Στην αρχαία Ελλάδα μιας γειτονικής χώρας

16 Αυγούστου, Kalkan – Marmaris – Ρόδος (270 χιλ)

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Αναχωρούμε μετά από ένα πλούσιο πρωινό έχοντας σαν πλάνο να επισκεφτούμε οπωσδήποτε την Καρμυλησσό και αν προλάβουμε την διάσημη παραλία της Oludeniz και τον αρχαιολογικό χώρο της Τέλμεσσου. Το καράβι φεύγει από Μαρμάρι στις 16:30 και εμείς θέλουμε να είμαστε εκεί ένα 2ωρο νωρίτερα για καλό και για κακό. Οι πληροφορίες που πήραμε από τους ντόπιους χτες είναι ενθαρρυντικές, καθώς μας ενημέρωσαν ότι υπάρχει νέα εθνική οδός που συνδέει τις δύο πόλεις και θα χρειαστούμε περίπου 2 ώρες για να καλύψουμε την απόσταση…

Αμ δε… βγαίνοντας από το Kalkan συναντάμε ένα κομμάτι νέας εθνικής οδού, το οποίο ακολουθούμε για καμιά 10αρια χιλιόμετρα, πριν ξαναβγούμε στην παλιά εθνική. Από εκεί και πέρα και για αρκετά χιλιόμετρα γίνονται έργα με το δρόμο στρωμένο με χοντρό χαλίκι…

Μετά από 1:30 ώρα χαλικό-βαρκάδα έχουμε φτάσει κοντά στην Καρμυλησσο. Αγνοώ τις ενδείξεις του navigator όπως συνηθίζω και ακολουθώ τις πινακίδες οι οποίες μας κάνουν ένα μεγαλοπρεπή κύκλο μέσα από την πόλη. Διασχίζουμε μια τεράστια ευθεία με φανάρια ανά 200 μέτρα, όπου και πέφτουμε από κόκκινο σε κόκκινο! Πλησιάζουμε προς Oludeniz και η κίνηση είναι τραγική… Στρίβουμε προς Καρμυλησσό, διασχίζοντας ένα όμορφο δάσος και παρκάρουμε κάτω απ’ την πόλη φάντασμα…

Η Καρμυλησσός (Λεβίσι) ήταν ένα Ελληνικό χωριό το οποίο εγκαταλείφτηκε κατά την ανταλλαγή πληθυσμού μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων το 1923. Μιλάμε για 3.500 εγκαταλειμμένα σπίτια, χτισμένα στην πλαγιά ενός βουνού. Πληρώνουμε 8 λίρες είσοδο και ανηφορίζουμε προς την πλατεία του χωριού.

Άξια προσοχής είναι η εκκλησία του Ταξιάρχη και η πλατεία απ’ έξω με το ψηφιδωτό με πέτρα θαλάσσης σε σχήμα μαργαρίτα όπου διασώζεται σε άψογη κατάσταση…

…και το σχολείο όπου είναι χτισμένο στην κορυφή του λόφου και προσφέρει μοναδική θέα προς όλο το χωριό.

Κλικ για μεγέθυνση

Η περιήγηση μας τελειώνει στις 12:00 και λόγω του ότι δεν ξέρουμε πόσο χρόνο θα μας πάρει να καλύψουμε τα 120 περίπου χιλιόμετρα που μας χωρίζουν με το Marmari παίρνουμε την απόφαση να «σφάξουμε» το υπόλοιπο πρόγραμμα μας και να τραβήξουμε προς το λιμάνι.

Ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής είναι ορεινό με υπέροχη θέα και ευτυχώς χωρίς άλλα έργα. Δύο ώρες αργότερα παρκάρουμε έξω από το τελωνείο του λιμανιού. Ο υπάλληλος μας ενημερώνει ότι τα γκισέ των εισιτηρίων ανοίγουν στις 15:00 και λόγω του ότι δεν υπάρχει κάποιο καφέ γύρω, αναχωρούμε προς την παραπλήσια μαρίνα.

Ροκανίζουμε τον χρόνο αναμονής σε μια καφετέρια και επιστρέφουμε στο λιμάνι για να επιβιβαστούμε στο βαπόρι. Τα εισιτήρια πανάκριβα… 60€ το άτομο και 48€ για κάθε μοτοσυκλέτα για μία διαδρομή που κρατά περίπου 2 ώρες.

Ο έλεγχος και πάλι σχολαστικός… περνάμε από 4 διαφορετικά γραφεία, ελέγχουν τους αριθμούς πλαισίου και κινητήρα των μοτοσυκλετών μας και εν τέλει επιβιβαζόμαστε στο κατάμεστο από κόσμο αλλά άδειο από οχήματα βαπόρι, ονόματι Σύμη.

Η Τουρκία εξαφανίζεται σιγά-σιγά πίσω μας και 2:30 ώρες αργότερα αράζουμε στο λιμάνι της Ρόδου. Ο ελληνικός τελωνειακός έλεγχος είναι τυπικός αλλά ο πολύς κόσμος μας καθυστερεί αρκετά.

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Περίπου στις 20:00 αναχωρούμε προς Αφάντου και συγκεκριμένα προς το ξενοδοχείο Oasis του φίλου Χρήστου.

Εγκάρδια υποδοχή, γρήγορη τακτοποίηση, φαγητό δίπλα στην πισίνα, εκδρομικές ιστορίες και εν τέλει νανάκια… Αύριο θα βολτάρουμε την Ρόδο…