Ελβετία & Λιχτενστάιν

Λουκέρνη
Εντυπωσιακή η παλιά πόλη με τις χρωματιστές προσόψεις των σπιτιών, τα πλακόστρωτα δρομάκια και τις στολισμένες με σιντριβάνια μικρές πλατείες. Σπουδαίο αξιοθέατο είναι η γέφυρα Κάπελμπρίκε, που απεικονίζει την ιστορία της πόλης σε 120 πίνακες ζωγραφισμένους σε ξύλο.

Ο πύργος στην γέφυρα Κάπελμπρίκε που ήταν φυλακή

Η Λουκέρνη βρίσκεται στις δέκα πόλεις με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στον κόσμο, με αποτέλεσμα τα ξενοδοχεία και τα χόστελ να έχουν τσιμπημένες τιμές και να κάνουν ασύμφορη την διαμονή. Βρήκα λοιπόν δύο κοπέλες να με φιλοξενήσουν τα δυο βράδια που έμεινα. Το πρώτο πρωί μας συντρόφευε ένα ψιλόβροχο σε όλη την βόλτα με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να απολαύσουμε την πόλη.

Πάρα πολλά σπίτια και ξενοδοχεία ήταν ζωγραφισμένα και έδιναν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα στην πόλη!

Ανεβαίνοντας στο κάστρο της Λουκέρνης αντίκρυσα αυτό!

Στην αρχή γέλασα με την ανοησία αυτού που ταξίδεψε πάνω από δύο χιλιάδες χιλιόμετρα για να γράψει το όνομα της ομάδας του στα σκαλιά ενός κάστρου! Μετά όμως προβληματίστηκα για το ποια κοινωνία «παράγει» ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να καταστρέφουν ένα μνημείο έτσι απλά. Τι παιδεία και τι κουλτούρα υπάρχει στους ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι σε διάθεση να μάθουν τίποτα από το μέρος το οποίο επισκέπτονται, αλλά αντιθέτως μεταφέρουν και μεταδίδουν όλα τα αρνητικά τους!
Πραγματικά κρίμα.

Η Λουκέρνη από ψηλά

Το Lion Monument, όπου είναι φτιαγμένο από τον Bertel Thorvaldsen προς τιμήν του Ελβετικού στρατού που σφαγιάστηκε το 1792 κατά την διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης

Με την Τζούλια που με φιλοξένησε το πρώτο βράδυ στην Λουκέρνη

Το μουσείο τέχνης

Κομάντος με λάπτοπ και όπλο!!!

Επόμενη επίσκεψη στο Sammlung Rosengart, ένα από τα αρτιότερα μουσεία με μόνιμες συλλογές του Paul Klee και του Pablo Picasso! Φυσικά απαγορευόταν η φωτογράφηση. Δεν με πείραξε όμως και οι δυόμιση ώρες που ήμουν στο μουσείο πέρασαν πολύ γρήγορα.

Το επόμενο πρωί έκανα μια μικρή βόλτα στο αβαείο του Γουλιέλμου Τέλου.

Η αρχή του μονοπατιού του Γουλιέλμου Τέλου

Διαδρομή γεμάτη κωνοφόρα!

Το αβαείο

Ο Γουλιέλμος Τέλος είναι ήρωας των Ελβετών ο οποίος έζησε τον 15ο αιώνα και σύμφωνα με τον μύθο, ήταν εξαιρετικός σκοπευτής με το τόξο του και σκότωσε τον Gessler, τύραννο της περιοχής Uri. Πριν σκοτώσει τον Gessler είχε συλληφθεί και ως αντάλλαγμα της ζωής του και του γιου του, τον έβαλαν να χτυπήσει με το τόξο του ένα μήλο το οποίο βρισκόταν στο κεφάλι του γιου του! Το χτύπημα ήταν επιτυχές και κατά την διάρκεια της μεταφοράς του με πλοίο στην φυλακή απέδρασε, όταν ένας κεραυνός χτύπησε το πλοίο που τους μετέφερε. Κολύμπησε στην ακτή της λίμνης του Λουγκάνο, πήγε στο παλάτι όπου βρισκόταν ο Gessler και τον σκότωσε.

Επιστροφή στην Λουκέρνη για περπάτημα αφού ο καιρός ήταν σαφώς καλύτερος. Αφού περιπλανιόμουν αρκετή ώρα στην πόλη αποφάσισα να επισκεφτώ την δεύτερη κοπέλα που θα με φιλοξενούσε. Το σπίτι έμοιαζε κάπως με κοινόβιο, αλλά δεν πτοήθηκα! Ήθελα να δω την ζωή των ντόπιων μονολογούσα και μετά από μια ώρα πίνοντας καφέ και συζητώντας κατάλαβα πως η Marianne ήταν λίγο «τρελή»…..
Στο τέλος κάθε πρότασης γέλαγε με ένα σατανικό γέλιο! Στην αρχή γέλαγα και γω αλλά αργότερα κατάλαβα πως κάτι συμβαίνει….
Ακατάληπτες κουβέντες και χωρίς νόημα προτάσεις και κινήσεις όξυναν την επιφυλακτικότητά μου. Λίγες ώρες είναι, θα περάσουν, σκέφτηκα.

Πήγαμε βόλτα και επιστρέψαμε σπίτι της μετά από ανέβασμα σε κάτι ατελείωτες σκάλες! Όλο το βράδυ έμεινα ξάγρυπνος από την φασαρία των συγκατοίκων της, της γάτας που πηγαινοερχότανε στο κρεβάτι μου και την ανησυχία μήπως γίνει κάτι σε μένα ή την μηχανή.
Τελικά ξύπνησα σώος και έφυγα πρωί-πρωί για να απολαύσω το Furkapass.

Με την Marianne

Στον δρόμο συνάντησα και ένα μνημείο των Ρώσων προς τιμήν των στρατιωτών που έπεσαν στην μάχη με τους Γάλλους το 1799.

Η γέφυρα που δόθηκε η μάχη

Στο Furkapass έκανα μια από τις ομορφότερες διαδρομές της ζωής μου! Απίστευτης ομορφιάς διαδρομή και πάρα πολλές μηχανές που απολάμβαναν τον ωραίο καιρό. Εκεί είδα από πανάκριβα τελευταίας τεχνολογίας Ducati μέχρι δίχρονα Honda RS250, Suzuki μπανάνα (αυτά με το ωραίο ψαλίδι!!!) και παμπάλαια BMW!

We’re just two lost souls swimming in the fish boul, year after year,
Running over the same old ground. What have we found?
The same old fears.

Μ’ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μιαν αστροφώτιστη αγκαλιά
Πες μου τι θ’άμαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά…

Μια τεχνητή λίμνη στο βουνό για να υδροδοτεί τα γύρω χωριά

Επόμενος σταθμός το Trummelbach για να δω τον γνωστό καταρράκτη.

Ο καταρράκτης Trummelbach από το χωριό

Αυτό που έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η τάξη και καθαριότητα παντού! Ακόμα και στα χωριά υπήρχαν ανά 150μ κάδοι και σακουλές για να μαζέψεις και να πετάξεις τα αποχωρήματα των σκυλιών!

Στο Trummelbach δεν κάθομαι πολύ καθώς θέλω να διανυκτερεύσω στην Thun όπου με περιμένει η Claudia με τον γιο της.