Σε βορεινούς μεσημβρινούς

Τι όμορφα εκεί έξω…
Ημέρα 7η, Τετάρτη 17/7/2019
Διαδρομή: Sandnes – Preikestolen – Odda (Νορβηγία)
Χλμ: 308 (Συνολικά χιλιόμετρα: 3877)

Ξυπνάμε γύρω στις 7:30 αλλά μέχρι να φύγουμε πήγε 9:00. Λίγο πριν την αναχώρηση λαμβάνω απάντηση στο χθεσινό e-mail ότι ναι μεν δεν έχουν διαθεσιμότητα στο κάμπινγκ στην Odda, αλλά έχουν σε ένα άλλο κάμπινγκ του ομίλου το οποίο βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Η τιμή είναι λογική (το κάμπινγκ στην Odda είναι πανάκριβο) αλλά έχει διαθεσιμότητα μόνο για ένα βράδυ. Εμείς θέλουμε δύο βράδια γιατί έχουμε σκοπό να κάνουμε ακόμα μια πεζοπορία, στην Trolltunga, η οποία όμως είναι αρκετά μεγάλη και θα μας φάει ολόκληρη την ημέρα. Για να μην τα πολυλογώ, κλείνουμε την καμπίνα για σήμερα και βλέπουμε όταν φτάσουμε το τι θα κάνουμε αύριο.

Καβαλάμε τις μοτοσυκλέτες και τραβάμε ανατολικά αρχικά ακολουθώντας μια καταπράσινη γραφική διαδρομή…

Σύντομα επιβιβαζόμαστε στο πρώτο νορβηγικό ferry του ταξιδιού μας.

Τα ferry αυτά είναι σύνηθες μέσο μεταφοράς στη Νορβηγία καθώς είναι ο μόνος τρόπος για να διασχίσει κανείς τα αμέτρητα φιόρδ της. Τα δρομολόγια, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι ανά 20 ή 30 λεπτά με ελάχιστες εξαιρέσεις, όταν οι αποστάσεις είναι αρκετά μεγαλύτερες. Η τιμή τους συνήθως κυμαίνεται από 6 έως 7 ευρώ, αναφερόμενος πάλι σε αυτά που κάνουν μικρές αποστάσεις. Η πληρωμή γίνεται είτε πριν μπεις στο ferry είτε εντός αυτού, όπου ένας υπάλληλος περνάει με ένα φορητό μηχάνημα για κάρτες. Απλά και γρήγορα…

Διασχίζουμε το φιόρδ και συνεχίζουμε προς το Preikestolen.

Λίγο πριν φτάσουμε συναντάμε ένα νέο -μάλλον- πάρκινγκ όπου ένας υπάλληλος κάνει νόημα σε όλα τα αυτοκίνητα να μπουν μέσα. Εμάς μας κάνει νόημα να προχωρήσουμε στο άλλο πάρκινγκ το οποίο βρίσκεται δίπλα από το σημείο που ξεκινάει η πεζοπορία. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί το “νέο” πάρκινγκ είναι δύο χιλιόμετρα μακριά.

Πληρώνουμε το ακριβούτσικο αντίτιμο για να παρκάρουμε (~10 €) και ετοιμαζόμαστε για την πεζοπορία μας. Γίνεται ένας κακός χαμός από κόσμο… σαν λαϊκό προσκύνημα. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Πρόκειται για την πιο διάσημη πεζοπορία της χώρας και είναι σχετικά εύκολη.

Το Preikestolen γνωστό και ως “The Pulpit Rock” δημιουργήθηκε κατά την εποχή των παγετώνων, πριν από 10.000 χρόνια περίπου. Αιτία, ένας παγετώνας που “αγκάλιασε” το βουνό και “τρύπωσε” μέσα στις ρωγμές του βράχου με αποτέλεσμα αρχικά να σπάσει μεγάλα κομμάτια από το βράχο και στη συνέχεια -ο ίδιος παγετώνας- να τα μεταφέρει μακριά.

Υπάρχουν αρκετές μεγάλες σχισμές στα βράχια ακόμα και σήμερα. Οι γεωλογικές έρευνες έχουν δείξει ότι κάποια στιγμή θα “ξεκολλήσει” και άλλο κομμάτι από τον βράχο, αλλά ταυτόχρονα μας καθησυχάζουν, τονίζοντας ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σύντομα.

Η πινακίδα αναφέρει ότι το μονοπάτι αναβαθμίστηκε από Νεπαλέζους Σέρπα, τις σεζόν 2013-2014

Η πεζοπορία, που είναι 7 χιλιόμετρα (μπρος και πίσω) και με μόλις 330 μέτρα υψομετρική διαφορά, υπολογίζουμε ότι θα μας πάρει 3-4 ώρες.

Η διαδρομή αρχικά είναι μέσα από δάσος…

Ο χώρος στάθμευσης από ψηλά…

Ενώ στη συνέχεια συναντάμε ένα ξύλινο μονοπάτι…

…και μια πέτρινη σκάλα…

Όσο περισσότερο ανηφορίζουμε, τόσο το τοπίο ομορφαίνει…

Κλικ για μεγέθυνση

Ώσπου κάποια στιγμή ξεπροβάλει ο “βράχος” ο οποίος είναι εντυπωσιακός, αρκετά πιο εντυπωσιακός από κοντά από όσο φαίνεται στις φωτογραφίες.

Η ουρά για να βγάλει κάποιος φωτογραφία είναι μεγάλη. Δημήτρης, Κώστας και Γιάννης στήνονται στην ουρά ενώ εγώ ψάχνω για κάποιο καλό μέρος να στηθώ και να τους πάρω από μακριά. Το βρίσκω και συνεννοούμαστε να έρθει να με αλλάξει ο πρώτος που θα βγει φωτογραφία, ώστε να μην περιμένω ξανά στην ουρά.

Κλικ για μεγέθυνση

Ο “βράχος” φυσικά έχει και την τιμητική του στην μεγάλη οθόνη. Στην τελική σκηνή του τελευταίου επεισοδίου της δεύτερης σεζόν της σειράς Βίκινγκς, ο κύριος χαρακτήρας, ο Ragnar Lothbrok, κάθεται στην κορυφή του Preikestolen.

Επίσης, στην τελική σκηνή της ταινίας Mission: Impossible – Fallout, o Tom Cruise “δίνει μάχη” κρεμασμένος από τον βράχο. Το αστείο είναι πως στην ταινία υποτίθεται πως βρίσκονται στο Αφγανιστάν!

Ένα ακόμα ωραίο που διάβασα κατά την έρευνα μου για το μέρος, είναι ότι ο αέρας του Preikestolen, συσκευάζεται και πωλείται στην Κίνα!

Κοντά στο βράχο απαγορεύεται να πετάξει drone, αλλά μπορείς καμιά 200ρια μέτρα πριν. Υπάρχει και η σχετική πινακίδα. Έτσι μεταφερόμαστε εντός ζώνης πτήσης (τρομάρα μας) για να τα δούμε όλα από ψηλά…

Κλικ για μεγέθυνση

Κλικ για μεγέθυνση

Κλικ για μεγέθυνση

Μετά από όλα αυτά τα ωραία, κατηφορίζουμε βιαστικά προς τις μοτοσυκλέτες.

Έχουμε πάρα πολύ δρόμο να καλύψουμε μπροστά μας και αποφασίζουμε να ελαττώσουμε όσο το δυνατόν γίνεται τις στάσεις.

Αρχικά ακολουθούμε τον κεντρικό 13 όπου παίρνουμε και το δεύτερο καραβάκι της ημέρας για να διασχίσουμε το φιόρδ Jøsen.

Μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω αφήνουμε τον 13 για να συνεχίζουμε μέσω του γραφικού 520. Είχα διαβάσει παλαιότερα για την ομορφιά αυτού του δρόμου και μου την είχε επιβεβαιώσει και ο Εσθονός που γνωρίσαμε χθες στο Kjerag. Ό,τι και αν είχα διαβάσει όμως, δεν συγκρίνεται με αυτό που βλέπουν τα μάτια μας…

Εξήντα έξι χιλιόμετρα οδηγικής απόλαυσης, τα περισσότερα σε φρεσκοστρωμένη άσφαλτο, με υπέροχο στροφιλίκι και μαγευτικό τοπίο…

Ένας μικρός καταρράκτης μας κατεβάζει για πολύ λίγο από την σέλα για ένα γρήγορο κλικ.

Και γοργά συνεχίζουμε ανταλλάσσοντας επιφωνήματα μέσα από την ενδοσυνεννόηση. Ο Κώστας πολύ ορθά παρατηρεί: “Κάθε στροφή και λίμνη… αυτό να γράψεις Στέλιο”.

Η ώρα έχει ήδη κυλήσει αρκετά όταν βγαίνουμε στο κεντρικό δρόμο Ε134. Θέλουμε να επισκεφθούμε δύο καταρράκτες ακόμα, ο ένας πάνω στον δρόμο μας για το κάμπινγκ και ο άλλος λίγο εκτός. Όπως μας έχουν πληροφορήσει όμως από το κάμπινγκ, η ρεσεψιόν είναι ανοιχτή μέχρι τις 21:30 και είμαστε λίγο οριακά…

Δεν θέλουμε όμως να χάσουμε τίποτα από αυτήν την όμορφη χώρα και έτσι κάνουμε την παράκαμψη 35 περίπου χιλιομέτρων προς το καταρράκτη Langfossen. Ευτυχώς ο δρόμος δεν έχει κίνηση και μπορούμε να κινηθούμε σβέλτα…

Σύντομα παρκάρουμε κάτω από τον 5ο μεγαλύτερο καταρράκτη της χώρας, με το νερό του να πέφτει από υψόμετρο 612 μέτρων!

Το 2006 είχε ψηφιστεί ως ο πιο όμορφος καταρράκτης του κόσμου, ενώ το 2011 είχε και πάλι μπει στην 10άδα. Επίσης είναι από τους ελάχιστους στην χώρα που δεν έχει χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ενέργειας.

Είναι τέτοιο το σημείο ώστε δεν μπορούμε να απαθανατίσουμε αυτό που βλέπουν τα μάτια μας. Ο Ίκαρος όμως έχει άλλη άποψη…

Κλικ για μεγέθυνση

Καβαλάμε γοργά καθώς το GPS μας λέει ότι θα φτάσουμε στον προορισμό μας στις 21:15. Από την βιασύνη μας ο Κώστας ξεχνάει να βάλει το κολάρο το οποίο έχει αφήσει πάνω στα μπαγάζια του, με αποτέλεσμα να το χάσει. Τις επόμενες ημέρες θα μας εξομολογηθεί ότι μια χαρά είναι και χωρίς αυτό, απλά είχε συνηθίσει να το φοράει για αρκετά χρόνια.

Στάση στο δεύτερο καταρράκτη, τον εντυπωσιακό Låtefossen, ο οποίος είναι μόλις 165 μέτρα. Διαφορετικός όμως, καθώς είναι διπλός και πέφτει μπροστά από μία παλιά πέτρινη γέφυρα με έξι καμάρες.

Ο Κώστας με τον Δημήτρη μένουν για να σηκώσουν τον Ίκαρο, ενώ εγώ με τον Γιάννη φεύγουμε για να προλάβουμε την ρεσεψιόν ανοικτή. Όταν ξανασυναντηθήκαμε ο Κώστας μας δείχνει τα εξής εντυπωσιακά πλάνα:

Κλικ για μεγάθυνση

Κλικ για μεγάθυνση

Διασχίζουμε την Odda και συνεχίζουμε ακολουθώντας την δυτική όχθη του φιόρδ Sør.

Βλέπουμε μια πεσμένη μοτοσυκλέτα μπροστά μας και ένα περιπολικό. Πριν μερικά λεπτά είχαμε συναντήσει και ένα ασθενοφόρο. Ο δρόμος αρχικά μοιάζει να είναι κλειστός λόγω του ατυχήματος, αλλά ευτυχώς η αστυνομικός μας κάνει νόημα να περάσουμε.

Στις 21:25 μπαίνουμε φουριόζοι στο κάμπινγκ. Τρέχουμε στην ρεσεψιόν αλλά είναι κλειδωμένη… γουάτ δε φακ… Την ώρα που βγάζω το κινητό μου για να βρω το τηλέφωνο τους, θυμάμαι πως μου είχαν πει ότι η καμπίνα μας είναι η νούμερο 1. Βρε λες, σκέφτομαι… και ψάχνω να βρω την καμπίνα… Τα κλειδιά μας περιμένουν πάνω στην πόρτα 😉

Αφού πέφτουν λίγο οι παλμοί από το τρέξιμο, συνειδητοποιούμε πόσο μαγική είναι η τοποθεσία του κάμπινγκ. Δίπλα ακριβώς στο φιόρδ σε μια πολύ ήσυχη τοποθεσία… απλά υπέροχο…

Μέχρι να τακτοποιηθούμε καταφθάνουν και ο Κώστας με τον Δημήτρη. Τους λέμε αν είδαν το ατύχημα και μας απαντούν αρνητικά. Ούτε πεσμένη μηχανή… σε είκοσι λεπτά την είχαν μαζέψει!

Ο Ίκαρος μαγεύτηκε και αυτός απ’ την ομορφιά του κάμπινγκ και είπε να ρίξει και αυτός μια ματιά…

Κλικ για μεγέθυνση

Κλικ για μεγέθυνση

Για αλλαγή σήμερα λέμε να φάμε μακαρόνια με πέστο. Ο ειδικός διατροφολόγος μας παύλα μάστερ σεφ Γιάννης, λέει πως πριν την πεζοπορία πρέπει να τρώμε μακαρόνια… και αύριο μας περιμένει η πιο δύσκολη από όσες έχουμε κάνει μέχρι τώρα.

Τσεκάρουμε τον αυριανό καιρό και δείχνει ότι θα βρέξει μετά το μεσημέρι. Άρα θα φάμε λίγη βρόχα αν κάνουμε την πεζοπορία, αλλά είμαστε προετοιμασμένοι και γι’ αυτό. Θα πρέπει όμως να φύγουμε πάρα πολύ πρωί για να προλάβουμε τουλάχιστον να φτάσουμε στην Trolltunga στεγνοί και ας φάμε την βροχή όταν επιστρέφουμε. Αλλά… δεν έχουμε πληρώσει την καμπίνα και ποιόν θα βρούμε στις 8:00 το πρωί που θέλουμε να φύγουμε;

Θα τους ενημερώσουμε και θα αφήσουμε τα λεφτά μέσα λέμε… αλλά έχουμε και ένα άλλο θέμα… που θα κοιμηθούμε αύριο;

Το πλάνο μας να μείνουμε στο ίδιο μέρος έχει πάει περίπατο. Το κάμπινγκ δεν έχει διαθεσιμότητα και το άλλο κάμπινγκ μέσα στην πόλη είναι πολύ πάνω από το μπάτζετ μας. Ο χάρτης του γούγλη δείχνει αρκετά κάμπινγκ πιο βόρεια και έτσι παίρνουμε την απόφαση να βρούμε κάτι στην πορεία, μετά την πεζοπορία.

Και πάνω στην ώρα εμφανίζεται ο υπεύθυνος του κάμπινγκ και μας λύνει το πρόβλημα της πληρωμής.

Μέχρι να ξεμπερδέψουμε με όλα τα παραπάνω η ώρα είναι ήδη περασμένα μεσάνυχτα. Το ξυπνητήρι μπαίνει στις 6:30 το πρωί και βιαστικά χωνόμαστε όλοι κάτω από τα παπλώματα μας.

Άλλη μια γεμάτη μέρα με κατάληξη σε ένα πανέμορφο camping δίπλα στο φιόρδ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς…

Έξοδα ημέρας: