Κείμενο & φωτογραφίες: Δημήτρης Παπαντωνίου
Ήταν μια εκδρομή που από καιρό θέλαμε να την κάνουμε αλλά λόγω πολλών υποχρεώσεων και λόγω ότι ήθελε δυο μέρες για να γίνει όλο και αναβαλλόταν. Ήρθαν τα πράγματα έτσι όμως που τελικά μπορέσαμε και την πραγματοποιήσαμε. Πραγματικά ήταν ένα υπέροχο διήμερο γεμάτο περιπέτεια, όμορφες εικόνες, και συνέχει επαφή με την φύση.
Πρωταγωνιστούν
Κυριάκος – BMW 1200 GS ADVENTURE
Δημήτρης – V STROM 650
Σάββατο 29-5
Διαδρομή: Λάρισα – Φουρνά – Καρπενήσι – Τριχωνίδα – Εύηνος – Άνω Χώρα – Ναύπακτος
Χλμ: 403
Αναχώρηση: 7:30
Σημείο συνάντησης το σπίτι του Κυριάκου στις 7:00 νταν. Αφού πρώτα η μαμά φροντίζει τον μονάκριβο (άρε μάνες γι’ αυτό σας αγαπάμε).
Αναχωρούμε στις 7:30 (πάλι νταν), μέσα στην καλή χαρά.
Περάσαμε από Φάρσαλα και πριν αρχίσουν οι ανηφόρες του Δομοκού στρίψαμε προς το χωριό Κέδρος. Τα πρώτα χώρια δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα το ενδιαφέρον και έτσι πολύ γρήγορα φτάσαμε στο φράγμα Σμοκόβου. Το προσπεράσαμε αφού δεν μας έκανε κάποιο κλικ
(και μαζί μ’ αυτό προσπεράσαμε και κάτι γίδια), και συνεχίσαμε.
Μετά από λίγα χλμ φτάσαμε στο χωριό Αγ. Ανάργυροι. Από εκεί και πέρα η διαδρομή άρχισε να ομορφαίνει επικίνδυνα.
Η βλάστηση άρχισε να πυκνώνει, οι στροφές έγιναν πιο κόφτες και οι ευωδιές της φύσης ερχόταν στις μύτες μας.
Στην διασταύρωση για Φουρνά κάναμε την παράκαμψη των 3 χμ για να φτάσουμε στο χωριό. Τα Φουρνά είναι χτισμένα αμφιθεατρικά και το πρώτο σπίτι στην κορυφή με το τελευταίο στη βάση πρέπει να έχουν υψομετρική διάφορα πάνω από 150μ. Ωραίο χωριό για να το βλέπεις αλλά δυστυχώς λίγα πράγματα όταν το διασχίζεις.
Από εκεί συνεχίσαμε για Καρπενήσι. Όσο το υψόμετρο ανέβαινε η βλάστηση άρχισε να χάνετε με αποτέλεσμα να έχουμε ένα γυμνό τοπίο με φόντο το Βελούχι.
Στη διασταύρωση του χωριού Αγ. Νικόλαος στρίψαμε αριστερά για Καρπενήσι και μετά από λίγα χλμ περάσαμε έξω από την πόλη αφού κανένας μας δεν ήθελε να περάσει από μέσα. Η αλήθεια είναι ότι η πόλη του Καρπενησίου δεν έχει να δείξει και τίποτα το ιδιαίτερο στον επισκέπτη. Κατευθυνθήκαμε προς το «Saloon» έναν πολύ όμορφο χώρο αναψυχής για όλη την οικογένεια. Εκεί μικροί και μεγάλοι μπορούν να χαρούν διάφορες δραστηριότητες καθώς επίσης και να παίξουν χωρίς τον φόβο των αυτοκίνητων. Πραγματικά μια αξιέπαινη ενέργεια από τους υπεύθυνους του χώρου αυτού.
Εμείς πήραμε τον καφέ μας δίπλα στους ινδιάνους
και περπατήσαμε λίγο για να γνωρίσουμε και τον χώρο καλύτερα.
Φύγαμε με τις καλύτερες των εντυπώσεων προς το μοναστήρι της Παναγιάς της Προυσσιώτισας. Για όσους έχουν κάνει την διαδρομή αυτή ξέρουν για τη διαδρομή μιλάμε.
Δίπλα στο ποτάμι από τα αριστερά και από δεξιά τα βράχια πάνω από το κεφάλι σου.
Το μοναστήρι χτισμένο στην άκρη του γκρεμού.
Αφού ασπασθήκαμε την εικόνα της Παναγιάς φεύγουμε με κατεύθυνση την λίμνη Τριχωνίδα. Μετά από κάποια χλμ η διαδρομή δεν ήταν ιδιαίτερα καλή και σε συνδυασμό με την αφόρητη ζεστή μας ξενέρωσε λίγο. Φτάσαμε στη λίμνη αλλά λίγα πράγματα, όποτε συνεχίσαμε χωρίς να σταματήσουμε καθόλου.
Την στιγμή που η θερμοκρασία είχε φτάσει στο κόκκινο βρήκαμε μια όαση πραγματικά δροσιάς και δροσιστήκαμε για λίγο.
Εκεί γνωρίσαμε και την οικογένεια duckερίφη.
Συνεχίζουμε με κατεύθυνση το φράγμα του Εύηνου. Επιτέλους το τοπίο άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο. Τα νερά στο φράγμα του Εύηνου καταπράσινα. Η εικόνα τέλεια.
Από εκεί αποφασίσαμε να συνεχίσουμε προς Άνω Χώρα αλλά η διαδρομή που διαλέξαμε μας έριξε σε χωματόδρομο κάκιστης ποιότητας. Δεν μασήσαμε και συνεχίσαμε καρφί μέσα στο βουνό.
Το ντεπόζιτο του V-Storm μετά από 340 έβγαλε “λαμπάκι” και εμείς βρισκόμασταν στη μέση του πουθενά. Είχαμε να συναντήσουμε αυτοκίνητο πάνω από δυο ώρες και άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια. Για καλή μας τύχη βρήκαμε έναν «τύπο» με μια μπουλντόζα που στην ερώτηση μας για βενζινάδικο έβαλε τα γέλια. Ευτυχώς ο άνθρωπος -και τον ευχαριστούμε γι‘ αυτό- πήρε τηλέφωνο στο χωριό και μας περίμεναν εκεί με ένα μπιτόνι βενζίνη. Αφού ξεπεράσαμε και αυτό το σκόπελο συνεχίσαμε από Άνω Χώρα προς Ναύπακτο που ήταν 52 χλμ. Πολύ ευχάριστη διαδρομή με καλή ποιότητα οδοστρώματος και καλές στροφές. Άφιξη στην πόλη και εγκατάσταση στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει και που ήταν στην παράλια 5 λεπτά από το λιμάνι. Για τα 60 ευρώ που δώσαμε ήταν τέλειο και με φοβερή θεά.
Μπανάκι και βουρ για φαγητό και παγωμένη μπυρίτσα στο λιμανάκι. Τιμές πολύ καλές αφού την μπύρα την πληρώσαμε 3,5 ευρώ, και τον καφέ 2,5 (άτιμη Λάρισα). Η Ναύπακτος υπέροχη.
Δώδεκα την πέσαμε για ύπνο γιατί δεν πήγαινε άλλο (δεν είδαμε και Eurovision γαμώτο. Τι απώλεια και αυτή).
[…] Κείμενο & φωτογραφίες: Δημήτρης Παπαντωνίου Ήταν μια εκδρομή που από καιρό θέλαμε να την κάνουμε αλλά λόγω πολλών υποχρεώσεων και λόγω ότι ήθελε δυο μέρες για να γίνει όλο και αναβαλλόταν. Ήρθα… […]