Στο νησί της Αφροδίτης

Σάββατο 14 Απριλίου, Τρόοδος πάρτ 2 (χλμ. 177)

Ο Αχιλλέας μου έχει δώσει και άλλες ορεινές διαδρομές και το βουνό μας τραβάει σαν μαγνήτης. Ο καιρός συννεφιασμένος και οι πρώτες ψιχάλες αρχίζουν να μας κάνουν παρέα με το που αναχωρούμε από το ξενοδοχείο. Αρχικά ανηφορίζουμε προς Λυσό και συνεχίζουμε προς τον δασικό σταθμό του Σταυρού της Ψώκας, ο οποίος σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές.

Στη συνέχεια μπαίνουμε για λίγο σε ένα κομμάτι της διαδρομής που διασχίσαμε και εχθές για να στρίψουμε τελικά προς την Κοιλάδα των Κέδρων η οποία βρίσκεται βαθιά μέσα στο Εθνικό Δασικό Πάρκο της Πάφου.

Δυστυχώς το ψιλόβροχο δυναμώνει και δεν μας επιτρέπει να αποθανατίσουμε όπως θα θέλαμε το τοπίο. Οι εικόνες που συλλέξαμε όμως στον σκληρό δίσκο του μυαλού μας, θα μείνουν ανεξίτηλες για πολύ καιρό.

Μετά την ολιγόλεπτη στάση για να θαυμάσουμε και να αποθανατίσουμε την μαγεία του τοπίου, συνεχίζουμε προς το μοναστήρι του Κύκκου και πάλι. Αυτή την φορά το προσπερνάμε και κατευθυνόμαστε προς το χωριό Πρόδρομος.

Η πλατεία στο κέντρο του χωριού έχει 4 εξόδους και ο Αχιλλέας με είχε ενημερώσει ότι ένα εντυπωσιακό παλιό ξενοδοχείο (Βερεγγάρια) κρύβεται σε μια από αυτές. Η κατά τα άλλα υποτυπώδης σήμανση απουσιάζει παντελώς από την συγκεκριμένη περιοχή και η αναζήτησή μας πιάνει πάτο. Τελικά κρυβόταν παρακάτω από ότι το έψαχνα. Φώτο λοιπόν δανεισμένη από το net.

Το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο κουβαλάει μια πολύ μεγάλη ιστορία, καθώς στις δόξες του θεωρείτο ένα από τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία του νησιού. Η προσοχή στην λεπτομέρεια σε συνδυασμό με την αριστοκρατική εξυπηρέτηση, έφεραν στο μικρό χωριό της Κύπρου σημαντικές προσωπικότητες της εποχής. Το Δεκέμβριο του 2010 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με την ιστορία του ξενοδοχείου το οποίο τιτλοφορείται “Βερεγγαρία, το ξενοδοχείο των Βασιλιάδων”, το οποίο και εξαντλήθηκε μέσα στις πρώτες μέρες πώλησής του.

Αφού “φτάσαμε στην πηγή αλλά δεν ήπιαμε νερό”, συνεχίζουμε προς Πλατρές με ενδιάμεση στάση σε ένα όμορφα διαμορφωμένο χώρο στάθμευσης με εκπληκτική θέα.

Ξανά καβάλα στην μοτοσυκλέτα και από Πλατρές κατευθυνόμαστε προς Φοινή. Με το που περνάμε το χωριά βλέπω ταμπέλα που μας οδηγεί στο ενετικό γιοφύρι της Ελιάς από χωματόδρομο. Άλλο που δεν ήθελα…

Περίπου 7 απολαυστικά χωμάτινα χιλιόμετρα μας οδηγούν σχεδόν δίπλα στο οξύκορυφο γιοφύρι. Παρκάρουμε και κατηφορίζουμε το σύντομο μονοπάτι για να απολαύσουμε το θέαμα.

Μια απολαυστική διαδρομή μας οδηγεί στο επόμενο γεφύρι, αυτό του Τζιελεφού. Μονότοξο, οξύκορυφο και αυτό, με μήκος γύρω στα 10 μέτρα και πλάτος στα 2,70. Στάση ξανά για να θαυμάσουμε το τοπίο.

Η συνέχεια μας βρίσκει να κατηφορίζουμε γοργά προς την πόλη της Πάφου. Η διαδρομή παραμένει απολαυστική και η κίνηση μηδαμινή.

Φτάνουμε στην Πάφο αρκετά νωρίς και τακτοποιούμαστε με την ησυχία μας στο ξενοδοχείο Daphne. Έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου, δεν μας περνάει από το μυαλό ότι την επομένη (Κυριακή του Πάσχα) οι αρχαιολογικοί χώροι μπορεί και να είναι κλειστοί. Μέχρι λοιπόν να μπανιαριστούμε και να πάμε σούπερ μάρκετ για προμήθειες (καθώς το ξενοδοχείο δεν διέθετε πρωινό), η ώρα έχει κυλήσει για τα καλά. Περπατάμε την παραλιακή για να συναντήσουμε ένα λουκέτο στην πόρτα του αρχαιολογικού χώρου. Ρωτάμε και οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται… “Αύριο κλειστά…” Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι ΄το μπορέσαμε να δούμε εξωτερικά του χώρου:

Κλικ για μεγαλύτερη εικόνα

Βολτάρουμε περιμετρικά του χώρου στον όμορφα διαμορφωμένο πεζόδρομο αλλά σύντομα αρχίζει ξανά το σπαστικό ψιλόβροχο.

Κλικ για μεγαλύτερη εικόνα

Υπό βροχής, τραβάμε προς το λιμάνι για να δούμε από κοντά το βυζαντινό κάστρο. Φυσικά και αυτό ήταν κλειστό.

Περπατάμε την όμορφη παραλιακή καταλήγοντας στην δημοτική οργανωμένη πλαζ.

Τα στομάχια γουργουρίζουν και η αναζήτηση τροφής ξεκινά. Ρωτάμε για παραδοσιακό βρώμικο και μας στέλνουν σε ένα σουβλατζίδικο 1 χιλ. μακριά από το λιμάνι. Περπατάμε με την βρόχα να δυναμώνει. Στην πορεία συναντάμε και το “ιδιαίτερο” Roman Hotel.

Στο σουβλατζίδικο μας περιμένει ακόμα μια κλειστή πόρτα φυσικά (οι άπιστοι Θωμάδες ψάχνουν για κρέας το Μεγάλο Σάββατο) και επιστρέφουμε προς το λιμάνι, καταλήγοντας στην ταβέρνα “Χοντρός”. Όμορφο ντεκόρ και πεντανόστιμα πιάτα. Και άμα δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις, απλά διάβασε τα πιάτα που προτείνουν άλλοι επισκέπτες στον τοίχο του καταστήματος!