Ημέρα 15η: Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013, Trondheim (74,9 km)
Από το βροχερό Trondheim
Tα τελευταία βράδια βλέπω όνειρα με γκομενάκια. Tι να σημαίνει αυτό άραγε; Στο Norevik είδα μια όμορφη Νορβηγίδα, στο Geiranger μια μελαχρινή θεά από την Κροατία και στο Trondheim, μια ξανθιά θεά από την Σερβία. Όμως, ο γ@μημ€νο$ θόρυβος του ferry boat με ξύπνησε και μ’ έκοψε πάνω στο καλύτερο! Μόλις ετοιμαζόμασταν για kama sutra, σε μια βασιλική σουίτα κάπου στο Μονακό. Όταν ξύπνησα, κατάλαβα ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είχε συμβεί, μιας και είμαι ολομόναχος, μέσα σε μια σκηνή, ξάπλα σ’ ένα φουσκωτό στρώμα, κάπου κοντά στον Αρκτικό Κύκλο. Τη γκαντεμιά μου μέσα…
Είναι πολύ ωραία αίσθηση του να ξυπνάς και να μην ξέρεις τι θα κάνεις, γιατί απλά έχεις βάλει τον εαυτό σου πάνω από προγράμματα και πρέπει. Νιώθω ξεκούραστος είναι η αλήθεια, αν και διαταράχθηκε ο ύπνος μου χτες το βράδυ. Δεν το πολυσκέφτομαι και αποφασίζω να μείνω στο Trondheim, άλλο ένα βράδυ.
Βγαίνω έξω από τη σκηνή και η παγωνιά θα με κάνει να πιάσω πάλι ταχύτητες Καρλ Λιούις, μέχρι να πάω στο μπάνιο και στην κουζίνα. Πηγαίνω στη ρεσεψιόν να τους ενημερώσω για την χθεσινοβραδινή είσοδό μου, αλλά και να αποσπάσω κάποιες χρήσιμες πληροφορίες.
Μετά από λίγο, βρίσκομαι μέσα στη σκηνή απολαμβάνοντας ζεστό καφέ. Όμως, αυτή τη φορά δεν είμαι πάνω από χάρτες. Με τη βοήθεια του κινητού, κάνω κάποιους υπολογισμούς. Το λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1.171,9 + 1.044 + 947,2 + … + 467,4 + 299,5 + 435,6 = 6.621,2
Μακάρι όλα αυτά να ‘ταν ευρώ τα γ@μημ€ν@! Αλλά είναι τα χιλιόμετρα που έχω γράψει από τότε που αποβιβάστηκα στο λιμάνι του Πειραιά. Και επειδή έχω και μια μοτοσυκλέτα να νοιαστώ, μήπως είναι η ώρα να της αλλάξω λάδια, προτού να μου τα αλλάξει αυτή; Που δεν πρόκειται βέβαια, αλλά λέμε τώρα…
Τα λάδια τα αλλάζω ευλαβικά κάθε 5.000 km αν και η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν απαιτεί τέτοιου είδους ευλάβειες, καθώς ακόμα και σογιέλαιο σογιόλα ή άλτις να της βάλεις, αυτή πάλι θα λειτουργεί. Από το μακρινό Iwata της Ιαπωνίας είναι το κορίτσι, τι περίμενες;
Υπάρχει ένα συνεργείο 3 km μετά το camping, στο οποίο και πηγαίνω κατά τις μία το μεσημέρι. Βρέχει και ο υπεύθυνος με προτρέπει να μπω μέσα, όπου το προσωπικό ασχολείται με διάφορες εργασίες συντήρησης σε αυτοκίνητα. Μου προμηθεύουν λεκάνη και χωνί πατενταρισμένο για την αλλαγή, φυσικά χωρίς επιβάρυνση. Είμαι μέσ’ τα πόδια τους και προσπαθώ να κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, προκειμένου να φύγω και να τους αφήσω σε ησυχία. Ο υπεύθυνος, μου λέει να μην βιάζομαι και να αλλάξω τα λάδια με την ησυχία μου.
Αλλάζω τα λάδια της μαμάς Yamaha, τα οποία κουβαλάω μαζί μου από την Ελλάδα. Στη συνέχεια ελέγχω ό,τι μπορώ στη μοτοσυκλέτα μήπως κάτι δεν πάει καλά, αλλά όλα πάνε ρολόι. Ούτε μια βίδα δεν θέλει σφίξιμο. Ούτε καν, ένα μικρό τέντωμα η αλυσίδα. Μα καλά, τζάμπα κουβαλώ τόσα εργαλεία μαζί μου ρε μάστορα; Μετά από τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα φορτωμένη όσο δεν πάει άλλο, είναι η ίδια, λες και την πήγα μια βόλτα στο κέντρο του Ηρακλείου και γύρισα σπίτι. Είναι δυνατόν να μην το αγαπάς τέτοιο μηχανάκι; Που δεν καταλαβαίνει Χριστό, που δεν κολώνει πουθενά, που δεν μασάει τ’ @ρχ!δ!@ του στην τελική; Πες μου, είναι δυνατόν να μην το λατρεύεις; Kι εσύ ρε Μέρκουρ, κάθεσαι και ζαχαρώνεις κάτι κατέμ και κάτι μουλτιστράντα;
Αφού λοιπόν άλλαξα τα λάδια, επιστρέφω στο camping και γεμίζω το tank bag φωτογραφικές και άλα τσιμπράγκαλα. Θα επισκεφθώ την πόλη του Trondheim, την οποία θα βομβαρδίσω με πολλά “κλικ”. Ψιχαλίζει αλλά δεν φοράω αδιάβροχα, ούτε καν τα κουβαλάω μαζί μου.
Το Τronheim ήταν η πρωτεύουσα της Νορβηγίας κατά τη διάρκεια της εποχής των Βίκινγκς, μέχρι και το 1217. Eίναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Νορβηγίας με πληθυσμό 170.242 κατοίκους (01/01/2012) και βρίσκεται στη νότια όχθη του Trondheimfjorden, στις εκβολές του ποταμού Nidelva.
Φτάνοντας στο Trondheim, αρχίζει και βρέχει δυνατά. Στη γέφυρα της Προκυμαίας συναντώ έναν καμεραμάν – δημοσιογράφο, ο οποίος γυρίζει ένα φιλμ για την πόλη. Αυτός θα ξέρει σκέφτηκα και τον πλησιάζω. Τον ρωτάω τι αξιοθέατα έχει η πόλη και με κατατοπίζει. Μου δίνει αρκετές πληροφορίες και έχουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την Νορβγηγία, την Ελλάδα, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και την… Ρόζεμποργκ! Ευκαιρία λοιπόν για γέλιο και χαβαλέ!
Το Trondheim το είχα ακουστά από πιτσιρικάς, μαθητής λυκείου πρέπει να ήμουνα τότε. Η Ρόζεμποργκ είναι η ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, η οποία αντιμετώπισε ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν ελληνικές ομάδες, στα πλαίσια ευρωπαϊκών αναμετρήσεων. Τον Panathinaikos (γιατί είμαστε ευρωπαίοι λέμε) και τον περίγελο της Ευρώπης, την ομάδα με σήμα το κεφάλι ή το δαφνοστεφές γλυκό αγόρι. Βάζελος είμαι ρε, τι περίμενες να γράφω; Και η Ρόζενμποργκ είχε κάνει πολλές κηδείες στο σωματείο του λιμένος, με τεσσάρες και τριάρες. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, αυτή η ομάδα μου έγινε ιδιαίτερα συμπαθής. Ακόμα θυμάμαι τη φωνή του δημοσιογράφου – τα ξέρω όλα κι είμαι παντογνώστης – να λέει “καλησπέρα σας από το παγωμένο Τροντχάιμ”. Εκτός από τη συγκεκριμένη ομάδα, μου ήταν συμπαθής και άλλη μία, από ένα ψαροχώρι, το Μόλντε, της οποίας οι ποδοσφαιριστές μετά το τέλος των αγώνων, πίνουν μπύρες μαζί με τους φιλάθλους στα μπαρ! Κι όμως, ακόμα κι αυτή η ομάδα έριξε μια τριάρα στο θρήνο της Ευρώπης. Αυτά τα ολίγα θυμάμαι, αλλά πλέον δεν είμαι δεκαέξι και το ενδιαφέρον μου για τα ποδοσφαιρικά είναι πλέον ανύπαρκτο. Τόσο που αν με ρωτήσεις να σου πω έναν παίχτη του Παναθηναϊκού, θα σου απαντήσω “Σαραβάκος”. Εκεί έχω μείνει…
Στέκομαι για αρκετά λεπτά στην Προκυμαία, με τη βροχή να δυσκολεύει το φωτογραφικό μου έργο.
Είναι ένα θέαμα παρόμοιο με την Προκυμαία της Κοπεγχάγης, το οποίο μου αρέσει ιδιαίτερα. Είναι το σήμα κατατεθέν του Trondheim. Ακόμα και με βροχή, δείχνω να το απολαμβάνω και να μην το χορταίνω. To μόνο πράγμα που με χαλάει εξαιτίας της βροχής, είναι ότι αυτή δεν επιτρέπει το καθρέφτισμα των σπιτιών, στα νερά του ποταμού. Όμως, όταν σταματάει να βρέχει έστω και για λίγο, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα, με τα χρώματα να φαίνονται, ένα κλικ πιο έντονα στο φακό απ’ ότι πριν.
Στη συνέχεια ανεβαίνω με τη μοτοσυκλέτα μου, ένα λόφο και βρίσκομαι στο κάστρο Kristiansten.
Το κάστρο Kristiansten, χτίστηκε μετά την πυρκαγιά της πόλης το 1681 για να αντιμετωπίσει εχθρικές επιβουλές εξ ανατολών και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1685. To 1718 απέκρουσε σουηδική εισβολή και το 1816 παροπλίστηκε.
Βρίσκομαι για αρκετή ώρα στο κάστρο, προσπαθώντας να συλλέξω όμορφες εικόνες από τους περιβάλλοντες χώρους, αλλά και να απολαύσω τη θέα της πόλης από ψηλά.
Στη συνέχεια βρίσκομαι μέσα στον αμυντικό πύργο Donjonen, ο οποίος λειτουργεί ως μουσείο με ελεύθερη είσοδο.
Που είναι η μοτοσυκλέτα μου;
Μετά από αρκετή ώρα, κατεβαίνω από το λόφο και βρίσκομαι πάλι στην πόλη, προσπαθώντας να δω κι άλλα αξιοθέατα, όπως τον καθεδρικό ναό Vidaros. Η βροχή δυσκολεύει το έργο μου και με αποτρέπει από το σταμάτα – ξεκίνα- ψάξε – ρώτα! Μου αρέσει αυτό το θέαμα των σπιτιών, δίπλα στα νερά του ποταμού Nidelva. Τα οποία σημειωτέον, δεν είναι σπίτια αλλά αποθήκες!
Παίρνω το δρόμο της επιστροφής και για μισή ώρα περίπου, περιπλανιέμαι προσπαθώντας να βρω την έξοδο για το Flakk. Μπαίνω σε επαρχιακούς, εθνικούς, αυτοκινητόδρομους και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού. Λίγο ακόμα και θα βρισκόμουν στο… Oslo! Φτάνοντας στο Flakk, πηγαίνω για ψώνια στο super market, φουλάρω βενζίνη, ελέγχω αέρα στα λάστιχα και πάω ν’ αράξω στην κατασκήνωση.
Είμαι στην κουζίνα του camping, μαγειρεύοντας διπλή μερίδα ριζότο λαχανικών. Εκεί υπάρχουν δυο οικογένειες Νορβηγών με τα παιδιά τους. Και μια που είπα παιδιά, θα αναφέρω κάτι που παρατήρησα όλες αυτές τις ημέρες στην Νορβηγία και μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Όλα τα παιδιά, ακόμα και αυτά που δεν έχουν κλείσει ακόμα την πρώτη δεκαετία της ζωής τους, ξέρουν αγγλικά! Και μάλιστα, τα μιλάνε τόσο καλά, σαν να πρόκειται για τη μητρική τους γλώσσα. Το γεγονός αυτό, με ωθεί στο να κάνω κάποιες σκέψεις, φέρνοντας στο μυαλό μου καταστάσεις από την εποχή που πήγαινα σχολείο. Σ’ ένα σχολείο όπου, πιο πολλές ώρες διδασκόμουν θρησκευτικά απ’ ότι αγγλικά!
Ένα παιδί στην Ελλάδα, από το δημοτικό έως το λύκειο, έχει διδαχτεί περισσότερες ώρες θρησκευτικά, απ’ ότι φυσική, χημεία ή αγγλικά! Κι όμως, αυτά τα τραγελαφικά, συμβαίνουν στο Ιράν της Ευρώπης, την Ελλάδα, όπου ο σφιχτός εναγκαλισμός μεταξύ κράτους και θρησκείας, είναι χαρακτηριστικός. Σε καμία περίπτωση δεν απαξιώνω το μάθημα των θρησκευτικών, καθώς το θεωρώ απαραίτητο. Όμως, πιο απαραίτητο επέτρεψέ μου να θεωρώ, το μάθημα μιας ξένης γλώσσας, ή της φυσικής και της χημείας. Γιατί δυστυχώς, όσο ένα παιδί δεν μαθαίνει να αμφισβητεί και να ερευνά, αλλά αντιθέτως δέχεται άκριτα αυτά που προστάζει ένα οποιοδήποτε θρησκευτικό δόγμα, τότε πολύ φοβάμαι πως δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για το μέλλον αυτής της χώρας.
Έξω φυσάει και κάνει κρύο που δεν μπορείς να σταθείς ούτε για πλάκα. Κι εγώ είμαι τόσο αναίσθητος που βαριέμαι να ανοίξω τη βαλίτσα και να φορέσω τη φόρμα και συνεχίζω να είμαι με τη βερμούδα. Από πάνω όμως έβαλα ισοθερμικό, γιατί αρχίζω να τον δαγκώνω…
Και ξάφνου εκεί που ήταν όλα μαύρα από τα σύννεφα, εμφανίζεται από τη μια στιγμή στην άλλη, ο ήλιος! Όλα γίνονται απότομα εδώ πέρα. Επιτέλους θα δω ήλιο στο Trondheim, δικέ μου…
Το πιο γ@μ@το τροχόσπιτο (;) που έχω δει…
Το camping δεν έχει free wi-fi, εκτός κι αν πληρώσεις περίπου 5€ για να σου δώσουν τον κωδικό. Δεν τους τα δίνω όμως, καθώς δεν μου περισσεύουν ούτε γι αστείο. Και τον καιρό να μην μάθω, δεν με νοιάζει. Ας κάνει ό,τι θέλει αυτός…
Είναι αργά και αφού έκανα ντους, είμαι στη σκηνή όπου θα εναποθέσω το κορμί μου. Κοιτάω χάρτες και βλέπω ότι αύριο θα μπω σε άλλους παραλλήλους. Θα περάσω τον Αρκτικό κύκλο και τον 66ο παράλληλο. Η διαδρομή είναι περίπου 700 km, τα οποία από πληροφορίες που έχω συλλέξει πριν το ταξίδι, βγαίνουν εύκολα. Νιώθω ξεκούραστο το σώμα μου και τη διάθεσή μου να ανεβαίνει. Όπως θα ανεβαίνω με τη μοτοσυκλέτα μου, τις επόμενες ημέρες. Ακόμα πιο βόρεια…
God natt.
Έξοδα – Σημειώσεις:
Βενζίνη: 31,60€
Διαμονή: Flakk Camping Trondheim (17,70€)
Super Market: 7,80€
Λοιπά: –
Σύνολο: 57,10€
Γενικό Σύνολο: 1.113,30€
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Σύντροφε ενα πολύ ωραίο άρθρο μια πολύ όμορφη ιστορια εμπειρίες που σου μένουν και θα στολίζουν τις αναμνήσεις σου …. Εχω μόνο ενα παραπάνω όχι μόνο για σένα αλλά για πολλούς απο εμάς δεν καταλαβαίνω γιατί σε τόσα πολλα επίπεδα κατηγορούμε την Ελλάδα μας την χώρα αυτή που μας μεγάλωσε την χώρα την χώρα αυτή που με την ιστορία της και της αξίες που εχει χαρίσει στον κόσμο ολόκληρο σημερα αντιμετωπίζεται σαν ενα μαύρο πρόβατο και το χειρότερο απο όλα ειναι ότι αντιμετωπίζεται και απο εμάς έτσι !!! Πριν όχι πολλα χρονια στην κοντινή μας ιστορία κάποιοι άνθρωποι έδωσαν την ζωή τους για να μπορούμε εμείς σημερα να αμφησμητουμε τα πάντα και να το παίζουμε φιλελεύθεροι και αγωνιστές χωρίς να έχουμε κερδίσει στη ζωή μας τιποτα και να κυνηγάμε αυτό το ευρωπαϊκό DNA που είμαστε τόσο πρόθυμη να το ενστερνιστούμε πουλώντας κοψοχρονιά την ιστορία μας οταν κάποιοι μας αγόρασαν αυτή την ιστορια με το αίμα τους πάλεψαν για ενα κομμάτι χώμα όμως δικό μας χώμα πάλεψαν για μια σημαία για μια ιδέα για να ήμαστε εμείς σημερα εδώ ελεύθεροι και όχι μέρος μια μάζας ή ενός συστήματος !!!! Στην Ελλάδα μας εχω γνωρίσει και καλούς και λιγότερο καλούς ανθρώπους εχω γνωρίσει αριστερούς, δεξιούς και αδιάφορους με την πολιτική , φιλόξενους πατριώτες και πιο απόμακρος, ταρίφες με χιούμορ και ταρίφες για ανέκδοτα αστυνομικούς τίμιους και μπάτσους , ιερείς που ζούνε και προσεύχονται για εμάς κάπου χαμένοι χωρίς να τους ξέρουμε και άλλους που κάνουν μεγάλους σταυρούς και μιλάμε στα κανάλια, ρατσιστές , Χρυσαυγίτες αλλά και κομμουνιστές το θέμα ειναι ότι βλεπεις αυτό που θέλεις να δεις αδερφέ μου και εσυ βλεπεις το αρνητικό σε εμάς. Δεν βλεπεις αυτούς που αγκαλιάζουν τους πρόσφυγες αλλά αυτούς που τους κυνηγάνε , δεν βλεπεις αυτούς που ειναι πρόθυμοι να σου πουν καλημέρα και να σε κεράσουν ενα καφε ( που παρεπιπτόντως ειμαι απο Σαλλλλονικα και ειναι πολλοί αυτοί εδώ πάνω και άμα ποτέ ανέβεις κατα πάνω στείλε μου ενα mail — [email protected] —να κεράσω ενα καφεδάκι ) αλλά αυτούς που κοιτάνε την πάρτη τους . Ελπίζω στα επόμενα χρόνια να είσαι γερος και να μας εκπροσωπεις εκεί έξω πάντα με χαμόγελο όπως και κανείς και ίσως να δεις την Ελλάδα μας με την αισιοδοξία που κοιτάς και της υπόλοιπες χώρες …. Πάντα όρθιος αδερφέ μου !!!
Φίλε Γιώργο,
καταρχήν χαίρομαι για την αξιοπρεπή διατύπωση των επιχειρημάτων σου και σ’ ευχαριστώ που με αυτό το σχόλιο μου δίνεις την αφορμή να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ την Ελλάδα, απλά αναφέρομαι σε αυτά που με θλίβουν στη χώρα που ζω. (Παρεμπιπτόντως, έχω αναφερθεί σε πράγματα που με ενόχλησαν και σε άλλες χώρες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τις κατηγορώ). Ταξιδεύοντας κάποιος, αναπόφευκτα μπαίνει στη διαδικασία της σύγκρισης ανάμεσα στη δική του χώρα με κάποια άλλη, παρατηρώντας τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά. Η κριτική μου εστιάζεται κυρίως στα αρνητικά καθώς είναι αυτά που χρήζουν βελτίωσης (τα θετικά ας παραμείνουν θετικά). Προσωπικά θέλω η χώρα μου να προοδεύει και να εξελίσσεται και όχι να μένει στάσιμη ή να κάνει βήματα προς τα πίσω. Γι’ αυτό και την κρίνω αυστηρά και δεν την κολακεύω, γι’ αυτό και της τρίζω τα δόντια και δεν της θωπεύω τα ώτα. Θεωρώ πως αν αγαπάς κάτι, θα πεις αυτά που σε πληγώνουν. Και ίσως αυτή η αγάπη για τη χώρα μου να παρεξηγείται …
Και φυσικά δεν βλέπω μόνο τα αρνητικά σ’ εμάς. Πόσοι Έλληνες μου άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και με φιλοξένησαν; Πόσοι με κέρασαν καφέ, νερό, φαγητό, ρακί, μπύρα κι άλλα τέτοια ωραία; Πόσοι με χαιρέτησαν, με πλησίασαν, μου έπιασαν την κουβέντα; Αμέτρητοι και νομίζω πως αυτούς τους ανθρώπους τους εκθειάζω σε κάθε μου ταξιδιωτικό …
Απεχθάνομαι όσο τίποτα άλλο τις ταμπέλες (οι μεν έτσι, οι δε γιουβέτσι) καθώς με αυτές, εύκολα κάποιος μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα. Γι’ αυτό και πολλές φορές (σε άλλα ταξιδιωτικά) έχω γράψει πως “δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί, υπάρχουν μόνο καλοί και κακοί άνθρωποι”. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά κάνει τη διαφορά για έναν χαρακτηρισμό και όχι η εθνική, θρησκευτική και πάσης φύσεως ιδιαιτερότητά του …
Όσον αφορά το ευρωπαϊκό DNA όπως λες (το DNA είναι βιολογικό θέμα και όχι εθνικό) πιστεύω πως πρέπει να αφομοιώσουμε κάποια πράγματα στην καθημερινότητά μας από πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως π.χ. την οδηγική παιδεία, την τάξη, την οργάνωση, την καθαριότητα και άλλα πολλά. Είναι τόσο δύσκολο να μην σπρωχνόμαστε στη στάση του λεωφορείου ή στην ουρά της τράπεζας ή να μην τσακωνόμαστε στον δρόμο για το ποιος έχει προτεραιότητα; Άλλωστε πολιτισμός δεν είναι μόνο οι Παρθενώνες αλλά το ύφος και το ήθος στην καθημερινότητά μας.
Ελπίζω να σε κάλυψε η απάντησή μου. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές φίλε Γιώργο και ελπίζω να πιούμε ένα καφεδάκι όταν με ξαναβγάλει ο δρόμος από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη.
Να είσαι καλά!
Συγχαρητήρια!!! Η περιγραφή σου καταπληκτική με καθήλωσε και ταξίδεψα κι εγώ μαζί σου! Σου εύχομαι πολλά και ασφαλή χιλιόμετρα και ίσως κάποια στιγμή συναντηθούμε στους δρόμους του Ηρακλείου… Αν δηλαδή κυκλοφορείς εντός των τειχών 😉
Χαίρομαι που σου άρεσε η περιγραφή και ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες, φίλε Παναγιώτη. Καθόλου απίθανο να συναντηθούμε από τη στιγμή που μένουμε στην ίδια πόλη. Πιθανόν να έχουμε κοινούς φίλους, γνωστούς, παρέες, στέκια κτλ – πού ξέρεις;
Μερκουρη καλημερα φιλε,
Εξαιρετικο το οδοιπορικο σου και οχι μονο το συγκεκριμενο σου.
Και για να μη σε πιασουν οι μετριοφροσυνες σου, λεω πως για μενα ειναι εξαιρετικο γιατι μου περιγραφει οχι απλα τα τοπια και τις θεες (τον τονο στο θεες τον βαζεις οπου επιλεξεις σαν αναγνωστης πλεον), αλλα για το γεγονος οτι μεσα απο αυτα οι αποψεις σου και οι ιδεες σου αποκτουν υποσταση και γινονται επιχειρηματα για να ανοιξουν φτερα αλλα κυριως και μυαλα και αλλοι πολλοι!!
Οσο για την φωτογραφια, η ματια σου ειναι εξαιρετικη και η τεχνικη σου οχι απλα επαρκεστατη, αλλα τιποτα δεν εχει να ζηλεψει απο πολλους “φωτογραφους”…
Συνεχισε να (μας) ταξιδευεις οπως εσυ ξερεις…
Γεια σου φίλε μου Δημήτρη με τα τοπία και τις θεές (ο τόνος μπήκε μόνος του)!
Αυτά που λες για απόψεις, ιδέες, υπόσταση, επιχειρήματα, φτερά, μυαλά κτλ, ειλικρινά με κάνουν να αισθάνομαι δικαιωμένος για τον κόπο του να κάτσω κάτω και να γράψω ένα ταξιδιωτικό. Γιατί πίστεψέ με, το να γράψω ένα ταξιδιωτικό, είναι πολύ πιο δύσκολο από το να ταξιδέψω. Και είμαι ευτυχής που βρίσκω ανταπόκριση σε αναγνώστες με το δικό σου πνεύμα.
Όσο για τη φωτογραφία, τη θεωρώ απλά σαν ένα μέσο καταγραφής των ταξιδιωτικών μου στιγμών και τίποτα παραπάνω. Χαίρομαι που σου αρέσει το αποτέλεσμα.
Να είσαι καλά.
Παρακαλουσα να μην τελειωσει ποτε η ιστορια σου αυτη, πραγματικα.
Ηταν απιστευτη. Δεν εχω δοκιμασει ακομα μακρινο ταξιδι με τη μηχανη, εχω διαβασει γενικα πολλες ιστοριες, αλλα αυτο εδω ρε συ ειναι τοπ. Οι περιγραφες απιστευτες και οι φωτογραφιες ακομα πιο τελειες. Δεν εχω να πω κατι, να εισαι καλα να το ξανακανεις !!!!!
Φίλε μου Κυριάκο, συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά μόλις την προηγούμενη Κυριακή επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και κατά τη γνώμη μου αυτό το ταξιδιωτικό δεν είναι top, όσον αφορά τις περιγραφές και τις φωτογραφίες. Υπάρχουν πολλά καλύτερα. Σου εύχομαι να έχεις όμορφους και ασφαλείς δρόμους σε κοντινούς και μακρινούς προορισμούς.
Φίλε Μερκούρη, επειδή είναι σαφές το ότι δεν είσαι ο τύπος του “μαζεύω σεντόνια συγχαρητηρίων και επαίνων”, θα σου πω μόνο “ένα μεγάλο, ταπεινό ευχαριστώ!” Φίλε μου, το έζησα πολύ έντονα το ταξιδιωτικό αυτό, αν και έχω διαβάσει αρκετά ταξιδιωτικά, το δικό σου έχει μια μοναδική κατάθεση ψυχής. Σου εύχομαι ολόψυχα να σου δίνει η ζωή κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες, το αξίζεις αληθινά.
Φίλε μου Στράτο, χαίρομαι που μπήκες στο πνεύμα αυτών που γράφω και δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μ’ ευχαριστείς. Το χόμπι μου κάνω και τίποτα παραπάνω, Εγώ σ’ ευχαριστώ που συνταξιδέψαμε. Σ’ ευχαριστώ επίσης και για τις εγκάρδιες ευχές.
Μερκουρη συγχαρητηρια πολλα για τον τροπο που το εκανες, που το βιωσες με καθε κυτταρο σου!! Και σε ευχαριστω για την εμπνευση που πηρα απ το ταξιδι σου..σκοπευω να το κανω κ γω…με αμαξι ομως..Πανω σ’ αυτο εχω μια απορια…οι συνθηκες υγιεινης στα καμπινγκ πως ειναι;;
Φίλε μου Ανέστη από την όμορφη Φλώρινα, σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εύχομαι να πραγματοποιήσεις αυτό το ταξίδι με όποιο μέσο προτιμάς. Το ταξίδι είναι αυτό που μετράει, το μέσο απλώς είναι μια προσωπική επιλογή του καθενός.
Όσον αφορά το ερώτημα που έθεσες, παρατήρησα πως στον επίλογο παραθέτω κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα camping, αλλά δεν αναφέρθηκα (κακώς) στις συνθήκες υγιεινής. Προφανώς επειδή θεώρησα αυτονόητο πως είναι άριστες, τουλάχιστον σε αυτές τις χώρες. Δυο χρόνια μετά από αυτό το ταξίδι και έχοντας μείνει και σε άλλες δεκάδες camping σε πολλές γωνιές της Ευρώπης, ακόμα εξακολουθώ να τις χαρακτηρίζω άριστες. Αρκεί βέβαια, να τηρεί κάποιος μερικά αυτονόητα πράγματα στους κοινόχρηστους χώρους. Για να το πω πιο “πρακτικά”: αν κάποιος αποφεύγει την επαφή με τη λεκάνη στις τουαλέτες και φοράει παντόφλες στα ντους, πιστεύω πως δεν θα έχει πρόβλημα με μικρόβια, αν και για τίποτα κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Τέλος, σημειώνω πως στα οργανωμένα camping υπάρχει προσωπικό που ασχολείται με την καθαριότητα στους χώρους υγιεινής και δεν έτυχε να διαπιστώσω μέχρι τώρα ελλείψεις σε υγρό χεριών, χαρτί υγείας και άλλα διάφορα.
Ελπίζω να σε κάλυψα. Για ο,τιδήποτε άλλο θες να με ρωτήσεις, μη διστάσεις.
Καλησπερα και παλι Μερκ!!! Αρχικα ευχαριστω για την απαντηση σου. Τωρα διαβαζω για δευτερη φορα το ταξιδιωτικο σου, με συναρπαζει και με εμπνεει! Νιωθω να βραζει το αιμα μου και ηδη εχω αρχισει τις προετοιμασιες χρησιμοποιωντας τα πατηματα σου, που ειναι μεγαλη βοηθεια. Θα ηθελα να σου κανω ακομη δυο ερωτησεις, αφου πρωτα σου πω οτι δεν εχω μεινει ποτε σε camping. Απ’ ο,τι καταλαβα οι τουαλετες ( γιατι αυτο ειναι που με καιει, και επειδη θελω να εχω επαφη με τη λεκανη) ειναι κοινοχρηστες. Δεν υπαρχει τροπος να το αποφυγεις αυτο; για παραδειγμα εχω ακουσει οτι τα camping διαθετουν κ σπιτακια σχετικα φθηνα. Ισχυει; Και αν ναι, εχουν μεγαλη διαφορα στην τιμη απο το να μεινεις σε σκηνη; Επειτα ειναι ασφαλη; δηλαδη υπαρχει φρουρηση ας πουμε,
η μπορει να μπαινει οποιος θελει κ ο,τι ωρα θελει; Τελος, χρειαζεται να κανεις κρατηση απο πριν το ταξιδι για τα camping; got natt!!!
Καλέ μου φίλε Ανέστη, οι τουαλέτες στα camping είναι κοινόχρηστες. Περί επαφής με τη λεκάνη, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η τοποθέτηση χαρτιού υγείας σ’ αυτή – λέω τώρα ‘γω.
Πολλά camping διαθέτουν σπιτάκια. Σ’ ένα τέτοιο έμεινα στο Nordkapp, το οποίο ήταν το φθηνότερο της περιοχής (κόστος περίπου 45 €) και οι τουαλέτες ήταν κοινόχρηστες. Για τα υπόλοιπα camping δεν γνωρίζω να σου πω, μιας και μόνο σε αυτό το camping έμεινα σε σπιτάκι. Όπως δεν γνωρίζω και τις τιμές αυτών των σπιτιών, αλλά φαντάζομαι θα κυμαίνονται γύρω στα 60 – 80 €. Ό,τι και να σου πω, θα σε γελάσω σε αυτό το θέμα. Καλύτερα είναι να ρίξεις μια ματιά στο διαδίκτυο για το εύρος των τιμών.
Προσωπικά πάντα, αισθάνομαι ασφαλής στα camping. Δεν υπάρχει φρούρηση και δεν παρατήρησα (ή μπορεί να μη θυμάμαι) την ύπαρξη ή μη καμερών.
Αν θες μπορείς να κάνεις κράτηση πριν το ταξίδι, αν θελήσεις να μείνεις σε σπιτάκι. Αν θες να μείνεις σε σκηνή, πιστεύω πως δεν χρειάζεται. Το πιο εύκολο που βρίσκεις στην Νορβηγία είναι τα camping!
Μερκούρη σε ευχαριστώ πολύ και για αυτή την απάντηση!! Σου εύχομαι να έχεις υγεία και να ζεις πάντα τόσα έντονα και “γεμάτα” τα ταξίδια σου. Καλά ταξίδια!!
Επισης να σ πω οτι δεν ειμαι απο Φλωρινα αλλα απο Σερρες. Λογω του επαγγελματος μου, στρατιωτικος, ζω στη Φλωρινα. Επισης….για τον ιδιο λογο εζησα και στην Κρητη απο το 2007 εως το 2009. Στο Ηρακλειο ( Μεσαμπελιες) αρχικα και στη συνεχεια στο Τυμπακι. Ακολουθως βρεθηκα στην Καρπαθο..γειτονια σου…
Μερκούρη είναι η 3η φορά που ταξιδεύω μαζί σου στο Nordcapp τους τελευταίους μήνες (μαζοχισμός το ξέρω)! Είναι τόσο έντονες οι εικόνες που περιγράφεις που δυσκολεύομαι να τις αποχωριστώ και κάθε φορά που το τελειώνω, απλά σκέφτομαι πότε θα το ξαναρχίσω.
Μέσα απο αυτό το ταξιδιωτικό έδωσες άλλη έννοια στο “μοναχικό” ταξίδι.
Να είσαι γερός και να μας χαρίζεις απλόχερα και άλλες τέτοιες μοναδικές στιγμές.
Φίλε Κώστα, από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη,
πλάκα με κάνεις; Κατάφερες να διαβάσεις τρεις φορές ένα ταξιδιωτικό που ακόμα κι εγώ ο ίδιος, όταν πήγα να με ξαναδιαβάσω, με βαρέθηκα από την πρώτη κιόλας παράγραφο;
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Να είσαι καλά!