Alps reloaded

13 Ιουνίου, Οι δρόμοι της βροχής (χλμ 342)

Το πρωί προσπαθούμε να αποφύγουμε την εθνική οδό για να μην παίζουμε με την φωτιά αλλά βρισκόμαστε να κάνουμε κύκλους στο Interlaken. Ξανα-παρανομούμε ακολουθώντας για λίγο την διαδρομή που μας έφερε στην πόλη εχτές, για να στρίψουμε λίγο πριν το Sustenpass προς Grimsel pass (2165 m). Περιττό να αναφέρω ότι ο καιρός και πάλι έτριζε τα δόντια του. Έκανε χτες το διάλειμμά του, μην είμαστε και αχάριστοι.
Το πρώτο κομμάτι του Grimsel είναι μεν στεγνό αλλά έχει κίνηση. Καταφέρνω να προσπεράσω μερικά οχήματα και να απολαύσω ένα κομμάτι, κάνοντας στάση στην πρώτη τεχνητή λίμνη, λίγο πιο κάτω από τα σύννεφα.

Έλα Ιάκωβε, τους έχεις....

Κλικ για μεγέθυνση...

Έχω διαβάσει στο διαδίκτυο ότι πρέπει να είσαι υπερβολικά τυχερός για να πετύχεις το συγκεκριμένο πέρασμα με καθαρό καιρό. Οι γνώστες λένε ότι αν δεν βρέχει, θα χιονίζει! Είναι η 2η φορά που βρίσκομαι στο Grimsel και την προηγούμενη έριχνε χαλάζι αλλά είχε καθαρό ορίζοντα. Τώρα δεν βρέχει -μια πούδρα από την υγρασία την έχει πάντως- και δεν βλέπεις την τύφλα σου από την ομίχλη.

Στην κορυφή σταματάω για να δω αν όλοι ακολουθούν -ούτε τον πίσω μου δεν έβλεπα- και τους διώχνω προς την κάθοδο, καθώς η πυκνή ομίχλη κάνει τη στάση άσκοπη. Παρόλα αυτά, καταφέρνω να τραβήξω δύο φωτογραφίες από τα διάσημα μοτο-ομοιώματα…

Το ποδηλατικό Tour de Swiss περνάει από το Grimsel σήμερα και ήδη δεκάδες campers έχουν πάρει θέση. Δεν έχω ιδέα τι ώρα θα σκάσουν και αν κλείσουν τον δρόμο… Βιάζομαι να φύγω από το passo, αλλά με πιάνει ένα φανάρι έργων στο οποίο περιμένω 5 λεπτά! Τουλάχιστον έβγαλα μια φωτογραφία…

Ανησυχώ όμως για ένα άλλο λόγο. Όπως προανέφερα, έχω κρατήσει μια έκπληξη στους συνταξιδευτές μου η οποία δεν απέχει αρκετά χιλιόμετρα και αν δεν με περιμένουν, πολύ χλωμό να μπορέσω να τους προλάβω. Σκέφτομαι όμως θετικά… θα με περιμένουν…
Κι όμως… φτάνοντας στην διασταύρωση για Furka, βλέπω μόνο τον Κώστα ο οποίος με ενημερώνει ότι οι άλλοι έχουν φύγει πριν κανά 5λεπτο… Γμτ μου.. Φεύγω σφαίρα μπας και τους προλάβω. Ανεβαίνω σαν τρελός… Το πισινό μου έχει φύγει σε τέσσερις συνεχόμενες στροφές… Αυτοχαστουκίζομαι και σιγομουρμουρίζω “Δεν λέει να σκοτωθείς Στέλιο, αν τους προλάβεις έχει καλώς”. Απ’ την άλλη δεν θέλω να χάσουν την έκπληξη. Εν τέλει χαλαρώνω λίγο το ρυθμό μου, αλλά συνεχίζω να πηγαίνω γρήγορα. Φτάνω στο παρκινγκ πάνω από τον παγετώνα, δίπλα στο γραφικό ξενοδοχείο Belvedere, αλλά είμαι μόνος και έρημος…
Καλώ τον Γρηγόρη που έχει μπλε δόντι -blue tooth βρε- και ακούει το τηλέφωνο. Τι βλάκας που ήμουνα να μην το σκεφτώ νωρίτερα! Απαντάει ότι είναι ήδη πολύ μακριά και δίνουμε ραντεβού στο Gothard..
Ώσπου να έρθει ο Κώστας και ο Ιάκωβος, ο οποίος είχε μείνει ακόμα πιο πίσω, τραβάω ένα πανόραμα του Furka και ότι φαίνεται από το συννεφιασμένο Grimsel.

Πάμε να δούμε την έκπληξη οι τρεις μας. Ένα τούνελ σκαμμένο μέσα στον παγετώνα! Εντυπωσιακότατο, όπως και οι φωτογραφίες (είσοδος: 6€).

Είχα πει του Πατέρα ότι δεν θα του πω τίποτα για το τούνελ γιατί ήταν από τα τοπ αξιοθέατα του ταξιδιού που ήθελε να δει και δεν ήθελε να τον πληγώσω. Γι’ αυτό λοιπόν δεν θα του πω πόσο γαμάτο ήτανε, ούτε ότι ήτανε από τις πιο όμορφες εικόνες που έχω δει στη ζωή μου. Ούτε θα του πω ότι έχασε, είμαι καλό παιδί εγώ…

Ανηφορίζουμε προς Furka. Μια γρήγορη φώτο και συνέχεια προς San Gothard.

Η βροχή κοπάζει λίγο αλλά οι τύψεις που δεν κατάφεραν οι άλλοι να δουν τον παγετώνα με τρώνε. Πρέπει να είναι το μοναδικό σημείο της εκδρομής που δεν θυμάμαι καθόλου πως ήταν. Μόνο το πέρασμα από το παλιό κομμάτι του San Gothard θυμάμαι. Και για αυτό φταίει ο πλακόστρωτος δρόμος.

Η φώτο είναι του Μερκούρη που το πρόλαβε πριν πλακώσουν τα σύννεφα

Όσο ανηφορίζουμε τόσο πυκνώνει η ομίχλη. Έχουμε φτάσει σε σημείο να κινούμαστε σημειωτόν. Φτάνουμε στην κορυφή και βρίσκουμε τους άλλους. Σύντομη στάση για να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας και φυσικά για καμιά φώτο. Ό,τι μπορούμε να διακρίνουμε δηλαδή.

Respect!!!

Συνεχίζουμε προς Ιταλία μένοντας εκτός εθνικής οδού. Μέχρι το Lugano η κίνηση είναι υποφερτή. Η θερμοκρασία έχει ανέβει και τα αδιάβροχα -επιτέλους- έχουν πάρει θέση στις αποσκευές μας. Η διαδρομή δίπλα στη λίμνη του Lugano είναι πήχτρα στην κίνηση και ο στενός δρόμος δεν επιτρέπει προσπεράσεις. Με τα πολλά φτάνουμε στη λίμνη Como και αρχίζουμε να την κυκλώνουμε από την βορινή πλευρά. Ευτυχώς δεν έχει πολλή κίνηση.

Κι αυτή η διαδρομή είναι από τις ομορφότερες που έχω περάσει στη ζωή μου. Ο δρόμος είναι συνεχώς παραλιακός και ο συνδυασμός των βουνών και της λίμνης με τα υπέροχα σπίτια στις όχθες είναι μοναδικός. Εάν δεν πας δεν πρόκειται να καταλάβεις και σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Μικρή στάση σε ένα πάρκινγκ για αναπλήρωση υγρών και συνέχεια της κυκλικής μας πορείας. Η διαδρομή στην ανατολική πλευρά τη λίμνης αποτελείται από συνεχόμενα μεγάλα τούνελ με 2 λωρίδες από κατεύθυνση. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν και σε σύντομο χρόνο βρισκόμαστε στο Lecco. Μπερδευόμαστε λίγο καθώς το γκρουπ έχει σπάσει σε 2 κομμάτια και έχουμε βγει από διαφορετικές εξόδους, αλλά με τόσα navigator μέχρι και η Νικολούλη θα είχε μείνει άνεργη. Συναντιόμαστε ξανά στο όμορφο ξενοδοχείο Bellavista, μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη και πάνω στη λίμνη. Η θέα μοναδική.

Κατά το παρκάρισμα παρατηρούμε ότι το λάστιχο του Ορέστη είναι στα λινά. Το μηχανάκι του μένει στο γκαράζ του ξενοδοχείου και αφότου τακτοποιούμαστε τάχιστα, οδεύουμε για περίπατο στην παλιά πόλη του Lecco.

Οι πληροφορίες μας λένε ότι για φαγητό πρέπει να πάμε στο Pontile. Οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου μας το επιβεβαιώνουν, συμπληρώνοντας ότι είναι το καλύτερο εστιατόριο στην πόλη. Προθυμοποιούνται δε να κάνουν κράτηση για εμάς.
Για να πω την αλήθεια, εξωτερικά το εστιατόριο δεν σου γέμιζε το μάτι. Αλλά η διαδικασία του δείπνου μας θύμιζε κάτι από γευσιγνωσία. Ο ηλικιωμένος σερβιτόρος-ιδιοκτήτης με τα γνήσια Ιταλικά χαρακτηριστικά, έκοβε τις μερίδες σε ένα δίσκο με ροδάκια και τις σέρβιρε κατευθείαν στο πιάτο μας. Οι κινήσεις του ήταν χειρουργικές, με απόλυτη ακρίβεια. Ποτέ δεν χρειάστηκε διορθωτική κίνηση, τόσο για να πιάσει το κρέας μέσα από τις μεγάλες κατσαρόλες, όσο και για να το κόψει με ακρίβεια σε φιλέτα που θα ζήλευαν και τα καλύτερα παχύμετρα ακριβείας.