Ημέρα 3η, Δυτικά, Νότια και Κεντρικά (χλμ: 266)
Αν και όλοι θέλανε να δούνε την ανατολή του ηλίου μέσα από τη θάλασσα, κανείς δεν ξύπνησε για να το κάνει… Σηκώθηκα πρώτος (δεν θέλω σχόλια) και άραξα να απολαύσω το ήρεμο πρωινό.
Φραπεδάκι, μπανάκι… μαζεύουμε και τραβάμε βόρεια μέχρι την στρατιωτική βάση στο ακρωτήριο Σίδερο.
Επιστροφή για να ρίξουμε ένα βλέφαρο στην πολυφωτογραφιμένη παραλία στο Βάι…
Από εκεί κατηφορίζουμε προς το νότο με πρώτη στάση στην Κάτω Ζάκρο.
Αφού παίρνουμε το πρωινό μας συνεχίζουμε προς Ξερόκαμπο και ανηφορίζουμε την μαγική διαδρομή προς Ζίρο…
Και κατηφορίζουμε για να πιάσουμε Λιβυκό στο χωριό Γουδουράς.
Πορεία παράλληλα με την θάλασσα και στάση στο “Ναπολέων” στην Ιεράπετρα, όπου ο φιλόξενος Μανώλης και η Κούλα γεμίζουν εύκολα ότι κενό υπήρχε στα στομάχια μας…
Στο σημείο αυτό αποχαιρετάμε τον Γιάννη Κ. ο οποίος δυστυχώς έπρεπε να επιστρέψει στας Αθήνας λόγω κάποιων υποχρεώσεων. Ένας-ένας την έκανε, τάχα μου λόγω υποχρεώσεων… Ρε μπας και δεν άντεχαν το χαλαρό πρόγραμμα μου; Ή μήπως τους έπεφτε βαρύ το βλέμμα του Μερκούρη όταν τσιμπούσαν κάτι από το πιάτο; Τέσπα, δεν θα μάθουμε ποτέ…
Οι ρέστοι λοιπόν, συνεχίζουμε δυτικά ακολουθώντας την ακτογραμμή, την οποία εγκαταλείπουμε λίγο μετά τα Τέρτσα για να κινηθούμε πιο γρήγορα μέσω του νότιου οδικού άξονα.
Με το φως του ήλιου να πέφτει φτάνουμε στο Ζαρό όπου βρίσκεται το πατρικό του Γιάννη. Πριν πάμε όμως εκεί, ρίχνουμε μια κλέφτικη ματιά στην όμορφη λίμνη.
Στο σπίτι του Γιάννη το τραπέζι ήταν ήδη στρωμένο και μας περίμενε. Τι και αν επιμέναμε τηλεφωνικά στους γονείς του Γιάννη να μην ετοιμάσουν τίποτα. “Κάτι πρόχειρο μωρέ” ήταν η απάντηση τους…
Το γλέντι κράτησε μέχρι αργά, με ιστορίες, πειράγματα αλλά και άφθονη τσικουδιά. Ευτυχώς όμως τα κρεβάτια μας δεν απείχαν παρά μόνο μερικά μέτρα…
Πού τα πατε τα μηχανακια μες στα μπαζα βρε χωματο-αθεοφοβοι;
κοιτα ποσα πασσα (passi….ορθοτερα) εχει το νησι ρε!
Δηλαδη πρεπει ν αλλαξουμε μηχανακι αμα σας κανουμε παρεα ρε σεις…. 🙂
Ολο αυτο ειναι ζηλια βεβαια….
παντα τετοια.
Εύγε σε όλους και εύγε και στον καθένα για σμίξιμο και την καλή σας διάθεση που έχετε.
Σιγα τι εχασα…μαμω το τσοκαρο μου μαμω….
Πανέμορφο παρεάκι Μπράβο σας κοπέλια πάντα τέτοια
Τελεια!!Ξαναδιαβαζοντας τα,θυμηθηκα παλι,ποσο καταπληκτικα περασαμε!!!Ποτε ειπαμε ειναι το ναμπερ 2??? 😀