Στους δρόμους της Πελοποννήσου

4η ΜΕΡΑ
Τρίτη 25 Μαρτίου 2014
Αναχώρηση: 10:00 – Άφιξη: 18:00
Διαδρομή: Χελιδόνι – Νεράιδα – Ρίο – Ναύπακτος – Δελφούς – Αράχοβα – Επτάλοφος (Αγόριαννη) – Μπράλος – Δομοκός – Λάρισα.
Χλμ:446 – Σύνολο Χιλιομέτρων: 1778

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

4η και τελευταία μέρα του οδοιπορικού μας στην Πελοπόννησο. Ξυπνάμε νωρίς για να ξεκινήσουμε χαλαρά και όμορφα αλλά λίγα λεπτά πριν φύγουμε από το σπίτι του Νίκου (τι ήθελες και μας εμπιστεύτηκες) την κάναμε την ζημιά μας. Χύσαμε 3-4 λίτρα λάδι από το βαρέλι που το είχαν αποθηκευμένο οι άνθρωποι και άντε καθάρισε από το πάτωμα τόσο λάδι. Κάναμε την ΕΜΑΚ και βουτήξαμε μέσα στο λάδι και μετά από 1,5 ώρα φέραμε την κατάσταση σε ένα καλό σημείο αλλά κάμια σχέση πως μας το έδωσε ο Νίκος (να προσέχεις την άλλη φορά σε ποιους δίνεις τα κλειδιά). Νίκο μην ανησυχείς τουλάχιστο η μυρωδιά του σπιτιού (λαδίλα) θα σου θυμίζει τις όμορφες μέρες που περάσαμε. Τέσπα…
Ξεκίνημα στις 10 με σχετική συννεφιά -στα πρόθυρα βροχής- την οποία και αποφεύγαμε στο παρά 5 μέχρι την Ναύπακτο. Η διαδρομή Χελιδόνι – Νεράιδα – Μηλιές πολύ καλή και κατάλληλη για πρωινή βόλτα.

Μετά το Αντίρριο η αρχική μας σκέψη ήταν να πάμε από Μεσολόγγι – Καρπενήσι – Φουρνά αλλά είδαμε ότι από εκείνη την πλευρά ο ουρανός ήταν βαρύς και ασήκωτος οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση Ναύπακτο για καφέ και από εκεί να συνεχίσουμε όπως ήρθαμε. Με το που καθίσαμε για καφέ μέσα σε 5 λεπτά και από τον υπέροχο ήλιο που είχε, ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί και έριξε το νερό του Δούναβη. Μιλάμε για πολύ βρόχα αλλά ευτυχώς για μας ο Τάσος είχε μυριστεί τον καιρό και μας έπιασε μια καναπεδάρα μέσα στο μαγαζί για να απολαύσουμε την φραπεδάρα μας.

Αφού πέρασε η μπόρα και ξεκουραστήκαμε πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Πριν την Άμφισσα αποφασίσαμε να αλλάξουμε την διαδρομή και να πάμε από Δελφούς- Αράχοβα – Επτάλοφο. Η επιλογή ήταν η καλύτερη μιας και δεν κάναμε ίδια διαδρομή, αλλά και μας αποζημίωσαν αυτά που είδαμε.

Φτάσαμε σχετικά νωρίς στη Λάρισα και η κόρνα του αποχαιρετισμού ήχησε στα αυτιά μου σαν να μου λέει: «Άντε παίδες και στα επόμενα… και σύντομα»…

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Μια βόλτα μετά από τόσους μήνες από μόνη της είναι… άλλο πράγμα. Όλοι εσείς που καβαλάτε μηχανάκια με νιώθετε. Οι μέρες προσμονής είναι ατελείωτες και κάθε μέρα προσπαθείς να ασχολείσαι με κάτι που σε φέρνει πιο κοντά σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Συνήθως διαβάζεις αντίστοιχα ταξιδιωτικά άλλων και ψάχνεις να βρεις διαδρομές και μέρη που είναι «επιμελώς κρυμμένα» από τους πάντες. Το μηχανάκι σου δίνει σχεδόν πάντα το προνόμιο να μπορείς να πας σε μέρη που ο υπόλοιπος λαός δυσκολεύεται είτε γιατί δεν φτάνει το αυτοκίνητο εκεί, είτε γιατί έχει στροφές και θα ζαλιστούμε (εδώ γελάμε), είτε γιατί κάποια μέρη είναι για «λίγους» (χωρίς καμιά δόση έπαρσης). Έτσι προσπαθούμε πάντα να εκμεταλλευτούμε αυτά τα ειδικά προνόμια που έχουμε…

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ
…και αυτό ακριβώς προσπαθήσαμε να κάνουμε. Η Πελοπόννησος προσφέρει στον αναβατή όλα αυτά που θα ήθελε να βιώσει σε μια εξόρμηση του: υπέροχες διαδρομές, απίστευτα τοπία, απομονωμένες γωνίες, πανέμορφα χώρια, φύση, μυρωδιές, ηλιοβασιλέματα, ωραίους ανθρώπους (άσχετα με αυτά που ακούγονται) και βασικά πολλά χιλιόμετρα… Τελικά νομίζω πως ένα ταξιδιωτικό 15-20 ημερών μπορεί και να είναι αρκετό για να γνωρίσει κάποιος αρκετά καλά τις ομορφιές της Πελοποννήσου. Μια πραγματικά εξαιρετική και «γεμάτη» γωνιά της Ελλάδας που χαρακτηρίζει απόλυτα τα λόγια του συγγραφέα στην αρχή του κειμένου.

Ευχαριστώ ακόμη μια φορά για την υπομονή σας…
Επόμενη στάση (πρώτα ο Θεός) η λεβεντογένα Κρήτη…

« Προηγούμενη Σελίδα