16η Μέρα, Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014
Αναχώρηση: 07:50π.μ., Άφιξη: 5:00π.μ. (Πε/28/Αυγ/14)
Διαδρομή: Van Lake – Nemrut Nagi – Adana- Tuz Golu
Χιλιόμετρα: 1.331
Συνολικά χιλιόμετρα: 7.934
Έξοδα: Βενζίνη 96€ (278 TL), Δωμάτιο 10€ (30 TL), Διάφορα 4€ (10TL)
Αναχώρηση πολύ πρωί με προορισμό το άγνωστο. Το μόνο που ξέραμε ήταν ότι θέλαμε να ανέβουμε στο Nemrut Dagi (όρος Nemrut) να θαυμάσουμε τα μεγάλα μαρμάρινα κεφάλια (τρομάρα τους…).
Ο δρόμος κινείται περιμετρικά της λίμνης. Δεν νομίζω ότι την έχουν αξιοποιήσει όπως θα έπρεπε αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα… σίγουρα περίμενα κάτι καλύτερο.
Η διαδρομή δεν έχει και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Περνάμε διαδοχικά τις πόλεις Bitlis-Silvan-Diyarbakir-Siverek και θα καταλήξουμε στο Kayali για να πάρουμε το ferry (ferry να το κάνει ο Θεός). Η θερμοκρασία εδώ και ώρες έχει αγγίξει τους 45 βαθμούς.
Περιμένοντας το «super fast» στο παρακείμενο καφενεδάκι ένας τύπος που μας είχε χαιρετήσει στον δρόμο μας κέρασε από ένα τσαγάκι… έτσι απλά…
Για να ανέβουμε στο ferry κάψαμε τον μισό συμπλέκτη, εκνευριστήκαμε και βρίσαμε τους υπαλλήλους του ferry πολλές φόρες. Απλά μας βρήκαν μικρούς και άβγαλτους και μας εκμεταλλεύτηκαν. Σε 10’ βρισκόμαστε στην απέναντι μεριά.
Σε λίγο καιρό η γέφυρα που κατασκευάζεται δίπλα θα είναι έτοιμη όποτε η ταλαιπωρία για τον κόσμο δεν θα υφίσταται.
Με τόσα χιλιόμετρα που έχουμε κάνει ίσως φτάναμε και εκεί (Bali).
Στο χωριό Narince -όπου ο φίλος μας υποδέχτηκε εγκάρδια-
κάναμε δεξιά και διαμέσου ενός πλακόστρωτου δρόμου αρχίσαμε να καλύπτουμε τα 24 χλμ που μας χώριζαν μέχρι το Nemrut Dagi. Όσο ανεβαίναμε τόσο το τοπίο αγρίευε… και όλο και αγρίευε… και αγρίευε…
<
p style=”text-align: justify;”>Στο κιόσκι πληρώνεις 11TL και συνεχίζεις μέχρι το σημείο του parking.
Από εκεί βάζεις την ουρά στα σκέλια και λες: «σκάσε και περπάτα». Και ανεβαίνεις… και ανεβαίνεις… και ανεβαίνεις…
Η θέα κόβει την ανάσα…
Αφήνουμε και τα σημάδια μας για τους επόμενους…
Και φτάνουμε στην κορυφή να θαυμάσουμε τα …κεφάλια (τόσο ξενέρωτος πεθαίνεις…).
Όπως καταλαβαίνετε για ακόμη μια φορά έδειξα το επίπεδο πολιτισμού που με διακατέχει… υπό το μηδέν…
Για τα κεφάλια δεν θα ξανανέβαινα για κανένα λόγο, για την θέα όμως και το μονοπάτι που σε οδηγεί στα κεφάλια φεύγω τώρα… άξιζε τον κόπο και την ταλαιπωρία…
Η κάθοδος γίνεται από την άλλη πλευρά.
Κατεβαίνουμε από τον ίδιο δρόμο πίσω στο χωριό Narince.
Τούρκος κλαρινογαμπρός-καμικάζι…
Τούρκοι συνταξιούχοι (όποιος διακρίνει γυναίκα την παίρνει σπίτι…)
Η ώρα έχει πάει 17:30 και το GPS μας λέει ότι για να φτάσουμε στη Λάρισα πρέπει να καλύψουμε 2.056χλμ. Το’ χουμε εύκολα λέμε και το κόψαμε ντουγρού μέχρι όπου πάει.
Το ηλιοβασίλεμα θα μας βρει κάπου στην Τουρκία…
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι μέσα στη νύχτα. Η πορεία μας θα γίνει πιο εύκολη μετά το Pazarcik μιας και θα πιάσουμε τον αυτοκινητόδρομο. Περνάμε τα Adana και διατηρούμε έναν καλό ρυθμό που μας βοηθά να καλύψουμε χλμ. Η εξεύρεση βενζινάδικού εκτός αυτοκινητόδρομου -μιας και τα βενζινάδικα πάνω στον αυτοκινητόδρομο ήταν κλειστά- θα μας κάνει να χάσουμε πολύ χρόνο και θα μας κουράσει. Αναγκαστήκαμε να γυρνάμε μέσα στα μαύρα σκοτάδια σε μέρη απόμερα να ρωτάμε ανθρώπους που ούτε καν ήξερες τι καπνό φουμάρουν, οι οποίοι σε έστελναν σε δρόμους που έλεγες ότι αποκλείεται εδώ να βρούμε βενζινάδικο. Για καλή μας τύχη και με το λαμπάκι να είναι αναμμένο εδώ και πολλά χλμ βρισκόμαστε επιτέλους μπροστά σε βενζινάδικο ανοιχτό. Μεγάλη ανακούφιση. Λίγα χλμ αργότερα θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε και να κοιμηθούμε λίγο σε ένα κιόσκι μιας και τα μάτια έκλειναν. Καταφέραμε να λαγοκοιμηθούμε για καμιά ωρίτσα. Ξεκινήσαμε και πάλι μετά τις 3. Λίγα μέτρα από εκεί που είχαμε ξαπλώσει έγινε ένα τρομερό δυστύχημα με δυο νταλίκες μέσα στο σκοτάδι. Ευτυχώς πρόλαβαν και έριξαν άμμο στα λάδια που χύθηκαν λίγο πριν περάσουμε και έτσι γλυτώσαμε τα χειρότερα. Οι επιβάτες της πίσω νταλίκας δεν νομίζω…
Στις 5 τα ξημερώματα αποφασίσαμε ότι αυτό που κάνουμε είναι άκρως επικίνδυνο και έπρεπε να κοιμηθούμε πράγμα που έγινε στο motel που είχαμε μπροστά μας. Μετά από 1.331 χλμ και 21 ώρες στον δρόμο απλώνουμε τα γέρικα κορμιά μας στις κρεβατάρες…
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Το διάβασα σε δύο δόσεις..
Αυτό που με ευχαρίστησε ήταν η αναλυτικότητα σου!
Είναι ένα ταξίδι όπου είχα σκοπό να πραγματοποιήσω φέτος το καλοκαίρι(2016) , αλλά ο Ερντογάν είχε διαφορετική άποψη μιας και 5 ημέρες πριν φύγω από Ελλάδα έγινε το πραξικόπημα!
Απογοητεύτηκα είναι η αλήθεια παρα ταύτα άλλαξα την διαδρομή μου και γύρισα τα Βαλκάνια..
Ελπίζω να το κάνω μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια …
Ευχαριστώ από καρδίας!
Υ.Γ. τώρα θα μπω στη διαδικασία να διαβάσω και τα υπόλοιπα ταξιδιωτικά σας!!!!
Μπραβο βρε παλλικάρια για το ταξίδι και τα οσα τολμήσατε και ζήσατε. Χρονια πολλά να έχετε να τα θυμάστε , οσο περνάνε τα χρόνια θα σας γίνονται πιο πολύτιμες οι εμπειρίες αυτές . (Παλιός ‘συνάδελφος’, προ internet και ψηφιακών φωτογραφικών)
Έχω διαβάσει λίγο από το ταξιδιωτικό αλλά είναι συναρπαστικό και άκρως ενδιαφέρον.
Μια απορία έχω..στο ταξίδι γιατί δεν βάλατε και λίγο Αζερμπαϊτζάν;
Επειδή είναι μουσουλμανική χώρα;
P.S. : Πάο θρησκεία και στην Αρμενία..
Γιώργο καλησπέρα και συγνώμη που άργησα να σου δώσω μια απάντηση. Εύχομαι να άντεξες και να διάβασες όλο το ταξιδιωτικό (αν το έκανες χαρά στο κουράγιο σου).
Στο οδοιπορικό δεν βάλαμε Αζερμπαϊτζάν:
1ον γιατί δεν υπήρχαν οι extra μέρες και
2ον γιατί ότι είχα διαβάσει για την συγκεκριμένη χώρα δεν μου έκανε καθόλου “κλικ”.
Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για το μουσουλμανικό μιας και προηγούμενες χρονιές- ελπίζω και επόμενες- έχουμε επισκεφτεί μουσουλμανικές χώρες.
Υ.Γ ΠΑΟ ΓΕΡΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΞΑΝΑ….
Να δώσω ένα μικρό tip (ίσως το γνωρίζετε αλλά δεν χάνω και τίποτα
να το ρίξω)…
Αν θες να επισκεφτείς και Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, θα πρέπει να ζητήσεις στα
σύνορα (σε όποια ψώρα πρωτομπείς) να μην σου σφραγίσουν το διαβατήριο.
Διαφορετικά θα φας πόρτα στην άλλη χώρα καθώς όπως γνωρίζετε δεν έχουν καθόλου
καλές σχέσεις..