<
p align=”right”>Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Αναστασάκης
Λίγες μέρες πριν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, καθόμαστε σε κάποιο μαγαζί απολαμβάνοντας τα μπυράκια μας. «Ρε ‘σεις δεν πάμε κανά βολταράκι τριήμερο;» ρωτάει κάποιος από εμάς. Η απάντηση είναι ομόφωνη και καταφατική. Ακούστηκαν διάφοροι προορισμοί αλλά τελικός επικράτησε η Νότια Πελοπόννησος. Την επόμενη μέρα κλείνουμε εισιτήρια, αγοράζουμε ένα χάρτη και χαράζουμε μια πρόχειρη πορεία. Πάμε και βλέπουμε λέμε…
Η παρέα μας αποτελείτε από εμένα με Transalp 650, τον Στράτο με DR 650, τον Μήτσο με Husqvarna TE 610, τον Σταύρο με Monster 600 απ’ τα Χανιά και τον Γιώργο με Ducati 750 Sport που θα προστεθεί στην παρέα μας στην πρωτεύουσα.
<
p align=”justify”>13 Ιουνίου 2003, Χανιά – Πειραιάς
Επιβιβαζόμαστε στο βαπόρι και αράζουμε συζητώντας το πλάνο μας καταλήγοντας ότι πρέπει να περάσουμε από κάποια ενδιαφέροντα μέρη όπως, Επίδαυρο, Μονεμβασία, Ελαφόνησσο και Σπήλαιο Δυρού. Με αυτά και με αυτά πέρασε η ώρα και η ολιγόωρη ξεκούραση θεωρείτε απαραίτητη μιας και την αυριανή μέρα σκοπεύουμε να την περάσουμε στη σέλα τις μοτοσυκλέτας μας.
<
p align=”justify”>14 Ιουνίου 2003, Αθήνα – Επίδαυρος – Μονεμβασία – Ελαφόννησος
Κάποιες δουλίτσες που είχαμε στην πρωτεύουσα καθυστερούν λίγο την ώρα αναχώρησης μας. Η Εθνική οδό Αθηνών – Κορίνθου υποδέχεται για λίγο χρονικό διάστημα τις μοτοσυκλέτες μας πριν στρίψουμε στον γραφικότακο και φιδίσιο δρόμο που οδηγεί από Κόρινθο, Επίδαυρο.
Παρκάρουμε έξω απ’ το θέατρο το οποίο και επισκεπτόμαστε. Κάνουμε τα γνωστά παιχνίδια με τον ήχο, χαζεύουμε το μουσείο και οδεύουμε πίσω στις μοτοσυκλέτες μας για τη συνέχεια του οδοιπορικού μας.
Επόμενος σταθμός το Ναύπλιο. Καφεδάκι στην γραφική πλατεία και αναχώρηση προς Μονεμβασία. Αφήνουμε πίσω τα παράλια και σκαρφαλώνουμε το όρος Πάρνωνα. Τα χωριουδάκια που συναντάμε γραφικότατα. Σταματάμε στην πλατεία ενός απ’ αυτά κάτω από τα θεόρατα πλατάνια.
Μερικές ανάσες δροσιάς πριν κατηφορίζουμε προς Μονεμβασία. Η διαδρομή από Μολάοι μέχρι Μονεμβασία έχει υπερβολική κίνηση και ο δρόμος γλιστράει αρκετά. Η μάχη επιβίωσης στην Ελληνική άσφαλτο είχε τελικούς νικητές εμάς -ευτυχώς- και το γιορτάζουμε με επίσκεψη στην παλιά πόλη της Μονεμβασίας.
Χαζολογάμε, θαυμάζουμε, σκαρφαλώνουμε πάνω στο κάστρο, τραβάμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και οδεύουμε να σβήσουμε την πείνα μας σε μια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα.
Έχει αρχίσει να σουρουπώνει και εμείς καβαλάμε για μία ακόμα φορά τις μοτοσυκλέτες μας και οδεύουμε προς Νεάπολη όπου έχουμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε. Ψάχνουμε απελπισμένα για δωμάτιο αλλά μάταια. Δεν υπάρχει ούτε κρεβάτι. Πηγαίνουμε από χωριό σε χωριό μέχρι που σε κάποιο απ’ αυτά μας στέλνουν στο σπίτι του Παπά. «Έχει αυτός» μας λένε. «Εμείς δεν είχαμε» όταν φύγαμε καθώς ο Παπάς μας βγήκε αγιογδύτης. Για ένα δωμάτιο στο βάθος του σπιτιού του με κάτι κουκέτες και ένα υποτυπώδες μπάνιο πληρώσαμε τα μαλλιά της κεφαλής μας. Άλλα έλα της που δεν είχαμε και άλλη επιλογή…..
