Σε βορεινούς μεσημβρινούς

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης, Γιάννης Γιατρομανωλάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Γιάννης Γιατρομανωλάκης,
Κώστας Τζαγκαράκης, Δημήτρης Αναστασάκης
Βίντεο: Κώστας Τζαγκαράκης, Δημήτρης Αναστασάκης

Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις – να βλέπεις και να μην χορταίνεις- καινούργια χώματα και θάλασσες κι ανθρώπους και ιδέες, και να τα βλέπεις όλα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά, με μακρόσερτη ματιά, κι έπειτα να σφλανάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα, τρικυμιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ’ όλες τις χαρές και τις πίκρες σου – τούτη η αλχημεία της καρδιάς, είναι, θαρρώ μια μεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή.

Νίκος Καζαντζάκης

Σε βορεινούς μεσημβρινούς – Προετοιμασία
Για πολλά χρόνια είχα κατά νου ένα ταξίδι στη Νορβηγία, αλλά περίμενα να ωριμάσει σαν το καλό κρασί (τρομάρα μου). Οι σημειώσεις μου άφθονες καθώς συνηθίζω να μαζεύω πληροφορίες από τους προορισμούς που με ενδιαφέρουν. Έτσι πίστευα ότι απλά έχω να ενώσω μερικές κουκίδες στο χάρτη και τέλος. Αρχές Δεκέμβρη τις ανοίγω και αρχίζω την μελέτη. Σύντομα συνειδητοποιώ ότι οι κουκίδες δύσκολα ενώνονται… τι θα δω και τι θα αφήσω πίσω. Μου πήρε περίπου ένα μήνα να καταλήξω σε ένα βασικό πλάνο το οποίο έμελλε να αλλάξει πολλάκις στην πορεία.

Για να καταλήξω σε αυτό το πλάνο βασίστηκα στα δύο ταξιδιωτικά που φιλοξενούνται σε αυτήν την σελίδα, το “Σα βγεις στον πηγαιμό για το North Cape” του φίλου Μερκούρη και το “Στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης” των αδελφών Παπαντωνίου. Πολλές πληροφορίες άντλησα και από το “71ος Παράλληλος: Η μοναξιά του αναβάτη” του Νικόλα του Ταξιδευτή, όπως υπογράφει το άρθρο του. Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και οι πληροφορίες του συντοπίτη Γιάννη Μαρουσάκη ο οποίος είχε κάνει παρόμοιο ταξίδι πριν 2 χρόνια (From South to Norge), αλλά και του φίλου Γιώργου Παρτσινέβελου, ο οποίος μου έστειλε όλες τις σημειώσεις του από την καταδρομική του επίσκεψη στην Σκανδιναβία, την οποία ακόμα τον πρήζω να γράψει… ακούς Γιώργο;
Στον ήδη παραφορτωμένο χάρτη μου προστέθηκαν αρκετές πινέζες, χάρη το φωτογραφικό οδοιπορικό του εξαιρετικού Λουκά Χαψή αλλά και τα κατατοπιστικότατα βίντεο του Κωνσταντίνου Κουσιαππή από το 33 μηνών οδοιπορικό του σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Τέλος θα ήταν μεγάλη μου παράλειψη να μην ευχαριστήσω τον Δανό φίλο Bjorn ο οποίος μου έδωσε ένα σκασμό πληροφορίες για τα νότια της Νορβηγίας τα οποία έχει αλωνίσει για τα καλά.

Ας περάσουμε όμως σε αυτούς τους τυχερούς, ή άτυχους -ανάλογα όπως το δει ο καθένας- που αποφάσισαν να με ακολουθήσουν. Αρκετά χρόνια πίσω, είχαμε συζητήσει με δύο καλούς φίλους για το συγκεκριμένο ταξίδι, πως όταν και εάν γίνει, θα το κάνουμε παρέα. Είχαμε σφάξει και 2 κόκορες για τα τυπικά αλλά ήμασταν σε ταβέρνα και δεν πιάνεται.

Μαέστρο βάλε μουσική παρουσίασης για τους κάτωθι κυρίους:

Ο Δημήτρης με ΚΤΜ Adventure 1190

Και ο Κώστας, γνωστός ως “Δάσκαλος”, με το Yamaha Tracer 900

Να βάλω και μια δικιά μου για να ξέρετε με τι ρεμάλι έχετε να κάνετε…

H αφεντομουτσουνάρα μου με Triumph Explorer 1200

Το αρχικό μου πλάνο όμως ήθελε 4 άτομα, κυρίως για οικονομικούς λόγους στους οποίους θα αναφερθώ στην επόμενη παράγραφο. Ο τέταρτος της παρέας εμφανίστηκε σε μια κρασοκατάνηξη και δεν είναι άλλος από τον (μαέστρο πάλι μουσική):

Τον Γιάννη με το Suzuki V-Strom 650

Ήταν Χριστούγεννα όταν με πήρε τηλέφωνο ο Στέλιος, λέγοντας μου ότι θα περνούσε μερικές μέρες στο Ζαρό όπου βρίσκεται και το πατρικό μου. Ευκαιρία ψάχναμε άλλωστε ώστε να ξανασμίξουμε. Άσε που εκείνη την περίοδο έγραφα το ταξιδιωτικό του Ιράν για το Moto Adventures, δες Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Ιράν”, επομένως είχαμε πολλά να πούμε.

Τότε ήταν που μου ανακοίνωσε τα σχέδια του για το μεγάλο ταξίδι που ετοίμαζε προς τα βόρεια. Σύντομα ο Στέλιος με ενημέρωσε ότι μένει μια θέση ανοιχτή, την οποία θα μπορούσα να καλύψω εγώ εάν ήθελα, μια τιμητική και εντελώς απρόσμενη έκπληξη. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια προτιμούσα προορισμούς της Ανατολής, το Βόρειο Ακρωτήρι θα μπορούσε να είναι όμως μια καλή αφορμή για να αλλάξω συνήθειες.

Χρειάστηκε μόλις λίγες μέρες για να πω το ναι, ίσως επειδή κατά βάθος πάντα το ήθελα αυτό το ταξίδι, όπως κάθε άλλος μοτοταξιδιώτης άλλωστε. Πόσο μάλλον τώρα που το πλάνο της διαδρομής περιλάμβανε κι ένα μεγάλο ορειβατικό κομμάτι. Όσο περνούσε ο καιρός κι εγώ έψαχνα όλο και περισσότερο για διαδρομές, μοτοσυκλετιστικές ή ορειβατικές, τόσο περισσότερο σιγουρευόμουν ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση.

Μετά την παρουσίαση των σούπερ-ντούπερ ηρώων παύλα πρωταγωνιστών, ας επιστρέψουμε και πάλι στην προετοιμασία. Όπως προανέφερα, υπήρχε ένα βασικό πλάνο και δεκάδες εμπόδια. Το πρώτο εμπόδιο ήταν ο περιορισμός χρόνου… όπου χρόνος ίσως και χρήμα. Το πλάνο έλεγε να “σπαταλήσουμε” όσες περισσότερες μέρες μπορούμε μόνο στη Νορβηγία και απλά να περάσουμε από τις υπόλοιπες 13 χώρες (14 μαζί με την Ελλάδα). Η Νορβηγία όμως είναι από τις πιο ακριβές χώρες της Ευρώπης (κοντράρονται με την Ελβετία) και το να περάσεις το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού σου εκεί χωρίς να κάνεις σωστό προϋπολογισμό, θα σου κοστίσει το λιγότερο ένα νεφρό και ένα συκώτι (όχι στα κάρβουνα).

Οι τιμές για διαμονή ξεκινούν από εκεί που σταματούν οι υπόλοιποι και έτσι με το ποταπό μπάτζετ μας έχουμε δύο επιλογές: σκηνή που χρησιμοποιούν και οι περισσότεροι που επισκέπτονται την εν λόγω χώρα ή καμπίνες. Οι καμπίνες είναι τα μικρά ξύλινα σπιτάκια στα οποία υπάρχουν συνήθως 2 κουκέτες και τα απολύτως βασικά για να μαγειρέψεις κάτι… μερικές φορές ούτε καν αυτά. Οι τιμές τους παίζουν από 40 έως και 100+ ευρώ, ανάλογα το πόσο τουριστική είναι η περιοχή και το πόσο άθλια είναι η καμπίνα. Υπάρχουν διαφόρων μεγεθών καμπίνες, αλλά κυριαρχούν αυτές που είναι για 4 άτομα… και αυτός είναι ένα από τους λόγους που ήθελα να είμαστε τέσσερις σε αυτό το ταξίδι.

Υπόψιν ότι στην τιμή της καμπίνας δεν συμπεριλαμβάνονται τα κλινοσκεπάσματα (χρεώνονται έξτρα ή κουβαλάς τα δικά σου όπως κάναμε εμείς) και θα πρέπει να καθαρίσεις την καμπίνα πριν φύγεις. Συνήθως οι καμπίνες έχουν ένα μικρό ψυγείο και μια εστία για να μαγειρέψεις. Κάποιες από αυτές έχουν και μαγειρικά σκεύη, αλλά όχι όλες. Επίσης μερικές καμπίνες έχουν και τρεχούμενο νερό (νεροχύτη). Όπου δεν υπάρχει, υπάρχει κοινόχρηστος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις τουαλέτες. Ελάχιστες καμπίνες διαθέτουν τουαλέτες και σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται να πληρώσεις έξτρα για να κάνεις ένα ντους. Αυτά γενικά για τις καμπίνες.

Ας περάσουμε όμως στο φαγητό που για να τσιμπήσεις κάτι θες στην καλύτερη ένα εικοσαρικάκι… για να φας όπως έχουμε μάθει, ξέχνα το νεφρό που λέγαμε πιο πάνω. Άρα μαγειρεύεις… Σούπερ μάρκετ βρίσκεις γενικά καλές τιμές με τα πιο φτηνά να είναι τα Rema 1000 και τα Kiwi, σύμφωνα με τα λεγόμενα της φίλης Hilde από το Bergen. Αυτό που κάνουμε εμείς είναι να πάρουμε μερικά βασικά είδη από Ελλάδα: μακαρόνια, ρύζι, έτοιμες σάλτσες, μέλι, ταχίνι, ξηρούς καρπούς, μπάρες, καφέ, τσάι και όταν μας τελείωνε κάτι το συμπληρώναμε από Rema 1000 συνήθως, τα οποία τα βρίσκαμε σχεδόν παντού.

Με αυτόν το τρόπο καταφέραμε να μειώσουμε αισθητά το κοστολόγιο του ταξιδιού το οποίο ξεκινάει από αρκετά ψηλά, καθώς μόνο για βενζίνες χρειάζεται κάποιος περίπου 1000 €. Αναλυτικό εξοδολόγιο θα βρείτε στο τέλος κάθε μέρας.

Εξοπλισμός
Για το συγκεκριμένο ταξίδι θα έπρεπε να προσθέσουμε μερικά ακόμα πράγματα εκτός από τον συνηθισμένο μας εξοπλισμό.

Όπως ανέφερα και παραπάνω, κουβαλούσαμε κλινοσκεπάσματα (γιατί στη Νορβηγία χρεώνονται παντού) και υπνόσακο τον οποίο εν τέλει δε χρησιμοποιήσαμε ιδιαίτερα. Πίστευα πως στις καμπίνες μέσα θα είχε περισσότερο κρύο, αλλά το ηλεκτρικό θερμαντικό σώμα που διέθεταν όλες έκανε πραγματικά τρελή δουλειά.

Επίσης πήραμε μαζί μας τα ορειβατικά μαγειρικά σκεύη του Γιάννη μαζί με τέσσερα μικρά πιάτα, ποτήρια και μαχαιροπήρουνα. Σε αυτά προσθέστε και ένα σφουγγάρι κουζίνας και ένα μίνι υγρό πιάτων τα οποία αποδείχθηκαν αρκετά χρήσιμα, καθώς σε αρκετές καμπίνες απλά δεν υπήρχαν. Τέλος είχαμε μαζί μας από ένα παγούρι και το γεμίζαμε από πηγές ή βρύσες καθώς το νερό πίνεται παντού.

Το πρόγραμμα μας, εκτός από τα πολλά οδικά χιλιόμετρα, περιλάμβανε αρκετές ορειβασίες/πεζοπορίες. Ο Γιάννης, με αρκετή “προϋπηρεσία” στο συγκεκριμένο σπορ, ανέλαβε να μας προετοιμάσει κατάλληλα. Πήραμε λοιπόν μαζί μας ορειβατικά παπούτσια, καπέλα, σακίδια πλάτης, λεπτά αδιάβροχα και φροντίσαμε για την αδιαβροχοποίηση των φωτογραφικών μηχανών, καθώς είναι γνωστό ότι ο καιρός στη Νορβηγία είναι απρόβλεπτος.

Τα πολλά χιλιόμετρα που θα πρέπει να καλύψουμε μας αγχώνουν λίγο όσο αναφορά τα μεταφορικά μας μέσα. Γι’ αυτό έγινε σχολαστικότατος μηχανολογικός έλεγχος αλλάζοντας οτιδήποτε υπάρχει υποψία ότι δεν θα την βγάλει. Ο Βασίλης (Vasilis Moto Tyres) φρόντισε για τα καινούργια παπουτσάκια μας, τα οποία ήμασταν σίγουροι ότι θα πετούσαμε μετά το ταξίδι, καθώς θα είχαν τετραγωνίσει από τα περίπου 6.000 χιλ που θα κάνουμε σε ευθεία. Εκτός του σχολαστικού ελέγχου, πήραμε μαζί μας μια μικρή πλήρη εργαλειοθήκη καθώς και καστάνια/καρυδάκια για την αφαίρεση τροχών. Επίσης ανταλλακτικές ασφάλειες, δεματικά, duct tape, μονωτική ταινία, αντλία αέρα και κιτ επισκευής ελαστικών με μπόλικα μακαρόνια. Επιπλέον, ο φίλος Μάκης (μπαταρίες Κακατσάκης Μανούσος) φρόντισε να μας δανείσει ένα μίνι εκκινητή μπαταρίας για κάθε ενδεχόμενο. Τέλος προσωπικά είχα πάρει μαζί μου ανταλλακτικές μανέτες φρένου και απομόνωσης καθώς και ένα λεβιέ ταχυτήτων (ας είναι καλά οι Κινέζοι 😉 )

Σε αντίθεση με τους άλλους τρεις συνταξιδιώτες που είχαν ταξιδέψει περισσότερο από εμένα σε βόρειους προορισμούς και επομένως ήταν πιο ετοιμοπόλεμοι, εγώ θα έπρεπε πέρα από την ετοιμασία του V-Strom να καλύψω και τις ανάγκες μου σε εξοπλισμό για τον αναβάτη. Η αλήθεια είναι πως ταξιδεύοντας σε πιο ζεστά μέρη τα τελευταία χρόνια, ο καλοκαιρινός μου εξοπλισμός ήταν πλήρης αλλά σε μέρη με μπόλικο κρύο και βροχή, όπως η Νορβηγία, υπήρχαν σοβαρές ελλείψεις. Ευτυχώς ο φίλος Ιάκωβος και το GAS βοήθησαν ώστε το κόστος αυτό να μην είναι μεγαλύτερο από το κόστος του ίδιου του ταξιδιού. Ολοκαίνουριο κράνος, παντελόνι, μπουφάν, μπότες αλλά και ένα σύστημα ενδοεπικοινωνίας προστέθηκαν στον εξοπλισμό μου. Ο Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίτερα φέτος.

Τελική φάση (γιατί πριν είμαστε σε φάση ομίλων ακόμα)
Σαν ημερομηνία αναχώρησης είχε οριστεί η 10η Ιουλίου, όμως αυτό έμελλε να αλλάξει καθώς οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων από Δανία προς Νορβηγία ανέβηκαν στα ύψη, κι ας πήγαμε να τα κλείσουμε 2 μήνες νωρίτερα. Εν τέλει βρήκαμε κάτι φθηνά εισιτήρια στις 11 Ιουλίου, για το βραδινό καράβι, και προσαρμόσαμε το αρχικό μας πλάνο βάσει αυτών…

“Λόλα να ένα μήλο” ή…
Λίγα λόγια για την ορθή ανάγνωση του παρακάτω οδοιπορικού.
– Η αφήγηση γίνεται από δύο άτομα, τον Στέλιο και τον Γιάννη. Ο Στέλιος γράφει με κανονικά γράμματα, ενώ ο Γιάννης με Ιταλικά (στραβά ντε) γιατί έχει και κάποια φινέτσα άμα λάχει ναούμ
– Σαν σημείο εκκίνησης βάζουμε τα Χανιά, με τις χιλιομετρικές αποστάσεις να ξεκινούν από εκεί και άστε τον Γιάννη που ήρθε από το Ηράκλειο να φωνάζει πως του κλέβουμε χιλιόμετρα 😉
– Οι πίνακες με τα έξοδα βασίζονται στις σημειώσεις του Γιάννη. Οι διαφορές με τους ρέστους της παρέας είναι μικρές και έχουν να κάνουν κυρίως με διαφορά κατανάλωσης (το V-Strom είναι -και αποδείχτηκε- το πιο οικονομικό)

Επόμενη Σελίδα »