11 Αυγούστου, Goreme και πέριξ (25 χιλ)
Σηκώνομαι γύρω στις 5:30, ετοιμάζομαι γρήγορα και ανεβαίνω στην ταράτσα του ξενοδοχείου… Τα λόγια περιττεύουν…
Το λεωφορειάκι κορνάρει κάτω από το ξενοδοχείο στις 6:10. 10 λεπτά αργότερα μας αφήνει παραδίπλα από το Goreme Open Air Museum. Ο ουρανός είναι κυριολεκτικά κρυμμένος απ’ τα αερόστατα…
Το πρωινό παραδόξως είναι αρκετά καλό… Τσιμπολογάμε χαζεύοντας τα αερόστατα τα οποία φορτώνουν και ξεφορτώνουν κόσμο δίπλα μας. Έρχεται η σειρά μας… Ανεβαίνουμε στο αερόστατο και μετά από μια σύντομη προετοιμασία απογειωνόμαστε… Η αίσθηση είναι μοναδική και υπεράνω κάθε περιγραφής…
Ο «πιλότος» περνάει ξυστά από τους ηφαιστιογενείς βράχους, μέσα από φαράγγια και τέλος ανεβαίνει ψηλά για να χαζέψουμε το μοναδικό αυτό τοπίο. Οι φωτογραφικές φυσικά δουλεύουν ασταμάτητα…
Η ώρα μας τελειώνει και η κάθοδος για προσγείωση αρχίζει. Από όταν προγραμματίζαμε την πτήση με αερόστατο αναρωτιόμουν πως διάολο προσγειώνεται αυτό το πράμα. Η απορία μου εν τέλει λύθηκε… αλλά δεν φανταζόμουν κάτι τέτοιο ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα… Καταρχάς το αερόστατο πάει όπου φυσάει ο άνεμος, δεν έχει συγκεκριμένο δρομολόγιο… Έτσι, όλη την ώρα που βρισκόμαστε στον αέρα ένα αυτοκίνητο της εταιρίας μας ακολουθούσε από κάτω. Μερικά μέτρα πριν ακουμπήσουμε το έδαφος, ο «πιλότος» πετάει ένα σκοινί και 3 (πεζοί πλεόν) υπάλληλοι της εταιρίας το αρπάζουν… Αρχίζουμε να τους σέρνουμε και να τους πηγαίνουμε πραγματικά βόλτα… Ο 1ος που είναι ακριβώς μπροστά μου, έχει σκάσει πάνω σε 3 δέντρα!!! Το αερόστατο δεν λέει να κατέβει και επιτάσσονται άλλα τρία άτομα να βοηθήσουν. Μαζί και το αφεντικό… Το «τραινάκι» συνεχίζεται, αυτή τη φορά σέρνουμε 6 «βαγόνια». Με τα πολλά το αερόστατο κάθεται στο έδαφος και ζητάνε να βγει κάποιος από εμάς έξω. Αρπάζω την ευκαιρία και πηδάω έξω γρήγορα για να τραβήξω φωτογραφίες. Τα πρόσωπα των υπαλλήλων μαρτυρούν ότι ήταν μια δύσκολη προσγείωση.
Ακολουθούν αναμνηστικές φωτογραφίες, σαμπάνια και απονομή διπλωμάτων.
Και ένα βιντεάκι για να πάρετε μια γεύση:
Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Επιστροφή στο ξενοδοχείο για δεύτερο πρωινό και αναχώρηση για το Goreme Open Air Museum. Πληρώνουμε 15 YTL / άτομο είσοδο + 3 YTL / μότο για το πάρκινγκ και βαδίζουμε εντός του «μουσείου». Δεν είναι ακριβώς μουσείο αλλά ένας κλειστός χώρος με καλοδιατηρημένα σπίτια σκαμμένα μέσα στους ηφαιστειογενείς βράχους.
Στον χώρο υπάρχουν και μερικές εκκλησίες με εντυπωσιακές αγιογραφίες. Η Dark Church (Karanlik Kilise) έχει ξεχωριστή είσοδο (8 YTL / άτομο). Οι αγιογραφίες της είναι εντυπωσιακές αλλά εξίσου εντυπωσιακές είναι και οι αγιογραφίες της Snake (Yilanli) Church για την οποία δε χρειάζεται ξεχωριστό εισιτήριο.
50 μέτρα πριν από την είσοδο του μουσείου βρίσκεται ακόμα μια εκκλησία, η Buckle (Tokali) Church, επίσης με εντυπωσιακές αγιογραφίες, την οποία επισκέπτεσαι με το ίδιο εισιτήριο.
Δίπλα στο πάρκινγκ υπάρχουν παραδοσιακοί παγωτατζήδες όπου δίνουν το δικό τους ζογκλερικό σόου το οποίο και αξίζει να απολαύσετε.
Καβαλάμε τις μοτοσυκλέτες μας και ξεκινάμε για μια βόλτα γύρω από το Goreme, μέσα στις ηφαιστιογενείς κοιλάδες. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω σταματάμε για να χαζέψουμε την παλιά πόλη του Cavusin η οποία δεσπόζει πάνω από την νέα και προχωράμε προς το Pasabug ή «Κοιλάδα των μοναχών».
Ο χώρος είναι από τους εντυπωσιακότερους της Καππαδοκίας και είναι δωρεάν!
Ανηφορίζουμε και περνάμε δίχως να σταματήσουμε από το Zelve Open Air Museum, λόγω ότι έχουμε διαβάσει ότι δεν είναι τόσο εντυπωσιακός όσο το «μουσείο» του Goreme. Περνάμε μέσα από την Devrent Valley στην οποία μπορεί να δει κανείς τον διάσημο βράχο – καμήλα.
Επόμενος σταθμός η κωμόπολη του Urgup για την οποία είχαμε διαβάσει αρκετές καλές συστάσεις όταν ψάχναμε για διαμονή στην περιοχή. Η μοντέρνα κωμόπολη δεν μας εντυπωσιάζει κάνοντας μας να αναχωρήσουμε μόλις τελειώσει ο καφές μας.
Το πολύ πρωινό ξύπνημα μας οδηγεί πίσω στο ξενοδοχείο για ολιγόωρη ξεκούραση πριν κατηφορίσουμε για «βρώμικο» στο Cappadocia Kebap Center. Φτηνό, νόστιμο αλλά ο αργός χρόνος σερβιρίσματος πρέπει να κατέχει περίοπτη θέση στο βιβλίο Guinness.
« Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μπήκαν χάρτες και σε αυτό το ταξιδιωτικό…
ΥΓ προστέθηκε και ένα “ιπτάμενο” βιντεάκι 😉
νομιζω οτι εχω γραψει καμια 70αρια ταξιδια μου…
Zouri το έχω δει το blog σου αλλά δεν εχω βρει ακομα χρόνο να διαβάσω τα ταξιδιωτικά. Σε μερικά απ’ τα μερη που εχεις επισκεπτεί (πχ Βουδαπέστη, Κρακοβία) σχεδιάζω να ταξιδέψω αυτό το καλοκαίρι 😉
το καλυτερο ταξιδιωτικο αρθρο που εχω διαβασει
tnx zouri 😉
το σχόλιο σου έχει 2 πλευρές… ή εσύ δεν έχεις διαβάσει και πολλά ταξιδιωτικά ή εμείς είμαστε και μαμώ τους διηγητές….
Με χιούμορ πάντα 😉
Στέλιος
Poli kalo taksidiwtiko… me phges ekei AN kai eimai sto grafeio!! Na sai kala kai panta tetoia. Katoxos ki egw vstrom 650.
http://www.shipofools.gr
tnx Captain V-Stromiti 😉
Mprabo paidia!Synexiste etsi…kala xiliometra…Poly wraio to blog sas!
http://www.advrider.com/forums/showthread.php?t=532387
ela tora boresa na bro xrono
😉
Επιτέλους
😉
Συγχαρητήρια για το υπεροχο post.
Αγαπητέ/ή Blogger,
Συγχαρητήρια!
Το post σου [Τουρκία, μια απίστευτη εμπειρία] προτάθηκε ως υποψήφιο για βράβευση στα Best Post Awards ’09, στην κατηγορία Ταξίδια.
Μπορείς να το δεις στο http://www.bestpostawards.gr
Για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία μπορείς να επικοινωνήσεις στο [email protected]
Οτιδήποτε χρειαστείς Δημητρό μην διστάσεις να ρωτήσεις 🙂
Πραγματικά απόλαυσα το ταξιδιωτικό σου στο scooterclub. Μόλις βρω χρόνο θα διαβάσω και τα υπόλοιπα…