1η κουζουλοσυνάντηση motoadv.gr

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Νατάσα Σπηλιοπούλου, Κώστας Πετράκης, Γιάννης
Κακλέας, Γιώργος Παρτσινέβελος, Γιάννης Γιατρομανωλάκης, Δημήτρης Σάκκος, Στέλιος Οικονομάκης
Βίντεο & Μοντάζ: Μανώλης Κ.

Θα σας φανεί κάπως περίεργο, αλλά οι περισσότεροι -τάχα μου εκδρομολόγοι- που έχουν μαζωχτεί επαέ μέσα, δεν είχαν ανταμώσει ποτέ μεταξύ τους. Μπορεί να μοιράζονται την ίδια τρέλα, αλλά λόγω των αποστάσεων ελάχιστοι είχαν την τύχη -ή ατυχία, όπως το πάρει κανείς- να σμίξουν έστω και για έναν καφέ. Η ιδέα για μάζωξη είχε πέσει στο εικονικό τραπέζι των συνεδριάσεων μας εδώ και αρκετό καιρό. Ωρίμασε -σαν το παλιό καλό κρασί- και σερβιρίστηκε σε κολονάτο ποτήρι την 1η Μαίου του 2014 στη νήσο τσι Κρήτης.

Συμμετείχαν με τυχαία σειρά και έπαιξαν άριστα (δέκα με τόνο) τον ρόλο τους:

Δημοσθένης Παπαδόπουλος στο ρόλο του πολυβολητή-φωτογράφου

Κώστας Πετράκης στο ρόλο του Βαυαρού γίγαντα σεφ με σιδερά οπίσθια

Μερκούριος-Στυλιανός Κυπραίος στο ρόλο του σταθμάρχη (όλο στάσεις γύρευε)

Γιώργος Παρτσινέβελος στο ρόλο του Φαντομά (μια που βγήκε από το καράβι, μια που ξαναμπήκε)

Γιάννης Γιατρομανωλάκης στο ρόλο του πολυχρηστικού εργαλείου (τα κάνει όλα και συμφέρει)

Γιάννης Κακλέας στο ρόλο του Μουτζαχεντίν undercover παπαράτσι

Δημήτρης Σάκκος στο ρόλο του κάπτεν Κίρκ (λόγω Enterprise… εεεεε… FJR ήθελα να πω) με συγκυβερνήτη την Γεωργία

Νατάσα Σπηλιοπούλου στο ρόλο του κασκαντέρ (έτσι όπως κρεμόταν από την μοτοσυκλέτα για να βγάλει εν κινήσει φωτογραφίες)

Και φυσικά η αφεντομουτσουνάρα μου στο ρόλο δικτάτορα όπως ομόφωνα ψηφίστηκε από το σωματείο καρπαζοαμοιβόμενων ηθοποιών motoadv.gr και ΣΙΑ ΟΥ ΡΕ…

Γκεστ σταρ ο Μανώλης Κ. από το MotoRiders Club στο ρόλο του κάμεραμαν, σκηνοθέτη και ηθοποιού μαζί (3 σε 1 νοικοκυρεμένα)

Ο άτυχος -μπορεί και τυχερός- της υπόθεσης ήταν ο Δημήτρης Παπαντωνίου, ο οποίος λέει πως καθηλώθηκε στο κρεβάτι από κάποια ίωση. Σύμφωνα όμως με αποκλειστικές πληροφορίες οι οποίες κατέφθασαν μετά από 2 λίτρα τσικουδιά, η ίωση που ταλαιπώρησε τον Δημήτρη ονομαζόταν παντόφλα, ή όπως είναι ευρέως γνωστή ως “τσόκαρο”. Ανίατη ασθένεια…

Πάμε μωρέ κοπέλια… και κοπελιές…

Ημέρα 1η, Πάμε βόλτα στα Χανιά (χλμ. 280)

Πρωί-πρωί οι κρητικοί της παρέας καταφθάνουμε στο λιμάνι της Σούδας για να παραλάβουμε το “πακέτο” από την Αθήνα και όλοι μαζί τραβάμε για πρωινό καφεδάκι και κους-κους σε κοντινή καφετέρια με θέα τον κόλπο της Σούδας. Εάν και έχουμε να πούμε πολλά, έχουμε να δούμε ακόμα περισσότερα και καθώς ο χρόνος είναι περιορισμένος -έχουμε μόνο ένα τετραήμερο στη διάθεσή μας- αναχωρούμε γρήγορα για να επισκεφτούμε τις ομορφιές της Δυτικής Κρήτης.

Πρώτη στάση στο επιβλητικό φαράγγι του Θερίσου λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Χανίων.

Το κυρίως φαράγγι έχει μήκος μόλις 6 χιλ. και περικλείεται από απότομες βραχοπλαγιές όπου σε συνδυασμό με την οργιώδη βλάστηση, συνθέτει ένα άγρια όμορφο σκηνικό.

Προσπερνάμε το ιστορικό χωριό του Θερίσου και συνεχίζουμε προς τα χωριά Ζούρβα – Μεσκλά, με θέα τον κόλπο και την πόλη των Χανίων.

Λίγο πριν το τέλος του χωριού Μεσκλά, στρίβουμε προς Λάκκους για να σκαρφαλώσουμε προς το οροπέδιο του Ομαλού. Τα έργα διαπλάτυνσης του δρόμου έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί και εμείς απολαμβάνουμε το γλυκό στροφιλίκι, κάνοντας και μια στάση για να χαζέψουμε τη θέα.

Επόμενη στάση στην είσοδο του φαραγγιού της Σαμαριάς για μερικές ακόμα φωτογραφίες.

Η πορεία μας συνεχίζεται ακολουθώντας το Σελινιώτικο γύρο, αρχικά παρέα με τις ανεμογεννήτριες και στη συνέχεια κατηφορίζοντας προς Ροδοβάνι και από εκεί προς Άνυδρους.

Στάση στο “Σχολείο”, όχι για να μάθουμε γράμματα, αλλά για να γεμίσουμε το στομάχι μας με τις νόστιμες λιχουδιές του…

Και αφού με το ζόρι ξεκολλάμε τον Κώστα από τα ντολμαδάκια και τον Γιάννη Κ. από τους χοχλιούς (ακα σαλιγκάρια για τους μη Κρητικούς), συνεχίζουμε προς Παλαιόχωρα.

Την προσπερνάμε διακριτικά και ανηφορίζουμε προς Σαρακήνα μέσα από το ομώνυμο φαράγγι και στη συνέχεια προς Στροβλές – Έλος για να καταλήξουμε στο Λαφονήσι.

Η παραλία ακόμα δεν έχει γεμίσει ομπρελοκαθίσματα, χαρίζοντας μας όμορφες εικόνες…

Ο Δημοσθένης ζητάει από κάτι πιτσιρικάδες να κάνει βόλτα με ένα παπάκι με το οποίο αλώνιζαν την παραλία, για να πάρει την απάντηση: “Κατέεις μωρέ;”

Η έκφραση του Δημοσθένη “είδα εξωγήινους” κάνει τους Κρητικούς της παρέας να λυθούν στα γέλια, αλλά και να βάλουν υπότιτλους στο κρητικό σίριαλ.

Μετά το μικρό μπρέικ συνεχίζουμε με πορεία βόρεια, αρχικά ακολουθώντας την ακτογραμμή προς το χωριό Λιβάδια και από εκεί σκαρφαλώνουμε λίγο ψηλότερα για να δούμε την δυτική Κρήτη πιάτο από το όμορφα διαμορφωμένο καφέ λίγο πριν το Αμυγδαλοκεφάλι.

Μερικές φωτογραφίες και συνεχίζουμε την πορεία μας προς την βορινή πλευρά του νησιού με απώτερο σκοπό να επισκεφτούμε την μνημειακή ελιά στο χωριό Βούβες. Πριν φτάσουμε όμως αναγκαζόμαστε να αποχαιρετήσουμε τον Φαντομά Γιώργο, ο οποίος για κάποιο σοβαρό λόγο αναγκάζεται να επιστρέψει στας Αθήνας…

Λίγο αργότερα στην μικρή πλατεία του χωριού, επικρατεί αναστάτωση με τους “αλήτες” μηχανόβιους που δεν περνούν εύκολα απαρατήρητοι.

Οι υπεύθυνοι του χώρου δεν έχουν συνηθίσει την εικόνα μοτοσυκλετιστών αλλά μόνο την εικόνα λεωφορείων που αδειάζουν τα οργανωμένα γκρουπ. Ο τέως πρόεδρος του χωριού που τυγχάνει να βρίσκεται στο χώρο, αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στο μικρό αλλά ενδιαφέρον μουσείο.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του λοιπόν και σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου -και αντιθέτως με όσα θέλει να πιστεύει ο Καλαματιανός Μανώλης-, η συγκεκριμένη ελιά θεωρείται το αρχαιότερο δένδρο ελιάς στον κόσμο και είναι κηρυγμένο σαν διατηρητέο μνημείο της φύσης, λόγω του ιδιαίτερου αισθητικού, οικολογικού και ιστορικού ενδιαφέροντός του.

Η μέγιστη διάμετρος του δέντρου είναι 4,53μ, ενώ η μέγιστη περίμετρος του φτάνει τα 12,55μ. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι από το συγκεκριμένο ελαιόδεντρο, κόπηκε κλαδί με το οποίο στέφθηκε ο πρώτος νικητής του μαραθωνίου αντρών στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004.

Το μικρό μουσείο πλησίον την ελιάς είναι αφιερωμένο στην διαδικασία συγκομιδής του ελαιόκαρπου αλλά και την παραγωγή του ελαιόλαδου από αρχαιοτάτων χρόνων. Είναι αρκετά ενδιαφέρον και είναι και δωρεάν.

Ξενάγηση τέλος και ήρθε η ώρα να γεμίσουμε τα στομάχια μας. Επιστροφή λοιπόν στην πόλη των Χανίων με τάχιστες διαδικασίες και περπατάδα στο λιμάνι μέχρι να ετοιμαστεί το τραπέζι που έχουμε κλείσει στο Ταμάμ.

Το σερβίρισμα ξεκινά, αλλά τα πιάτα εξαφανιζόνται πριν καν σκάσουν στο τραπέζι καθώς την έκρηξη των πιρουνιών μας θα την ζήλευε και μοτοσυκλέτα των Moto GP.

Σχεδόν υπνοβατώντας, τραβάμε για να θέσουμε τα ταλαιπωρημένα γέρικα κορμιά μας -που λέει και ο Παπαντωνίου- στα κρεβατάκια μας, καθώς το δικτατορικό πρόγραμμα μου επιβάλει πρωινή αναχώρηση. Γιαβόλ;

Επόμενη Σελίδα »