Κείμενο / Φωτογραφίες: Νίκος Αγγελάκης
Ήταν αρχές Μαΐου. Η βενζίνη είχε αρχίσει να χορεύει στον ξέφρενο ρυθμό των απανωτών αυξήσεων ενώ η άνοιξη μας καλούσε για άλλη μια χρονιά με τα μεθυστικά της χρώματα και αρώματα να εξερευνήσουμε και να ταξιδέψουμε σε άλλη μία περιοχή της Ελλάδας. Η απόφαση πάρθηκε μετά από μία συζήτηση με τον Αλέξη.
Δύο – τρία τηλέφωνα ακόμα πέσανε, ένας καφές το μεσημέρι στο λιμάνι Χανίων και τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο της Πελοποννήσου. Κανείς από τους δυο μας δεν είχε κάνει ποτέ ξανά ένα ολοκληρωμένο ταξίδι στην Πελοπόννησο και αν μη τι άλλο γνωρίζαμε ότι αυτή η περιοχή της Ελλάδας διαθέτει τοποθεσίες εκπληκτικής ομορφιάς αλλά και τεράστιας ιστορικής σημασίας.
Οι υποψήφιοι συνταξιδιώτες μας, αρχικά, ήταν πολλοί, αλλά τελικά ένας ακόμα ακολούθησε και αυτός πήρε την απόφαση τελευταία στιγμή. Βλέπετε, από τη μία η οικονομική κρίση που δεν σε αφήνει να ανασάνεις και να ξεφύγεις από έναν – παραδοσιακά σχεδόν -μίζερο τρόπο σκέψης και από την άλλη οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν επιτρέπουν τις αυθόρμητες λήψεις αποφάσεων. Ο Μανώλης, είπε το ναι λίγες μέρες πριν την αναχώρηση και όπως θα διαβάσετε και παρακάτω δεν το μετάνιωσε καθόλου γι αυτή του την απόφαση.
