Ημέρα 8η: Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013, Oslo
Όταν έρχονται οι φίλοι μου
Τις προηγούμενες ημέρες, ο Ηλίας κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να μην δουλεύει τη σημερινή ημέρα, έτσι ώστε να με ξεναγήσει στην πόλη του Oslo. Χθες ήταν Κυριακή και δεν δούλευε, σήμερα όμως είναι Δευτέρα και πρέπει να είναι στη δουλειά. Πουρνό – πουρνό φεύγουμε με το αμάξι του και με αποβιβάζει στο Πάρκο των Γλυπτών, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για τις 14:30, όπου θα προστεθεί και άλλο μέλος στην παρέα.
Το προηγούμενο βράδυ με κατατόπισε πλήρως για το ποια αξιοθέατα θα δω, μου έδωσε πληροφορίες που κανείς ξεναγός ή ταξιδιωτικός οδηγός δεν μπορεί να μου δώσει και το κυριότερο; Moυ έδειξε πως λειτουργεί το GPS στο κινητό, επισημαίνοντας μου παράλληλα σημεία ενδιαφέροντος και αξιοθέατα που πρέπει να δω. Και στο Oslo, έχει σχεδόν παντού free wi-fi!
Ξεκινώ λοιπόν με τη ξενάγηση στο Oslo. Οι Νορβηγίδες που λες, είναι από τις πιο εντυπωσιακές γυναίκες που έχω δει, μετά τις Σέρβ…
(Μα τι θες πάλι ρε Κονομάκη; Τι είπες; Να πάω να γράψω ταξιδιωτικό στο Playboy; Που ξέρεις; Μπορεί να γίνει κι αυτό κάποια στιγμή!)
Για τις γυναίκες λοιπόν θα μιλήσω το βράδυ, οπότε κάνεις υπομονή. Για την ώρα θα με φας στη μάπα, γιατί έχω να μιλήσω για αξιοθέατα, μουσεία, κάστρα, κτίρια, όπερες και άλλα τέτοια ξενέρωτα. Όπως κατάλαβες, τώρα θα πλουτίσουμε τις γνώσεις μας και θα διευρύνουμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες, με Νέα Δομή και Πάπυρο Λαρούς Μπριτάνικα. Tη νορβηγική έκδοση του Playboy, θα τη μελετήσουμε μια και καλή το βράδυ, οκέι;
Πάμε λοιπόν! Oslo στη νορβηγική διάλεκτο σημαίνει “στόμα του ποταμού Lo” και ιδρύθηκε το 1048 από τον βασιλιά της Νορβηγίας, Χάραλντ τον Γ’. Γύρω από την πόλη υπάρχουν πάνω από 40 νησιά και 343 λίμνες και το τοπίο συμπληρώνεται από πολύ πράσινο σε λόφους και δασικές περιοχές. Αποτελεί μια πολυπολιτισμική πόλη, που το ποσοστό των κατοίκων που προέρχεται από τη μετανάστευση αγγίζει το 25%. Κι όμως, θεωρείται η πιο ασφαλής ίσως πρωτεύουσα και η Νορβηγία η πιο ασφαλής χώρα στο κόσμο, για να ζήσει κανείς. Ακούς κύριε ελληνάρα, εσύ που πιστεύεις πως για όλα τα κακά που έχουν βρει την Ελλάδα, φταίνε οι ξένοι και μόνο οι ξένοι; Eσύ που το μόνο σου επιχείρημα, είναι το ποδοσφαιρικού τύπου, εμετικό σύνθημα “έξω οι ξένοι” που με τόσο στόμφο υπερασπίζεσαι; Για έλα προς Νορβηγία μεριά, να δεις πως διδάσκουν πολιτισμό, αρμονική συμβίωση, σεβασμό για την πόλη και το περιβάλλον και άλλα πολλά, ντόπιοι και μετανάστες μαζί. Χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις, όλοι ισόνομοι και ισότιμοι.
Το πάρκο των γλυπτών (Vigeland Sculpture Park) είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Oslo, με την έκτασή του να ξεπερνά τα 80 στρέμματα.
Φιλοξενεί περίπου 212 γλυπτά του διάσημου καλλιτέχνη Gustav Vigeland, ο οποίος διακρίνεται για την ποικιλία των υλικών που χρησιμοποιεί (χαλκός, γρανίτης, πηλός, μάρμαρο και σίδερο) καθώς και τη θεματολογία των έργων του (αφηρημένη τέχνη, αναπαραστάσεις ζώων, ανθρώπων, τοπία και άλλα).
Rasta τα μαλλάκια σου ανακατωμένα…
Στο ψηλότερο σημείο του πάρκου βρίσκεται το Monolith, το οποίο είναι το γνωστότερο έργο του. Έχει ύψος 14,12 m και αναπαριστά ένα σύμπλεγμα 121 ανθρώπινων σωμάτων που κατευθύνονται ανοδικά προς τον ουρανό. Το έργο μοιάζει με τοτέμ και ο Gustav Vigeland θέλει με αυτό, να δώσει το συμβολισμό του κύκλου της ζωής.
Robe di Kappa ίσως;
Kάτι μου λέει πως αυτοί οι δυο είναι γκέι…
Τι; Δεν σου κάθεται το κορίτσι;
Είναι ακόμη νωρίς το πρωί, όπου δεν έχουν αφιχθεί ακόμη τα σμήνη τουριστών. Αυτό έχεις ως επακόλουθο, να ευχαριστηθώ για αρκετή ώρα τη βόλτα μου στο πάρκο. Περπατώ ολομόναχος σ’ ένα δάσος με ποτάμι και μου φαίνεται ασυνήθιστο να βρίσκομαι στο κέντρο της πρωτεύουσας και συνάμα στη φύση. Βλέπω πολύ κόσμο να αθλείται και να τρέχει. Έχει περάσει αρκετή ώρα και αφού απόλαυσα έναν πρωινό περίπατο, έφτασε η ώρα να την κάνω. Και κατά σύμπτωση, βλέπω να καταφθάνουν τα πρώτα σμήνη τουριστών, κατακλύζοντας το αχανές πάρκο. Ευτυχώς απόλαυσα τον περίπατο με την ησυχία μου, έστω κι από τ’ άγρια χαράματα.
Στη συνέχεια βρίσκομαι στο πάρκο έξω από το Βασιλικό Παλάτι (Det konglige slot) το οποίο λόγω έργων συντήρησης ή επέκτασης δεν είναι προσβάσιμο σε πολλά τμήματά του, περιορίζοντας την παραμονή μου εκεί, σε λίγα λεπτά της ώρας.
Kαι μια που το έφερε η περίσταση, θα ήθελα να τονίσω πως το πολίτευμα της Νορβηγίας (όπως και αυτό της Δανίας αλλά και της Σουηδίας) είναι η Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ο ρόλος του βασιλιά είναι καθαρά διακοσμητικός και εθιμοτυπικός, φυσικά χωρίς να παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ακολουθώ τον κεντρικό δρόμο και σύντομα βρίσκομαι στο λιμάνι του Oslo, όπου δεσπόζει το Δημαρχείο. Είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο κτίριο της πόλης, καθώς εκεί, κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου παρουσιάζεται ο νικητής του Νόμπελ Ειρήνης, της χρονιάς που πέρασε.
Yποψήφιος για Βραβείο Νόμπελ!
Βλέπεις μαμά που δεν είμαι τελικά “αλήτης μηχανόβιος”;
Ο καιρός είναι ηλιόλουστος, όμως φοράω ένα αντιανεμικό μπουφάν, διότι ως μεσόγειος αισθάνομαι αυτή την σκανδιναβική ψύχρα, έστω και με τέτοιο καιρό. Φοράω τις σαγιονάρες λόγω του γνωστού προβλήματος, οι οποίες με βοηθούν να γράφω άνετα και χωρίς δυσκολίες, πολλά χιλιόμετρα. Με τη φωτογραφική ανά χείρας και το κινητό σε ρόλο GPS, συνεχίζω την εξερεύνηση στο Oslo.
Μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι στο Κάστρο Akershus, ένα ιστορικό σύμβολο της πόλης.
Κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Χάκον τον Ε’ το 1290, για να προστατέψει την πόλη από εχθρικές επιδρομές. Όπως και έγινε, καθώς αναχαίτισε με επιτυχία πολλές πολιορκίες, κυρίως από σουηδικές δυνάμεις. Στις αρχές του 17ου αιώνα ανακατασκευάστηκε από τον Βασιλιά Κρίστιαν το Δ’ και επηρεασμένο από την αρχιτεκτονική της εποχής, απέκτησε μια αναγεννησιακή όψη, η οποία διατηρείται έως σήμερα. Αξιοσημείωτο είναι πως στην μακραίωνη ιστορία του, το κάστρο δεν έπεσε ποτέ σε εχθρικά χέρια, παρά μόνο το 1940, όπου έπεσε αμαχητί στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Υπήρξε τόπος εκτέλεσης πολλών Νορβηγών αντιστασιακών και μετέπειτα ορισμένων πολιτικών που καταδικάστηκαν για εσχάτη προδοσία. Κατά περιόδους λειτούργησε ως φυλακή ποινικών και πολιτικών κρατουμένων.
Ακόμα και σήμερα, το κάστρο θεωρείται στρατιωτική περιοχή καθώς ελέγχεται από το αρχηγείο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το οποίο βρίσκεται εντός του συγκροτήματος. Βρίσκομαι στο κάστρο για αρκετή ώρα, καθώς αρέσκομαι στο να ταξιδεύω τη φαντασία μου πίσω στο χρόνο. Kαι το Akershus μπορεί να μου την ταξιδέψει, χωρίς να καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια. Αμέσως μετά περιηγούμαι στην ευρύτερη στρατιωτική περιοχή, έξω από το κάστρο.
Η συνέχεια με βρίσκει σε ένα άλλο εντυπωσιακό κτίριο, το Oslo Opera House (Operahuset). Βρίσκεται στις όχθες του Oslofjorden με χαρακτηριστικό το ιταλικό μάρμαρο και το λευκό γρανίτη στην εξωτερική επιφάνειά του. Το 1990 πάρθηκε η απόφαση να κατασκευαστεί ως το μεγαλύτερο πολιτιστικό κτίριο του Oslo, με τις εργασίες να ξεκινούν το 2003 και να τελειώσουν το 2007. Έχει αποσπάσει μέχρι τώρα δυο βραβεία πολιτισμού, το World Architecture Festival (Βαρκελώνη 2008) και το European Union Prize for Contemporary Architecture (2009).
Βρίσκομαι για αρκετή ώρα στους εξωτερικούς χώρους του πάρκου, βγάζοντας φωτογραφίες και χαζεύοντας το πολυπληθές ωραίο φύλο. Το κτίριο είναι εντυπωσιακό θα έλεγα, αλλά προσωπικά δεν μου κάνει κλικ. Έχει βέβαια, μια σύγχρονη αισθητική και τεχνοτροπία που αναπόφευκτα το ξεχωρίσει από τα κλασσικά κτίρια. Για να μπω μέσα δεν πολυκαίγομαι είναι η αλήθεια, εκτός κι αν έχουν συναυλία οι Iron Maiden διασκευάζοντας Ρίτα Σακκελαρίου “εγώ δεν πάω μέγαρο, θα μείνω με τον παίδαρο”.
Μετά από ώρα, αποχωρώ από την Όπερα και περνώ μια κλειστή γέφυρα πάνω από το δρόμο, στην οποία υπάρχουν φωτογραφίες από την κατασκευή της, αλλά και αφίσες με τις προσεχείς εκδηλώσεις.
O Oρφέας της Ευριδείκης, στις προσεχείς εκδηλώσεις…
Ναι, μου αρέσει η πάνω δεξιά!
Πλέον βρίσκομαι στον πολυσύχναστο κεντρικό πεζόδρομο του Oslo, τον Karl Johans Gate, όπου υπάρχουν πολλά μαγαζιά και καφετέριες. Πολυσύχναστος πεζόδρομος μεν, αλλά δεν ακούς αυτή τη βαβούρα που επικρατεί σε ανάλογες περιπτώσεις. Δεν ακούς φασαρία, δεν ακούς αυτή την οχλαγωγία που έχεις συνηθίσει σε μια ευρωπαϊκή πόλη. Πολλά κτίρια και αξιοθέατα αποσπούν την προσοχή μου. Και κάποια άλλα αξιοθέατα πέραν της προσοχής, αποσπούν και το θαυμασμό μου. Aυτές οι Νορβηγίδες ρε παιδί μου είναι το κάτι άλλο, αλλά αυτά θα τα πούμε το βράδυ, οτσέι ωρέ;
Nα σε κλείσω γιατί τώρα είμαι στη δουλειά;
Στις δυόμιση ακριβώς συναντιόμαστε με τον Ηλία. Θα περπατήσουμε για λίγη ώρα στο κέντρο του Oslo, καθώς στην παρέα μας θα προστεθεί, έστω και για λίγη ώρα, άλλο ένα μέλος. Ο φίλος μου ο Δημήτρης.
Περπατάμε με τον Ηλία για αρκετή ώρα, μέχρι να συναντήσουμε τον Δημήτρη. Ο Ηλίας αισθάνεται χαρούμενος που έστω και μόνος, κατάφερα να δω όλα όσα μου πρότεινε. Χαίρεται επίσης που δεν μπερδεύτηκα με το GPS του κινητού! Όση ώρα περπατάμε, ασχολούμαστε με το αγαπημένο μας άθλημα, αυτό του κριτή – βαθμολογητή του γυναικείου φύλου, αλλά και με τη γνωστή μέθοδο της αδιάκριτης φωτογράφισης καυτών υπάρξεων. Ο Ηλίας γίνεται συνένοχος εις γνώσιν του, σε αυτό το τεράστιο έγκλημα που διαπράττω.
Νορβηγός ηλεκτρολόγος!
Με τον Δημήτρη γνωριστήκαμε στην Κρήτη το 2008, καθώς είχαμε πολλούς κοινούς φίλους μοτοσυκλετιστές. Από τότε έχουμε γράψει μαζί, πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα με τις μοτοσυκλέτες μας. Με άλλα λόγια, ανήκαμε στην ίδια παρέα, όχι μόνο μοτοσυκλετιστών αλλά και ανθρώπων. Ο Δημήτρης είναι από την Θεσσαλονίκη και έχει ζήσει για μεγάλο διάστημα στο Ηράκλειο αλλά και στο Oslo, στο οποίο επέστρεψε τα τελευταία δυο χρόνια. Άνθρωπος καλλιεργημένος, από τους ευχάριστους συνομιλητές που αισθάνεσαι τυχερός να συζητάς μαζί τους και φυσικά από τους ανθρώπους που κάτι έχεις να μάθεις και κάτι έχεις να κερδίσεις από τα λεγόμενά τους. Συνειδητοποιημένος και ευσυνείδητος μοτοσυκλετιστής, κάτοχος μιας εκ των ωραιότερων Ducati που κυκλοφορούν στους δρόμους. Οπότε λοιπόν, μια συνάντηση μαζί του, είναι πάντα ενδιαφέρουσα.
Από δεξιά: Hλίας, Δημήτρης κι εγώ.
Και το καλό δεν στο είπα! Νόμιζα ή μάλλον ήμουν βέβαιος, πως ο Ηλίας και ο Δημήτρης, δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Αμ, δε! Γνωρίζονται και παραγνωρίζονται μάλιστα, καθώς πήγαιναν στο ίδιο φροντιστήριο εκμάθησης της νορβηγικής γλώσσας, στο Oslo! Συναντιόμαστε σε κεντρική καφετέρια και τα λέμε για αρκετή ώρα. Οι συμβουλές του Δημήτρη, πρακτικές και χρήσιμες:
– Μερκ, να τηρείς τα όρια. Οι κάμερες που βλέπεις δε λένε ψέματα! Κι αν σε πιάσουν τον ήπιες!
– Το κατάλαβα Δημητρό. Χτες πήγαινα σαν τον κουλό…
– Όπως πας συνήθως δηλαδή, ε;
– Χαχα, ναι! Ακόμα και τα φορτηγά άφηνα να με προσπερνάνε!
– Και κάτι άλλο! Μην διανοηθείς να πιεις και μετά να οδηγήσεις! Ούτε σταγόνα αλκοόλ, ούτε σταγόνα!
– Μα γιατί, τόσο αυστηρά είναι εδώ;
– To όριο είναι 0% και αν σε πιάσουν, απλά τη γ@μη$€$! Αν δολοφονήσεις κάποιον θα υποστείς λιγότερες συνέπειες – τρόπος του λέγειν βέβαια, ε;
– Τι λες τώρα…
– Απέφευγε να πίνεις έστω και λίγο, το βράδυ, πριν κοιμηθείς. Το αλκοόλ υπάρχει ακόμα στον οργανισμό και γι’ αυτό οι αστυνομικοί κάνουν αλκοτέστ ακόμα και το πρωί! Έχω ένα φίλο που την πάτησε έτσι για 0,1 % κι ακόμα τρέχει, λες και έχει διαπράξει έγκλημα!
– Ευτυχώς δηλαδή που ξέχασα το Jameson σπίτι μου. Αν και να σου πω την αλήθεια, δεν μου έλειψε καθόλου…
Στην καφετέρια συζητάμε τα πάντα. Από την χυμώδη ξανθιά milf που πίνει τον καφέ της στο διπλανό τραπέζι, μέχρι την τραγική κατάσταση που έχει περιέλθει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Αναπολούμε στιγμές από το παρελθόν, κάνουμε σχέδια για το μέλλον (ποιο;) και φλυαρούμε γενικώς.
– Όλα καλά μέχρι τώρα στο ταξίδι;
– Όλα καλά Δημήτρη, αν εξαιρέσεις ένα πρόβλημα που μου παρουσιάστηκε στα πόδια…
– Πως; Έβαλες μανιβέλα στο TDM; Xαχαχα!
– Είχα πάρει ένα καινούριο ζευγάρι παπούτσια κι όταν τα πρωτοφόρεσα στο Βελιγράδι, τα πόδια μου μάτωσαν κι ακόμα υποφέρω! Γι’ αυτό με βλέπεις με τις σαγιονάρες…
– Είδες για να μη φοράς τα Νike Ducati, όπως πέρσι;
– Ναι έχει δίκιο! Αυτά τα Ducati αποδείχτηκαν αξιόπιστα – μπουαχαχαχα!
– Δεν το έπιασα αυτό που είπες παλιοτόμαρο!
– Ε, αφού με ξέρεις βρε Δημήτρη! Άμα δεν πω τη μ@λ@κ!@ μου θα σκάσω… να σε ρωτήσω, αυτό το Sognefjorden, να το κάνω τελικά;
– Να το κάνεις! Εγώ το είχα κάνει πριν χρόνια με αυτοκίνητο και η διαδρομή ήταν φανταστική!
– Οκέι Δημητρό, θα προσπαθήσω να το χωρέσω σε κάποια ημέρα!
Και οι δυο τους με κάνουν να αισθάνομαι ασφαλής για τη συνέχεια του ταξιδιού, καθώς σε περίπτωση που – ω, μη γένοιτο – συμβεί κάτι, με προτρέπουν να επικοινωνήσω μαζί τους, για να βγάλουν αυτοί τα κάστανα από τη φωτιά. Γιατί όπως και να το κάνουμε, ζουν σε αυτή τη χώρα και ξέρουν τα κόλπα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για ‘μένα που ταξιδεύω μόνος. Αισθάνομαι ασφαλής γιατί έχω δυο ανθρώπους, οι οποίοι θα με βοηθήσουν, σε κάποια δυσκολία ή άτυχη στιγμή, μπορεί να μου παρουσιαστεί. Είδες τι σημαίνει να έχεις φίλους, έτοιμους να σκιστούν για την πάρτη σου;
Στην παρέα προστίθεται για λίγα λεπτά ένας άλλος Έλληνας, ο Βασίλης από την Θεσσαλονίκη, ο οποίος εργάζεται σε αλυσίδα hostel της Νορβηγίας, των οποίων φοράει ένα t-shirt, με τις πόλεις που βρίσκονται οι εν λόγω ξενώνες.
– Βασίλη, περίμενε να σε βγάλω μια φωτογραφία!
– Για να λες “συνάντησα κι άλλον Έλληνα στη Νορβηγία” ε;
– Ναι, αλλά οι περιοχές με τα hostels ίσως να μου φανούν χρήσιμες! Α, έχει και στο Nordkapp, ε;
Μετά από λίγες ώρες, αποχαιρετούμε τον Δημήτρη, ο οποίος λόγω υποχρεώσεων δεν μπορεί να μείνει άλλο. Μετά το συγκινητικό αποχαιρετισμό, μου λέει:
– Kι όταν βρίσκεις πουθενά ίντερνετ, να μου στέλνεις μήνυμα, εντάξει ρε θηρίο;
– Εντάξει…
– Κι όταν επιστρέψεις στο Ηράκλειο, φίλα μου τον Δημητριάδη, τον Λόκο και τον Λύκο, εντάξει ρε;
– Καλά όλους αυτούς που λες, αλλά και τον Δημητριάδη; Μπλιαχ!
O Ηλίας δεν κρατιέται να με πάει βόλτα με το αυτοκίνητο, καθώς και βόλτα σε κάποια μαγαζιά. Θέλει να μου κάνει δώρο καλούς ιμάντες, καθώς αυτοί του ΜΟΤΟ, μοιάζουν να είναι έτοιμοι να παραδώσουν πνεύμα.
Η συνέχεια μας βρίσκει να περπατάμε στο Oslo, με κάθε λογής αξιοθέατα να φορτώνουν κι άλλο την κάρτα μνήμης. Σταματάμε για φαγητό προκειμένου να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας. Δεν με αφήνει να πληρώσω τίποτα! Ούτε καν, να κεράσω κάτι! Σταματάει σε μανάβικο να αγοράσει φρούτα για το δρόμο. Δεν βαριέται να οδηγεί. Θέλει να με ξεναγήσει, θέλει να δω τα πάντα! Κάνει ό,τι μπορεί, το βλέπω στο βλέμμα του. Θέλει να μου δείξει τα πάντα, θέλει να μου πει τα πάντα για την Νορβηγία. Είναι να μην σε σκλαβώνει αυτός ο άνθρωπος;
Ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο σε ειδικό για την περίσταση, χώρο στάθμευσης.
Ο Ηλίας αυτές τις δυο ημέρες εκτελεί χρέη οικοδεσπότη, ξεναγού, και σοφέρ. Με το αυτοκίνητό του περνάμε μέσα από τούνελ (ένα είναι υποθαλάσσιο και αναγράφει πόσα μέτρα βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας) και με ξεναγεί σε διάφορες περιοχές του Oslo. Από τη θέση του συνοδηγού, προσπαθώ να φωτογραφίσω ό,τι μπορώ …
Αργά το βράδυ, φτάνουμε αποκαμωμένοι στο σπίτι.
Βρισκόμαστε στον καναπέ και συζητάμε απολαμβάνοντας το ουίσκι μας:
– Για να δω Μερκούρη τι φωτογραφίες τράβηξες σήμερα;
– Σήμερα το γ@μη$@! Πρέπει να τράβηξα πάνω από πεντακόσιες…
– Και τι τράβηξες;
– Δεν άφησα αξιοθέατο γι’ αξιοθέατο! Φωτογράφισα κάστρα, πάρκα, δημαρχεία, όπερες, μουσεία κι ένα σωρό άλλα σου λέω!
– Μπα, δεν πιστέυω με τίποτα ότι φωτογράφιζες εσύ τέτοια πράγματα!
– Γιατί βρε Ηλία; Έχω και κάποια κουλτούρα πάνω μου! Δεν φαίνεται ότι είμαι άνθρωπος που αγαπάει την τέχνη και τον πολιτισμό;
– Για δείξε μου λοιπόν τις φωτογραφίες που τράβηξες, να πειστώ κι εγώ ότι είσαι από εκείνους που αγαπάνε την τέχνη και τον πολιτισμό, όπως λες…
– Ε, δες λοιπόν για να πειστείς…
Δέκα με τόνο!
Μα άσε καλή μου τη φούστα σου να ανεμίζει…
Φιλαράκι, μου κρύβεις τη θέα!
Κάποιες με πήραν χαμπάρι και έπαιρναν πόζα!
Δέκα με τόνο!
Δέκα με τόνο στη μαμά!
Να τη πάλι η μαμά! Άλλο ένα δέκα με τόνο!
Προηγείται με είκοσι και… δυο τόνους!
Λοιπόν, αυτές οι Νορβηγίδες είναι από τις πιο εντυπωσιακές και πιο όμορφες γυναίκες που έχω δει, μαζί με τις Σέρβες (αν και οι Σέρβες , είναι νάμπερ ουάν στη λίστα μου). Όπως το βράδυ στο Βελιγράδι, έτσι και σήμερα στο Oslo, μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω με αυτά που είδα.
Και όπως αναρωτήθηκε ο Ηλίας, με την πετυχημένη ατάκα του:
“Τι είδες Μερκούρη στο ταξίδι; Οπίσθια!”
Μετά από λίγη ώρα την κάνουμε στα κρεβατάκια μας για νάνι. Αύριο είναι η μέρα του αποχαιρετισμού αλλά και επί της ουσίας η αρχή του ταξιδιού. Αύριο θ’ αρχίσει η πρώτη μου επαφή με τη νορβηγική φύση. Εικόνες πολύχρωμες, εικόνες ονειρικές έχω πλάσει στο μυαλό μου. Κι αυτές με νανουρίζουν… (μαζί με τις Νορβηγίδες!)
Καληνύχτα.
Έξοδα – Σημειώσεις:
Δημόσιες Τουαλέτες Οslo: 1€
Σύνολο: 1€
Γενικό Σύνολο: 683,70€
Ένα ευρώ έδωσα κι αυτό για… κατούρημα! Ο Ηλίας δεν με άφησε να πληρώσω τίποτα! Τελείως τσιγκούνης και αφιλόξενος αυτός ο άνθρωπος, βρε παιδί μου!
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Σύντροφε ενα πολύ ωραίο άρθρο μια πολύ όμορφη ιστορια εμπειρίες που σου μένουν και θα στολίζουν τις αναμνήσεις σου …. Εχω μόνο ενα παραπάνω όχι μόνο για σένα αλλά για πολλούς απο εμάς δεν καταλαβαίνω γιατί σε τόσα πολλα επίπεδα κατηγορούμε την Ελλάδα μας την χώρα αυτή που μας μεγάλωσε την χώρα την χώρα αυτή που με την ιστορία της και της αξίες που εχει χαρίσει στον κόσμο ολόκληρο σημερα αντιμετωπίζεται σαν ενα μαύρο πρόβατο και το χειρότερο απο όλα ειναι ότι αντιμετωπίζεται και απο εμάς έτσι !!! Πριν όχι πολλα χρονια στην κοντινή μας ιστορία κάποιοι άνθρωποι έδωσαν την ζωή τους για να μπορούμε εμείς σημερα να αμφησμητουμε τα πάντα και να το παίζουμε φιλελεύθεροι και αγωνιστές χωρίς να έχουμε κερδίσει στη ζωή μας τιποτα και να κυνηγάμε αυτό το ευρωπαϊκό DNA που είμαστε τόσο πρόθυμη να το ενστερνιστούμε πουλώντας κοψοχρονιά την ιστορία μας οταν κάποιοι μας αγόρασαν αυτή την ιστορια με το αίμα τους πάλεψαν για ενα κομμάτι χώμα όμως δικό μας χώμα πάλεψαν για μια σημαία για μια ιδέα για να ήμαστε εμείς σημερα εδώ ελεύθεροι και όχι μέρος μια μάζας ή ενός συστήματος !!!! Στην Ελλάδα μας εχω γνωρίσει και καλούς και λιγότερο καλούς ανθρώπους εχω γνωρίσει αριστερούς, δεξιούς και αδιάφορους με την πολιτική , φιλόξενους πατριώτες και πιο απόμακρος, ταρίφες με χιούμορ και ταρίφες για ανέκδοτα αστυνομικούς τίμιους και μπάτσους , ιερείς που ζούνε και προσεύχονται για εμάς κάπου χαμένοι χωρίς να τους ξέρουμε και άλλους που κάνουν μεγάλους σταυρούς και μιλάμε στα κανάλια, ρατσιστές , Χρυσαυγίτες αλλά και κομμουνιστές το θέμα ειναι ότι βλεπεις αυτό που θέλεις να δεις αδερφέ μου και εσυ βλεπεις το αρνητικό σε εμάς. Δεν βλεπεις αυτούς που αγκαλιάζουν τους πρόσφυγες αλλά αυτούς που τους κυνηγάνε , δεν βλεπεις αυτούς που ειναι πρόθυμοι να σου πουν καλημέρα και να σε κεράσουν ενα καφε ( που παρεπιπτόντως ειμαι απο Σαλλλλονικα και ειναι πολλοί αυτοί εδώ πάνω και άμα ποτέ ανέβεις κατα πάνω στείλε μου ενα mail — [email protected] —να κεράσω ενα καφεδάκι ) αλλά αυτούς που κοιτάνε την πάρτη τους . Ελπίζω στα επόμενα χρόνια να είσαι γερος και να μας εκπροσωπεις εκεί έξω πάντα με χαμόγελο όπως και κανείς και ίσως να δεις την Ελλάδα μας με την αισιοδοξία που κοιτάς και της υπόλοιπες χώρες …. Πάντα όρθιος αδερφέ μου !!!
Φίλε Γιώργο,
καταρχήν χαίρομαι για την αξιοπρεπή διατύπωση των επιχειρημάτων σου και σ’ ευχαριστώ που με αυτό το σχόλιο μου δίνεις την αφορμή να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ την Ελλάδα, απλά αναφέρομαι σε αυτά που με θλίβουν στη χώρα που ζω. (Παρεμπιπτόντως, έχω αναφερθεί σε πράγματα που με ενόχλησαν και σε άλλες χώρες, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τις κατηγορώ). Ταξιδεύοντας κάποιος, αναπόφευκτα μπαίνει στη διαδικασία της σύγκρισης ανάμεσα στη δική του χώρα με κάποια άλλη, παρατηρώντας τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά. Η κριτική μου εστιάζεται κυρίως στα αρνητικά καθώς είναι αυτά που χρήζουν βελτίωσης (τα θετικά ας παραμείνουν θετικά). Προσωπικά θέλω η χώρα μου να προοδεύει και να εξελίσσεται και όχι να μένει στάσιμη ή να κάνει βήματα προς τα πίσω. Γι’ αυτό και την κρίνω αυστηρά και δεν την κολακεύω, γι’ αυτό και της τρίζω τα δόντια και δεν της θωπεύω τα ώτα. Θεωρώ πως αν αγαπάς κάτι, θα πεις αυτά που σε πληγώνουν. Και ίσως αυτή η αγάπη για τη χώρα μου να παρεξηγείται …
Και φυσικά δεν βλέπω μόνο τα αρνητικά σ’ εμάς. Πόσοι Έλληνες μου άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και με φιλοξένησαν; Πόσοι με κέρασαν καφέ, νερό, φαγητό, ρακί, μπύρα κι άλλα τέτοια ωραία; Πόσοι με χαιρέτησαν, με πλησίασαν, μου έπιασαν την κουβέντα; Αμέτρητοι και νομίζω πως αυτούς τους ανθρώπους τους εκθειάζω σε κάθε μου ταξιδιωτικό …
Απεχθάνομαι όσο τίποτα άλλο τις ταμπέλες (οι μεν έτσι, οι δε γιουβέτσι) καθώς με αυτές, εύκολα κάποιος μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα. Γι’ αυτό και πολλές φορές (σε άλλα ταξιδιωτικά) έχω γράψει πως “δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί, υπάρχουν μόνο καλοί και κακοί άνθρωποι”. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά κάνει τη διαφορά για έναν χαρακτηρισμό και όχι η εθνική, θρησκευτική και πάσης φύσεως ιδιαιτερότητά του …
Όσον αφορά το ευρωπαϊκό DNA όπως λες (το DNA είναι βιολογικό θέμα και όχι εθνικό) πιστεύω πως πρέπει να αφομοιώσουμε κάποια πράγματα στην καθημερινότητά μας από πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως π.χ. την οδηγική παιδεία, την τάξη, την οργάνωση, την καθαριότητα και άλλα πολλά. Είναι τόσο δύσκολο να μην σπρωχνόμαστε στη στάση του λεωφορείου ή στην ουρά της τράπεζας ή να μην τσακωνόμαστε στον δρόμο για το ποιος έχει προτεραιότητα; Άλλωστε πολιτισμός δεν είναι μόνο οι Παρθενώνες αλλά το ύφος και το ήθος στην καθημερινότητά μας.
Ελπίζω να σε κάλυψε η απάντησή μου. Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές φίλε Γιώργο και ελπίζω να πιούμε ένα καφεδάκι όταν με ξαναβγάλει ο δρόμος από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη.
Να είσαι καλά!
Συγχαρητήρια!!! Η περιγραφή σου καταπληκτική με καθήλωσε και ταξίδεψα κι εγώ μαζί σου! Σου εύχομαι πολλά και ασφαλή χιλιόμετρα και ίσως κάποια στιγμή συναντηθούμε στους δρόμους του Ηρακλείου… Αν δηλαδή κυκλοφορείς εντός των τειχών 😉
Χαίρομαι που σου άρεσε η περιγραφή και ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες, φίλε Παναγιώτη. Καθόλου απίθανο να συναντηθούμε από τη στιγμή που μένουμε στην ίδια πόλη. Πιθανόν να έχουμε κοινούς φίλους, γνωστούς, παρέες, στέκια κτλ – πού ξέρεις;
Μερκουρη καλημερα φιλε,
Εξαιρετικο το οδοιπορικο σου και οχι μονο το συγκεκριμενο σου.
Και για να μη σε πιασουν οι μετριοφροσυνες σου, λεω πως για μενα ειναι εξαιρετικο γιατι μου περιγραφει οχι απλα τα τοπια και τις θεες (τον τονο στο θεες τον βαζεις οπου επιλεξεις σαν αναγνωστης πλεον), αλλα για το γεγονος οτι μεσα απο αυτα οι αποψεις σου και οι ιδεες σου αποκτουν υποσταση και γινονται επιχειρηματα για να ανοιξουν φτερα αλλα κυριως και μυαλα και αλλοι πολλοι!!
Οσο για την φωτογραφια, η ματια σου ειναι εξαιρετικη και η τεχνικη σου οχι απλα επαρκεστατη, αλλα τιποτα δεν εχει να ζηλεψει απο πολλους “φωτογραφους”…
Συνεχισε να (μας) ταξιδευεις οπως εσυ ξερεις…
Γεια σου φίλε μου Δημήτρη με τα τοπία και τις θεές (ο τόνος μπήκε μόνος του)!
Αυτά που λες για απόψεις, ιδέες, υπόσταση, επιχειρήματα, φτερά, μυαλά κτλ, ειλικρινά με κάνουν να αισθάνομαι δικαιωμένος για τον κόπο του να κάτσω κάτω και να γράψω ένα ταξιδιωτικό. Γιατί πίστεψέ με, το να γράψω ένα ταξιδιωτικό, είναι πολύ πιο δύσκολο από το να ταξιδέψω. Και είμαι ευτυχής που βρίσκω ανταπόκριση σε αναγνώστες με το δικό σου πνεύμα.
Όσο για τη φωτογραφία, τη θεωρώ απλά σαν ένα μέσο καταγραφής των ταξιδιωτικών μου στιγμών και τίποτα παραπάνω. Χαίρομαι που σου αρέσει το αποτέλεσμα.
Να είσαι καλά.
Παρακαλουσα να μην τελειωσει ποτε η ιστορια σου αυτη, πραγματικα.
Ηταν απιστευτη. Δεν εχω δοκιμασει ακομα μακρινο ταξιδι με τη μηχανη, εχω διαβασει γενικα πολλες ιστοριες, αλλα αυτο εδω ρε συ ειναι τοπ. Οι περιγραφες απιστευτες και οι φωτογραφιες ακομα πιο τελειες. Δεν εχω να πω κατι, να εισαι καλα να το ξανακανεις !!!!!
Φίλε μου Κυριάκο, συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά μόλις την προηγούμενη Κυριακή επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και κατά τη γνώμη μου αυτό το ταξιδιωτικό δεν είναι top, όσον αφορά τις περιγραφές και τις φωτογραφίες. Υπάρχουν πολλά καλύτερα. Σου εύχομαι να έχεις όμορφους και ασφαλείς δρόμους σε κοντινούς και μακρινούς προορισμούς.
Φίλε Μερκούρη, επειδή είναι σαφές το ότι δεν είσαι ο τύπος του “μαζεύω σεντόνια συγχαρητηρίων και επαίνων”, θα σου πω μόνο “ένα μεγάλο, ταπεινό ευχαριστώ!” Φίλε μου, το έζησα πολύ έντονα το ταξιδιωτικό αυτό, αν και έχω διαβάσει αρκετά ταξιδιωτικά, το δικό σου έχει μια μοναδική κατάθεση ψυχής. Σου εύχομαι ολόψυχα να σου δίνει η ζωή κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες, το αξίζεις αληθινά.
Φίλε μου Στράτο, χαίρομαι που μπήκες στο πνεύμα αυτών που γράφω και δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μ’ ευχαριστείς. Το χόμπι μου κάνω και τίποτα παραπάνω, Εγώ σ’ ευχαριστώ που συνταξιδέψαμε. Σ’ ευχαριστώ επίσης και για τις εγκάρδιες ευχές.
Μερκουρη συγχαρητηρια πολλα για τον τροπο που το εκανες, που το βιωσες με καθε κυτταρο σου!! Και σε ευχαριστω για την εμπνευση που πηρα απ το ταξιδι σου..σκοπευω να το κανω κ γω…με αμαξι ομως..Πανω σ’ αυτο εχω μια απορια…οι συνθηκες υγιεινης στα καμπινγκ πως ειναι;;
Φίλε μου Ανέστη από την όμορφη Φλώρινα, σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εύχομαι να πραγματοποιήσεις αυτό το ταξίδι με όποιο μέσο προτιμάς. Το ταξίδι είναι αυτό που μετράει, το μέσο απλώς είναι μια προσωπική επιλογή του καθενός.
Όσον αφορά το ερώτημα που έθεσες, παρατήρησα πως στον επίλογο παραθέτω κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα camping, αλλά δεν αναφέρθηκα (κακώς) στις συνθήκες υγιεινής. Προφανώς επειδή θεώρησα αυτονόητο πως είναι άριστες, τουλάχιστον σε αυτές τις χώρες. Δυο χρόνια μετά από αυτό το ταξίδι και έχοντας μείνει και σε άλλες δεκάδες camping σε πολλές γωνιές της Ευρώπης, ακόμα εξακολουθώ να τις χαρακτηρίζω άριστες. Αρκεί βέβαια, να τηρεί κάποιος μερικά αυτονόητα πράγματα στους κοινόχρηστους χώρους. Για να το πω πιο “πρακτικά”: αν κάποιος αποφεύγει την επαφή με τη λεκάνη στις τουαλέτες και φοράει παντόφλες στα ντους, πιστεύω πως δεν θα έχει πρόβλημα με μικρόβια, αν και για τίποτα κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Τέλος, σημειώνω πως στα οργανωμένα camping υπάρχει προσωπικό που ασχολείται με την καθαριότητα στους χώρους υγιεινής και δεν έτυχε να διαπιστώσω μέχρι τώρα ελλείψεις σε υγρό χεριών, χαρτί υγείας και άλλα διάφορα.
Ελπίζω να σε κάλυψα. Για ο,τιδήποτε άλλο θες να με ρωτήσεις, μη διστάσεις.
Καλησπερα και παλι Μερκ!!! Αρχικα ευχαριστω για την απαντηση σου. Τωρα διαβαζω για δευτερη φορα το ταξιδιωτικο σου, με συναρπαζει και με εμπνεει! Νιωθω να βραζει το αιμα μου και ηδη εχω αρχισει τις προετοιμασιες χρησιμοποιωντας τα πατηματα σου, που ειναι μεγαλη βοηθεια. Θα ηθελα να σου κανω ακομη δυο ερωτησεις, αφου πρωτα σου πω οτι δεν εχω μεινει ποτε σε camping. Απ’ ο,τι καταλαβα οι τουαλετες ( γιατι αυτο ειναι που με καιει, και επειδη θελω να εχω επαφη με τη λεκανη) ειναι κοινοχρηστες. Δεν υπαρχει τροπος να το αποφυγεις αυτο; για παραδειγμα εχω ακουσει οτι τα camping διαθετουν κ σπιτακια σχετικα φθηνα. Ισχυει; Και αν ναι, εχουν μεγαλη διαφορα στην τιμη απο το να μεινεις σε σκηνη; Επειτα ειναι ασφαλη; δηλαδη υπαρχει φρουρηση ας πουμε,
η μπορει να μπαινει οποιος θελει κ ο,τι ωρα θελει; Τελος, χρειαζεται να κανεις κρατηση απο πριν το ταξιδι για τα camping; got natt!!!
Καλέ μου φίλε Ανέστη, οι τουαλέτες στα camping είναι κοινόχρηστες. Περί επαφής με τη λεκάνη, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η τοποθέτηση χαρτιού υγείας σ’ αυτή – λέω τώρα ‘γω.
Πολλά camping διαθέτουν σπιτάκια. Σ’ ένα τέτοιο έμεινα στο Nordkapp, το οποίο ήταν το φθηνότερο της περιοχής (κόστος περίπου 45 €) και οι τουαλέτες ήταν κοινόχρηστες. Για τα υπόλοιπα camping δεν γνωρίζω να σου πω, μιας και μόνο σε αυτό το camping έμεινα σε σπιτάκι. Όπως δεν γνωρίζω και τις τιμές αυτών των σπιτιών, αλλά φαντάζομαι θα κυμαίνονται γύρω στα 60 – 80 €. Ό,τι και να σου πω, θα σε γελάσω σε αυτό το θέμα. Καλύτερα είναι να ρίξεις μια ματιά στο διαδίκτυο για το εύρος των τιμών.
Προσωπικά πάντα, αισθάνομαι ασφαλής στα camping. Δεν υπάρχει φρούρηση και δεν παρατήρησα (ή μπορεί να μη θυμάμαι) την ύπαρξη ή μη καμερών.
Αν θες μπορείς να κάνεις κράτηση πριν το ταξίδι, αν θελήσεις να μείνεις σε σπιτάκι. Αν θες να μείνεις σε σκηνή, πιστεύω πως δεν χρειάζεται. Το πιο εύκολο που βρίσκεις στην Νορβηγία είναι τα camping!
Μερκούρη σε ευχαριστώ πολύ και για αυτή την απάντηση!! Σου εύχομαι να έχεις υγεία και να ζεις πάντα τόσα έντονα και “γεμάτα” τα ταξίδια σου. Καλά ταξίδια!!
Επισης να σ πω οτι δεν ειμαι απο Φλωρινα αλλα απο Σερρες. Λογω του επαγγελματος μου, στρατιωτικος, ζω στη Φλωρινα. Επισης….για τον ιδιο λογο εζησα και στην Κρητη απο το 2007 εως το 2009. Στο Ηρακλειο ( Μεσαμπελιες) αρχικα και στη συνεχεια στο Τυμπακι. Ακολουθως βρεθηκα στην Καρπαθο..γειτονια σου…
Μερκούρη είναι η 3η φορά που ταξιδεύω μαζί σου στο Nordcapp τους τελευταίους μήνες (μαζοχισμός το ξέρω)! Είναι τόσο έντονες οι εικόνες που περιγράφεις που δυσκολεύομαι να τις αποχωριστώ και κάθε φορά που το τελειώνω, απλά σκέφτομαι πότε θα το ξαναρχίσω.
Μέσα απο αυτό το ταξιδιωτικό έδωσες άλλη έννοια στο “μοναχικό” ταξίδι.
Να είσαι γερός και να μας χαρίζεις απλόχερα και άλλες τέτοιες μοναδικές στιγμές.
Φίλε Κώστα, από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη,
πλάκα με κάνεις; Κατάφερες να διαβάσεις τρεις φορές ένα ταξιδιωτικό που ακόμα κι εγώ ο ίδιος, όταν πήγα να με ξαναδιαβάσω, με βαρέθηκα από την πρώτη κιόλας παράγραφο;
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Να είσαι καλά!