Μένουμε Ελλάδα…

3 Μαίου, Άγραφα – Λίμνη Πλαστήρα (χλμ. 172)
Αν το βραδινό μας έπαιρνε 10, στο πρωινό θα έβαζα 11 και με τόνο! Το ζεστό ζυμωμένο ψωμί και οι αυτοσχέδιες μαρμελάδες της Κας Νίκης μας οδηγούν στο να σκουπίσουμε κυριολεκτικά τα πιάτα. Παίρνουμε και τις πληροφορίες μας για την σημερινή διαδρομή από τον άντρα της Κας Νίκης και αναχωρούμε με προορισμό την Λίμνη Πλαστήρα.

Κατά την σχεδίαση είχα διαβάσει ότι η χωμάτινη διαδρομή που ακολουθεί τον Αγραφιώτη, διασχίζει τα Βραγγιανά και καταλήγει στην λίμνη, είναι εξίσου βατή με αυτήν που μας έφερε μέχρι τα Άγραφα. Όμως οι πληροφορίες που πήραμε, έλεγαν πως και ο δρόμος που κινείται στις βουνοκορφές των Αγράφων και περνάει από τον Αυχένα Νιάλας, είναι εξίσου σε καλή κατάσταση. Και δεν είχαν άδικο…

Δεν ξέρω πόσο όμορφα μπορεί να ήταν από την άλλη διαδρομή, αλλά από αυτήν, οι εικόνες που μάζεψα θα πλανιούνται για πολλά χρόνια στο μυαλό μου.

Μετά από 25 περίπου χιλιόμετρα χωματόδρομο, πιάνουμε και πάλι άσφαλτο στο χωριό Ανθηρό και συνεχίζουμε βόρεια για να βρεθούμε στο φράγμα της λίμνης Πλαστήρα.

Η τεχνητή λίμνη Πλαστήρα ή λίμνη Ταυρωπού σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού ή Μέγδοβα. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα ο οποίος καταγόταν από αυτά τα μέρη.

Η χρηματοδότηση της έγινε από χρήματα που χρωστούσε η Ιταλία στην Ελλάδα (πολεμικές επανορθώσεις) και την κατασκευή ανέλαβε γαλλική εταιρεία. Σήμερα τη διαχείριση του φράγματος έχει αναλάβει η ΔΕΗ.

Περιέχει 400 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, έχει μέγιστο μήκος 12 χιλ, μέγιστο πλάτος 4 χιλ, η συνολική της επιφάνεια είναι 24 τεραγωνικά χιλ, ενώ το μέγιστο βάθος της είναι γύρω στα 60μ και το ανώτατο υψόμετρο της είναι 750μ. Το νερό της χρησιμοποιείται για άρδευση και ηλεκτροπαραγωγή, καθώς εκεί κοντά, στο χωριό Μητρόπολη, βρίσκεται και υδροηλεκτρικό εργοστάσιο ισχύος 400 MW.

Βουρ για το ξενοδοχείο “Αγνάντι” που έχουμε κλείσει το οποίο βρίσκεται αρκετά κοντά, στο χωριό Νεοχώρι. Συμπαθητικό με υπέροχη θέα στη λίμνη. Αφήνουμε την πραμάτεια μας και τραβάμε για να κυκλώσουμε την λίμνη.

Πορεία βόρεια και πρώτη στάση δίπλα στον παλιό νερόμυλο λίγο πριν το Ανθοχώρι. Από εκεί ξεκινάει ένα όμορφο μεν, κακά διατηρημένο δε, μονοπάτι που σε οδηγεί σε ένα εντυπωσιακό καταρράκτη.

Το ακολουθούμε και σύντομα βρισκόμαστε να απολαμβάνουμε το εντυπωσιακό θέαμα.

Επιστροφή στις μοτοσυκλέτες και επόμενος μας σταθμός το σπήλαιο που γεννήθηκε ο Καραϊσκάκης, πάνω από το χωριό Μαυρομάτι. Ένας τεράστιος σταυρός πάνω στο λόφο σηματοδοτεί την είσοδο του σπηλαίου.

Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία στη σπηλιά αυτή το 1782 γεννήθηκε η ηρωικότερη, ίσως, μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, από μια καλόγρια του κοντινού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, τη Ζωή Ντιμισκή.

Καθώς διαβάζουμε μερικά ιστορικά στοιχεία από τον οδηγό μας (Ανεξερεύνητη Θεσσαλία και Βόρεια Στερεά της Road, τόσο παλιός αλλά και τόσο επίκαιρος), αρχίζει το ψιλόβροχο. Επιστροφή στις μοτοσυκλέτες και πορεία για την ανατολική πλευρά της λίμνης υπό σιγανής βροχής. Φυσικά τα αδιάβροχα μας είναι στο ξενοδοχείο μαζί με τα μπαγάζια που αφήσαμε…

Ευτυχώς μετά το χωριό Μητρόπολη η βροχή κοπάζει. Η πυκνή βλάστηση σε συνδυασμό με την μυρωδιά του βρεγμένου αλλά και την εικόνα της λίμνης στα δεξιά μας, έχουν δώσει μια διαφορετική νότα στο διάβα μας. Ο ήλιος σιγά-σιγά κάνει και πάλι την εμφάνιση του και εμείς σταματάμε για ένα καφέ στον ξενώνα-κάφε-εστιατόριο “Μούχα” ο οποίος προσφέρει υπέρωχη θέα προς την λίμνη.

Περιμένουμε να πέσει λίγο ο ήλιος και κατευθυνόμαστε προς το Παρατηρητήριο. Ένας όμορφα διαμορφωμένος χώρος στα 1230μ υψόμετρο με πανοραμική θέα της λίμνης.

Κλικ για μεγέθυνση

Από την μία η λίμνη και από την άλλη οι βουνοκορφές των Αγράφων. Κλικ για μεγέθυνση.

Συγκεντρώνουμε τις υπέροχες εικόνες και κατηφορίζουμε πίσω στο ξενοδοχείο μας. Γρήγορο μπανάκι και επίθεση στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Η βραδιά κυλάει όμορφα συνεπώς και γρήγορα. Κανένας μας όμως δεν θέλει να πάει για ύπνο, καθώς αύριο οι δρόμοι μας με τον Γιώργο και την Άννα θα χωρίσουν…