Μαρόκο: Από τον Άτλαντα στη Σαχάρα

Πρώτη γεύση από Άτλαντα
Ημέρα 2η, Τετάρτη 26 Απριλίου 2023
Διαδρομή: Μαρακές – Ouarzazate
Χλμ: 213

Το ισόγειο της πολυκατοικίας που βρίσκεται το Airbnb, φιλοξενεί ένα φούρνο υπερπαραγωγή. Από χτες ξερογλειφόμασταν λαχταρώντας το σημερινό πρωινό, αλλά μόλις σταθήκαμε μπροστά στην βιτρίνα του καταστήματος, αλλάξαμε γνώμη…

Οι μύγες και οι μέλισσες κάνουν πάρτι και έχουν καλέσει όλους τους συγγενείς τους απ’ όλη την χώρα! Μεταβολή λοιπόν, πρωινό από τις προμήθειες μας και βουρ να μαζέψουμε τις μοτοσυκλέτες από τρία διαφορετικά σημεία της πόλης.

Όλες ολοκαίνουργιες, σε άριστη κατάσταση και όλες με χιλιόμετρα κάτω από 10.000. Συγκεκριμένα η δικιά μου έχει 7372 χιλ. ενώ η πιο φρέσκια, του Νίκου, δεν έχει συμπληρώσει ακόμα τα πρώτα 5000. Θα τις στρώσουμε εμείς, μην αγχώνεστε 😉

Η διαδικασία αποδείχτηκε αρκετά πιο χρονοβόρα από ότι περιμέναμε και μέχρι να φορτώσουμε, να βάλουμε GPS και κάμερες, πήγε δώδεκα το μεσημέρι.

Δεν μας έφτανε η καθυστέρηση, ξεκινώντας από το Μαρακές, κάναμε κακή συνεννόηση και καταφέραμε να χαθούμε μεταξύ μας, χάνοντας άλλο ένα μισάωρο…

Η ζέστη είναι αφόρητη καθώς διασχίζουμε την πόλη και δεν βλέπουμε την ώρα να σκαρφαλώσουμε τον Άτλαντα μπας και πέσει λίγο η θερμοκρασία. Μέσα στην πόλη το θερμόμετρο έδειχνε 40ρια!

Δεν το έχω ακόμα συνειδητοποιήσει, αλλά έχω αφυδατωθεί ήδη. Στο πρώτο βενζινάδικο πίνω 1 λίτρο νερό και αποκτώ την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι οκ.

Έτσι συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε προς τον επιβλητικό Άτλαντα και πιο συγκεκριμένα στο Tichka Pass στα 2260 μέτρα. Όμορφα σχεδιασμένος φαρδύς δρόμος, όπου σε αρκετά σημεία έχει δύο λωρίδες στο ανηφορικό ρεύμα.

Σε κάποιο σημείο της διαδρομής το μάτι μου πιάνει κάτι να ταλαντεύεται στην βάση για κινητό που διαθέτει η μοτοσυκλέτα. Κατεβάζω το βλέμμα για να συνειδητοποιήσω ότι απλά πρόκειται για ένα κομμάτι μονωτικής ταινίας και μέχρι να το ξανασηκώσω το αυτοκίνητο μπροστά μου έχει κοκκαλώσει λόγω κάποιον έργων.

Στα δευτερόλεπτα που ακολουθούν, το ταξίδι μας πέρασε από μπροστά μου σαν ταινία. Κι όμως, στο φρενάρισμα πανικού η μοτοσυκλέτα ανταποκρίνεται άψογα και καταφέρνει να κοκκαλώσει και αυτή με την σειρά της στα λίγα μέτρα που είχε στην διάθεση της. Πραγματικά τα φρένα της F750 είναι εντυπωσιακά.

Λίγο πιο πάνω αρχίζω και πάλι να δυσφορώ και να ζητάω απεγνωσμένα νερό. Δεν μπορώ να βρω πουθενά σκιά και καθυστερώ αρκετά να σταματήσω για αναπλήρωση υγρών. Αφού κατεβάζω ακόμα ένα λίτρο αποκτώ και πάλι την προαναφερόμενη ψευδαίσθηση και συνεχίζουμε προς την κορυφή του περάσματος.

Φτάνοντας στην κορυφή του Tichka Pass και πριν προλάβουμε καν να σβήσουμε τις μοτοσυκλέτες μας, μας την πέφτουν τα «τσακάλια» τα οποία προσπαθούν να μας πουλήσουν κάτι πολύτιμους λίθους από τα βάθη της Κίνας, τους οποίους και καλά τους έχουν βρει στην οροσειρά του Άτλαντα. Παίζει να έχω συναντήσει τα ίδια πετρώματα, σε άπειρους πάγκους, σε διάφορα ταξίδια και όλοι τους ήταν 100% ντόπιοι και σπάνιοι σύμφωνα με τα λεγόμενα των πωλητών τους 😉

Στην τοπική διάλεκτο το πέρασμα ονομάζεται Tizi n’Tichka και κατασκευάστηκε από Γάλλους στρατιώτες το 1936, ακολουθώντας τον παλιό δρόμο του καραβανιού. Η πινακίδα στην κορυφή του περάσματος αναφέρει ότι το υψόμετρο είναι 2260 μέτρα άλλα σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις (30/11/22) είναι μόνο 2205 μέτρα, πράγμα που το επιβεβαιώνει και το GPS μου.

Με τα τσιράκια να μας γίνονται κακός βραχνάς, σύντομα ξανακαβαλάμε τις μοτοσυκλέτες μας και τραβάμε μακριά από αυτούς. Λίγο παρακάτω αφήνουμε τον κεντρικό δρόμο και ακολουθούμε την γραφική διαδρομή που οδηγεί προς το Telouet Kasbah.

Κάνω μια μικρή παρένθεση για να εξηγήσω τι είναι η Κάσμπα (Kasbah) μιας και θα συναντήσουμε αρκετές στην πορεία του ταξιδιού μας. Η Κάσμπα λοιπόν είναι ένα είδος φρουρίου το οποίο στέγαζε συνήθως τη στρατιωτική φρουρά και διάφορα άλλα διοικητικά κτίρια. Ήταν το μέρος όπου κατοικούσε ο τοπικός άρχοντας και σημείο άμυνας όταν η πόλη δεχόταν επίθεση. Χαρακτηριστικό μιας Κάσμπα είναι τα ψηλά τείχη τα οποία συνήθως δεν έχουν κανένα παράθυρο. Πολλές φορές κτίζονταν στην κορυφή λόφων ή στην είσοδο λιμανιών, καθιστώντας τα ευκολότερα να υπερασπιστούν.

Η Κάσμπα του Telouet βρισκόταν πάνω στο δρόμο του καραβανιού που ένωνε την έρημο Σαχάρα με το Μαρακές. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1860 από την οικογένεια του πασά του Μαρακές Thami El Glaoui και επεκτάθηκε τα επόμενα χρόνια. Εγκαταλείφθηκε το 1957 μετά την ανεξαρτησία του Μαρόκου από τους Γάλλους και δυστυχώς καταρρέει, αν και έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες αναστήλωσης της οι οποίες έχουν μείνει στα χαρτιά…

Έξω από τη Κάσμπα μας την πέφτουν τα πρώτα παιδιά του ταξιδιού τα οποία είναι περισσότερο περίεργα και όχι ενοχλητικά. Οι περίεργες χαμογελαστές φατσούλες βγήκαν από κάτι ερειπωμένα σπίτια φτιαγμένα από άχυρο και πηλό και το μόνο που θέλουν είναι να βγουν φωτογραφίες μαζί μας. Φυσικά δεν τους χαλάμε το χατίρι.

Μπορεί το χωριό γύρω από τη Κάσμπα να θυμίζει άλλες εποχές, το σχολείο όμως που βρισκόταν στην είσοδο του είναι πραγματικό κόσμημα. Φρεσκοβαμμένο με έντονα χρώματα και μεγάλες αυλές οι οποίες ξεχείλιζαν από καλοντυμένα παιδιά. Ακριβώς όπως και όλα τα σχολεία που θα συναντήσουμε στην συνέχεια του μικρού μας οδοιπορικού.

Καβάλα και πάλι και πορεία νοτιοανατολικά σε μια όμορφη, έρημη και στριφτερή διαδρομή όπου διακόπτεται λίγο απότομα για εμένα, καθώς η αφυδάτωση μου χτυπάει για τρίτη και φαρμακερή φορά την πόρτα.

Σταματάω στην σκιά κάποιου δέντρου με έντονες ζαλάδες αυτή την φορά. Η Ράνια, κτηνίατρος στο επάγγελμα (ότι πιο κατάλληλο για εμένα δηλαδή), αναλαμβάνει να με επαναφέρει και το καταφέρνει σχετικά γρήγορα και έτσι συνεχίζουμε προς ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της χώρας, το Ait Benhaddou.

Κλικ για μεγέθυνση

Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1957, το Ait Benhaddou είναι ένα εξαιρετικό δείγμα ισλαμικής αρχιτεκτονικής οχυρωμένης πολιτείας (Ksar).

Παρένθεση και πάλι για να κατανοήσουμε τις μικρές διαφορές του Ksar με τη Κάσμπα που αναφέραμε πιο πάνω. Ksar λοιπόν είναι η οχυρωμένη πολιτεία όπου μέσα στα τείχη υπήρχε μια ολόκληρη πόλη, σε αντίθεση με τη Κάσμπα που φιλοξενούσε μόνο τον στρατό και τις διοικητές υπηρεσίες της πόλης.

Είναι τέτοια η ομορφιά του Ait Benhaddou που έχει χρησιμοποιηθεί ως σκηνικό για ένα μεγάλο αριθμό κινηματογραφικών ταινιών με το επίσημο site να αναφέρει ότι έχουν γυριστεί πάνω από 80. Μερικές από τις πιο σημαντικές είναι «Ο Λόρενς της Αραβίας», «Το Διαμάντι του Νείλου», «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ», «Βαβέλ», «Gladiator» κ.α. Πρόσφατα γυρίστηκαν σκηνές από το γνωστό «Game of Thrones».

Σκηνικό από το Game of Thrones (φωτογραφία από την επίσημη σελίδα της πόλης)

Όλη αυτή η φήμη που έχει αποκτήσει, έχει βοηθήσει τα μέγιστα στη συντήρηση του και την διατήρηση αυτού του υπέροχου Ksar, το οποίο είχε αρχίσει να εγκαταλείπεται από τους μόνιμους του κατοίκους.

Έχουν μείνει ελάχιστες οικογένειες οι οποίες μένουν μόνιμα στη οχυρωμένη πόλη, όπου μία από αυτές (κατά τα λεγόμενα της) μας καλωσορίζει κατά την είσοδο μας. Μια πρόχειρη χειρόγραφη πινακίδα ανέφερε ότι η είσοδος κοστίζει 20 ντιρχάμ/άτομο (~2€) το οποίο αποδείχτηκε πως ήταν μούφα. Στην άλλη είσοδο, από την οποία αποχωρήσαμε, δεν υπήρχε κάποιος να εισπράξει κάτι και όσο και αν έψαξα στο ίντερνετ μετέπειτα, δεν βρήκα πουθενά να αναφέρει αντίτιμο για είσοδο. Βρωμούσε από την αρχή, καθώς δεν μας δόθηκε ουδεμία απόδειξη για την συναλλαγή μας, αλλά την πατήσαμε εν γνώσει μας…

Κλικ για μεγέθυνση

Όπως και να ‘χει το Ait Benhaddou είναι πραγματικά πανέμορφο και λόγω του ότι το επισκεπτόμαστε αργά το απόγευμα, το απολαμβάνουμε σχεδόν ιδιωτικά.

Ανεβαίνουμε μέχρι την κορυφή του λόφου όπου βρίσκονται τα απομεινάρια μιας μεγάλης σιταποθήκης. Η πανοραμική θέα που προσφέρει στη γύρω περιοχή είναι απλά εκπληκτική.

Κλικ για μεγέθυνση

Ιδιωτικά απολαμβάνουμε και το «διάσημο» σημείο με θέα, λίγο πιο νότια από της είσοδο της πόλης, όπου ήμασταν εμείς και άλλες δύο μοτοσικλέτες…

Ααα και αυτός ο πιτσιρικάς με το γαϊδουράκι του

Η πρόσβαση για το σημείο με θέα είναι έτσι διαμορφωμένη, που μας δίνει την εντύπωση ότι μάλλον πληρώνεις είσοδο. Όπως προαναφέραμε είμαστε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα και έτσι δεν υπάρχει κανείς στο χώρο.

Συνεχίζουμε και πάλι νότια όπου σύντομα βρισκόμαστε έξω από την πόλη του Ouarzazate. Στην είσοδο της πόλης συναντάμε τα Atlas Studios, τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά στούντιο στο κόσμο, όπου έχουν γυριστεί πλάνα από όλες τις προαναφερόμενες ταινίες, αλλά και από δεκάδες άλλες όπως το «Ben-Hur» και το «Prince of Persia». Είναι επισκέψιμο, καθώς περιλαμβάνει πολλά σκηνικά από ταινίες, αλλά δυστυχώς η ώρα είναι ήδη περασμένη και αρκούμαστε σε μια μακρινή ματιά και μόνο.

Γύρω στις οκτώ το βράδυ παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες μας έξω από το όμορφο ξενοδοχείο μας, τακτοποιούμαστε τάχιστα και τραβάμε να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας.

Όλο το παιχνίδι γίνεται στην πλατεία της πόλης με τα ηλεκτροκίνητα παιδικά αυτοκινητάκια να έχουν την τιμητική τους. Πρέπει να είναι και το μοναδικό ηλεκτροκίνητο όχημα που δεν έχει στην κατοχή του ο κατά τα άλλα φανατικός οπαδός της ηλεκτροκίνησης και συνταξιδευτής Κώστας 😉

Τα άδεια μας στομάχια, μας οδηγούν τάχιστα να επιλέξουμε ένα από τα λίγα εστιατόρια που υπάρχουν πάνω στην πλατεία. Το L’Assiette d’Or αποδείχτηκε πολύ καλή και φτηνή επιλογή και εύκολα, καταφέρνει να σβήσει την πείνα μας.

Κοντά στα μεσάνυχτα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας όπου νομίζω πως κοιμήθηκα πριν καν ακουμπήσει το σώμα μου στο κρεβάτι…