Ελβετία & Λιχτενστάιν

Ανκόνα
Μέτριας ομορφιάς πόλη 100.000 κατοίκων που είναι γνωστή για το λιμάνι της και δεν έχει κάτι που θα σε κάνει να θελήσεις να μείνεις αρκετά.

Το μνημείο για τους πεσώντες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου

Το δημαρχείο τους

Τελευταία φωτογραφία και το κοντέρ να έχει γράψει 1090 χιλιόμετρα σε επαρχιακό και εθνικό δίκτυο.

Έκανα check in και περίμενα το καράβι της επιστροφής.

Προσπάθησα να βάλω σε τάξη τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου αλλά δεν τα κατάφερα. Ένιωθα ένα γλυκό μεθύσι στην καρδιά και στο μυαλό μου. Αυτό το γλυκό μεθύσι που αποζητάς να υπάρχει στην ζωή σου.

Ανεβαίνοντας στο καράβι ένιωθα τόσο μεθυσμένος από την εμπειρία μου που θυμήθηκα τον Μπωτλαίρ να λέει πως:

«Πρέπει να’ σαι πάντα μεθυσμένος. Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα. Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του χρόνου που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στην γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε.
Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στην σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας, ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο ή χαμένο, ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι, και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν:
-Είναι η ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει!»

« Προηγούμενη Σελίδα