Το GAS πήγε Mugello

5 Ιουνίου 2010, Mugello ή Φλωρεντία-San Gimignano-Siena

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Διαφορετικά γούστα, διαφορετικά γκρουπ. Άλλοι ήθελαν δοκιμαστικά και άλλοι βόλτα στην μαγευτική επαρχία της Τοσκάνης. Πριν χωριστούμε σε δύο γκρουπ πήγαμε όλοι μαζί στην piazza Michelangelo η οποία βρίσκεται σε ένα μικρό λόφο και χαρίζει πανοραμική θέα στην πόλη, όπου και μας περίμενε μια μικρή έκπληξη. Παραταγμένα βρίσκονται πάνω από 20 κλασσικά και μη αυτοκίνητα τα οποία πραγματοποιούν τον γύρο της Ιταλίας. Δεν ξέρουμε τι να πρωτοχαζέψουμε… την μαγική θέα της πόλης…

Κλικ για μεγέθυνση

…ή τα αυτοκίνητα που στην καλύτερη περίπτωση τα έχουμε δει μόνο σε φωτογραφίες.

Το παρεάκι χωρίζει με εμένα να οδηγώ το γκρουπ που πάει προς Mugello και τον Ιάκωβο αυτό που πάει προς San Gimignano-Siena.

Group A’, Mugello

Θεωρώ ότι η μέρα για να δεις το τι παίζεται στην πίστα είναι η μέρα των δοκιμαστικών. Δεν ασφυκτιεί από κόσμο, προλαβαίνεις να χαζέψεις μαγαζιά με αναμνηστικά και να παρακολουθήσεις όλα τα happenings, αλλά και να θαυμάσεις τους τρελαμένους φανατικούς οπαδούς που γυρνάνε στην πίστα. Την ημέρα των αγώνων δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα από αυτά. Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση να μην πάω στα χρονομετρημένα. Μαζί μου ο Μήτσος, ο Γρηγόρης παρέα με ένα φίλο του που σπούδαζε Φλωρεντία, ο Αποστόλης, ο Γιάννης και ο Ορέστης.

Η σημερινή μας μετάβαση στην πίστα ήταν και μια ευκαιρία να φρεσκάρω την εναλλακτική διαδρομή που ήξερα. Όλοι οι επισκέπτες προτιμούν την autostrada, πράγμα που κάνει την μετάβαση στην πίστα την ημέρα των αγώνων υπερβολικά δύσκολη. Η διαδρομή που ήξερα ήταν πολύ πιο χαλαρή από κίνηση.

Φτάνοντας στην πίστα οι υπεύθυνοι μας δείχνουν το δρόμο εντός αυτής και σύντομα βρισκόμαστε να παρκάρουμε κοντά στα επίσημα περίπτερα των αγωνιζόμενων. Μιας και τα δοκιμαστικά δεν έχουν αρχίσει ακόμα οδηγούμαστε για σύντομο shopping therapy και όχι μόνο…

Μετά λύπης μας πληροφορούμαστε ότι ο τοπικός ήρωας Valentino Rossi, έφαγε τα μούτρα του στην χτεσινή προπόνηση και δεν θα τρέξει στον αγώνα. Αν και φιλοβαλεντινικοί οι περισσότεροι, δεν πτοούμαστε. Γυρνάμε την πίστα και βλέπουμε τα χρονομετρημένα από διαφορετικές πλευρές της, χαζεύοντας ταυτόχρονα τους μοσχοκούζουλους θεατές…

Κλικ για μεγέθυνση

Μπυρίτσα κανείς ?!?

Κλικ για μεγέθυνση

Μετά το τέλος των χρονομετρημένων αναχωρούμε προς Φλωρεντία, αφού κάνουμε πιο πρώτα μια γυροβολιά της πίστας, από τον βοηθητικό δρόμο φυσικά.

Group B’, San Gimignano-Siena (περιγραφή: Ιάκωβος Σουργουτσίδης)

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Οι υπόλοιποι εννέα αποφασίσαμε να μην πάμε δύο συνεχόμενες μέρες στην πίστα να καούμε στο λιοπύρι και να χωρίσουν οι γυναίκες τους άντρες τους – αντί αυτού πήγαμε μια μικρή εκδρομή στη μαγευτική επαρχιακή Τοσκάνη. Πρώτος σταθμός το San Gimignano. Δεν το είχαμε ξανακούσει σαν προορισμό αλλά πριν φύγουμε με είχε ρωτήσει ένας φίλος που σπουδάζει η κόρη του στη Φλωρεντία: “Θα πάτε από San Gimignano εεε;” “Δεν ξέρω, που είναι αυτό;” “Σαράντα λεπτά από την Φλωρεντία είναι μόνο, άμα δεν πάτε μια βόλτα από κει καλύτερα μην πάτε καθόλου Ιταλία.” Και είχε απόλυτο δίκιο.

Το βρήκαμε πολύ εύκολα – άλλωστε δεν είναι και τόσο δύσκολο σε χώρες με τόσο καλή σήμανση. Παρκάραμε τις μοτοσυκλέτες έξω από ένα τείχος το οποίο δεν μαρτυρούσε ούτε στο ελάχιστο αυτό που έκρυβε στο εσωτερικό του. Το San Gimignano είναι μία μικρή μεσαιωνική πόλη με εβδομήντα δύο πύργους, εκ των οποίων οι δεκατέσσερις είναι τέλεια διατηρημένοι από τους μάγους σ’ αυτά Ιταλούς. Προσέξτε, δεν υπάρχουν άλλα σπίτια ή καινούργιες γειτονιές ή διαμερίσματα. Οι κάτοικοι μένουν σ’ αυτούς τους πύργους όπως μαρτυρούσαν οι μπουγάδες στα μπαλκόνια και οι γιαγιάδες που σκούπιζαν τις μικρές αυλές. Το χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω σ’ ένα λόφο (334 μέτρα ύψος) και κοιτάζει μια καταπράσινη κοιλάδα. Η κεντρική του πλατεία με το πηγάδι ήταν συνεχώς γεμάτη από κόσμο που χάζευε το πραγματικά μοναδικό θέαμα. Αράξαμε σε μία όμορφη καφετέρια στη σκιά και παραγγείλαμε τα κλασικά: άκουα μινεράλε νο γκαζάτο, καπουτσίνο, και πανίνι πομοντόρο/μοτζαρέλα. Τέλεια! Μετά τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες αλλά δυστυχώς ούτε οι μηχανές μας ούτε οι ικανότητές μας μπορούν να αποτυπώσουν τέτοιες υπέροχες εικόνες.

Πήγαμε από το duomo, περπατήσαμε στις δύο κεντρικές οδούς του, περάσαμε από τις άλλες τρεις μικρές πλατείες, κάποιοι πρόλαβαν να ανέβουν στο αρχαιολογικό μουσείο, ενώ κάποιοι άλλοι δοκίμασαν το πιο νόστιμο gelato της ζωής τους από το μικρό μαγαζί με τη γιγάντια ουρά από κόσμο που περίμενε υπομονετικά τη σειρά του.

Όλοι ήθελαν να περάσουν περισσότερη ώρα εκεί, όμως θέλαμε να πάμε και στη Σιένα και ο χρόνος δεν θα μας έπαιρνε. Εάν πάτε Ιταλία και δεν περάσετε από εκεί καλύτερα να μην πάτε καθόλου.

Ξανά μανά πάνω στα μηχανάκια, ο Γρηγόρης μπροστά στο ρόλο του πλοηγού με τα τέσσερα (4!!) gps του και το κάδρο μου τελευταίος στο ρόλο της ηλεκτρικής σκούπας που θα μάζευε όποιον είχε κάποιο πρόβλημα. Να μετά από λίγο και η Σιένα. Κι αυτή η πόλη, όπως και το San Gimignano προηγουμένως, στην αρχή δεν σε προδιαθέτουν καθόλου γι’ αυτό που πρόκειται να δεις μετά. Δεν σε εντυπωσιάζουν οι πρώτες εικόνες τους: ούτε οι γειτονιές, ούτε οι δρόμοι μέχρι το δημόσιο πάρκινγκ, ούτε κάτι άλλο σου τραβάει το μάτι. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό τους: όλα μέτρια στην αρχή και μετά ΜΠΑΜ! Πάρε κατακέφαλα την γιγάντια κεκλιμένη πλατεία με το εκπληκτικής αρχιτεκτονικής duomo, τους μεσαιωνικούς πύργους, τα παλιά δημόσια κτίρια, τα γραφικά ετρουσκικά σπίτια… Πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοχαζέψεις: τον καθεδρικό ναό του 13^ου αιώνα; Το Palazzo Pubblico που τώρα είναι μουσείο; Τον Πύργο del Mangia; Στον τελευταίο ανεβήκαμε τέσσερις γενναίοι – τρακόσια ογδόντα έξι σκαλιά ήταν αυτά! Ο Γρηγόρης υποστηρίζει ότι ήταν πάνω από τετρακόσια γιατί του βγήκε η γλώσσα αλλά επειδή τα μετρούσα ένα-ένα στο κατέβασμα επιμένω στον αριθμό.

Οι εικόνες μοιάζουν να βγαίνουν από κινηματογραφική ταινία με πρώτο ρόλο κομπάρσου εσένα. Δεν υπάρχουν λέξεις να μπορούν να αποδώσουν αυτό που είδαμε, θα σου πούμε όμως ότι ακόμα και στην τύχη να τραβήξεις φωτογραφία εκεί χωρίς καν να σημαδεύεις, οι φωτογραφίες σου θα είναι καρτ ποστάλ που θα χαζέψουν πολλοί. Δεν σου λέμε τίποτα άλλο, να πας και να τα δεις ο ίδιος. (Τέλος περιγραφής Υιού Νο 2)

Επιστρέφουμε σχεδόν ταυτόχρονα στο ξενοδοχείο και ακολουθώντας τις συμβουλές της φίλης Γιάννας κλείνουμε τραπεζάκι στο γνωστό εστιατόριο Il Latini για να δοκιμάσουμε την φημισμένη bistecca alla Fiorentina. Η λέξη well done απλά δεν υπάρχει στο γραφικό αυτό εστιατόριο και η λέξη medium done προκαλεί ανατριχίλα στους σερβιτόρους. Να είστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο…

Πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο παίρνουμε μια γεύση από την νυκτερινή ζωή της Φλωρεντίας απολαμβάνοντας ένα Mojito όπως συνηθίζουν οι Ιταλοί: Όρθιοι σε μια πλατεία…