Κείμενο & Φωτογραγίες: Γιώργος Παρτσινέβελος
Κάθε Νοέμβρη νιώθω βαρύ τον χρόνο να γέρνει στην πλάτη μου.
..και αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να δώσω ζωή στον υπόλοιπο χρόνο που μου δίνετε.
Τον νιώθω να αφήνει τα σημάδια του στο θνητό μου κορμί και στην μικρή μου σκέψη. Και μια μικρή θλίψη για να μου θυμίζει όλα όσα δεν θα ζήσω. Για όλα όσα θα με καλέσουν στην αγκαλιά τους αλλά εγώ θα φύγω-για ακόμα μια φορά- μακριά.
Αλλά ξυπνάω κάποια πρωινά και θέλω να τα διώξω όλα αυτά από μέσα μου και να προχωρήσω γαλήνιος στο δικό μου μονοπάτι.
