Στη νήσο του Πέλοπα

30 Οκτωβρίου, Τα χίλια μύρια κύματα της επιστροφής (χλμ 380)

Ανοίγοντας το παράθυρο πρωί-πρωί αντίκρισα την παρακάτω εκπληκτική θέα προς στο φαράγγι του Λούσιου:

Το πρωινό του ξενοδοχείου απίστευτο. Τρώμε τον άμπαχο και τραβάμε προς αναχώρηση. Αμ δε… Λάστιχο…. φταίει η χτεσινή εντουράδα που μου πετάει ένα κορδόνι. Μου το έχει ξανακάνει. Έχω δύο ειδών κορδόνια μαζί μου, κάτι λεπτά που πήρα γιατί αρχικά δεν έβρισκα και κάτι καλά παχιά-παχιά (που πήρα όταν βρήκα). Βάζω το λεπτό για δοκιμή… Είναι η πρώτη φορά που βλέπω κορδόνι να κάνει σαν τσιχλόφουσκα.

Βάζω ένα καλό μετά από πολύ δυσκολία (ευτυχώς που είχα φάει καλό πρωινό και είχα δυνάμεις) και αναχωρούμαι καθυστερημένα προς Πάτρα. Μικρή στάση στην πόλη της Δημιτσάνας για να την χαζέψουμε λίγο.

Σήμερα η μέρα είναι ταξιδιωτικά ψιλοάκυρη, καθώς κύριος μας σκοπός είναι να επισκεφτούμε τους γονείς της Νατάσας και μερικούς φίλους στην Πάτρα. Η Δημητσάνα από μακρυά:

Ο χάρτης δείχνει στο δρόμο μας το φράγμα του Λάδωνα και λέμε να εμπλουτίσουμε με κάτι την ημέρα μας. Η ορεινή διαδρομή προς το φράγμα είναι απολαυτικότατη.

Τραβάμε παραλίμνια για λίγο πριν βγούμε στην εθνική οδό Πάτρας – Τρίπολης για να καλύψουμε τα τελευταία χιλιόμετρα που μας χωρίζουν με την πόλη της Πάτρας. Η μέρα κύλησε με επισκέψεις παύλα φαγητό σε γονείς και φίλους και κατά της 17:30 αναχωρούμε για Πειραιά. Ξέραμε ότι η επιστροφή θα ήταν ζόρικη λόγων των αιωνόβιων έργων στην Πατρών – Αθηνών αλλά και λόγω της επιστροφής των εκδρομέων. Αυτό όμως που συναντήσαμε δεν είχε προηγούμενο. Μέχρι την Ακράτα το navi έδωσε μέση ωριαία 47 χιλ! και πληρώσαμε και διόδια γι’ αυτό… Από εκεί και πέρα ο δρόμος έχει μεν κίνηση αλλά οι πολλές λωρίδες μας δίνουν την ευκαιρία να κινηθούμε με περισσότερα χιλιόμετρα καθώς κινδυνεύουμε να χάσουμε το καράβι. Νιώθω σαν να έχω πιεί έξι red bull. Όλες οι αισθήσεις δουλεύουν στα κόκκινα. Απέκτησα και μερικές νέες, όπως πλευρική όραση, πρόβλεψη κινήσεως οχήματος σε εμβέλεια 20 μέτρων και ακριβή υπολογισμό διάκενου προπορευόμενων οχημάτων.
Με το που φτάνουμε Σχιστό η κίνηση επιτέλους ηρεμεί και 20:50 είμαστε έξω από το καράβι… 10 λεπτά να καθυστερούσαμε ακόμα και θα το είχαμε χάσει… Επιβιβαζόμαστε, πίνω μια μπύρα μονορούφι για να πέσουν οι παλμοί και σωριάζομαι στην κουκέτα μου. Δεν θέλω να ξαναζήσω τέτοια εμπειρία.

Επίλογος
Παραδέχομαι, ότι τα ταξίδια στην Ελλάδα τα έχω αφήσει κάπως στο πλάι. Πιο εύκολα θα πάρω την απόφαση να “πεταχτώ” μέχρι κάποια γειτονική ή όχι χώρα, απ’ ότι να επισκεφτώ κάποιο μέρος της Ελλάδας. Είναι μεν η δυσκολία του ότι ζω σε νησί αλλά αυτό δεν αποτελεί τρανταχτή δικαιολογία. Δεν ξέρω γιατί αδικώ τόσο πολύ την Ελλάδα, αλλά ξέρω πως σίγουρα δεν της αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Και έχω βάλει σκοπό -από εδώ και πέρα- να γνωρίσω σιγά-σιγά όλες τις ομορφιές της.

Στον Παναγιώτη που δεν πρόλαβε…
Και όπως λέει κι ο Άσιμος…
Ρε μπαγάσα περνάς καλά εκεί πάνω…

Extras
Download tracklog & POI’s (Mapsource format)
Download tracklog & POI’s (Google Earth format)

« Προηγούμενη Σελίδα