Ένας στίχος από ένα τραγούδι που ερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης, προσπαθεί να μου δώσει εξήγηση για ένα θέαμα που μου προκαλεί θλίψη:
Όταν μεθάει ο άνθρωπος, κανείς να μην τον κρίνει,
γιατί ποιος ξέρει τι καημό μες την καρδιά του κρύβει.
Στη ρεσεψιόν βρίσκεται ο ιδιοκτήτης της κατασκήνωσης, παρέα μ’ έναν φίλο του. Μου προτείνουν ζεστό καφέ, αλλά αρνούμαι ευγενικά μιας και έχω φτιάξει greek coffee δηλαδή frappe. Τους φαίνεται περίεργο και αμέσως αποκτούν έναν ανατριχιαστικό μορφασμό στην ιδέα πως πίνω παγωμένο καφέ! Τους εξηγώ πως πίνω πάντα ζεστό καφέ, ιδίως το πρωί χειμώνα – καλοκαίρι, αλλά τόσο στο περσινό ταξίδι όσο και στο φετινό, μάλλον πρέπει να ξέφυγα από τις καθημερινές μου συνήθειες.
Για αρκετή ώρα έχω μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν το κλασσικό βρετανικό αλλά και ιρλανδικό στυλ. Καλή διάθεση, χαμόγελο, χιούμορ, ευγένεια και ομιλητικότητα. Ενθουσιάζονται που έχω έρθει από μακρινή χώρα και αμέσως με ρωτούν για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Από τα λεγόμενά τους φανερώνονται τα αισθήματα συμπάθειάς τους για τη χώρα μου, καθώς θεωρούν άδικο όλο αυτό το πράγμα που ταλαιπωρεί τον ελληνικό λαό τα τελευταία χρόνια.
Μου δίνουν αρκετές πληροφορίες για το νησί και η συζήτησή μας περιστρέφεται περί δυο τροχών, καθώς οι δυο τροχοί αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας των κατοίκων του. Ο φίλος του ιδιοκτήτη είναι λάτρης των Ducati, όντας κάτοχος μιας τέτοιας μοτοσυκλέτας. Μου λέει με αρκετή αίσθηση του χιούμορ πως έχει γίνει ειδικός σε μηχανολογικές γνώσεις και βλάβες – αναμενόμενο δεν ήταν; Mου δείχνει σε φωτογραφία τη μεγαλύτερη σε μέγεθος Ducati που υπάρχει στον κόσμο και βρίσκεται στο IoM.
To κορυφαίο, το οποίο φανερώνει και τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη του camping, τον οποίο εκθείασα την προηγούμενη ημέρα, είναι πως όταν φτάνει η στιγμή να τον πληρώσω, βλέπω πως έχω σε μετρητά 16 £ και όχι 18 £, όπως ήταν η συμφωνημένη τιμή. Και τις δέχεται, μιας και δεν έχει μηχάνημα προκειμένου να πληρώσω με debit card. Aισθάνομαι όμορφα, καθώς σε αυτή τη “χώρα τσέπης” όπως είναι το IoM, η οποία δέχεται μεγάλο αριθμό επισκεπτών ετησίως, κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν διαφθαρεί από τον τουρισμό. Και τη χθεσινή ερώτηση του ιδιοκτήτη “18 £ it’s ok?”, δεν θα την ξεχάσω ποτέ …
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των δυο αυτών καταπληκτικών ανθρώπων, ο καιρός θα καλυτερέψει πιο μετά κι έτσι σκοτώνω τον χρόνο μου προσπαθώντας να τακτοποιήσω τα πράγματά μου και να αναδιοργανωθώ. Κατά τις 14:00 είμαι στον δρόμο αποφασισμένος να κάνω τη διαδρομή του αγώνα, το δικό μου Isle of Man TT …
Στον τουριστικό μεν, αλλά ευκρινή και κατατοπιστικό χάρτη του νησιού, τον οποίο μου έδωσε χθες ο ιδιοκτήτης, φαίνεται η διαδρομή του αγώνα. Θα ακολουθήσω τη συμβουλή του και θα τον κάνω με αριστερόστροφη φορά. Θα ξεκινήσω από το Union Mills που βρίσκομαι τώρα και θα ακολουθήσω τον Α1 μέχρι το Ballacraine. Μετά από αυτό θα ακολουθήσω τον Α3 μέχρι το Ramsey και στη συνέχεια τον Α18 προς Douglas. Και στο τέλος, τον Α1 από Douglas μέχρι το Union Mills, το οποίο είναι μια γκαζιά. Η όλη διαδρομή του αγώνα είναι 60,4 km σε δημόσιους δρόμους, οι οποίοι αδειάζουν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ο αγώνας ή οι αγώνες, ξεκίνησαν για πρώτη φορά το 1907 και διακόπηκαν κατά τη διάρκεια τόσο του Α’ ΠΠ όσο και του Β’ ΠΠ.
Σε αυτό το σημείο, θα παραθέσω κάποια ιστορικά στοιχεία για τον διάσημο αγώνα, όπως δημοσιεύθηκαν από τον Κώστα Φασουλόπουλο στο ελληνικό περιοδικό ΜΟΤΟ (τεύχος 465, 15/07/2010):
Πολλοί τον θεωρούν ως τον καλύτερο αγώνα ταχύτητας μοτοσυκλετών. Άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για έναν παραλογισμό που πρέπει να σταματήσει. Όπως και να το δει κάποιος, το Manx TT είναι μια μοναδική εμπειρία για τους φίλους των δυο τροχών. Ένας αγώνας με ιστορία 100 και πλέον ετών, με εικόνες και ήχους ανεπανάληπτους, αλλά και με εκατοντάδες θύματα. Καλώς ορίσατε στο Isle of Man, το νησί των γενναίων.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ η ηπειρωτική Ευρώπη προωθούσε τους αγώνες αυτοκινήτου, οι Βρετανοί που είχαν συμφέροντα στις σιδηροδρομικές εταιρίες έκαναν τα πάντα για να απαξιώσουν την ιδέα της αυτοκίνησης, πόσω μάλλον την αγωνιστική δράση.
Για το λόγο αυτό, είχε θεσπιστεί όριο ανώτατης ταχύτητας τα 14 μίλια. Όμως, οι Άγγλοι αστοί και ευγενείς ζήλευαν τους αγωνιζόμενους στην ηπειρωτική Ευρώπη και αποφάσισαν να παρακάμψουν την αυστηρή βρετανική νομοθεσία. Ιθύνων νους του εγχειρήματος ήταν ο Julian Orde, ένθερμος υποστηρικτής των αυτοκινήτων και ξάδερφος του Lord Raglan, κυβερνήτη του Isle of Man. Όπως προαναφέρθηκε, το Manx είναι αυτοδιοικούμενο (ως ένα βαθμό), οπότε το όριο ταχύτητας της Βρετανίας δεν ίσχυε εκεί. Έτσι το 1904 ξεκίνησαν οι πρώτοι αγώνες αυτοκινήτου. Με τον καιρό, η βρετανική νομοθεσία χαλάρωσε και άρχισαν να πραγματοποιούνται και στην Αγγλία αγώνες (για περισσότερα ανατρέξτε στο βιβλίο του L.J.K. Setright “Drive On! A Social History of the Motorcar.”). Έτσι, στο Manx τη θέση των αυτοκινήτων πήραν οι μοτοσυκλέτες, οι οποίες αγωνίστηκαν για πρώτη φορά το 1907. Για σχεδόν 70 χρόνια το Isle of Man TT ήταν ο σημαντικότερος και δημοφιλέστερος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας (τα αντίστοιχα σημερινά MotoGP), με όλους τους διάσημους πρωταθλητές των δυο τροχών να παρελαύνουν στο νησί. Νικητές του αγώνα ήταν μεταξύ άλλων οι Geoff Duke, John Surtees, Mike Hailwood και GiacomoAgostini.
Όμως, το 1972 ο αγωνιζόμενος Gilberto Parlotti έχασε τη ζωή του στη διαδρομή του Mountain Course, με αποτέλεσμα ο φίλος του Giacomo Agostini να δηλώσει την οριστική αποχή του από το συγκεκριμένο γύρο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Το παράδειγμα του Ιταλού πολυπρωταθλητή ακολούθησαν αρκετοί αναβάτες και το 1976 το Manx TT βγήκε οριστικά από το πρόγραμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Παρόλα αυτά, ο αγώνας συνέχισε (σαν αυτόνομο γεγονός) και με τον καιρό απέκτησε ξανά την αίγλη του με παρουσίες, όπως αυτή του Carl Fogarty, να ξαναδίνουν λάμψη στο θεσμό.
Εδώ πρέπει να γίνει μια διευκρίνιση. Το Manx TT πραγματοποιείται σε μια διαδρομή 37,73 μιλίων στους δημόσιους δρόμους του νησιού και έχει εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις από αναβάτη και μοτοσυκλέτα σε σχέση με τους αγώνες πίστας. Η άσφαλτος είναι μεν σε καλύτερη κατάσταση από την αντίστοιχη ελληνική, όμως δε λείπουν ούτε τα μπαλώματα, ούτε οι κακοτεχνίες. Επίσης, σε αρκετά σημεία ο δρόμος είναι ιδιαίτερα στενός και με μέτρια ορατότητα για το τι ακολουθεί. Ο βαθμός επικινδυνότητας είναι υψηλός, αφού μια πτώση οδηγεί σε σύγκρουση με κάποιο τοίχο, φράχτη ή δέντρο. Από το 1907 έχουν χάσει τη ζωή τους 227 αναβάτες στο Mountain Course.
Ο καιρός είναι ηλιόλουστος και στα πρώτα χιλιόμετρα υπάρχει αρκετή κίνηση στον δρόμο, όπου σε κάποια σημεία του γίνονται έργα.
Οι χαρακτηριστικοί κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαμοι που υπάρχουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν και σε αυτή τη χώρα, η οποία δεν ανήκει σε αυτό.
Χαρακτηριστικό της διαδρομής του αγώνα είναι το άσπρο και μαύρο χρώμα που υπάρχει στο πεζοδρόμιο αλλά και η σήμανση στις στροφές. Επαέ γίνονται αγώνες, σύντεκνε. Σε δημόσιους δρόμους που θυμίζουν πίστα Moto GP!
Στον δρόμο για Peel κάνω ένα λάθος και αντί να οδηγήσω στη διαδρομή του αγώνα, βρίσκομαι να οδηγώ στον ίδιο δρόμο που οδηγούσα και χθες. Το ξανατονίζω πως η σήμανση στο νησί δεν είναι τόσο καλή. Εκεί λοιπόν, σε μια από τις πολλές και διαδοχικές στροφές, κάνω μια στάση όπου τοποθετώ το τρίποδο προκειμένου να πετύχω μια καλή και ψωνίστικη φωτογραφία …
Περνάω από μια περιοχή που ο δρόμος σκεπάζεται από ψηλά δέντρα. Μια χαρακτηριστική εικόνα του IoM που έβλεπα τόσα χρόνια μόνο σε φωτογραφίες …
Στη συνέχεια βρίσκομαι πάλι στον Α3 και γυρίζω πίσω, στο σημείο που έκανα λάθος, καθώς ο στόχος μου είναι να οδηγήσω σε όλη τη διαδρομή. Και ειλικρινά εντυπωσιάζομαι τα μάλα από αυτό το κομμάτι (Ballacraine – Kirk Michael). Περιοχές με πυκνή βλάστηση, αλλεπάλληλες καλοχαραγμένες στροφές και τέλεια άσφαλτος. Παρόλο που είμαι με μια τουριστική μοτοσυκλέτα και μη έχοντας αποχωριστεί το τριβάλιτσο, ζω στιγμές οδηγικής νιρβάνας. Αχ, ας μπορούσα να οδηγώ σε μια τέτοια διαδρομή κάθε μέρα …
Και ξάφνου μπροστά μου η pub “Τhe Raven”, όπου εκεί βρίσκεται η διάσημη στροφή Glen Hellen, πάνω στη γέφυρα Ballaugh Bridge.
Mανική πινακίδα …
Η στάση κρίνεται απολύτως απαραίτητη και σχεδόν την ίδια στιγμή φτάνει μια παρέα τριών Αυστριακών με διαφόρων τύπων BMW GS, όπου και τα λέμε σε αρκετά φιλικό και εγκάρδιο κλίμα. Ενθουσιάζονται όταν τους λέω πως έχω έρθει από την Ελλάδα, στην οποία έχουν ταξιδέψει.
Κάπου στα πολλά αυτοκόλλητα με τις σημαίες, βρίσκεται και μια ελληνική. Αλλά και η αυστριακή, η οποία έχει γραμμένο το όνομα της Αυστρίας στα αραβικά, το οποίο είχα παρατηρήσει και στις μοτοσυκλέτες των δυο Αυστριακών φίλων μου που γνώρισα πέρσι σ’ έναν ξενώνα στην Banja Luka της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης. Του Felix και του David, αν τους θυμάσαι από το ταξιδιωτικό του 2014 …
Αποχαιρέτησα τους Αυστριακούς και συνεχίζω προς Ramsey. Μετά από αυτό ανεβαίνω ένα βουνό, το Snaefell του οποίου η ψηλότερη κορυφή βρίσκεται σε υψόμετρο 621 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Σύμφωνα με τον μύθο, στην κορυφή του Saefell μπορεί να δει κανείς 6 βασίλεια: του Μαν, της Σκωτίας, της Αγγλίας, της Ουαλίας, της Ιρλανδίας και το … ουράνιο βασίλειο! Ναι καλά, ιδίως για το τελευταίο, θα πήγαινα να το δω σαν τρελός …
Η διαδρομή είναι υπέροχη και στο ψηλότερο σημείο που περνάει ο δρόμος, θα κάνω την απαραίτητη στάση.
Εκεί βρίσκεται το μνημείο του Joey Dunlop. Ο Joey Dunlop (25/02/1952 – 02/07/2000) γεννήθηκε στο Ballymoney της Βόρειας Ιρλανδίας. Είχε κερδίσει τρεις φορές το Isle of Man TT (1985, 1988, 2000) στο οποίο σημείωσε συνολικά 26 νίκες. Τεράστιος αναβάτης και χαμηλού προφίλ άνθρωπος, είχε να επιδείξει ένα αξιόλογο φιλανθρωπικό έργο στην Ρουμανία και δη στα ορφανοτροφεία της χώρας, στην οποία ταξίδευε συχνά. Έχασε τη ζωή του στο Tallinn της Εσθονίας όπου συμμετείχε στον αγώνα Pirita-Kose-Kloostrimetsa Circuit με μοτοσυκλέτα 125 cc και αφού προηγουμένως είχε κερδίσει τόσο στα 600 cc όσο και στα 750 cc, όπου έχασε τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας λόγω βρεγμένου οδοστρώματος και συγκρούστηκε με δέντρα. Στην κηδεία του, τον αποχαιρέτησαν 50.000 άτομα …
Στο μνημείο του Joey Dunlop, υπάρχουν πολλά αφιερώματα σε αυτόν, αλλά και σε άλλους αναβάτες οι οποίοι έχασα τη ζωή τους στο ΙοΜ ΤΤ. Tα σχόλια περιττεύουν …
Σε κάποια φάση περνάει και το τρενάκι, του οποίου παρατήρησα την πινακίδα χθες στο Laxey και δυστυχώς δεν κατάφερα να κάνω μια βόλτα με αυτό. Σε αυτό το σημείο θα παραχωρήσω τον λόγο στον Alan Cathcart και στο ταξιδιωτικό του για το IoM, το οποίο δημοσιεύθηκε στο ελληνικό περιοδικό ΜΟΤΟ (τεύχος 392, 01/05/2007):
Αν δεν είχαμε τις μοτοσυκλέτες που μας συντρόφευαν άριστα κατά τη διάρκεια της διαμονής μας στο Νησί, ίσως να είχαμε κάνει μια βόλτα μέχρι το Douglas με το ηλεκτρικό τρένο του Manx, στη γραμμή των 27,4 χιλιομέτρων η οποία λειτουργεί όλο το χρόνο και είναι φτιαγμένη με πλάτος γραμμών ένα μέτρο από τότε που κατασκευάστηκε το 1893. Δύο από τα τρία βαγόνια του αρχικού συρμού εκείνης της χρονιάς δουλεύουν ακόμη και σήμερα και είναι τα αρχαιότερα βαγόνια εν λειτουργία σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο Laxey υπάρχει ανταπόκριση με το σιδηρόδρομο του Snaefell Mountain, μία άλλη γραμμή ηλεκτρικού σιδηρόδρομου μήκους 8 χιλιομέτρων που φτιάχτηκε το 1895. Αυτή η γραμμή λειτουργεί μεταξύ Απριλίου και Σεπτεμβρίου, κάνοντας 30 λεπτά διαδρομή για να πάει από τον ένα σταθμό στον άλλον, αλλά δε λειτουργεί το χειμώνα καθώς τα καλώδια που είναι εκτεθειμένα στον καιρό αποσυνδέονται, για να μην καταστραφούν από τον πάγο. Πάντως, στο Snaefell χιονίζει και την άνοιξη.
Υπάρχει ένα ομοίωμα από το τετρακέρατο αρνί Logtnan, το οποίο είναι ένα από τα δυο σπάνια ζώα που υπάρχουν στο νησί. Το άλλο είναι η γάτα του Manx, χωρίς ουρά παρακαλώ, όπου σύμφωνα με τον θρύλο, όταν ο Νώε έκλεινε την κιβωτό, πιάστηκε η ουρά της γάτας στην πόρτα και κόπηκε. Κάτσε να δεις που αν το διαβάσει αυτό το τελευταίο κάποιος χριστιανοταλιμπάν, μπορεί και να το πιστέψει …
Κατηφορίζω το βουνό μέσω μιας απολαυστικής διαδρομής και λίγο πριν μπω στο Douglas, κάνω άλλη μια απαραίτητη στάση στο σημείο εκκίνησης του αγώνα το Grand Stand.
Φαντάσου αντί για αυτοκίνητα, να περνούν μοτοσυκλέτες την ώρα του αγώνα με εξωπραγματικές ταχύτητες …
Στη συνέχεια πηγαίνω από το ίδιο βενζινάδικο με χθες προκειμένου να φουλάρω ρεζερβουάρ και να κάνω μερικά ψώνια. Περασμένες 18:00 φτάνω στο camping, όπου αράζω στο living room, μαγειρεύοντας ριζότο λαχανικών στον φούρνο μικροκυμάτων.
Εκεί είναι μια παρέα εφήβων, αγόρια και κορίτσια όπου βλέπουν τηλεόραση. Σε κάποια φάση οι ειδήσεις δείχνουν Ελλάδα αλλά ο εκφωνητής μιλάει τόσο γρήγορα και σε συνδυασμό με τα καμακίστικου τύπου αγγλικά μου, δεν μπορώ να καταλάβω τι λέει. Σε κάποια φάση, ένας νεαρός από την παρέα, αρχίζει να μιλάει σε έντονο ύφος και έλεγε κάτι για 20 εκατομμύρια €! Δεν κατάλαβα αν μιλούσε υπέρ ή κατά της Ελλάδας. Αναμφίβολα, κάποιοι σχολιάζουν θετικά και κάποιοι αρνητικά την Ελλάδα, η οποία αποτελεί αυτές τη στιγμή το πρόσωπο των ημερών, τόσο σε πανευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η τηλεόραση δείχνει τα γνωστά πρόσωπα των ημερών aka Τσίπρας, Βαρουφάκης, Λαγκάρντ, Ντάισελμπλουμ, Μέρκελ, Σόιμπλε …
Σε κάποια φάση βγάζει ένα καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα, το οποίο κράτησε ελάχιστα λεπτά και δυστυχώς δεν πρόλαβα να το απαθανατίσω …
Αφού έφαγα, πλέον βρίσκομαι πάνω από τον χάρτη μελετώντας την αυριανή διαδρομή. Αύριο θα φύγω από το IoM και μέσω Αγγλίας θα βρεθώ στην Σκωτία, όπου και θα μείνω δυο βράδια στην πρωτεύουσά της, το Εδιμβούργο. Και μετά θα μπω Highlands! Πως περνούν έτσι οι ημέρες και δεν το καταλαβαίνεις …
Αφού έκανα ντους, στις 22:30 οδεύω στη σκηνή για να κοιμηθώ, ρυθμίζοντας το ξυπνητήρι στις 05:00. Αύριο με περιμένει βάρβαρο ξύπνημα …
Oie vie!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Glenlough Campsite (11,27 €)
Βενζίνη: 22,55 €
Λοιπά: 8,15 €
Σύνολο: 41,97 €
Γενικό Σύνολο: 1.069,73 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!