Ημέρα 30η: Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015, Delft – Heidelberg (557,2 km)
Γερμανικός ρομαντισμός
Η βροχή με ξυπνάει στις 04:00 και στις 07:30 σηκώνομαι. Ανοίγω τη σκηνή και ο ουρανός είναι γ@μησ€ τα. Ειλικρινά δεν περίμενα ότι η βροχή θα με ακολουθεί και στην ηπειρωτική Ευρώπη. Κι αν κάνω μια σούμα, παρατηρώ ότι με το που έφυγα από το John O’ Groats, σχεδόν κάθε μέρα βρέχει. Ευπρόσδεκτη η βροχή, αλλά από ένα σημείο και μετά καταντάει κουραστική και ενοχλητική.
Πότε βρέχει δυνατά και πότε σταματά. Δεν θα φύγω ποτέ από το Delft, μονολόγησα.
Βάζω αδιάβροχα και με τάχιστες κινήσεις μαζεύω τα πράγματά μου και στις 08:30 αποχωρώ από το camping. Από τη στιγμή όμως που ανεβαίνεις πάνω στη μοτοσυκλέτα όση βροχή και να ρίχνει, η ψυχολογία σου ανεβαίνει θες δε θες.
Εισέρχομαι στον αυτοκινητόδρομο, όπου το GPS με πηγαίνει στο Kindrdijk. Φτάνοντας στο σημείο που πρέπει να στρίψω και να βγω από τον αυτοκινητόδρομο, έχουν κλείσει την έξοδο! Για να μη χάνω χρόνο αποφασίζω να τραβήξω ντουγρού για Χαϊδελβέργη, η οποία αποτελεί τον σημερινό μου προορισμό.
Όλη την ώρα στην Ολλανδία βρέχει και φυσάει δυνατά. Σε αρκετές περιπτώσεις καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να διατηρήσω την ευστάθεια της μοτοσυκλέτας. Όσο πλησιάζω στην Γερμανία, κοιτώ στο βάθος και απ’ ότι μπορώ να διακρίνω, εκεί ο καιρός φαίνεται καλύτερος.
Η Ολλανδία είναι μια χώρα για την οποία ήμουν θετικά προδιατεθειμένος και γι’ αυτό και την επισκέφθηκα. Από πιτσιρικάς όντας ποδοσφαιρόφιλος, ήμουν λάτρης των Οράνιε, του Άγιαξ, του Γιόχαν Κρόιφ κτλ. Επίσης, οι Ολλανδοί είναι ένας λαός ο οποίος έχει κερδίσει την εκτίμησή μου και έχω αναφέρει το γιατί την προηγούμενη ημέρα. Όμως σε αυτήν την πρώτη μου γνωριμία με την Ολλανδία, θεωρώ ότι ατύχησα λόγω των καιρικών συνθηκών και της συσσωρευμένης κούρασης κι έτσι δεν κατάφερα να χαρώ ακόμα και αυτά τα λίγα πράγματα που είχα στο πλάνο μου. Και δυστυχώς αυτή τη στιγμή ανυπομονώ να φύγω από τη βροχερή και γεμάτη ανέμους Ολλανδία …
Μετά από ώρα περνάω τα ανύπαρκτα σύνορα Ολλανδίας – Γερμανίας και μια διακριτική ταμπέλα με καλωσορίζει για άλλη μια φορά στην Γερμανία. Η οποία στην αρχή με υποδέχεται με συννεφιά και όσο περνούν τα χιλιόμετρα παραχωρεί τη θέση της σ’ έναν καυτό ήλιο. Αν δεν κάνω λάθος, τόσες φορές που έχω κάνει πάνω – κάτω την Γερμανία δεν πρέπει να έχω φάει ούτε μια σταγόνα βροχή!
Η “νταλικιέρικη” οδήγησή μου μεταφράζεται σε στάσεις μόνο για ξεμούδιασμα, μπιστολιά και ανεφοδιασμό σε βενζίνη. Η κίνηση στην Autobahn είναι αρκετή θα έλεγα, χωρίς όμως να σου σπάει τα νεύρα. Κυκλοφοριακό πρόβλημα όπως αυτό που συνάντησα στους βρετανικούς αυτοκινητόδρομους δεν υπάρχει. Στα μόνο σημεία που αναγκάζομαι να οδηγώ με χαμηλές ταχύτητες είναι εκεί που γίνονται έργα και έχουν δημιουργηθεί προσωρινά ρεύματα, το πλάτος των οποίων μπορεί να είναι μικρό αλλά χωράει άνετα ακόμα και μια μεγάλη νταλίκα. Οι Γερμανοί σε πολλούς τομείς έχουν μια αξιοθαύμαστη οργάνωση που σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής. Υπάρχουν προειδοποιητικές σημάνσεις για έργα ή για έκτακτα περιστατικά τα οποία σε ειδοποιούν πολλά χιλιόμετρα πριν με φωτεινές ενδείξεις ή σηματοδότηση, εμπνέοντάς σου μια εμπιστοσύνη. Αυτήν τουλάχιστον την αίσθηση έχω αποκομίσει για άλλη μια φορά σε αυτή τη χώρα.
Σε μια στάση σταματώ και παίρνω τηλέφωνο το camping, το οποίο έχω στις σημειώσεις μου για να ρωτήσω πόσο κοστίζει και τα σχετικά. Και η τιμή; Μόνο 10,50 €! Μετά από μία ώρα περίπου φτάνω στην Χαϊδελβέργη η οποία με γοητεύει από την πρώτη κιόλας εικόνα. Έρωτας κεραυνοβόλος θα έλεγα …
Κινούμαι κατά μήκος του ποταμού Neckar που διασχίζει την πόλη. Ένα μικρό κοριτσάκι με χαζεύει και με χαιρετάει πίσω από το τζάμι του αυτοκινήτου για όση ώρα είμαι από πίσω του. Η εικόνα αυτή αμέσως σχηματίζει ένα πελώριο χαμόγελο στο πρόσωπό μου και θα με κάνει να καθυστερήσω για μερικά δευτερόλεπτα την προσπέραση …
Μερικά χιλιόμετρα μετά το κέντρο της πόλης περνώ μια γέφυρα η οποία με οδηγεί στην αντίπερα όχθη του ποταμού Νeckar. Λίγα λεπτά πριν τις 16:00 φτάνω στο camping όπου ο ευγενέστατος υπάλληλος με υποδέχεται και με κατατοπίζει στους χώρους.
Αφού χτύπησα ένα παγωτό κι έναν χυμό πορτοκάλι, στήνω σκηνή και αρχίζω να τακτοποιούμαι.
Στη συνέχεια φεύγω με τα πόδια από το camping περνώντας την ίδια γέφυρα που πέρασα με τη μοτοσυκλέτα, περιμένοντας το λεωφορείο που θα με οδηγήσει στο κέντρο της πόλης.
Έρχεται στην ώρα του (18:00) και μετά από λίγα λεπτά αποβιβάζομαι.
Το πρώτο πράγμα που αντικρίζω είναι η Παλαιά Γέφυρα η οποία ανεγέρθηκε μεταξύ 1786 και 1788. Μεγάλη και εντυπωσιακή, μου θυμίζει κάπως την οθωμανική γέφυρα στο Visegrad της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης.
H ίδρυση της Χαϊδελβέργης χρονολογείται περίπου στο 1196 και για πολλούς αιώνες αποτελούσε το κέντρο του γερμανικού ρομαντισμού. Η δε ευρύτερη περιοχή της αποτελούσε σημαντικό οικονομικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο. Η Χαϊδελβέργη κατά γενική ομολογία θεωρείται μια όμορφη πόλη. Τόσο όμορφη που ακόμα και οι πιλότοι των συμμαχικών αεροσκαφών όταν βομβάρδιζαν την Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ με την ομορφιά της που δεν την βομβάρδισαν!
Η Παλαιά Πόλη (Altstad) μαζεύει αρκετό κόσμο και βρίθει από μαγαζιά κάθε τύπου. Ο μήκους 1,6 km πεζόδρομός της είναι ο μεγαλύτερος της Γερμανίας αλλά και από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Ξεχωρίζει η εκκλησία του Αγίου Πνεύματος η οποία είναι χτισμένη σε αναγεννησιακό ρυθμό.
Σταματώ σε μια πιτσαρία για πίτσα και μπύρα. Νομίζω πρέπει να είναι η πρώτη φορά που τρώω πίτσα σ’ αυτό το ταξίδι.
Μετά για να χωνέψω, περπατώ στο κέντρο της Παλαιάς Πόλης όσο και στην Παλαιά Γέφυρα από την οποία διακρίνεται το Κάστρο της Χαϊδελβέργης (Schloss Heidelberg).
Έχει σκοτεινιάσει πλέον και παίρνω την απόφαση να επιστρέψω στο camping. Βρίσκομαι στη στάση του λεωφορείου όπου συναντώ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Γερμανών από το Dortmund οι οποίοι εκπλήσσονται που είμαι Έλληνας. Και το πρώτο πράγμα που μου λένε είναι πως κάθε μέρα στις ειδήσεις ακούνε για την Ελλάδα! Με ρωτάνε πως είναι η κατάσταση εκεί αλλά τι να τους απαντήσω; Δεν ξέρω γιατί ταξιδεύω σχεδόν έναν μήνα τώρα και δεν έχω γνώση για το πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση αυτό το διάστημα στη χώρα μου. Όμως πιο πολύ εκπλήσσονται όταν τους λέω πως ταξιδεύω με τη μοτοσυκλέτα μου. Η γυναίκα το θεωρεί επικίνδυνο και μου λέει πως αν ο γιος της είχε μοτοσυκλέτα, αυτή θα είχε τρελαθεί! Της λέω πως πάνω απ’ όλα είμαι ταξιδιώτης και μου αρέσει να ταξιδεύω. Χαμογέλασε …
Το λεωφορείο έρχεται στην ώρα του και αυτό (22:44) και μετά από λίγα λεπτά φτάνω στο camping.
Κάνω ένα ντους και μετά από λίγη ώρα βρίσκομαι για άλλο ένα βράδυ ξαπλωμένος στη σκηνή, μερικά μέτρα πάνω από τον ποταμό Neckar.
Πριν πω την καληνύχτα μου, θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για την Γερμανία. Γιατί τα τελευταία χρόνια και ιδίως το τελευταίο διάστημα παρατηρώ πως είναι στα μαχαίρια με την Ελλάδα. Αυτή η κόντρα μεταξύ των πολιτικών, μοιραία έχει μεταφερθεί και στους απλούς πολίτες των δυο χωρών. Πολλοί λαϊκιστές πολιτικοί ηγέτες και των δυο χωρών δηλητηριάζουν τις συνειδήσεις των ψηφοφόρων τους με ανυπόστατα στερεότυπα όπως οι “κακοί Γερμανοί” και οι “τεμπέληδες Έλληνες”. Και αυτές τις ανοησίες, μόνο τα άτομα με ελλειμματική μόρφωση και παιδεία μπορούν να τις πιστέψουν.
Η Γερμανία είτε μας αρέσει είτε όχι, αποτελεί εδώ και πολλούς αιώνες την καρδιά της Ευρώπης. Όλες οι εξελίξεις όπως οι πολιτικές, οι επιστημονικές, οι τεχνολογικές και άλλες, ως επί το πλείστον ξεκινάνε από την Γερμανία αλλά και από την Γαλλία. Η Γερμανία έχει προσφέρει πάρα πολλά στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Οι μεγαλύτεροι επιστήμονες, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων ήταν Γερμανοί. Όπως οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν τα περισσότερα στον πολιτισμό εκείνης της εποχής, έτσι και οι σύγχρονοι Γερμανοί έχουν προσφέρει τα περισσότερα στον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό τους τελευταίους αιώνες. Μην κοιτάμε που ήρθε ένας παρανοϊκός μ@λάκας όπως ο Χίτλερ και τα γ@μησε όλα και κατά συνέπεια χάλασε την καλή φήμη των Γερμανών.
Δεν υπάρχει λαός σ’ ετούτο τον κόσμο που να έχει επηρεαστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό από τους αρχαίους Έλληνες, όσο οι σύγχρονοι Γερμανοί. Το σύνταγμά τους, η παιδεία τους, η καθημερινότητά τους, η νοοτροπία τους κι ένα σωρό άλλα είναι επηρεασμένα σε μεγάλο βαθμό από τους αρχαίους Έλληνες. Ακόμα και η γλώσσα τους, συντακτικά βέβαια και όχι γραμματικά, έχει περισσότερες ομοιότητες με την αρχαία ελληνική, παρά η σύγχρονη ελληνική! Φημίζονται πως είναι λαός με αξιοθαύμαστη οργάνωση, τάξη και ορθολογική σκέψη. Αυτά βέβαια σ’ εμάς τους Νεοέλληνες αλλά και στους Μεσόγειους, ακούγονται ξενέρωτα και τρελά.
Εγώ προσωπικά, έχω τη χειρότερη γνώμη για τη σημερινή γερμανική πολιτική ηγεσία. Μπορεί και να κάνω λάθος γιατί αυτό είναι άλλο θέμα για το οποίο υπάρχουν απόψεις και απόψεις και είναι όλες σεβαστές. Όμως, και εκεί θέλω να καταλήξω, δεν έχω κανένα απολύτως δικαίωμα να μισώ όλους ανεξαιρέτως τους Γερμανούς εξαιτίας μιας Μέρκελ κι ενός Σόιμπλε για παράδειγμα.
Με μεγάλη μου θλίψη, παρατηρώ κάποιους ρεμπεσκέδες που αρέσκονται στο να βάζουν ταμπέλες και να θεωρούν όλους τους Γερμανούς “ναζί”. Όταν η κόπρος του Αυγεία δεν έχει επιχειρήματα, αρέσκεται στο να προβαίνει σε ανυπόστατους και γελοιωδέστατους χαρακτηρισμούς. Για κάποιους μ@λάκες ναζί που εμφανίστηκαν κάποτε στην Γερμανία και εξάπλωσαν τη ναζιστική λαίλαπα σε όλη την Ευρώπη, χαρακτηρίζεται αρνητικά και εσαεί ένας ολόκληρος λαός. Φοβερή λογική …
Για τη ναζιστική θηριωδία δεν φταίει ο γερμανικός λαός, φταίει ο ίδιος ο φασισμός ή ο ναζισμός (εθνικισμός στα γερμανικά). Ο γερμανικός λαός απλώς την πάτησε καθώς μες την εξαθλίωση και τη δυστυχία του, πίστεψε τον λαϊκιστή και λαοπλάνο Χίτλερ. Και τα φασιστικά καθεστώτα τέτοιες καταστάσεις περιμένουν για να ευδοκιμήσουν, εκμεταλλευόμενα την απογοήτευση αλλά και τη βλακεία του ανθρώπου. Και αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί, είναι πως ο φασισμός αποτελεί πλέον παγκόσμιο φαινόμενο. Ήδη εθνικιστικά, ακροδεξιά και φασιστικά κινήματα εξαπλώνονται σε όλη την Ευρώπη, έχοντας απήχηση σε δυστυχείς και συνάμα αφελείς ανθρώπους. Κι εκεί πρέπει να δείξει τη μαγκιά της η ΕΕ, αν δεν θέλει να φάει τα μούτρα της. Ας γίνει πιο ανθρώπινη και ας μην εξαθλιώνει τους πολίτες της με σκληρά και απάνθρωπα μέτρα λιτότητας.
Κλείνω με δυο αποφθέγματα για την Γερμανία που έτυχε να διαβάσω. Το πρώτο είναι του Βασίλη Ραφαηλίδη, από το βιβλίο του “Λαοί της Ευρώπης καταγωγή και χαρακτηριστικά”:
Όταν, λοιπόν, λέμε Γερμανία εννοούμε γερμανικός πολιτισμός και όχι γερμανική ράτσα. Τις ράτσες τις αφήνουμε είτε για τον Χίτλερ, είτε για τον Μεταξά, είτε για τον Αυγουστίνο Φλωρίνης, είτε για τον Γ. Παπαδόπουλο, είτε για τους εκτροφείς αλόγων ράτσας για τον ιππόδρομο.
Kαι το δεύτερο από τον Δημήτρη Αποστολάκη, από το μουσικό συγκρότημα “Χαϊνηδες”:
Η λέξη “λαός” προσδιορίζει μια- ούτως ή άλλως- φαντασιακή κατηγορία. Το κάθε σύνολο, το φέρνω στο μυαλό μου σαν τις καλύτερες στιγμές του. Τον Έλληνα τον φαντάζομαι σαν τον Καζαντζάκη και σαν τον Καβάφη κι όχι σαν τον δικτάτορα Παπάγο. Το Ρώσο σαν τον Πούσκιν και το Ντοστογιέφσκι κι όχι σαν τον ολιγάρχη Αμπράμοβιτς . Το Γερμανό σαν τη Ρόζα Λούξενμπουργκ, σαν τον Αïνστάιν και σαν το Χέγκελ κι όχι σαν τον Χίτλερ. Τον αρχαίο Αθηναίο σαν το Σωκράτη κι όχι σαν τους δικαστές του. Είναι το κόλπο μου για να μην αυτοκτονήσω. Να χαίρομαι με τις ιερές μειοψηφίες αντί να βρίζω τις πλειοψηφίες και τους αρχηγούς τους. Ο κάθε λαός είναι οι κορυφές του πνεύματός του κι όχι οι γελοίοι σατραπίσκοι του.
Ας καταλάβουμε ένα πράγμα, το οποίο έχω γράψει πολλάκις: δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί. Υπάρχουν μόνο καλοί και κακοί άνθρωποι. Οι Γερμανοί που γνώρισα και σε αυτό το ταξίδι, είναι η δική μου απάντηση …
Και κάτι για το τέλος. Σήμερα 27 Ιουλίου 2016 έχω κλείσει 10 ολόκληρα χρόνια με το TDM. Μια δεκαετία ολόκληρη με πάνω από 100.000 km σε 38 διαφορετικές χώρες …
Gute Nacht!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camping Haide (10,50 € / ντους 1 €)
Βενζίνη: 25 €
Eισιτήρια Λεωφορείου: 6,30 €
Λοιπά: 18,50 €
Σύνολο: 61,30 €
Γενικό Σύνολο: 2.070,22 €
Σύνορα Ολλανδίας – Γερμανίας: ανύπαρκτα.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!