Hμέρα 35η: Κυριακή 4 Αυγούστου 2013, Καρδίτσα
Παρέα με τον Γιάννη
Ξύπνησα κατά τις δέκα και μισή, καθώς ήμουν ιδιαίτερα κουρασμένος από τη χθεσινή ημέρα. Ο Γιάννης έχει ξυπνήσει εδώ και αρκετή ώρα και μετά από λίγα λεπτά είμαστε στο μπαλκόνι του σπιτιού του, όπου απολαμβάνουμε τον πρωινό μας καφέ.
Με τον Γιάννη γνωριστήκαμε μέσω των site Moto Adventures και ΜοτοΔιαδρομές όπου είχαμε μια διαδικτυακή επαφή και μιλήσαμε καναδυό φορές στο τηλέφωνο πριν ξεκινήσω το ταξίδι. Κοινός μας φίλος; Ο Βαγγέλης Γκαραγκούνης (MoτοΔιαδρομές) τον οποίο γνώρισα τον Δεκέμβριο του 2012, όταν βρέθηκα λόγω δουλειάς για λίγες ημέρες στα Τρίκαλα.
Μου είχε προτείνει να με φιλοξενήσει σπίτι του, όπως και ο Δημήτρης ο Παπαντωνίου. Και αυτό που με τιμάει είναι ότι προθυμοποιήθηκαν από μόνοι τους, δυο άνθρωποι που δεν γνωριζόμασταν μέχρι τώρα, να με φιλοξενήσουν. Και για να μην παίξουν μπουνιές μεταξύ τους αλλά και να μη βρεθώ σε τεράστιο δίλημμα, τους άφησα να αποφασίσουν μεταξύ τους, για το ποιος θα με φιλοξενήσει. Αφού λοιπόν συννεοήθηκαν, με φιλοξενεί σπίτι του ο Γιάννης, μιας και η γυναίκα του με τον γιο του, απουσιάζουν αυτές τις ημέρες.
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει οργώσει με τη μοτοσυκλέτα του, όλη την Ήπειρο και τη Θεσσαλία, την Πίνδο τα Άγραφα και την Πλαστήρα, αυτός είμαι εγώ! Ερμ, ο Γιάννης ο Τσιοπελάκος ήθελα να πω…
Κι αν υπάρχει μια μοτοσυκλέτα που έχει οργώσει, όσο καμία άλλη, αυτές τις περιοχές, αυτή είναι η δικιά μου! Ερμ, η Africa Twin του Γιάννη ήθελα να πω…
Και ξέρεις τι εστί Τσιοπελάκος; Άστο καλύτερα, γιατί ο τύπος θεωρεί το κακοτράχαλο μονοπάτι, βατό χωματόδρομο και τον βατό χωματόδρομο, autostrada! Κι αν δεις φωτογραφίες από τις βόλτες του, θα σε πιάσει η καρδιά σου! Καλύτερα να χαζεύεις φώτος στον υπολογιστή, παρά να πας βόλτα μαζί του! Εκτός βέβαια κι αν θες να ζήσεις κάτι ανάλογο με την διαβολοβδομάδα των ΟΥΚ, οπότε εκεί αλλάζει το θέμα. Μη γελάς Γιάννη, θα τα πω όλα σου λέω!
Που θα σου λέει ιστορίες δρόμου για την Ρωσία, την Λευκορωσία, την Ουκρανία, τη Φινλανδία, τις χώρες της Βαλτικής, τα Βαλκάνια κι εσύ θα κάθεσαι να τον ακούς με το στόμα ανοιχτό, χωρίς να βγάλει κιχ! Ακόμα κι αν είσαι πολυλογάς και φλύαρος σαν κι εμένα…
Εκεί όμως που θα πάθεις την πλάκα σου, είναι όταν τον ακούσεις να σου διηγείται ιστορίες για την Ρουμανία, τη χώρα της γυναίκας του. Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλος Έλληνας που να ξέρει τόσο καλά την Ρουμανία, όσο ο Γιάννης. Άσχετα αν όλοι πήγαμε στα Tansfagarasan και στα Transalpina και έχουμε γίνει όλοι ειδήμονες αποκτώντας μάστερ στην πληροφορία. Και αυτά που εμείς οι νεότεροι ανακαλύπτουμε τώρα, ο Γιάννης τα ανακάλυπτε δεκαετίες πριν. Προσωπικά γι’ αυτό, του οφείλω ένα ευχαριστώ που έδειξε ενδιαφέρον για το ταξίδι μου, προσφέροντάς μου απλόχερα πολύτιμες πληροφορίες.
Χαμηλών τόνος άνθρωπος και ταξιδευτής. Ήσυχος χωρίς να αναστατώνει το σύμπαν με τα καμώματά του. Ο ίδιος λέει ότι είναι κλειστός χαρακτήρας, αλλά εγώ διαφωνώ. Ο Γιάννης είναι ανοιχτό βιβλίο και σου ανοίγει απλόχερα την καρδιά του. Ίσως επειδή είναι χαμηλών τόνων χαρακτήρας. Καλλιεργημένος και αυτό φανερώνεται από τα αμέτρητα βιβλία που βρίσκονται στα ράφια της βιβλιοθήκης του.
Παρόλο που γνωριστήκαμε πριν λίγες ώρες, νομίζω πως γνωριζόμαστε χρόνια. Ίσως αυτά τα site και τα forum μοτοσυκλετιστών, κατορθώνουν να φέρνουν σε επαφή ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη, οι οποίοι απλά κουβαλάνε την ίδια τρέλα. Το πάθος για ταξίδια στον μαγικό κόσμο των δυο τροχών. Προσωπικά, ο Γιάννης μου έδωσε υπεραρκετές πληροφορίες πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου σε χώρες όπως η Φινλανδία, η Ρωσία, οι χώρες της Βαλτικής.
Έχει την ίδια ακριβώς ηλικία με το μεγάλο μου αδερφό (45 ετών) τον οποίο τον λένε και αυτόν Γιάννη και ειλικρινά τον αισθάνομαι κάπως έτσι. Σαν το μεγάλο μου αδερφό…
Αυτό που έχω καταλάβει με τον Γιάννη, είναι ότι σε πολλά θέματα (για να μην πω σε όλα) έχουμε μια πλήρη ταύτιση απόψεων με ό,τι έχει να κάνει με το ταξίδι και τη μοτοσυκλέτα γενικά. Αν εξαιρέσεις βέβαια το γεγονός, πως δεν μπορώ να οδηγώ 24 ώρες το 24ωρο με μόνο μία πεντάλεπτη στάση για τσιγάρο, φαγητό και ύπνο παράλληλα, τότε συμφωνούμε σε όλα! Μέχρι και το τι μουσική ακούμε ή τι βιβλία διαβάζουμε…
Ο Γιάννης πριν λίγους μήνες είχε ένα ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα του (Honda XR750V Africa Twin) όπου επιστρέφοντας από μια κυριακάτικη βόλτα, ένας ασυνείδητος οδηγός αυτοκινήτου του έκλεισε τον δρόμο και έστειλε τον Γιάννη στο νοσοκομείο.
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο της ανάρρωσης, περιμένοντας τους προσεχείς μήνες το οκέι από τους γιατρούς, για να ξανανεβεί στην αγαπημένη του μοτοσυκλέτα και να επιστρέψει στους δρόμους. Και τότε θα αναστενάζουν και θα τρέμουν τα Άγραφα, η Πίνδος και όλες οι ελληνικές οροσειρές από το δικύλινδρο μουγκρητό της χοντρής… ερμ, της Africa Twin ήθελα να πω!
Για τη δε Ρουμανία, δεν το συζητώ! Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Τσαουσέσκου από το φόβο του! Άσε δηλαδή που οι Ρουμάνοι μπορεί να ξαναφτιάξουν κι άλλο δρόμο σαν τον Transfagarasan, για να προφυλαχθούν όχι από τους Σοβιετικούς, αλλά από την Africa Twin αυτή τη φορά!
(Γιάννη να με συγχωρείς, αλλά αν δεν πω την κρυάδα μου θα σκάσω! Άλλωστε έχεις πάρει χαμπάρι τι σαχλαμάρας είμαι, ε;)
Το μεσημέρι έρχεται ο άντρας της αδερφής του, της Ντάνι, ο Αποστόλης, ο οποίος με το αυτοκίνητό του μας οδηγεί στο σπίτι τους για φαγητό. Εκεί είναι και η κόρη του Αποστόλη και της Ντάνι.
Ο δε Αποστόλης είναι το ίδιο “πυροβολημένος” όπως ο Γιάννης, με τη μόνη διαφορά, πως ότι τρέλες κάνει ο Γιάννης με τη μηχανή, ο Αποστόλης τις κάνει με το τζιπ του. Δεν υπάρχει βουνοκορφή ή οροσειρά της Ελλάδος που να μην την έχει πατήσει. Κι εκεί που με αφήνει κάγκελο, είναι όταν μου λέει πως έχει κάνει τους χωματόδρομους στον Ρούβα και στο Σελάκανο της Κρήτης! Πλάκα κάνεις, βρε Αποστόλη; Έχεις πάει και εκεί; Eκεί έχουμε πάει μόνο εγώ, ο Οικονομάκης και μερικοί ακόμα “πυροβολημένοι”.
Tι να πω, αυτός ο Αποστόλης με άφησε άναυδο. Τον Σεπτέμβρη σκοπεύει μαζί με την Ντάνι και την κόρη τους να έρθουν Κρήτη. Ανοίγει τους χάρτες για να του δώσω μερικές πληροφορίες από χωμάτινες διαδρομές, αλλά τι πληροφορίες να του δώσω αυτού του τύπου; Ακόμα και στην Κρήτη που την έχω οργώσει χωματόδρομο προς χωματόδρομο, μου έβαλε τα γυαλιά! Μέγα Τσιοπελάκο, να χαίρεσαι τον γαμπρό σου…
Όση ώρα ψήνονται τα ψάρια αλλά και το κατσίκι, τσιμπολογούμε κάτι παραδοσιακά εδέσματα που έφτιαξε η Ντάνι, συντροφιά με τσίπουρο. Και πριν οδηγηθούμε στο τραπέζι για φαγητό, χτυπάει το τηλέφωνο. Παπαντωνίου Δημήτριος λέει:
– Έλα ρε Δημήτρη, τι γίνεται;
– Που είσαι ρε μπόυ;
– Στου Γιάννη είμαι! Άσε δεν μπόρεσα με την καμία να περάσω από τον Ελληνόπυργο χτες, γιατί… άσ’ τα τι έπαθα! Tρεις η ώρα τα χαράματα έφτασα στου Γιάννη!
– Τι έπαθες ρε; Έμπλεξες με καμιά μπαζοσερβίδα;
– Εεε… να… ερμ… χμμμ… Άσε, μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω μ’ αυτές τις Σέρβες κι άργησα να ξεκινήσω το πρωί. Κι είχε μια ουρά στο Βελιγράδι, τι να σου πω τώρα; Άσε που έπαθα και λάστιχο! Και ήθελα πολύ να βρεθούμε κι οι τρεις μας χτες, αλλά ήμουν γκαντέμης!
– Θα μπορέσετε να έρθετε σήμερα;
– Για σήμερα το κόβω λίγο χλωμό, είμαι πτώμα από την κούραση! Θα σου έρθω όμως αύριο το πρωί, πριν φύγω για Πειραιά!
– Άντε περιμένω να μου πεις τα νέα σου και πως πέρασες εκεί στο Nordkapp!
– Θα στα πω με το νι και με το σίγμα! Να σου πω, πήραμε ‘κανα καλό παίχτη στις μεταγραφές ή μας γέμισε πάλι παλτά, ο Αλαφούζος;
Τα υπόλοιπα με τον Δημήτρη και ιστορίες με Nordkapp, Σέρβες, τάρανδους και βάζελους, αύριο στον Ελληνόπυργο. Τώρα θα πλακωθώ στις μπύρες και στο φαγητό με τα παιδιά, ακούγοντας ιστορίες με βουνοκορφές, οροσειρές και άλλα τέτοια ωραία. Επιτέλους θα φάω κανονικό φαγητό και όχι κονσέρβες και σάντουιτς, όπως μέχρι τώρα…
Η φιλοξενία από τον Αποστόλη και την Ντάνι ήταν εξαιρετική. Άνθρωποι που πραγματικά χαίρεσαι να γνωρίζεις και έχεις πολλά και ενδιαφέροντα να πεις μαζί τους. Μετά από αρκετή ώρα, ο Αποστόλης μας γυρίζει σπίτι, εμένα και τον Γιάννη.
Είμαστε σκασμένοι από το φαγητό και τις μπύρες και πέφτουμε αμέσως για ύπνο. Προσωπικά αισθάνομαι πτώμα, με την κούραση να μου βγαίνει και να με καταβάλλει. Ο Γιάννης, μου λέει να αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου, προτρέποντάς με να ξεκουραστώ όση ώρα θέλω και το βραδάκι να πάμε χαλαρά για μπυρίτσα στην πλατεία.
Ξύπνησα μόλις είχε αρχίσει να νυχτώνει. Ειλικρινά, είχα πολλές ημέρες να χορτάσω ύπνο και μάλιστα σε κανονικό κρεβάτι. Οφείλω να ομολογήσω πως ξεκουράστηκα ιδιαίτερα και ο Γιάννης θέλει να πάμε μια βόλτα μέχρι την πλατεία. Σκέφτομαι πως θα τον ταλαιπωρήσω και ίσως ζοριστεί το πόδι του, αλλά αυτός επιμένει. Θέλει να περπατήσει μέχρι την πλατεία και να πιούμε μια μπύρα λέγοντας τα δικά μας. Φυσικά δεν του χαλάω χατίρι…
Πίνουμε τις μπύρες μας και ακούω τον Γιάννη να μου διηγείται ιστορίες. Πραγματικά τον ακούω με προσοχή καθώς είναι ευχάριστος συνομιλητής, αν και έχω την κακιά συνήθεια να παρεμβαίνω συνέχεια φλυαρώντας, σε κάθε είδους συζήτηση. Με τον Γιάννη όμως, αυτό δεν μου βγαίνει. Είναι από τους ανθρώπους που έχεις να μάθεις και να κερδίσεις πολλά πράγματα συζητώντας μαζί τους…
Μετά από λίγη ώρα, οδηγούμαστε σε παραπλήσιο ψητοπωλείο όπου γεμίζουμε τα ήδη γεμάτα από το μεσημέρι, στομάχια μας. Ειλικρινά δεν έχω ξαναφάει τόσο πολύ κατά τη διάρκεια μιας ημέρας σε αυτό το ταξίδι και μου φαίνεται κάπως περίεργο. Και πόσω μάλλον σήμερα που δεν οδήγησα καθόλου. Είμαι έτοιμος να σκάσω…
Στη συνέχεια οδηγούμαστε στο σπίτι του Γιάννη, όπου στη βεράντα του σπιτιού αδειάζουμε κι άλλες μπύρες, συζητώντας. Μετά από αρκετή ώρα, οδηγούμαστε στα κρεβάτια μας και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τις εφτά το πρωί. Καληνύχτα
Έξοδα – Σημειώσεις:
Να είμαι φιλοξενούμενος του Τσιοπελάκου και να έχω έξοδα; Πλάκα κάνεις…
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Σύντροφε ενα πολύ ωραίο άρθρο μια πολύ όμορφη ιστορια εμπειρίες που σου μένουν και θα στολίζουν τις αναμνήσεις σου …. Εχω μόνο ενα παραπάνω όχι μόνο για σένα αλλά για πολλούς απο εμάς δεν καταλαβαίνω γιατί σε τόσα πολλα επίπεδα κατηγορούμε την Ελλάδα μας την χώρα αυτή που μας μεγάλωσε την χώρα την χώρα αυτή που με την ιστορία της και της αξίες που εχει χαρίσει στον κόσμο ολόκληρο σημερα αντιμετωπίζεται σαν ενα μαύρο πρόβατο και το χειρότερο απο όλα ειναι ότι αντιμετωπίζεται και απο εμάς έτσι !!! Πριν όχι πολλα χρονια στην κοντινή μας ιστορία κάποιοι άνθρωποι έδωσαν την ζωή τους για να μπορούμε εμείς σημερα να αμφησμητουμε τα πάντα και να το παίζουμε φιλελεύθεροι και αγωνιστές χωρίς να έχουμε κερδίσει στη ζωή μας τιποτα και να κυνηγάμε αυτό το ευρωπαϊκό DNA που είμαστε τόσο πρόθυμη να το ενστερνιστούμε πουλώντας κοψοχρονιά την ιστορία μας οταν κάποιοι μας αγόρασαν αυτή την ιστορια με το αίμα τους πάλεψαν για ενα κομμάτι χώμα όμως δικό μας χώμα πάλεψαν για μια σημαία για μια ιδέα για να ήμαστε εμείς σημερα εδώ ελεύθεροι και όχι μέρος μια μάζας ή ενός συστήματος !!!! Στην Ελλάδα μας εχω γνωρίσει και καλούς και λιγότερο καλούς ανθρώπους εχω γνωρίσει αριστερούς, δεξιούς και αδιάφορους με την πολιτική , φιλόξενους πατριώτες και πιο απόμακρος, ταρίφες με χιούμορ και ταρίφες για ανέκδοτα αστυνομικούς τίμιους και μπάτσους , ιερείς που ζούνε και προσεύχονται για εμάς κάπου χαμένοι χωρίς να τους ξέρουμε και άλλους που κάνουν μεγάλους σταυρούς και μιλάμε στα κανάλια, ρατσιστές , Χρυσαυγίτες αλλά και κομμουνιστές το θέμα ειναι ότι βλεπεις αυτό που θέλεις να δεις αδερφέ μου και εσυ βλεπεις το αρνητικό σε εμάς. Δεν βλεπεις αυτούς που αγκαλιάζουν τους πρόσφυγες αλλά αυτούς που τους κυνηγάνε , δεν βλεπεις αυτούς που ειναι πρόθυμοι να σου πουν καλημέρα και να σε κεράσουν ενα καφε ( που παρεπιπτόντως ειμαι απο Σαλλλλονικα και ειναι πολλοί αυτοί εδώ πάνω και άμα ποτέ ανέβεις κατα πάνω στείλε μου ενα mail — [email protected] —να κεράσω ενα καφεδάκι ) αλλά αυτούς που κοιτάνε την πάρτη τους . Ελπίζω στα επόμενα χρόνια να είσαι γερος και να μας εκπροσωπεις εκεί έξω πάντα με χαμόγελο όπως και κανείς και ίσως να δεις την Ελλάδα μας με την αισιοδοξία που κοιτάς και της υπόλοιπες χώρες …. Πάντα όρθιος αδερφέ μου !!!
Φίλε Γιώργο,
καταρχήν χαίρομαι για την αξιοπρεπή διατύπωση των επιχειρημάτων σου και σ’ ευχαριστώ που με αυτό το σχόλιο μου δίνεις την αφορμή να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ την Ελλάδα, απλά αναφέρομαι σε αυτά που με θλίβουν στη χώρα που ζω. (Παρεμπιπτόντως, έχω αναφερθεί σε πράγματα που με ενόχλησαν και σε άλλες χώρες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τις κατηγορώ). Ταξιδεύοντας κάποιος, αναπόφευκτα μπαίνει στη διαδικασία της σύγκρισης ανάμεσα στη δική του χώρα με κάποια άλλη, παρατηρώντας τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά. Η κριτική μου εστιάζεται κυρίως στα αρνητικά καθώς είναι αυτά που χρήζουν βελτίωσης (τα θετικά ας παραμείνουν θετικά). Προσωπικά θέλω η χώρα μου να προοδεύει και να εξελίσσεται και όχι να μένει στάσιμη ή να κάνει βήματα προς τα πίσω. Γι’ αυτό και την κρίνω αυστηρά και δεν την κολακεύω, γι’ αυτό και της τρίζω τα δόντια και δεν της θωπεύω τα ώτα. Θεωρώ πως αν αγαπάς κάτι, θα πεις αυτά που σε πληγώνουν. Και ίσως αυτή η αγάπη για τη χώρα μου να παρεξηγείται …
Και φυσικά δεν βλέπω μόνο τα αρνητικά σ’ εμάς. Πόσοι Έλληνες μου άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και με φιλοξένησαν; Πόσοι με κέρασαν καφέ, νερό, φαγητό, ρακί, μπύρα κι άλλα τέτοια ωραία; Πόσοι με χαιρέτησαν, με πλησίασαν, μου έπιασαν την κουβέντα; Αμέτρητοι και νομίζω πως αυτούς τους ανθρώπους τους εκθειάζω σε κάθε μου ταξιδιωτικό …
Απεχθάνομαι όσο τίποτα άλλο τις ταμπέλες (οι μεν έτσι, οι δε γιουβέτσι) καθώς με αυτές, εύκολα κάποιος μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα. Γι’ αυτό και πολλές φορές (σε άλλα ταξιδιωτικά) έχω γράψει πως “δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί, υπάρχουν μόνο καλοί και κακοί άνθρωποι”. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά κάνει τη διαφορά για έναν χαρακτηρισμό και όχι η εθνική, θρησκευτική και πάσης φύσεως ιδιαιτερότητά του …
Όσον αφορά το ευρωπαϊκό DNA όπως λες (το DNA είναι βιολογικό θέμα και όχι εθνικό) πιστεύω πως πρέπει να αφομοιώσουμε κάποια πράγματα στην καθημερινότητά μας από πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως π.χ. την οδηγική παιδεία, την τάξη, την οργάνωση, την καθαριότητα και άλλα πολλά. Είναι τόσο δύσκολο να μην σπρωχνόμαστε στη στάση του λεωφορείου ή στην ουρά της τράπεζας ή να μην τσακωνόμαστε στον δρόμο για το ποιος έχει προτεραιότητα; Άλλωστε πολιτισμός δεν είναι μόνο οι Παρθενώνες αλλά το ύφος και το ήθος στην καθημερινότητά μας.
Ελπίζω να σε κάλυψε η απάντησή μου. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές φίλε Γιώργο και ελπίζω να πιούμε ένα καφεδάκι όταν με ξαναβγάλει ο δρόμος από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη.
Να είσαι καλά!
Συγχαρητήρια!!! Η περιγραφή σου καταπληκτική με καθήλωσε και ταξίδεψα κι εγώ μαζί σου! Σου εύχομαι πολλά και ασφαλή χιλιόμετρα και ίσως κάποια στιγμή συναντηθούμε στους δρόμους του Ηρακλείου… Αν δηλαδή κυκλοφορείς εντός των τειχών 😉
Χαίρομαι που σου άρεσε η περιγραφή και ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες, φίλε Παναγιώτη. Καθόλου απίθανο να συναντηθούμε από τη στιγμή που μένουμε στην ίδια πόλη. Πιθανόν να έχουμε κοινούς φίλους, γνωστούς, παρέες, στέκια κτλ – πού ξέρεις;
Μερκουρη καλημερα φιλε,
Εξαιρετικο το οδοιπορικο σου και οχι μονο το συγκεκριμενο σου.
Και για να μη σε πιασουν οι μετριοφροσυνες σου, λεω πως για μενα ειναι εξαιρετικο γιατι μου περιγραφει οχι απλα τα τοπια και τις θεες (τον τονο στο θεες τον βαζεις οπου επιλεξεις σαν αναγνωστης πλεον), αλλα για το γεγονος οτι μεσα απο αυτα οι αποψεις σου και οι ιδεες σου αποκτουν υποσταση και γινονται επιχειρηματα για να ανοιξουν φτερα αλλα κυριως και μυαλα και αλλοι πολλοι!!
Οσο για την φωτογραφια, η ματια σου ειναι εξαιρετικη και η τεχνικη σου οχι απλα επαρκεστατη, αλλα τιποτα δεν εχει να ζηλεψει απο πολλους “φωτογραφους”…
Συνεχισε να (μας) ταξιδευεις οπως εσυ ξερεις…
Γεια σου φίλε μου Δημήτρη με τα τοπία και τις θεές (ο τόνος μπήκε μόνος του)!
Αυτά που λες για απόψεις, ιδέες, υπόσταση, επιχειρήματα, φτερά, μυαλά κτλ, ειλικρινά με κάνουν να αισθάνομαι δικαιωμένος για τον κόπο του να κάτσω κάτω και να γράψω ένα ταξιδιωτικό. Γιατί πίστεψέ με, το να γράψω ένα ταξιδιωτικό, είναι πολύ πιο δύσκολο από το να ταξιδέψω. Και είμαι ευτυχής που βρίσκω ανταπόκριση σε αναγνώστες με το δικό σου πνεύμα.
Όσο για τη φωτογραφία, τη θεωρώ απλά σαν ένα μέσο καταγραφής των ταξιδιωτικών μου στιγμών και τίποτα παραπάνω. Χαίρομαι που σου αρέσει το αποτέλεσμα.
Να είσαι καλά.
Παρακαλουσα να μην τελειωσει ποτε η ιστορια σου αυτη, πραγματικα.
Ηταν απιστευτη. Δεν εχω δοκιμασει ακομα μακρινο ταξιδι με τη μηχανη, εχω διαβασει γενικα πολλες ιστοριες, αλλα αυτο εδω ρε συ ειναι τοπ. Οι περιγραφες απιστευτες και οι φωτογραφιες ακομα πιο τελειες. Δεν εχω να πω κατι, να εισαι καλα να το ξανακανεις !!!!!
Φίλε μου Κυριάκο, συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά μόλις την προηγούμενη Κυριακή επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και κατά τη γνώμη μου αυτό το ταξιδιωτικό δεν είναι top, όσον αφορά τις περιγραφές και τις φωτογραφίες. Υπάρχουν πολλά καλύτερα. Σου εύχομαι να έχεις όμορφους και ασφαλείς δρόμους σε κοντινούς και μακρινούς προορισμούς.
Φίλε Μερκούρη, επειδή είναι σαφές το ότι δεν είσαι ο τύπος του “μαζεύω σεντόνια συγχαρητηρίων και επαίνων”, θα σου πω μόνο “ένα μεγάλο, ταπεινό ευχαριστώ!” Φίλε μου, το έζησα πολύ έντονα το ταξιδιωτικό αυτό, αν και έχω διαβάσει αρκετά ταξιδιωτικά, το δικό σου έχει μια μοναδική κατάθεση ψυχής. Σου εύχομαι ολόψυχα να σου δίνει η ζωή κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες, το αξίζεις αληθινά.
Φίλε μου Στράτο, χαίρομαι που μπήκες στο πνεύμα αυτών που γράφω και δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μ’ ευχαριστείς. Το χόμπι μου κάνω και τίποτα παραπάνω, Εγώ σ’ ευχαριστώ που συνταξιδέψαμε. Σ’ ευχαριστώ επίσης και για τις εγκάρδιες ευχές.
Μερκουρη συγχαρητηρια πολλα για τον τροπο που το εκανες, που το βιωσες με καθε κυτταρο σου!! Και σε ευχαριστω για την εμπνευση που πηρα απ το ταξιδι σου..σκοπευω να το κανω κ γω…με αμαξι ομως..Πανω σ’ αυτο εχω μια απορια…οι συνθηκες υγιεινης στα καμπινγκ πως ειναι;;
Φίλε μου Ανέστη από την όμορφη Φλώρινα, σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εύχομαι να πραγματοποιήσεις αυτό το ταξίδι με όποιο μέσο προτιμάς. Το ταξίδι είναι αυτό που μετράει, το μέσο απλώς είναι μια προσωπική επιλογή του καθενός.
Όσον αφορά το ερώτημα που έθεσες, παρατήρησα πως στον επίλογο παραθέτω κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα camping, αλλά δεν αναφέρθηκα (κακώς) στις συνθήκες υγιεινής. Προφανώς επειδή θεώρησα αυτονόητο πως είναι άριστες, τουλάχιστον σε αυτές τις χώρες. Δυο χρόνια μετά από αυτό το ταξίδι και έχοντας μείνει και σε άλλες δεκάδες camping σε πολλές γωνιές της Ευρώπης, ακόμα εξακολουθώ να τις χαρακτηρίζω άριστες. Αρκεί βέβαια, να τηρεί κάποιος μερικά αυτονόητα πράγματα στους κοινόχρηστους χώρους. Για να το πω πιο “πρακτικά”: αν κάποιος αποφεύγει την επαφή με τη λεκάνη στις τουαλέτες και φοράει παντόφλες στα ντους, πιστεύω πως δεν θα έχει πρόβλημα με μικρόβια, αν και για τίποτα κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Τέλος, σημειώνω πως στα οργανωμένα camping υπάρχει προσωπικό που ασχολείται με την καθαριότητα στους χώρους υγιεινής και δεν έτυχε να διαπιστώσω μέχρι τώρα ελλείψεις σε υγρό χεριών, χαρτί υγείας και άλλα διάφορα.
Ελπίζω να σε κάλυψα. Για ο,τιδήποτε άλλο θες να με ρωτήσεις, μη διστάσεις.
Καλησπερα και παλι Μερκ!!! Αρχικα ευχαριστω για την απαντηση σου. Τωρα διαβαζω για δευτερη φορα το ταξιδιωτικο σου, με συναρπαζει και με εμπνεει! Νιωθω να βραζει το αιμα μου και ηδη εχω αρχισει τις προετοιμασιες χρησιμοποιωντας τα πατηματα σου, που ειναι μεγαλη βοηθεια. Θα ηθελα να σου κανω ακομη δυο ερωτησεις, αφου πρωτα σου πω οτι δεν εχω μεινει ποτε σε camping. Απ’ ο,τι καταλαβα οι τουαλετες ( γιατι αυτο ειναι που με καιει, και επειδη θελω να εχω επαφη με τη λεκανη) ειναι κοινοχρηστες. Δεν υπαρχει τροπος να το αποφυγεις αυτο; για παραδειγμα εχω ακουσει οτι τα camping διαθετουν κ σπιτακια σχετικα φθηνα. Ισχυει; Και αν ναι, εχουν μεγαλη διαφορα στην τιμη απο το να μεινεις σε σκηνη; Επειτα ειναι ασφαλη; δηλαδη υπαρχει φρουρηση ας πουμε,
η μπορει να μπαινει οποιος θελει κ ο,τι ωρα θελει; Τελος, χρειαζεται να κανεις κρατηση απο πριν το ταξιδι για τα camping; got natt!!!
Καλέ μου φίλε Ανέστη, οι τουαλέτες στα camping είναι κοινόχρηστες. Περί επαφής με τη λεκάνη, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η τοποθέτηση χαρτιού υγείας σ’ αυτή – λέω τώρα ‘γω.
Πολλά camping διαθέτουν σπιτάκια. Σ’ ένα τέτοιο έμεινα στο Nordkapp, το οποίο ήταν το φθηνότερο της περιοχής (κόστος περίπου 45 €) και οι τουαλέτες ήταν κοινόχρηστες. Για τα υπόλοιπα camping δεν γνωρίζω να σου πω, μιας και μόνο σε αυτό το camping έμεινα σε σπιτάκι. Όπως δεν γνωρίζω και τις τιμές αυτών των σπιτιών, αλλά φαντάζομαι θα κυμαίνονται γύρω στα 60 – 80 €. Ό,τι και να σου πω, θα σε γελάσω σε αυτό το θέμα. Καλύτερα είναι να ρίξεις μια ματιά στο διαδίκτυο για το εύρος των τιμών.
Προσωπικά πάντα, αισθάνομαι ασφαλής στα camping. Δεν υπάρχει φρούρηση και δεν παρατήρησα (ή μπορεί να μη θυμάμαι) την ύπαρξη ή μη καμερών.
Αν θες μπορείς να κάνεις κράτηση πριν το ταξίδι, αν θελήσεις να μείνεις σε σπιτάκι. Αν θες να μείνεις σε σκηνή, πιστεύω πως δεν χρειάζεται. Το πιο εύκολο που βρίσκεις στην Νορβηγία είναι τα camping!
Μερκούρη σε ευχαριστώ πολύ και για αυτή την απάντηση!! Σου εύχομαι να έχεις υγεία και να ζεις πάντα τόσα έντονα και “γεμάτα” τα ταξίδια σου. Καλά ταξίδια!!
Επισης να σ πω οτι δεν ειμαι απο Φλωρινα αλλα απο Σερρες. Λογω του επαγγελματος μου, στρατιωτικος, ζω στη Φλωρινα. Επισης….για τον ιδιο λογο εζησα και στην Κρητη απο το 2007 εως το 2009. Στο Ηρακλειο ( Μεσαμπελιες) αρχικα και στη συνεχεια στο Τυμπακι. Ακολουθως βρεθηκα στην Καρπαθο..γειτονια σου…
Μερκούρη είναι η 3η φορά που ταξιδεύω μαζί σου στο Nordcapp τους τελευταίους μήνες (μαζοχισμός το ξέρω)! Είναι τόσο έντονες οι εικόνες που περιγράφεις που δυσκολεύομαι να τις αποχωριστώ και κάθε φορά που το τελειώνω, απλά σκέφτομαι πότε θα το ξαναρχίσω.
Μέσα απο αυτό το ταξιδιωτικό έδωσες άλλη έννοια στο “μοναχικό” ταξίδι.
Να είσαι γερός και να μας χαρίζεις απλόχερα και άλλες τέτοιες μοναδικές στιγμές.
Φίλε Κώστα, από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη,
πλάκα με κάνεις; Κατάφερες να διαβάσεις τρεις φορές ένα ταξιδιωτικό που ακόμα κι εγώ ο ίδιος, όταν πήγα να με ξαναδιαβάσω, με βαρέθηκα από την πρώτη κιόλας παράγραφο;
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Να είσαι καλά!