4 Ιουνίου 2010, Ανκόνα – Φλωρεντία
Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Γρήγορη αναχώρηση για να γλιτώσουμε το μποτιλιάρισμα στην έξοδο από Ανκόνα για Autostrada, η οποία παραδόξως στέφεται με επιτυχία. Ο ρυθμός της ομάδας δουλεύει μια χαρά, πράγμα που με ξεαγχώνει αρκετά.
Μετά από 120 βαρετά χιλιόμετρα αφήνουμε την autostrada και κατευθυνόμαστε προς Φλωρεντία μέσο του passo Muraglione. Την μαγική αυτή διαδρομή την κάνω για 3η φορά, αλλά και 20η να ήταν θα ένιωθα ακριβώς το ίδιο. Στρίβουμε, χαζεύουμε, διασκεδάζουμε και σταματάμε στην κορυφή του περάσματος για αναμνηστικές φωτογραφίες και μασαμπούκα.
Το μαγαζάκι γραφικό…
Tο μόνο που του έλειπε ήταν φυσικά ένα αυτοκόλλητο GAS.
Χαζολογάμε για αρκετή ώρα πριν αναχωρήσουμε για να διανύσουμε τα τελευταία 50 περίπου χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από την πόλη της Φλωρεντίας. Μία σφίγγα η οποία επισκέπτεται τον Τραπεζίτη φροντίζει να μας καθυστερήσει λίγο μέχρι να του δοθούν οι πρώτες βοήθειες. Με 2 γιατρούς στην παρέα, μέχρι εγχείρηση ανοικτής καρδιάς μπορούσαμε να κάνουμε….
Φτάνουμε Φλωρεντία και το GPS αναλαμβάνει να μας πάει στο ξενοδοχείο. Η επιλογή μας, το Hotel Jane, αποδεικνύεται άριστη. Κοντά στην παλιά πόλη, σε ήσυχη γειτονιά, με όμορφα και άνετα δωμάτια, καλό πρωινό, ιδιωτικό πάρκινγκ και εξυπηρετικότατο προσωπικό.
Η τακτοποίηση μας συντομότατη και λίγο πριν σουρουπώσει ξεκινάμε για εξόρμηση στην γραφικότατη πόλη η οποία μας μαγεύει από την πρώτη στιγμή. Αν και έχω ξαναέρθει Φλωρεντία, η προηγούμενη επίσκεψη ήταν ελλιπής όσον αφορά τα αξιοθέατα και δεν είχα σκοπό να φύγω με ελλείψεις αυτή τη φορά.
Περπατάμε αρχικά δίπλα στο ποταμό Άρνο απολαμβάνοντας τα μαγικά χρώματα του ηλιοβασιλέματος.
Στη συνέχεια βολτάρουμε για λίγο στο ιστορικό κέντρο αλλά το κενό των στομαχιών μας, μας οδηγεί σύντομα σε αναζήτηση κάποιου εστιατόριου.
Η φίλη Γιάννα η οποία σπούδαζε πολλά χρόνια στη Φλωρεντία μας είχε δώσει τις κατάλληλες πληροφορίες. Επιλέγουμε μία από τις προτάσεις της φίλης η οποία βρισκόταν κοντά στο Duomo και άκουγε στο όνομα Il Coquinarius. Το μικρό εστιατόριο ήταν δυστυχώς γεμάτο και το προσωπικό τρομοκρατήθηκε μόνο στο άκουσμα ότι θέλουμε τραπέζι για δεκαπέντε άτομα.
Οδηγούμαστε στο απέναντι αδιάφορο όπως αποδείχτηκε εστιατόριο όπου και τρώμε ότι ζυμαρικό υπήρχε στον κατάλογο και πίνουμε από μπύρα μέχρι Λιμοντσέλο. Συνεχίζουμε την βόλτα μας στα μαγευτικά σοκάκια της Φλωρεντίας χαζολογώντας την νυκτερινή τους ζωή πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
« Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
προστέθηκαν χάρτες και έπαε… 😉
[…] παρακάτω μακάρι να σε βοηθείσουν, και καλό ταξίδι. Το GAS πήγε Mugello Posted by: Stelios on 24 Ιουλίου 2010 __________________ ΄΄ η πιό καλή […]
Πάντα τέτοια μάγκες! 🙂
Αποστόλη, Κώστα & Original sorry που άργησα να απαντήσω αλλά έχω πελαγώσει γιατί αύριο -βυτιοφόρων θέλωντος- φεύγω για το επόμενο μου ταξίδι.
– Φιλοιταλέ Ιάπωνα Αποστόλη τώρα που έκανες την αρχή και είδες οτι δεν είναι τίποτα το σπουδαίο βάλε μπρος για την επόμενη. Άλλωστε έχεις να ψάξεις τις ρίζες σου σε Ιταλικά εδάφη.
– Original21 ερώτηση: Είσαι κανείς από το προσωπικό του Olympic ή κάνω λάθος…
– Κώστα άσε τις φωτιές και βάλε μπρος το μοτόρι. Έχω καιρό να ακούσω καμιά σου εξόρμηση…
Τα λέμε σε καμιά 20αρια μέρες που θα επιστρέψω…
Μπράβο σας παιδιά πάντα τέτοια.
Απίθανα τα αυτοκίνητα έστω και ας είναι ξένα.(λες και αν μου το έδιναν θα μπορούσα να το συντηρήσω).
Αρε ρε Στέλιο φωτιές που μου ανάβεις……….
Σούπερ οι φώτο με τα αμάξια! Στο Έλυρος καλά περάσατε; 🙂
Κύριοι ζούμε μοναδικές στιγμές…..
Στέλιο,Jacko γεροπαράξενος-Jack Lemon ε:καλά καλά θα τα πούμε στο Gas!Θα μου φτιάχνετε καφέ εφ’ όρου ζωής!!!
Παίδες θα΄θελα να σας ευχαριστήσω και μέσα από το site για τις μοναδικές στιγμές που ζήσαμε.Κάνατε το ταξίδι να μας φανεί τόσο εύκολο,λες και πηγαίναμε κάπου στην Κρήτη!Ξέρεις για μένα ήταν η πρώτη με ΜΟΤΟ στο εξωτερικό και όλα φάνταζαν δύσκολα.Το είχαμε αποφασίσει με τον Γιώργο-stelvio (γεροπαράξενο #1) να πάμε Ιταλία,αλλά όλα ήταν φλού,γι’αυτό η πρόταση για Mugello μας ήρθε ”κουτί ” μάννα εξ’ουρανού!!Τώρα όλα φαίνονταν εύκολα.Συγχαρητήρια ακάμα μία φορά.(Jacko τα λεφτά για τη διαφήμιση ε:)
Παιδιά όσοι δεν το τολμάτε χάνετε….Ασε που μπορείς να βρείς τις…..ρίζες σου εκεί που δεν το περιμένεις!!!!!
Στέλιο Μήτσο καλό ταξίδι στη νέα εξερεύνησή σας και καλή επάνοδο.
Φιλικά,
Αποστόλης-γεροπαράξενος #2 (Alfieri)
Υ.Γ.
Για να λυθεί η απορία των….φίλων μου για τη cb μου,καθ’οτι βαμμένος Ducatisti,αναφέρω τα εξής:
Η Ducati είναι-ήταν η κοπελιά το κορίτσι μου,η φαντασίωση μου,ενώ η Honda είναι η γυναίκα μου.Πήγαινα για την πρώτη αλλά μου προέκυψε με συνοικέσιο (ακούς Γιώργο;) η δεύτερη!Σιγά σιγά θα την αγαπήσω!!!!Αλλωστε είναι γυναίκα για…..σπίτι,και γονιδιακά έχει δεσμούς με Ιταλία μεριά,λόγω σχεδίασης και κατασκευής!!