Σε βορεινούς μεσημβρινούς

Τροχόσπιτα και σεντάν…
Ημέρα 4η, Κυριακή 14/7/2019
Διαδρομή: Δρέσδη – Hirtshals – Kristiansand (Γερμανία – Δανία – Νορβηγία)
Χλμ: 1010 (Συνολικά χιλιόμετρα: 3124)

Σηκωνόμαστε αρκετά νωρίς καθώς μας περιμένει ακόμα μια χιλιάρα -και δεν εννοούμε μηχανή- σήμερα. Ο καιρός μουντός, έτοιμος για βροχή. Φορτώνουμε, τρώμε πρωινό από τις προμήθειες μας, καθώς το hostel δεν διαθέτει πρωινό, φοράμε τα αδιάβροχα μας και 8:30 πατάμε την μίζα.

Διασχίζουμε την άδεια Δρέσδη και βγαίνουμε και πάλι στην φημισμένη Autobahn… χωρίς διόδια και χωρίς όρια ταχύτητας. Ψιλόβροχο και αρκετή ομίχλη μας κάνουν παρέα για αρκετή ώρα…

Και εκεί που ο καιρός αρχίζει να ανοίγει, αρχίζουν τα έργα…

Κίνηση (λόγω Κυριακής μάλλον), σεντάν και τροχόσπιτα μας κάνουν παρέα μέχρι και το Αμβούργο, όπου το μέγεθος του εμπορικού του λιμανιού μας αφήνει με τα στόματα ανοιχτά…

Τα έργα συνεχίζονται αλλά σε μικρότερη κλίμακα και η κίνηση επιτέλους χαλαρώνει…

Πολύ της μόδας αυτά… πρέπει να είδαμε πάνω από 50 μοτοσυκλέτες να σέρνουν μοτο-τρεϊλεράκια

Περίπου στις 5 το απόγευμα, μπαίνουμε Δανία…

Η κίνηση ελαττώνεται μονομιάς και τα έργα εξαφανίζονται. Εντύπωση μας κάνουν κάποιες πινακίδες που ενημερώνουν για τις ελεύθερες θέσεις που υπάρχουν στους σταθμούς που βρίσκονται πάνω στο εθνικό δίκτυο για τα φορτηγά…

Συνεχίζουμε να καταπίνουμε χιλιόμετρα, με προορισμό το λιμάνι του Hirtshals, απέναντι από τις ακτές της Νορβηγίας. Το πλάνο μας λέει ότι λίγο πριν τα μεσάνυχτα θα επιβιβαστούμε σε οχηματαγωγό που θα μας μεταφέρει στη Νορβηγία!

Είναι 20:30 όταν φτάνουμε στο Hirtshals αλλά μοιάζει σαν να είναι 6 το απόγευμα, καθώς ο ήλιος είναι ακόμα ψηλά. Το Hirtshals είναι μια μικρή πόλη στις ακτές του Skagerrak της βόρειας Δανίας, με πληθυσμό περίπου 5.000 κατοίκων. Αναπτύχθηκε γύρω από ένα τεχνητό λιμάνι που κατασκευάστηκε από το 1919 έως το 1931, ενώ η περιοχή περιβάλλεται από μικρούς λόφους. Η πόλη και ο ύψους 35 μέτρων φάρος της αποτελούν διάσημα τοπικά αξιοθέατα προσελκύοντας εγχώριο αλλά και μη τουρισμό.

Φουλάρουμε τα ρεζερβουάρ, καθώς η βενζίνη στη Δανία είναι λίγο πιο φθηνή από αυτή της Νορβηγίας, και κατευθυνόμαστε προς το διάσημο φάρο. Ο Κώστας τραβάει τα πρώτα πλάνα με το drone παρέα με τον Δημήτρη, ενώ εγώ και ο Στέλιος ανεβαίνουμε τα 144 σκαλιά για να απαθανατίσουμε τη θέα με τις DSLR μας.

Ο φάρος, γνωστός ως Hirtshals fyr, ξεκίνησε να χτίζεται το 1860 και πρωτολειτούργησε την πρωτοχρονιά του 1863. Όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, το φως του, διακρίνεται από απόσταση 25 ναυτικών μιλίων.

Στην έκταση γύρω από τον φάρο υπάρχει ένα μεγάλο σύμπλεγμα από οχυρωματικές κατασκευές, όπως πολυβολεία, παρατηρητήρια, τοποθεσίες για ραντάρ και κοιτώνες, που είχαν κατασκευάσει οι Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνολικά κάτω από το έδαφος υπάρχουν 70 διαφορετικές οχυρωματικές κατασκευές που ενώνονται μεταξύ τους με υπέργειους και υπόγειους διαδρόμους συνολικού μήκος 3,5 χιλιομέτρων.

Δυστυχώς δεν προλαβαίνουμε να τα επισκεφθούμε έτσι αρκούμαστε σε μία ματιά από ψηλά.

Κλικ για μεγέθυνση

Λίγο πριν πέσει ο ήλιος επιστρέφουμε στην πόλη ψάχνοντας κάπου να φάμε. Παρκάρουμε στην κεντρική πλατεία όπου αμέσως μας πλησιάζουν δύο Άγγλοι μοτοσυκλετιστές. Έχουν ξεκινήσει εδώ και κάμποσες μέρες την πορεία τους προς το Βόρειο Ακρωτήρι και σκοπεύουν να αφήσουν τις μοτοσυκλέτες τους στο Tromso, όπου δύο άλλοι φίλοι τους θα έρθουν αεροπορικώς και θα τις επιστρέψουν στην Αγγλία, αφού πρώτα επισκεφθούν και αυτοί με την σειρά τους τον “βράχο”.

Μιλάμε για αρκετή ώρα και όταν ακούν ότι κάναμε 3 μέρες για να φτάσουμε από την Ελλάδα ως εδώ κάνουν σαν να είδαν φάντασμα, εξομολογούμενοι ότι χρειάστηκαν περισσότερες μέρες για να καλύψουν το 1/3 των χιλιομέτρων που κάναμε.

Ψάχνοντας τα στενά της πόλης βρίσκουμε μια πιτσαρία για να καλύψει την πείνα μας. Είναι στο κλείσιμο αλλά δέχονται να μας εξυπηρετήσουν. Ο υπάλληλος μας κλέβει ολίγον στην ισοτιμία, αφού το κατάστημα δεν διαθέτει μηχάνημα για πιστωτική, παρόλα αυτά οι πίτσες είναι τερααααάστιες και πεντανόστιμες, ισοβαθμίζοντας τη χασούρα μας. Τελευταία στιγμή μας κάνει δώρο και μια κόκα κόλα, έτσι του χαρίζω το αρνητικό review που είμαι έτοιμος να του ρίξω στο google.

Παίρνουμε τις πίτσες ανά χείρας και αράζουμε σε ένα παγκάκι πάνω από το αλιευτικό λιμάνι της πόλης. Το κρύο είναι τσουχτερό και προσπαθούμε να καλυφθούμε πίσω από ένα μικρό τοιχίο…

Μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα επιβιβαζόμαστε στο πλοίο που θα μας μεταφέρει στη Νορβηγία.

Στο αμπάρι του πλοίου θα πρέπει να δέσουμε τις μοτοσυκλέτες μόνοι μας. Βλέπουμε τι κάνουν οι υπόλοιποι μοτοσυκλετιστές και πράττουμε ανάλογα.

Μετά από 2,5 ώρες εν πλω φτάνουμε στο Kristiansand. Ευτυχώς το ξενοδοχείο (Dronningen) που έχουμε κλείσει είναι αρκετά κοντά, 5 λεπτά μόλις, και η ρεσεψιόν 24ώρη. Ο ασπρομάλλης υπάλληλος που μας υποδέχεται μας καλωσορίζει και μας δίνει τα κλειδιά για το υπερλούξ δωμάτιο με την όμορφη θέα στο λιμάνι της πόλης. Έξω ακούγονται οι γλάροι που ξαγρυπνούσαν, σε αντίθεση με εμάς που αφού βάζουμε όλα μας τα ηλεκτρονικά να φορτίσουν, πέφτουμε ξεροί στο κρεβάτι.

Σε λίγες ώρες ξεκινά το πραγματικό μας ταξίδι…

Έξοδα ημέρας: