Σε βορεινούς μεσημβρινούς

Η -βρεγμένη- γλώσσα του Τρολ
Ημέρα 8η, Πέμπτη 18/7/2019
Διαδρομή: Odda – Trolltunga – Ringoy (Νορβηγία)
Χλμ: 82 (Συνολικά χιλιόμετρα: 3959)

Με την τσίμπλα στο μάτι φορτώνουμε και αναχωρούμε στις 8:00 το πρωί αρχικά προς την Odda.

Πηγαίνουμε σιγά γιατί ψάχνουμε για βενζίνα, καθώς από το τρέξιμο που ρίξαμε χθες δεν γεμίσαμε. Και τσουπ να ένα μπλόκο της τροχαίας όπου έχει σταματήσει κάποια αυτοκίνητα. Παρατηρούμε τον πολισμάνο να κρατάει κάτι σαν μηχάνημα κάρτας στο παράθυρο ενός οχήματος. Απλά πράγματα…

Λίγο παρακάτω βρίσκουμε ένα αυτόματο πρατήριο και φουλάρουμε. Μιας και ανέφερα το αυτόματο πρατήριο ας κάνω μια παρένθεση για να δώσω μια συμβουλή. ΠΟΤΕ μην γεμίζετε σε αυτόματα πρατήρια στη Νορβηγία. Τραβάει από την κάρτα σας ~100€ και ο αντιλογισμός με το σωστό ποσό μπορεί να πάρει και ένα μήνα. Εμείς όταν το πήραμε χαμπάρι ήταν πια αργά. Είχαν γεμίσει οι κάρτες…

Επιστροφή στο οδοιπορικό μας και συνέχεια της πορείας μας προς Trolltunga όπου φτάνουμε στις 8:45. Το πάρκινγκ είναι επί πληρωμή φυσικά, αλλά δεν έχουν προβλέψει τιμή για μοτοσυκλέτες. Για τα αυτοκίνητα κοστίζει 500 ΝΟΚ, περίπου 52€ και αρχικά μας ζητάνε τόσο για κάθε μοτοσυκλέτα. Γρήγορα καταλαβαίνουν ότι είναι λάθος και μας εξηγούν ότι αν παρκάρουμε σε μία θέση αυτοκινήτου και τις τέσσερις μηχανές θα μας χρεώσουν για ένα αυτοκίνητο. Άλλο που δεν θέλαμε…

Η σημερινή πεζοπορία είναι κοντά στα 20 χιλιόμετρα. Μέχρι το 2017, πριν ανοιχτεί ένας δρόμος που σε οδηγεί ακόμα πιο κοντά, ήταν 28 χιλιόμετρα. Ο δρόμος αυτός σε γλιτώνει από το ένα δύσκολο ανηφορικό κομμάτι, το πιο δύσκολο της διαδρομής, σύμφωνα με αρκετές αναφορές που βρήκαμε στο διαδίκτυο. Επίσης αυτός ο δρόμος οδηγεί σε ένα νέο πάρκινγκ περιορισμένων θέσεων (30), αλλά δεν επιτρέπονται μοτοσυκλέτες λόγω της κλίσης του δρόμου. Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά safety first για τους Νορβηγούς. Έτσι εμείς παρκάρουμε στο κάτω πάρκινγκ γνωρίζοντας ότι υπάρχει ένα μικρό λεωφορείο το οποίο σε ανεβάζει επάνω. Λόγω των περιορισμένων θέσεων το πρώτο διαθέσιμο λεωφορείο είναι στις 9:30. Το κόστος του είναι 130 ΝΟΚ για να ανέβεις και 70 ΝΟΚ για επιστροφή. Σύνολο 200 ΝΟΚ, περίπου 20€ δηλαδή…

Μέχρι να έρθει η ώρα της αναχώρησης χαζεύουμε τις πληροφοριακές πινακίδες:

Το λεωφορείο ξεκινά και μετά από 15 φουρκέτες βρισκόμαστε 400 περίπου μέτρα ψηλότερα. Άντε και καλή μας τύχη…

Ο καιρός είναι αρκετά κλειστός και σύμφωνα με την πρόβλεψη, αναμένεται βροχή στις 2:00 το μεσημέρι. Η όλη πεζοπορία είναι 8-12 ώρες.

Το αρχικό κομμάτι είναι και το πιο δύσκολο καθώς έχει ένα απότομο ανέβασμα με υψομετρική διαφορά 200 μέτρα.

Η γλώσσα κρεμάει, τα γόνατα κόβουν αλλά εν τέλει τα καταφέρνουμε να ανέβουμε το πρώτο δύσκολο κομμάτι. Είναι και η 3η συνεχόμενη μέρα που κάνουμε πεζοπορία γι αυτό… αλλιώς σαν τα κρι-κρι θα ανεβαίναμε, έτσι Κώστα; 😉

Κλικ για μεγέθυνση

Η διαδρομή είναι πανέμορφη. Το μεγαλύτερο τμήμα της υπό σκιά λόγω της νέφωσης και με αισθητά λιγότερους περιπατητές για καλή μας τύχη. Τα χιλιόμετρα πολλά και ο καιρός περίεργος αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να την χάσουμε. Το βράχο της Trolltunga τον είχα σταμπάρει χροοοοοόνια τώρα και δε θα άφηνα λίγη βροχούλα να μου τον στερήσει ακόμα κι αν έριχνε καρεκλοπόδορα.

Το μονοπάτι είναι βατό και η υψομετρική διαφορά δεν είναι τρομακτική. Τα χιλιόμετρα είναι το μοναδικό πρόβλημα αλλά είναι τόση η ομορφιά του τόπου αυτού που δεν σου επιτρέπει να κουραστείς ή να βαρεθείς. Είναι, αν όχι η καλύτερη, τότε σίγουρα μία από τις καλύτερες ορειβατικές διαδρομές της Νορβηγίας.

Η πρώτη εμφάνιση της λίμνης Ringedalsvatnet μας αφήνει με τα στόματα ανοιχτά…

Κλικ για μεγέθυνση

Trolltunga σημαίνει η “Γλώσσα του τρολ” και έχει να κάνει με την ομοιότητα του βράχου με γλώσσα. Το τρολ έχει να κάνει με την μυθολογία και με τα τρομακτικά αυτά όντα που ζουν -κατά την μυθολογία- στη Νορβηγία. Οι ντόπιοι το έχουν εκμεταλλευτεί λανσάροντας μια χιουμοριστική έκδοση τους. Σε ολόκληρη τη χώρα θα βρεις αναμνηστικά ομοιώματα τους, μπλουζάκια, μαγνητάκια αλλά και αστείες πινακίδες…

Η Trolltunga λοιπόν δημιουργήθηκε ακριβώς όπως το Preikestolen… εποχή παγετώνων, ρωγμές στους βράχους… μην επαναλαμβάνομαι… όποιος είναι αδιάβαστος να γυρίσει στην προηγούμενη σελίδα…

Ο εντυπωσιακός βράχος βρίσκεται 700 μέτρα πάνω από την λίμνη Ringedalsvatnet. Η επισκεψιμότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια. Πριν από το 2010 λιγότερο από 800 άνθρωποι την επισκέπτονταν ετησίως, ενώ το 2016 τα στατιστικά μιλούν για 80.000 επισκέπτες.

Φτάνουμε μεν, αλλά η ουρά για να βγάλεις φωτογραφία είναι τόσο μεγάλη που προσωπικά με ξενερώνει. Αν δεν με “τραβούσαν” οι υπόλοιποι της παρέας με το ζόρι, μπορεί και να έφευγα χωρίς να βγάλω φωτογραφία, πράγμα που θα το μετάνιωνα αργότερα μάλλον. Η αναμονή αγγίζει την μία ώρα…

Φωτογραφίες τέλος και πάμε λίγο πιο πέρα για να πετάξουμε το drone. Δεν έχουμε δει καμία πινακίδα να το απαγορεύει και κάποιος πετούσε ένα drone νωρίτερα, έτσι υποθέτουμε πως επιτρέπεται.

Κλικ για μεγέθυνση

Κλικ για μεγέθυνση

H mini Trolltunga, βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην κανονική και δεν έχει κόσμο 😉

Ξαφνικά βλέπουμε μια ξεναγό (την είχαμε συναντήσει και νωρίτερα γι’ αυτό ξέραμε πως είναι ξεναγός) να τρέχει προς το μέρος μας κουνώντας τα χέρια της και λέγοντας κάτι ακαταλαβίστικα αρχικά. Λέμε μαλακία κάναμε και βάζουμε μπροστά τον ομορφονιό της παρέας (ονόματα δεν λέμε, σπίτια δεν κλείνουμε) να καθαρίσει. Περιέργως το κόλπο πιάνει και η τύπισσα ηρεμεί εξηγώντας μας πως απαγορεύονται τα drone για λόγους προσωπικών δεδομένων και ότι η παράβαση τιμωρείται με δύο νεφρά, ένα συκώτι και 3 ζευγάρια μάτια. Εντάξει δεν το είπε ακριβώς έτσι αλλά το ποσό που ξεστόμισε είναι ισάξιο.

Προσγειωμένοι πια, μεταφορικά και κυριολεκτικά, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Δέκα μέτρα παρακάτω αρχίζει το ψιλόβροχο, λες και η σύμβαση μας με τον καιρό έχει τελειώσει…

Την πινακίδα που αναφέρει ότι απαγορεύεται η πτήση drone την είδαμε στην επιστροφή.

Η βροχή δυναμώνει όλο και περισσότερο αναγκάζοντας μας να φορέσουμε αδιάβροχα και αποτρέποντας μας να τραβήξουμε πολλές φωτογραφίες κατά την επιστροφή.

Γύρω στις 17:30 φτάνουμε στη στάση του λεωφορείου και με συνοπτικές διαδικασίες επιστρέφουμε πίσω στις μοτοσυκλέτες. Βάζουμε τα μοτοσυκλετιστικά μας με ψιλόβροχο και 18:15 αναχωρούμε προς ανεύρεση κάμπινγκ.

Η καταρρακτώδης βροχή δεν αργεί να αρχίσει και ο στενός δρόμος που οδηγεί πίσω στον κεντρικό είναι μπλοκαρισμένος από ένα άσχετο οδηγό ενός μεγάλου SUV που δεν μπορεί να το κάνει όπισθεν για να περάσει ένα λεωφορείο.

Με τα πολλά ξεμπερδεύουμε, πιάνουμε τον κεντρικό δρόμο και σταματάμε στο πρώτο σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Ακάκιε… όχι άλλα μακαρόνια παρακαλώ…

Ευτυχώς βρίσκουμε κάτι μπιφτέκια (μη ρωτάτε από τι ήταν) σε προσφορά και τα παίρνουμε.

Συνεχίζουμε και σταματάμε στο πρώτο κάμπινγκ όπου είναι γεμάτο… το ίδιο και το δεύτερο. Βρίσκουμε ένα ξενοδοχείο αλλά μας λένε τιμή για να το αγοράσουμε μάλλον και έτσι συνεχίζουμε ακόμα πιο βόρεια. Τρία συνεχόμενα κάμπινγκ δεν έχουν διαθεσιμότητα και από την ενδοεπικοινωνία ήδη συζητάμε την πιθανότητα να πάμε καρφί Μπέργκεν που είναι σε απόσταση βολής.

Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε την αναζήτηση μέχρι την γέφυρα που διασχίζει το Eidfjorden. Αν φτάσουμε εκεί και δεν έχουμε βρει κάτι, θα κατευθυνθούμε προς Μπέργκεν αφήνοντας πίσω μας αρκετά αξιοθέατα δυστυχώς…

Η τύχη όμως είναι μαζί μας και μερικά χιλιόμετρα πριν την γέφυρα, στο χωριό Ringoy, βλέπουμε ένα κάμπινγκ και μπαίνουμε μέσα. Ψάχνουμε ρεσεψιόν… πουθενά… ρωτάμε και μας λένε ότι αν υπάρχει ελεύθερη καμπίνα θα έχει τα κλειδιά στην πόρτα. Μπείτε και κάποια στιγμή θα περάσουν οι ιδιοκτήτες να εισπράξουν!

Ο Γιάννης πάει να δει και εμείς τον ακούμε από την ενδοεπικοινωνία. Είναι εφτά καμπίνες στη σειρά και ακούμε έξι συνεχόμενα “γεμάτη” και ένα “έχει κλειδί στην πόρτααααα ελάτε”!

Η καμπίνα είναι τόσο μικρή που μπαίνει ένας-ένας μέσα για να τακτοποιήσει την πραμάτια του. Πρέπει να απλώσουμε και τα βρεγμένα και πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε. Στην καμπίνα υπάρχει μόνο ένα μικρό ψυγείο και ένα μάτι για μαγείρεμα. Ευτυχώς που έχουμε τα σκεύη μαζί μας και κάνουμε δουλειά. Η τουαλέτα είναι στην άλλη πλευρά του κάμπινγκ και έχει μόνο μια ντουζιέρα. Έτσι πάμε με δόσεις για μπάνιο. Νεροχύτη έχει στην μέση του κάμπινγκ σε ανοικτό χώρο… Αλλά η τοποθεσία του κάμπινγκ πραγματικά τα σπάει…

Λίγο αργότερα, δύο πιτσιρίκια γύρω στα 13 περνάνε από την καμπίνα. Είναι τα παιδιά του ιδιοκτήτη και ήρθαν για την είσπραξη. Μας λένε την τιμή σε ΝΟΚ και τους λέμε ότι έχουμε μόνο ευρώ. Δεν πειράζει λένε και κάνουν την μετατροπή σε δευτερόλεπτα η οποία είναι 45 €. Τσάμπα λέμε…

Μαγειρεύουμε, έστω και δύσκολα, σούπα με ρύζι και μπιφτέκια. Αρκετά άβολα απόψε αφού οι μικροσκοπικές self-service καμπίνες είναι μεν οικονομικές αλλά όχι ιδανικές για μεγαλόσωμους Κρητίκαρους.

Τρώμε, και στριμωχνόμαστε στις κουκέτες μας σχεδιάζοντας το αυριανό πρόγραμμα. Θα πάμε Μπέργκεν όπως σας αποκάλυψα νωρίτερα, και αποφασίζουμε να βρούμε κάποιο διαμέρισμα στο AirBnb για να είμαστε κοντά στο κέντρο. Μετά από αρκετή ώρα αναζήτησης βρίσκουμε ένα που είναι για τα βαλάντια μας και το κλείνουμε. Μαζί κλείνουν και τα μάτια από την κούραση…