Αρμενίζοντας Ανατολικά

Ημέρα 22η, Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου
Aράουντ Καππαντόκια
Goreme & πέριξ (64 χλμ)

Το πρωί σηκωνόμαστε χαλαρά, τρώμε το πρωινό μας και ξεκινάμε για να δούμε τα αξιοθέατα της περιοχής. Δυστυχώς, οι στομαχικές διαταραχές έχουν επισκεφθεί τον Μανώλη, ο οποίος αναγκαστικά μένει πίσω στο ξενοδοχείο.

Πρώτος μας σταθμός το Goreme Open Air Museum, λίγα χιλιόμετρα παραδίπλα από το κατάλυμά μας. Θυμόμουν -από την προηγούμενη μου επίσκεψη το 2009- ότι υπήρχε ένας μη ολοκληρωμένος χώρος στάθμευσης ακριβώς απέναντι από την είσοδο, όπου θα μπορούσαμε να χώσουμε τζαμπέ τις μοτοσυκλέτες μας. Δυστυχώς όμως έχει ολοκληρωθεί αλλά ευτυχώς το αντίτιμο είναι μικρό: 6 λίρες και για τις τρεις μοτοσυκλέτες.

Πληρώνουμε το εισιτήριο (15 TL/άτομο) και αρχίζουμε την εξερεύνηση στο χώρο του “μουσείου”. Το υπαίθριο μουσείο του Goreme λοιπόν, αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και αποτελείται από εκκλησίες και βοηθητικούς χώρους σμιλευμένους στα ηφαιστειογενή βράχια. Οι περισσότερες εκκλησίες χρονολογούνται γύρω στον 11ο αιώνα.

Μερικές από τις εντυπωσιακές εκκλησίες που διαθέτει ο χώρος, είναι η μονή καλογραιών, η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, το παρεκκλήσι του Αγίου Βασιλείου και η εκκλησία του Μήλου ή όπως είναι επίσης γνωστή, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Κλικ για μεγέθυνση

Ο πιο εντυπωσιακός ναός του συγκροτήματος είναι η περίφημη “Σκοτεινή Εκκλησία” (Karanlik Kilise) με τις καλύτερα διατηρημένες τοιχογραφίες σε όλη την Καππαδοκία. Για να την δει όμως κανείς πρέπει να πληρώσει έξτρα αντίτιμο (8 TL).

Εξίσου εντυπωσιακή και χωρίς εισιτήριο είναι η “Εκκλησία με τα Φίδια” του 11ου αιώνα, αφιερωμένη στον Άγιο Ονούφριο.

Κλικ για μεγέθυνση

Μετά το πέρας της ξενάγησης συνεχίζουμε προς το εντυπωσιακό Pasabag, γνωστό και ως κοιλάδα των μοναχών ή καμινάδες των νεραϊδών. Κατά την προσωπική μου άποψη, πρόκειται για τον πιο εντυπωσιακό χώρο της Καππαδοκίας και είναι και δωρεάν.

Είναι ένα σύμπλεγμα από περίτεχνους κωνικούς πυργοειδείς βράχους, ύψους μέχρι και 40 μέτρων που θυμίζουν καμινάδες, με ένα «καπέλο» από βασάλτη στην κορυφή τους.

Σχηματίστηκαν από τη διάβρωση των ηφαιστειογενών πετρωμάτων της περιοχής, από τη βροχή και τα φυσικά φαινόμενα στη διάρκεια των αιώνων κατά την 4η Γεωλογική Περίοδο και είναι απροστάτευτες καθώς η φθορά τους από τα φυσικά φαινόμενα συνεχίζεται.

Στη συνέχεια τραβάμε να δούμε το Sarihan Caravanserai λίγο πιο έξω από το χωριό Avanos.

Κλικ για μεγέθυνση

Το Sarihan -όπου σημαίνει κίτρινο- χτίστηκε -μάλλον- από τον Izzettin Keykavus II, το 1249. Καλύπτει μια έκταση 2000 τετραγωνικών μέτρων και είναι το τελευταίο καραβάνι που χτίστηκε από τους Σελτζούκους.

Στην πορεία των χρόνων υπέστη σημαντικές φθορές, αλλά ανακαινίστηκε πλήρως το 1991. Η είσοδος κοστίζει περίπου 1€ και στον χώρο είμαστε οι μοναδικοί επισκέπτες!

Αναχωρούμε και πάλι με πορεία προς την Devrent Valley, γνωστή και ως Imaginary Valley ή Pink Valley. Την κοιλάδα με τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς, τη διασχίζει ο δρόμος κι έτσι χαζεύουμε καθ’ οδόν.

Ο πιο διάσημος βράχος είναι αυτός που μοιάζει με καμήλα ο οποίος είναι πια προστατευμένος από τους τουρίστες που συνήθιζαν να σκαρφαλώνουν πάνω του (στην προηγούμενη μου επίσκεψη δεν ήταν).

Κλικ για μεγέθυνση

Ένα ακόμα “αξιοθέατο” της περιοχής είναι τα δεκάδες μαγαζάκια με σουβενίρ που βρίσκονται κοντά στην πέτρινη καμήλα… χωρίς περαιτέρω σχόλια:

Καβάλα και πάλι στις μοτοσυκλέτες και συνεχίζουμε προς το γραφικό χωριό Mustafapasa. Το παλιό όνομα της πόλης είναι Σινασός και κατοικούνταν από Έλληνες, Καραμανλήδες (Τούρκους Χριστιανούς) και από Μουσουλμάνους Τούρκους. Το όνομα της προέρχεται από τα συνθετικά “Σιν” που σημαίνει ήλιος και “άσος” που σημαίνει πόλη. Σινασός δηλαδή σημαίνει Ηλιούπολη.

Η πόλη άκμασε τον 19ο αιώνα, καθώς οι Σινασίτες διέπρεψαν στην Κωνσταντινούπολη ως έμποροι ναυτιλιακών ειδών, αλιπάστων και κυρίως μαύρου χαβιαριού, του οποίου είχαν αποκλειστικά το διαμετακομιστικό εμπόριο από την Ρωσία στην Ευρώπη.

Ιδιαίτερα ανεπτυγμένη ήταν στην πόλη η ελληνική παιδεία, καθώς λειτουργούσαν Νηπιαγωγείο, Παρθεναγωγείο και Αρρεναγωγείο, με δασκάλες και δασκάλους ως επί το πλείστον από την Αθήνα.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν να δημιουργηθούν τα περίφημα αρχοντικά της Σινασού, τα οποία είχαν πλούσιο εσωτερικό και εξωτερικό διάκοσμο, με σκαλιστά φορούσια, μαιάνδρους, τοιχογραφίες κλπ. Από αυτά, 95 έχουν κριθεί διατηρητέα από το τουρκικό κράτος, ενώ ολόκληρος ο οικισμός χαρακτηρίσθηκε διατηρητέος από την UNESCO πριν από λίγα χρόνια.

Κατά την ανταλλαγή πληθυσμού το 1922, οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού μεταφέρθηκαν στην βόρεια Εύβοια, όπου και δημιούργησαν την Νέα Σινασό.

Εμείς παρκάραμε έξω από το Old Greek House, το οποίο είναι ένα ένα παλιό ελληνικό αρχοντικό που έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο και είναι ένα από τα πιο γνωστά της περιοχής.

Το χαζεύουμε για λίγο αλλά η δυνατή μουσική από κάποιο γλέντι απέναντι, μας αναγκάζει να απομακρυνθούμε γρήγορα. Έτσι οδεύουμε προς την πλατεία του χωριού, χαζεύοντας ταυτόχρονα τις ομορφιές του.

Καθόμαστε για ένα μικρό μπρέικ στο εστιατόριο Hanimeli, καθώς το περπάτημα μας έχει ανοίξει για τα καλά την όρεξη. Ότι πρέπει για να γεμίσουν οι μπαταρίες μας, μακριά από τις ορδές των τουριστών, μιας και η Σινασός δεν είναι και ο τοπ προορισμός της Καππαδοκίας.

Μετά το διάλειμμά μας αναχωρούμε με προορισμό το κάστρο του Uchisar, το οποίο προσφέρει πανοραμική θέα στην περιοχή. Από όσα έχουμε διαβάσει, το κάστρο -το οποίο έχει είσοδο- δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός από τη θέα. Την θέα όμως μπορείς να την απολαύσεις και τζάμπα, απλά ακολουθώντας τον δρόμο πίσω από το πάρκινγκ…

Κλικ για μεγέθυνση

Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας όπου ο Μανώλης έχει ευτυχώς καταφέρει να πάρει λίγο τα πάνω του. Με το κουβεντολόι όμως ξεχνιόμαστε και χάνουμε το ηλιοβασίλεμα που θέλαμε να χαζέψουμε σε μια ωραία τοποθεσία που είχαμε εντοπίσει πάνω από την κοιλάδα…

Έτσι παίρνουμε τον δρόμο για το κέντρο του Goreme όπου καθόμαστε σε ένα φθηνό και καλό -όπως αποδείχτηκε- κεμπατζίδικο, ονόματι Silk Road. Την κάνουμε ταράτσα, πίνουμε και τα μπυράκια μας -επιτέλους- και επιστρέφουμε νωρίς στο ξενοδοχείο για νάνι…

Αύριο τα ξυπνητήρια θα βαρέσουν λίγο μετά της 4:00 το πρωί…