Στην αρχαία Ελλάδα μιας γειτονικής χώρας

15 Αυγούστου, Manavgat (Side) – Kalkan (330 χιλ)
Το ξενοδοχείο το είχαμε κλείσει με continental πρωινό, που μεταφράζεται βασικό πρωινό και συνήθως είναι ψωμί, βούτυρο, καφές και πορτοκαλάδα. Αυτό που ήρθε καμία σχέση δεν είχε με το παραπάνω. Χρειάστηκαν 2 τραπέζια για να χωρέσουμε όλα τα πιάτα που μας σέρβιραν και φυσικά δεν καταφέραμε να φάμε ούτε τα μισά!

Αφού ευχαριστήσαμε του ιδιοκτήτες αναχωρούμε για να ρίξουμε μια ματιά στην αρχαία πόλη του Side η οποία αποδεικνύεται πανέμορφη αλλά…

Πάνω στα αρχαία είναι χτισμένα εστιατόρια… δεν υπάρχει καμία περίφραξη και οποιοσδήποτε κίονας μπορεί άνετα να καταλήξει στο πορτ μπαγκάζ κάποιου αυτοκινήτου.

Ο αρχαιολογικός χώρος απλώνεται μέχρι την θάλασσα και οι τελευταίες πέτρες χρησιμεύουν για να κάνουν βουτιές οι θαμώνες…

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Αναχωρούμε νευριασμένοι με το θερμόμετρο να βαράει ήδη κόκκινα. 40 χιλιόμετρα πιο κάτω μπαίνουμε σε ένα βενζινάδικο καθώς έχουμε ήδη αφυδατωθεί. Πίνουμε τρελές ποσότητες νερού, δροσιζόμαστε σε μια παραπλήσια βρύση και ξεκουραζόμαστε λίγο για να πάρουμε δυνάμεις. Η αλμόρα που έχουμε μαζί μας βοηθάει στα μέγιστα (βοηθάει τον οργανισμό να κατακρατάει υγρά).

Διασχίζουμε την μεγαλούπολη της Antalya και ανηφορίζουμε σε μια παρόμοια διαδρομή με την χτεσινή στριφτερή. Τα παιδία παίζει για αρκετή ώρα μέχρι να δούμε την πινακίδα για το αρχαιολογικό χώρο του Ολύμπου. Κατηφορίζουμε μέσα από ένα στενό φαράγγι για να βρεθούμε σε ένα παραθαλάσσιο τουριστικό καταυλισμό, ο οποίος σφύζει από κόσμο. Παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες μας και μεταφερόμαστε στο παραπλήσιο καφέ για να δροσιστούμε.

Σε κάθε μας ταξίδι συναντάμε και έναν Έλληνα στο πιο απίθανο μέρος. Έτσι κι εδώ, η Ελληνίδα καθόταν στο διπλανό μας τραπέζι! Ανταλλάσσουμε χαιρετούρες και πληροφορίες καθώς αυτή είχε περάσει με πλοίο απ’ την Μεγίστη (Καστελόριζο) και θα ανηφόριζε προς Σμύρνη και οδεύουμε να περπατήσουμε τον αρχαιολογικό χώρο.

Πληρώνουμε είσοδο 3 YTL / άτομο και κατηφορίζουμε με πλήρεις εξαρτήσεις ανάμεσα σε δεκάδες μαγιοφορεμένους που απλά πήγαιναν για να δροσιστούν στην ομώνυμη παραλία. Διάσπαρτα κακοδιατηρημένα αρχαία προσπαθούσαν να θυμίσουν κάτι από τον χάρτη της αρχαίας πόλης που είδαμε μόλις εισήλθαμε στο χώρο. Αποκορύφωμα οι 2 εντυπωσιακοί σαρκοφάγοι που συναντήσαμε δίπλα στην θάλασσα. Η τρύπα που βλέπετε έχει γίνει από αρχαιοκάπηλους…

Επιστροφή προς την καφετέρια, αναπλήρωση υγρών και αναχώρηση για να καλύψουμε τα τελευταία χιλιόμετρα που μας χωρίζουν με το Kalkan (Καλαμάκι). Η διαδρομή παραμένει ενδιαφέρουσα περνώντας άλλοτε μέσα από πυκνά δάση και άλλοτε πάνω απ’ την Μεσόγειο. Το ξενοδοχείο μας (Kulube) βρίσκεται στην άλλη άκρη της κωμόπολης, χτισμένο πάνω σε μια πλαγιά με υπέροχη θέα της Μεσογείου και με ιδιωτική παραλία. Βραχώδης μεν αλλά δεν μας χάλασε καθόλου.

Τα δωμάτια μέτρια αλλά καθαρά. Τσαλαβουτάμε για αρκετή ώρα πριν πάρουμε την απόφαση να περπατήσουμε στην πόλη. Λίγη ώρα αργότερα παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες μας στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο στη μαρίνα. Η «παραλιακή» είναι γεμάτη από καφέ και εστιατόρια, με θαμώνες πολλούς ευρωπαίους τουρίστες. Επιλέγουμε μια ψαροταβέρνα ονόματι Seaport όπου τρώμε καλούτσικα σε ευρωπαϊκές τιμές.

Ακολούθησε η τελευταία μας νυχτερινή βόλτα στα σοκάκια της πόλης που θύμιζαν υπερβολικά ελληνικό νησί, πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.