Ο “ανώμαλος” γύρος της Κρήτης

Σάββατο 3 Ιουνίου, Ίτανος – Καλοί Λιμένες (291 χλμ)
Σκόνη και θρύψαλα…

Το ξημέρωμα με βρίσκει και πάλι πίσω από το μάτι της φωτογραφικής μηχανής. Όσες φορές και αν έχω δει το ίδιο σκηνικό, δεν το χορταίνω…

Πρωινό μπανάκι, μασαμπούκα από τις προμήθειες που πήραμε χτες, μάζεμα σκηνών και περίπου στις 8:30 αναχωρούμε για το ακρωτήριο Σίδερο.

Πριν ξεκινήσουμε όμως είχαμε στενές επαφές με την τοπική πανίδα…

– Έφυγε η ακρίδα Νίκο;
– Ναι πάμε…

Η ονομασία Σίδερο προέρχεται από τον Άγιο Ισίδωρο, ναυτικό στον αυτοκρατορικό στόλο τον 2ο αιώνα μ.Χ., με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο οποίος σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική βιβλιογραφία μαρτύρησε στην Χίο περί το 215 μ.Χ.

Στο πιο βορινό σημείο του ακρωτηρίου υπάρχει μια βάση του ναυτικού η οποία μας “απαγορεύει” την διέλευση μέχρι τον φάρο. Αν θέλει κάποιος να επισκεφτεί τον φάρο, ας σημειώσει ότι οι πύλες της βάσης ανοίγουν για το κοινό κατά την εορτή του Αγίου Ισιδώρου, στις 4 Φεβρουαρίου.

Αναρχία στο Κάβο Σίδερο 😉

Πορεία νότια, ερημικά και απολαυστικά και σε σύντομο χρόνο διασχίζουμε τη Ζάκρο. Κατηφορίζουμε τον μαγικό δρόμο που οδηγεί στην Κάτω Ζάκρο ενώ στο βάθος διακρίνουμε Κάσο και Κάρπαθο!

Κλικ για μεγέθυνση

Στάση για μια φωτογραφία με φόντο το φαράγγι των νεκρών…

…και βουρ για να σκονιστούμε λίγο ανηφορίζοντας το φαράγγι…

Το φαράγγι των νεκρών αποτελεί μέρος του μονοπατιού Ε4 και οφείλει την ονομασία στα ταφικά μνημεία που βρέθηκαν σε σπηλιές εντός του.

Επιστροφή στην άσφαλτο και πορεία προς Ξερόκαμπο.

Κατ’ εμέ, ο Ξερόκαμπος είναι το νοτιοανατολικότερο σημείο της Κρήτης, κατά τον Νίκο είναι ο Αθερινόλακος. Κοιτάζοντας τον χάρτη καταλαβαίνεις πως και οι δύο έχουμε άδικο. Πιο ανατολικά είναι ο Ξερόκαμπος, πιο νότια είναι ο Αθερινόλακος. Και αφού είναι και τα δύο στο δρόμος μας, λέμε να περάσουμε και από τα δύο για να μην χαλάσουμε κανενός χατίρι. Ο Ξερόκαμπος…

Η διαδρομή που ανηφορίζει από τον Ξερόκαμπο προς Ζίρο είναι ο ορισμός της στριφτερής διαδρομής με απιστέφταμπλ θέα…

Και κάπου εδώ αρχίζουν πάλι οι διαφωνίες…

Ξέρετε, ο “κανονικός”, ασφάλτινος δρόμος περνάει δίπλα από το Χαμαίτουλο, συνεχίζει βορειοδυτικά λίγο πριν την Ζίρο και έπειτα νότια μέχρι Αθερινόλακο.

ΌΜΩΣ!

Στο Χαμαίτουλο ξεκινάει ένας χωματόδρομος δυτικά που πάει πιο νότια! Το ότι είναι σε ελεεινή κατάσταση και μόνο κάτι κατσίκια το χρησιμοποιούν περιστασιακά, δεν φαίνεται να έχει σημασία. Οκ, μόνο για εμένα δεν φαίνεται να έχει σημασία.

Cretan rodeo 😉

Πάντως, το ότι είναι νοτιότερος είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, οπότε έχω δίκιο! Βουρ, λοιπόν, για χώμα πάλι!

Στην αρχή σχετικά ομαλό, αργότερα δυσκολότερο.

Φτάνουμε πάντως κάποια στιγμή στο καταπληκτικό σημείο, που πραγματικά σπάνια εμφανίζεται σε φωτογραφίες στο νετ και φαίνεται το νοτιοανατολικό άκρο (ας πούμε) της Κρήτης: Αθερινόλακος και Κουφονήσι.

Πιάνουμε και πάλι άσφαλτο λίγο πριν τον Αθερινόλακο και συνεχίζουμε ακολουθώντας την νότια ακτογραμμή. Από την μια πλευρά τα καταγάλανα νερά του Λιβυκού, απ’ την άλλη απέραντα θερμοκήπια…

Μόνη εξαίρεση η περιοχή γύρω από την μονή Καψά…

Το ρολόι δείχνει 12:00 όταν φτάνουμε στην Ιεράπετρα και μιας και τα έχουμε πάει τόσο καλά χρονικά, λέμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα, που αλλού, στο εστιατόριο Ναπολέων του φίλου Μανώλη.

Δέκα πιάτα και δέκα φορές “Δεν πάτε καλά” αργότερα, συνεχίζουμε την πορεία μας δυτικά, αφού φουλάρουμε πρώτα τα ρεζερβουάρ μας.

Παραλιακά μέχρι Τσούτσουρο με συνεχείς εναλλαγές τοπίου… θερμοκήπιο-θάλασσα, θάλασσα-θερμοκήπιο…

Μικρή στάση στην παραλία του Τσούτσουρα για ανεφοδιασμό αναβατών και συζήτηση για την πορεία που θα ακολουθήσουμε. Το ρολόι δείχνει 14:30 και χρονικά είμαστε αρκετά χαλαροί. Ο αρχικός στόχος ήταν να διανυκτερεύσουμε στην παραλία της Τρυπητής, αλλά με τα τωρινά δεδομένα πιστεύουμε ότι θα προλάβουμε να φτάσουμε Καλούς Λιμένες.

Βέβαια μπροστά μας βρίσκεται ένα από τα δυσκολότερα κομμάτια του οδοιπορικού μας, αυτό των νότιων Αστερουσίων. Το παραπάνω επιβεβαιώνεται άμεσα με το που μπαίνουμε στον ανηφορικό χωματόδρομο από Τσούτσουρο προς Αχεντριά.

Μόλις τελειώσει το ανηφορικό κομμάτι η διαδρομή στρώνει υπερβολικά. Ο χωματόδρομος είναι πάρα πολύ βατός και η θέα τρομερή.

Εγώ ήθελα να πάμε προς Αχεντριά και μετά Εθιά, διασχίζοντας κεντρικά περίπου τα Αστερούσια, ο Νίκος όμως επέμενε να πάμε την νότια πλευρά που δεν έχω ξαναπεράσει.

– Ρε συ, μέχρι τις παραλίες πάει, από εκεί και πέρα;
– Πάει σου λέω, έχω περάσει…
– Οκ πάμε…

Κατηφορίζουμε την πραγματικά απολαυστική διαδρομή προς Μαριδάκι…

…περνώντας και από δύο ενδιαφέροντα σημεία:

Το μνημείο του Αργώ ΙΙ αφιερωμένο σε μια παρέα Ελλήνων αγωνιστών, όπου στις 17 Σεπτεμβρίου 1941 έφυγε με ένα μικρό ψαράδικο σκάφος την “Αργώ ΙΙ” από την κοντινή παραλία (Μαριδάκι) με προορισμό την Αίγυπτο όπου είχε την έδρα της η Ελληνική κυβέρνηση. Ο σκοπός του ταξιδιού των σύγχρονων αυτών αργοναυτών ήταν να ενημερώσουν την κυβέρνηση για τη δημιουργία της αντιστασιακής οργάνωσης “Κρητική Εθνική Επαναστατική Επιτροπή” και για τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν από τους κατακτητές οι αγωνιστές που κρύβονταν στα Αστερούσια μετά το τέλος της Μάχης της Κρήτης.

Το μακρύ ταξίδι του μικρού αυτού ψαράδικου σκάφους είχε αίσιο τέλος και έφτασε στην Αίγυπτο. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν οι αποστολές υποβρυχίων σε συνεννόηση με τους αντάρτες και η παραλαβή των αγωνιστών με υποβρύχια από το γειτονικό ακρωτήριο Κέρκελος και εν συνεχεία η φυγάδευσή τους στην Αίγυπτο. Ο χώρος των νότιων παραλίων των Αστερουσίων με το τραχύ τους ανάγλυφο και τα πάμπολλα σπήλαια και φαράγγια, αποτέλεσε ιδανική κρυψώνα για τους αγωνιστές στα χρόνια του πολέμου ενώ πολύ σημαντική ήταν η προσφορά όλων των ντόπιων που τους πρόσφεραν κάθε είδους δυνατή υποστήριξη.

Λίγο παρακάτω συναντάμε το φοινικόδασος του Αγίου Αντωνίου το οποίο μοιάζει σαν όαση μέσα στο άγριο και αφιλόξενο τοπίο. Οι φοίνικες του Θεόφραστου, γνωστοί και ως Κρητικοί φοίνικες ή Κρητική χουρμαδιά, είναι ένα σπάνιο ενδημικό είδος του Αιγαίου, το οποίο απαντάται σε μερικά σημεία της Κρήτης, ελάχιστα δέντρα σε μερικά νησιά του Αιγαίου και μερικά ακόμα στη νοτιοδυτική Τουρκία.

Οι ομορφιές ξεχνιούνται γρήγορα όμως καθώς η ανάβαση προς Εθιά είναι ένας ημιεγκαταλελειμμένος δρόμος, που χρησιμοποιείται μόνο από μελισσοκόμους και ένα από τα χειρότερα κομμάτια που έχω οδηγήσει ποτέ μου. Σε κάποια φάση που η κροκάλα με καταχτυπάει σα φραπέ, σε τυφλή μάλιστα στροφή, συναντώ στα δύο μέτρα μελίσσια, με τις αγριεμένες εργάτριες να μου κάνουν φουλ επίθεση! Ούτε να προλάβω να κλείσω το κράνος μπορούσα με τον γκρεμό να είναι στο ένα μέτρο αριστερά! Σουρεάλ κατάσταση που έζησα για να σας την περιγράψω.

Κάπου στα μέσα της ανηφόρας, κάνουμε μια στάση για να να πάρουμε δυνάμεις. Ήθελα να βρίσω τον Νίκο αλλά δεν είχα δύναμη. Τώρα ξέρω όμως… η απάντηση “έχω περάσει” από εδώ και πέρα τρώει κόκκινο μπάζερ…

Όλα έχουν κάποια εξήγηση όμως. Δύο στροφές πιο πάνω ο Νίκος κάνει το 2-1 καθώς μου σβήνει δις σε κλειστή φουρκέτα. Την πρώτη το κράτησα… αλλά το μαμίδι με του που σβήνει μπαίνει αυτόματα το αντισπίν… που να το θυμηθώ στο ζόρε μου απάνω να το κλείσω. Πάω να ξεκινήσω και… γκολ από τα αποδυτήρια για τον Νίκο…

Απογευματινή γυμναστική και πάλι (Κική άσε την φωτογραφική μηχανή και σμπρώχνε λέμε) και καβάλα και πάλι στη σέλα. Το μαρτύριο τελειώνει λίγο αργότερα και μπορούμε επιτέλους να χαζέψουμε την ομορφιά του τοπίου…

Στο ύψος της Εθιάς πιάνουμε άσφαλτο και συνεχίζουμε μέχρι Παράνυμφους. Από εκεί ένας εύκολος χωματόδρομος μας οδηγεί στα Καπετανιανά…

Χώμα και πάλι προς το φαράγγι της Τρυπητής. Εντυπωσιακή διαδρομή…

…με αποκορύφωμα το πέρασμα του φαραγγιού…

Συνέχεια με μια μίξη ασφάλτου και χώματος προς Λέντα – Γερόκαμπο – Πλατιά Περάματα και εν τέλει Καλούς Λιμένες.

Παραλία Τρυπητής

Το λιμανάκι του Λέντα από ψηλά

Είναι ακόμα 18:30, όταν φτάνουμε Καλούς Λιμένες, αλλά είμαστε κομμάτια στην κούραση και αποφασίζουμε να στήσουμε. Βρίσκουμε και κάτι φίλους του Νίκου και την αράζουμε κοντά.

Στήνουμε γρήγορα, απλώνουμε την πραμάτεια μας, ρίχνουμε τη βουτιά μας και οδεύουμε σε μια παραπλήσια ταβέρνα για να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας.

Μετά το πέρας του δείπνου “σερνόμαστε” πίσω στις σκηνές μας. Ο συνδυασμός κούρασης – φωτορύπανσης μας οδήγησε να μην ασχοληθούμε καθόλου με νυχτερινή φωτογραφία…