Μια βόλτα μέσα σε ένα φθινοπωρινό καμβά…

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης,
Νατάσα Σπηλιοπούλου, Δημήτρης Αναστασάκης

Αν γινόταν να επιλέξω μια εποχή για να ταξιδεύω στην Ελλάδα, αυτή θα ήταν σίγουρα το φθινόπωρο. Έχει ένα μαγικό συνδυασμό χρωμάτων και γαλήνης. Για το πρώτο ευθύνεται η φύση, ενώ για το δεύτερο ο άνθρωπος, ο οποίος ηρεμεί μετά το καλοκαιρινό του ξεσάλωμα, αφήνοντας την φύση έρημη προς απόλαυση μας…

Πολλά χρόνια αναφέρω ότι έχω “αλωνίσει” τις γειτονικές μας χώρες, αλλά έχω παραμελήσει την χώρα που με φιλοξενεί. Δικαιολογίες έχω πολλές… δεν τις αραδιάζω όμως, γιατί τα τελευταία χρόνια έχω βάλει σκοπό να την εξερευνώ κομμάτι με κομμάτι. Φέτος σειρά είχε κυρίως η Ήπειρος, με μερικές πινελιές από Δυτική Μακεδονία αλλά και Ιόνια. Για να δούμε τι θα δούμε λοιπόν.

Το αρχικό μου πλάνο ήταν ολίγον έως πολύ φλου. Ήθελα να φύγω προς το τέλος Οκτώβρη αλλά κάποιες υποχρεώσεις δεν με άφηναν να πάρω την απόφαση με σιγουριά. Την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου έλεγα πως αν τα καταφέρω θα φύγω την Κυριακή. Το Σάββατο αλλάζουν τα δεδομένα και προσπαθώ να φύγω το ίδιο βράδυ, αλλά το απαγορευτικό μας κρατάει στο νησί. Κυριακή λοιπόν, πακετάρουμε, φορτώνουμε και τραβάμε προς το λιμάνι της Σούδας. Παρέα μας ο αρχιμάστορας Μανώλης με το 1000αρι Fazer και ο Αντώνης με το Aprilia RSV4.

Μπυρίτσες, πειράγματα και νανάκια νωρίς, καθώς αύριο μας περιμένει μια βάρβαρη μέρα.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου, Πειραιάς – Καστοριά (χλμ. 522)
Νέο κίνημα δεν πληρώνω… γιατί πάω από επαρχιακό…

Η απόφαση είχε παρθεί από χτες. Θα ακολουθήσουμε μόνο επαρχιακό που είναι και πιο όμορφος αλλά δεν έχει και διόδια. Έτσι πουρνό-πουρνό τραβάμε από Ελευσίνα προς Θήβα και συνεχίζουμε προς Μπράλο, Δομοκό για να καταλήξουμε στην Λάρισα.

Διαδρομή που την έχω κάνει αρκετές φορές, αλλά δεν την βαριέμαι ποτέ…

Στη Λάρισα μας περιμένει ο φίλος ταξιδευτής Δημήτρης Παπαντωνίου για καφεδάκι. Ο Δημήτρης είναι ο πρώτος ξενομπάτης, που λέμε και στο χωριό μου, που έγραψε τις περιπέτειες του στο motoadv.gr και τόσα χρόνια δεν έχουμε καταφέρει να συναντηθούμε από κοντά. Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί, που λέει και η λαϊκή ρήση…

Photobombing από τον Μανώλη και τον Αντώνη

Σχέδια για ταξίδια σε μακρινούς προορισμούς, όνειρα που ξεπερνάνε τα όρια του γαλαξία μας και… πάμε να φύγουμε γιατί όπου να ‘ναι θα μεσημεριάσει και ο κοπανιστός από την δουλειά Δημήτρης, κινδυνεύει με απόλυση…

Βόρεια λοιπόν προς Ελασσόνα, Σέρβια, όπου η τεχνητή λίμνη Πολυφύτου κάνει την εμφάνιση της.

Η τεχνητή λίμνη του ποταμού Αλιάκμονα σχηματίστηκε το 1973, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος στον ποταμό και καλύπτει έκταση 74 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η λίμνη αποτελεί ιδιοκτησία της ΔΕΗ, έχει παραχωρηθεί όμως στους γύρω κατοίκους προς αλιευτική και οικοτουριστική εκμετάλλευση.

Διασχίζεται από την Υψηλή Γέφυρα Σερβίων ή αλλιώς Γέφυρα της λίμνης του Πολυφύτου η οποία είναι μία από τις μακρύτερες γέφυρες στην Ελλάδα με μήκος 1.372 μέτρα.

Την διασχίζουμε και συνεχίζουμε μέχρι το ύψος της Κοζάνης. Μπαίνουμε για λίγο Εγνατία την οποία θα αφήσουμε 40 χιλιόμετρα πιο κάτω, βγαίνοντας στην έξοδο για Καστοριά.

Βρε λες;

Φτάνουμε ίσως την πιο ιδανική ώρα και αράζουμε σε ένα διαμορφωμένο χώρο για να θαυμάσουμε τις όμορφες αντανακλάσεις της πόλης στην ομώνυμη λίμνη.

Η λίμνη της Καστοριάς ή λίμνη Ορεστιάδα, όπως συναντάται με την επίσημη της ονομασία, βρίσκεται σε υψόμετρο 630 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, έχει μέγεθος 28 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μέγιστο βάθος 10 μέτρα και είναι η ενδέκατη σε μέγεθος λίμνη στην Ελλάδα. Έχει χαρακτηριστεί “Μνημείο Φυσικού Κάλλους” από το Υπουργείο Πολιτισμού και είναι επίσημα ενταγμένο στο ευρωπαϊκό δίκτυο περιβαλλοντικής προστασίας «Φύση 2000»

Κλικ για μεγέθυνση

Οι εκδοχές για το πώς πήρε το όνομά της είναι διάφορες. Μία από αυτές λέει ότι η πόλη της Καστοριάς ιδρύθηκε από τον Ορέστη προς τιμή της αδερφής του της Ηλέκτρας και οι κάτοικοί της για να τον τιμήσουν έδωσαν το όνομά του στην πανέμορφη λίμνη. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι πήρε το όνομά της από τους κάστορες που ζούσαν σε αφθονία στην συγκεκριμένη περιοχή, ενώ μια τρίτη εκδοχή είναι ότι ονομάστηκε έτσι προς τιμή του υιού του Δία, τον Μυθικό Διόσκουρο, Κάστορα.

Η πόλη της Καστοριάς είναι χτισμένη πάνω στη χερσόνησο της ομώνυμης λίμνης, ανάμεσα στα βουνά Βίτσι και Γράμμο. Περιβάλλεται από τη λίμνη και συνδέεται με την ξηρά μέσω μιας ευρύτερης λωρίδας γης από επιχωματώσεις, δίνοντας την εντύπωση νησιού.

Ξενοδοχείο δεν έχουμε κλείσει αλλά έχουμε κρατήσει 2-3 τηλέφωνα από κάποια που είδαμε στο διαδίκτυο. Θέλαμε να μείνουμε σε κάποιο παραδοσιακό αρχοντικό και έτσι επιλέξαμε το Αρχοντικό του Αλεξίου Βεργούλα. Για να το προσεγγίσουμε διασχίζουμε την πόλη και χωνόμαστε στα γραφικά σοκάκια.

Μέχρι να τακτοποιηθούμε έχει ήδη βραδιάσει και ένα ολόγιομο φεγγάρι στολίζει το μαγικό κάδρο προς την πόλη που προσφέρει το ξενοδοχείο μας.

Ο περίπατος στα σοκάκια ξεκινά και σύντομα βρισκόμαστε να περπατάμε δίπλα στη λίμνη. Το τσουχτερό κρύο ανοίγει το βήμα μας και οι στάσεις για φωτογραφίες είναι περιορισμένες.

Ακολουθούμε την συμβουλή των ξενοδόχων μας και επιστρέφουμε στην πλατεία Ντολτσό, κοντά στο κατάλυμά μας, για φαγητό στο Σοκάκι. Όμορφος χώρος και πεντανόστιμο φαγητό.

“Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά” επιστρέφουμε στο “αρχοντικό” μας για νανάκια…

Επόμενη Σελίδα »