Αρμενίζοντας Ανατολικά

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης, Μανώλης Κυριακόπουλος
Φωτογραφίες: Νατάσα Σπηλιοπούλου, Στέλιος Οικονομάκης,
Μανώλης Κυριακόπουλος, Γιώργος Ζυμής, Στράτος Τσαρουχής
Βίντεο και μοντάζ: Στέλιος Οικονομάκης

Φέτος η πυξίδα έδειξε ανατολικά, σε χώρες με μεγάλη ιστορία που εξάπτουν τη φαντασία και του πιο απαιτητικού ταξιδιώτη. Αρχαίες πόλεις, Δρόμος του Μεταξιού, σαράγια καραβανιών, μεντίνες της Ανατολής, αλλά και χριστιανικά μοναστήρια, μουσουλμανικά τεμένη και μυστηριώδεις, αρχαίοι τόποι λατρείας. Εικόνες που σε γοητεύουν και σε ταξιδεύουν στο παρελθόν, αλλά και άλλες που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τη δυσάρεστη σύγχρονη πραγματικότητα, όπως βομβαρδισμένες πόλεις, γενοκτονίες, κλειστά σύνορα, εμπόλεμες περιοχές και αγώνες ανεξαρτητοποίησης.

Πάρτε θέση λοιπόν και πάμε για ένα διαφορετικό ταξίδι… ή για ένα ταξίδι που μπορεί να μας κάνει διαφορετικούς.

Αρμενίζοντας Ανατολικά – Η προετοιμασία
Αρχές Δεκέμβρη του 2013 και το πακέτο των χαρτών φτάνει μαζί με τον συνταξιδευτή Μανώλη στα Χανιά. Η μελέτη ξεκινά και τα δάχτυλά μας δημιουργούν μια τρελή πορεία πάνω στους χάρτες και το βασικό πλάνο αρχίζει να βγαίνει. Τρεις βδομάδες έχουμε στη διάθεσή μας. Πολλές θα πείτε, αλλά εμάς πάλι δεν μας φτάνουν για να δούμε όλα αυτά τα μέρη που θέλουμε να επισκεφθούμε. Το σκεπτικό έχει ως εξής: Αρχικά τράνζιτ την Τουρκία, στη συνέχεια λίγο Γεωργία, ξεζούμισμα της Αρμενίας και επιστροφή στην Τουρκία (μέσω Γεωργίας φυσικά, λόγω κλειστών συνόρων), όπου θα δώσουμε έμφαση στα βάθη της, επιστρέφοντας με πιο χαλαρούς ρυθμούς προς τα πάτρια εδάφη. Αυτά όσον αφορά το γενικό πλάνο.

Το να μαζέψεις όμως πληροφορίες για μια όχι και τόσο ταξιδεμένη χώρα, αποδείχτηκε αρκετά δύσκολο. Ελάχιστες αναφορές υπάρχουν στο διαδίκτυο, σχετικά με την Αρμενία, καθώς πολύ λίγοι έχουν καταγράψει τις εμπειρίες τους. Ή ίσως οι περισσότεροι απλά την προσπερνούσαν στην πορεία τους για ακόμα πιο ανατολικά. Το ευχάριστο είναι ότι χρειάζεται ελάχιστη χαρτούρα, καθώς το διαβατήριο αρκεί για να μας εξασφαλίσει την είσοδο σε αυτές τις χώρες. Σε όλες, εκτός του Ναγκόρνο-Καραμπάχ που σκοπεύουμε να επισκεφθούμε, αλλά και εκεί τα πράγματα είναι εύκολα όπως θα διαβάσετε παρακάτω.

Καθοριστικό ρόλο στη σχεδίαση έπαιξε το ταξιδιωτικό του Παναγιώτη Καναρέλλη με Υamaha XT660R (περιοδικό Moto, τεύχη 386, 387, 388 και 389) στα οποία ο προαναφερόμενος πραγματοποίησε ένα αρκετά παρόμοιο ταξίδι. Επίσης ο Ηλίας Βροχίδης είχε αρκετά να μας πει μέσα από το βιβλίο του “27 Πανσέληνοι στην Ανατολή”.

Για την Γεωργία υπήρχαν αρκετές αναφορές στο advrider.com αλλά και στο Horizons Unlimited, οι οποίες όμως ως επί το πλείστον επικεντρώνονταν στον γνωστό Military Road, δρόμος ο οποίος ενώνει την Τιφλίδα με τα ρωσικά σύνορα. Για την Τουρκία τα πράγματα ήταν πιο απλά, οι πληροφορίες άφθονες, αλλά λόγω του ότι αρκετά από τα μέρη που θέλουμε να επισκεφθούμε βρίσκονται σε αναβρασμό, είμαστε σε διαρκή επιφυλακή διαβάζοντας σχεδόν καθημερινά τα νέα των περιοχών. Τόσο διάβασμα που και εξετάσεις περνάμε…

Τέλος σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι επαφές του Μανώλη με την αρμενική κοινότητα του Καρέα και ειδικότερα με τον Maik Chilingurian και την Alice, μια Ελληνίδα που ζει πολλά χρόνια στην αρμενική πρωτεύουσα που μας υπέδειξαν ιδιαίτερα αξιοθέατα της Αρμενίας.

Και πάνω που λέμε είμαστε έτοιμοι, τα δεδομένα αλλάζουν. Εννέα νεκροί από ανταλλαγές πυρών. Που αλλού; Στα σύνορα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ με το Αζερμπαϊτζάν… μόλις είκοσι περίπου μέρες πριν ξεκινήσουμε… πάμε και βλέπουμε…

Το πλήρωμα
Φέτος το παρεάκι είναι εντελώς διαφορετικό. Δύο μοτοσυκλετιστικές παρέες σμίξανε, MotoRiders Club & Moto Adventures και είπαν να κυλήσουν τις ρόδες τους παρέα. Από το MotoRiders Club λοιπόν είναι οι:

Από αριστερά: Μανώλης, Γιώργος και Στράτος, έκαστος με Honda Varadero 1000 ασημί…

Βρε λες να ήταν ένα το Varadero και να ήταν τρικάβαλο;

Τέλοσπαντων… από το Moto Adventures είναι οι:

Η αφεντομουτσουνάρα μου παρέα με την Νατάσα με Triumph Tiger Explorer 1200

Ημέρα 1η, Παρασκευή 22 Αυγούστου
Κρουαζιέρα θα σε πάω
Χανιά – Πειραιάς (5 χλμ και 157 ναυτικά μίλια)

Όπως κάθε χρονιά έτσι και φέτος η τελευταία μέρα περνάει αστραπή καθώς ποτέ μα ποτέ δεν προλαβαίνουμε να ετοιμαστούμε στην ώρα μας. Φέτος ήταν ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα, καθώς μας έτυχαν ένα σωρό αναποδιές, οι οποίες παραλίγο να μας κρατήσουν στη βάση μας.

Για να γράφουμε αυτές τις γραμμές, τα καταφέραμε. 21:55 (22:00 έφευγε το πλοίο) επιβιβαζόμαστε στο βαπόρι και μες τον κακό χαμό, ψάχνουμε καμιά γωνίτσα να απλώσουμε τους υπνόσακούς μας. Η επιχείρηση εν τέλει στέφθηκε με επιτυχία και σύντομα ήρθε ο ύπνος μετά από 2 παγωμένα μπυράκια που κουβαλούσαμε από το σπίτι…

Ημέρα 2η, Σάββατο 23 Αυγούστου
Αφού το ‘παμε… κρουαζιέρα θα σε πάω
Πειραιάς – Χίος – Τσεσμέ (10 χλμ και 168 ναυτικά μίλια)

Πρωί-πρωί βγαίνουμε από το βαπόρι και τραβάμε παραδίπλα για να μπούμε στο άλλο βαπόρι που πάει Χίο. Σιγά-σιγά κάνουν την εμφάνιση τους και οι ρέστοι της παρέας, ο Μανώλης, ο Στράτος και ο Γιώργος και επιβιβαζόμαστε στο σχεδόν άδειο καράβι. Και αφού καβατζώνουμε έναν καναπέ, αράζουμε για να γεμίσουμε τις ακτοπλοϊκές ώρες με τα του ταξιδιού και όχι μόνο…

Οι ώρες περνάν ευχάριστα, άρα και γρήγορα και πριν το καταλάβουμε αποβιβαζόμαστε στην Χίο όπου μας περιμένει ο πολυταξιδεμένος φίλος Σιδερής. Κόβουμε εισιτήρια για Τσεσμέ και μεταφερόμαστε στο πλησιέστερο σουβλατζίδικο για να γευτούμε τα τελευταία μας σουβλάκια πριν την κεμπαμπιάδα που μας περιμένει τις επόμενες ημέρες του ταξιδιού. Με το κουβεντολόι παραλίγο να χάσουμε το βαπόρι! Τροχάδην λοιπόν στο Τελωνείο, έλεγχος διαβατηρίων, άδειας κυκλοφορίας και πράσινης κάρτας, επιβίβαση και 45 λεπτά αργότερα βρισκόμαστε στην απέναντι όχθη…

Στο τελωνειακό φυλάκιο του Τσεσμέ τώρα, άνθρωπος δεν μιλά αγγλικά. Καταφέρνουμε μετά από αρκετή ώρα να ξεμπερδέψουμε με τη διαδικασία, η οποία έχει ως εξής: Αρχικά περνάς έλεγχο διαβατηρίου και μετά πας σε παραπλήσιο γκισέ για τα οχήματα. Εκεί ένας τύπος θα έρθει να ελέγξει τη μοτοσυκλέτα σας και θα τσεκάρει και κάποια αποσκευή σας (συνήθως την πίσω μπαγαζιέρα). Στη συνέχεια επιστρέφετε στο γκισέ για τα οχήματα, όπου καταχωρείτε το όχημα σας. Τώρα, αν είστε άτυχος κάτοχος Triumph ή κάποιας άλλης μη γνωστής μάρκας μοτοσυκλέτας σαν και ‘μενα, θα παιδεύεστε αρκετή ώρα μέχρι να βγάλουν άκρη και να καταχωρήσουν νέα μάρκα στο πι-σι τους. Ίσως βέβαια να έφταιγε και η άσχετη υπάλληλος.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, οι πληροφορίες μας λέγαν πως όλοι οι υπάλληλοι είναι φρέσκοι, καθώς ξηλώθηκαν όλοι λόγω μιας μεγάλη ποσότητας ναρκωτικών που πέρασε από τον συγκεκριμένο σταθμό. Άρα τα πράγματα θα ομαλοποιηθούν με τον καιρό…

Κατά της 8:30 το βράδυ ξεμπερδεύουμε με τα του Τελωνείου και μεταφερόμαστε λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο ξενοδοχείο Akpinar. Φθηνό, καλούτσικο με μεγάλο ατού την τοποθεσία, καθώς βρίσκεται στην αρχή της παραλιακής ζώνης και πάνω στον κεντρικό κόμβο που οδηγεί προς Σμύρνη.

Τακτοποιούμαστε και την κάνουμε για μια βολτούλα στην παραλιακή, όπου το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινα. Ο κόσμος που κυκλοφορεί δεν θυμίζει με τίποτα ότι βρισκόμαστε σε μουσουλμανική χώρα. Οι περισσότεροι είναι ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας ενώ οι γυναίκες όχι μόνο δεν φορούν μπούρκες, αλλά είναι ντυμένες κάπως προκλητικά. Μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση καθώς στην τελευταία μου επίσκεψη πριν 5 χρόνια και των συνταξιδευτών μου πριν από 2 χρόνια, τα πράγματα ήταν αρκετά διαφορετικά.

Το κέντρο της πόλης είναι κατάμεστο από κόσμο. Τουριστικά μαγαζιά, εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, πεζόδρομοι, μικροπωλητές, παγωτατζήδες, είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν μια όμορφη και ζεστή εικόνα για τον επισκέπτη, η οποία μας κάνει να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε φύγει ακόμα από την Ελλάδα!

Αράζουμε σε κάποιο ταχυφαγείο και παραγγέλνουμε «kumpri». Ένα είδος σάντουιτς με τυριά, κρέας (αρνί ή μοσχάρι) και ντομάτα. Αρκετά γευστικό και φθηνό. Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι οι σερβιτόροι προσπάθησαν να μας χρεώσουν επιπλέον 2 μπύρες… μάλλον βέβαια από λάθος και κακή συνεννόηση λόγω της γλώσσας… που τελικά η όλη ιστορία κατέληξε για χαβαλέ από μέρους μας, παρά ξενέρωμα.

Το δείπνο μας τελειώνει και επιστρέφουμε προς το ξενοδοχείο για νάνι, με μια στάση σε ένα σούπερ-μάρκετ (σημειωτέον είναι ανοικτά μέχρι της 12:00 το βράδυ) για τις αυριανές μας προμήθειες. Αύριο έχουμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε πολύ νωρίς, καθώς μας περιμένουν περίπου 700 δύσκολα χιλιόμετρα.

Επόμενη Σελίδα »