Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Μαρίνα Σπυριδάκη, Κούλα Γδοντάκη, Στέλιος Μαυριγιαννάκης, Μανώλης Κουρκουνάκης
Βίντεο: Αντιγόνη Σηφαλάκη
Πριν την πρώτη μιζιά
Έχω συνηθίσει πια να κάθομαι αρκετή ώρα μπροστά σε μια λευκή οθόνη προσπαθώντας κάθε φορά να χωρέσω όλα όσα έζησα σε μερικές γραμμές που ονομάζουμε πρόλογο. Μετά από τόσα εκδρομικά έχω πια συνειδητοποιήσει ότι αυτό το πράγμα είναι αδύνατο… αλλά εγώ συνεχίζω να κοιτάζω επίμονα αυτήν τη λευκή οθόνη. Για κάποια ώρα δεν ξέρω τι να πρωτογράψω και τι να πρωτοπώ, ώσπου ξάφνου το μυαλό μου μάλλον κάνει επανεκκίνηση και μπαίνει σε μια συχνότητα όπου και απομονώνει ότι άλλο γίνεται γύρω του. Και εκείνη τη στιγμή αρχίζω να ξεφορτώνω όπως θα κάνω και τώρα…
Η φετινή παρέα ήταν εντελώς αναβαθμισμένη. Μετά την απουσία ενός έτους ο Στέλιος με την Αντιγόνη (V-Strom 650) επέστρεψαν δριμύτεροι, ενώ προστέθηκαν 2 ακόμα ζευγάρια με αντίστοιχες μοτοσυκλέτες. Ο Γιάννης με την Μαρίνα (BMW F800 ST) και ο Μανώλης με την Κούλα (V-Strom 650). Τελευταίος και καταϊδρωμένος, η αφεντιά μου με TDM 900.
Πριν αρχίζω την περιγραφή θα δώσω μια σύντομη απάντηση στην πιο σύνηθες ερώτηση που ακούω αφότου επέστρεψα και ίσως να λύσει και την δική σας απορία… «Η Τουρκία είναι ασφαλή χώρα για να ταξιδέψει κανείς και οι Τούρκοι είναι υπερβολικά φιλόξενος λαός… ακόμα και για τους Έλληνες».
2 Αυγούστου, Χανιά – Πειραιάς
Κυριακή γιορτή και όλοι… ή μάλλον όχι όλοι, καθώς οι 5 από τους 7 συνταξιδιώτες έδωσαν το παρόν στο προκαθορισμένο ραντεβού, έξω από το κατάστημα GAS για τις κλασσικές φωτογραφίες αναχώρησης. Απόντες ο Γιάννης με την Μαρίνα οι οποίοι έχουν ξεκινήσει το ταξίδι τους 2 μέρες νωρίτερα, λόγω κάποιων οικογενειακών υποχρεώσεων του Γιάννη.
Αποχαιρετάμε τους λίγους φίλους που έχουν μαζευτεί για να μας ευχηθούν καλό ταξίδι και τραβάμε προς το λιμάνι της Σούδας για να επιβιβαστούμε στο καράβι. Τακτοποιούμαστε και οδεύουμε για το καθιερωμένο τελετουργικό μας (μπύρες συν ευχές για καλό ταξίδι).
Καθ’ οδόν το τηλέφωνο χτυπάει… Στην άλλη πλευρά ο Γιάννης ο οποίος ήδη βρίσκεται Αλεξανδρούπολη… Ο Στέλιος χλομιάζει… Οι υπόλοιποι τον κοιτάμε μες τα μάτια και απ’ τα χείλη του ακούμε τα εξής… «Δεν παίρνει μπροστά;» «Δηλαδή τι ακριβώς σου παρουσιάζει;»… Το χρώμα στο πρόσωπο του Στέλιου επανέρχεται… «Έλα ρε, ο αισθητήρας του σταντ είναι… τσέκαρε το και θα πάρει μπροστά»…
Οι τηλεφωνικές διαβουλεύσεις συνεχίζονται για λίγες ώρες ακόμα. Το πρόβλημα είχε εντοπιστεί τηλεφωνικά και είχε βρεθεί λύση. Ο Γιάννης θα επισκεπτόταν την επόμενη το εξουσιοδοτημένο συνεργείο της BMW στην Ξάνθη (Αλεξανδρούπολη δεν έχει) για περαιτέρω έλεγχο.
Εμείς επιστρέφουμε στις μπύρες και γρήγορα στα κρεβάτια μας καθώς η μέρα προμηνύεται βάρβαρη αύριο.
3 Αυγούστου, Πειραιάς – Αλεξανδρούπολη (830 χιλ)
Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Το καράβι δένει στις 6:00, αποβιβαζόμαστε τάχιστα και αναχωρούμε στις 6:15 με στόχο να περάσουμε το Θεσσαλικό κάμπο όσο πιο νωρίς γίνεται, για να γλιτώσουμε απ’ την ζέστη. Κάνουμε στάσεις ανά 200 περίπου χιλιόμετρα για ανεφοδιασμό και ξεμούδιασμα. Στην 2η στάση επικοινωνούμε με τον Γιάννη ο οποίος είναι ήδη στο συνεργείο της BMW στην Ξάνθη. Δεν υπάρχει ανταλλακτικό στο εν λόγο κατάστημα και ίσως χρειαστεί να το πάρουμε καθ’ οδόν απ΄ την Θεσσαλονίκη. Φεύγουμε σφαίρα. Νέο τηλέφωνο έξω απ΄ την Θεσσαλονίκη… δεν υπάρχει ούτε εκεί το ανταλλακτικό αλλά η βλάβη επιδιορθώθηκε… Το καλώδιο του αισθητήρα είχε φαγωθεί και δεν έκανε επαφή. Αφαιρέθηκε, επιδιορθώθηκε και επανατοποθετήθηκε επιτυχώς όπως έδειξε η συνέχεια της εκδρομής μας.
Συνεχίζουμε από Εγνατία προς Αλεξανδρούπολη. Όμορφη διαδρομή αλλά πολύ ζέστη… Δεν υπάρχει ουδέ μια σκιά για στάση… ούτε καν ένα βενζινάδικο… Μέχρι και για ανεφοδιασμό αναγκαζόμαστε και βγαίνουμε εκτός της.
Εν τέλει φτάνουμε στον προορισμό μας γύρω στις 16:30. Μετά από λίγο ψάξιμο βρίσκουμε το ξενοδοχείο μας (Hotel Okeanis) και τακτοποιούμαστε τάχιστα. Η κούραση απ’ τα πολλά χιλιόμετρα μας οδηγεί σε σύντομο ύπνο και στη συνέχεια κατηφορίζουμε προς την παραλία για μάσα. Η εξαδέλφη της Μαρίνας μας έχει συστήσει το Porto Elia, μια ψαροταβέρνα πάνω στην παραλιακή. Νόστιμο φαγητό και όμορφη θέα μας κρατούν παρέα το τελευταίο μας βράδυ επί Ελληνικού εδάφους.
euxaristo poly stelio gia tis plirofories.tha mas voithisoun arketa. an xreiasto kati tha sou stilo minima
Ξέχασα το κυριότερο…. Μήν πάτε χωρίς ταξιδιωτικό οδηγό. Προπαντός στους αρχαιολογικούς χώρους δεν υπάρχει κανένα ενημερωτικό φυλλάδιο με ελάχιστες εξερέσεις. Αν δεν έχεις κάποιο οδηγό δεν θα ξέρεις τι βλέπεις….
Νίκησα το αλτσχάιμερ! Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Προσοχή στα ραντάρ. Γίνετε χαμός από μπλόκα… Οι αντιθέτως διερχόμενοι οδηγοί σε προειδοποιούν με πολλαπλό σινιάλο φώτων. Το ένα αναβόσβημα είναι συνήθως χαιρετούρα. Επίσης πριν από κάθε ραντάρ, οι αστυνομικοί υποχρεούνται να τοποθετούν προειδοποιητική πινακίδα. Έχετε το νους σας για τρίγωνη πινακίδα με θαυμαστικό –αν θυμάμαι καλά γράφει traffic control- τοποθετημένη συνήθως 500 έως 1000 μέτρα πριν το μπλόκο. Προλαβαίνετε χαλαρά να ελαττώσετε. Άλλο ένα κολπάκι είναι να ακολουθείται τα mini bus τα οποία πάνε κομμάτια και κόβουν όπου ξέρουν ότι έχει μπλόκο.
2. Μην φωτογραφίζεται ανθρώπους χωρίς να ρωτήσετε… Πολλοί γέροντες θεωρούν τους τουρίστες εισβολείς και αντιδρούν πετώντας σας οτιδήποτε βρουν μπροστά τους…
3. Παζαρέψτε τα πάντα… Οτιδήποτε σηκώνει τρελό παζάρι… Κατά 99% θα το πάρετε σε ότι τιμή θέλετε. Δώστε βάση στο «σεφτέ». Δηλαδή αν είστε ο 1ος πελάτης ο καταστηματάρχης θα κάνει τα πάντα για να ψωνίσετε.
4. Οι δρόμοι είναι ψιλοχάλια. Και γίνονται πολλά έργα… Όπως αναφέρω και στο ταξιδιωτικό, οι δρόμοι φτιάχνονται ως εξής: Στο πατημένο χώμα στρώνετε καταρχάς ένα λεπτό στρώμα πίσσας. Από πάνω ρίχνουν ένα είδος κόλλας, μετέπειτα χοντρό χαλίκι και τέλος ένα στρώμα πισσοχάλικο. Για να έχει και λίγο σασπένς, όταν συναντήσετε δρόμο με έργα, μπορεί να είναι σε οποιοδήποτε από τα παραπάνω στάδια με χειρότερο αυτόν του χοντρού χαλικιού.
5. Η σήμανση τους είναι υποδειγματική. Με ένα απλό χάρτη πας παντού…
6. Οι γείτονες μας είναι υπερβολικά φιλόξενοι, τόσο πολύ που σε πιάνουν υποψίες για το αν αυτή η συμπεριφορά είναι αληθείς ή όχι. Προσωπικά δεν συναντήσαμε πουθενά κάποιον που να προσπαθούσε να μας κοροϊδέψει.
7. Προσοχή στο νερό τους. Πίνετε μόνο εμφιαλωμένο και αποφύγετε τους πολλούς Ελληνικούς (Τούρκικους) καφέδες απ’ έξω. Δεν ξέρετε τι νερό χρησιμοποιούν…
8. Αν και το φαγητό τους είναι κατά το πλείστον πολύ καλό… στα τουριστικά μέρη οι τιμές ανεβαίνουν και οι μερίδες μικραίνουν. Η ποιότητα πάντως παραμένει άριστη.
9. Τα πάντα σχεδόν είναι μισοτιμής από Ελλάδα. Κοιμάσαι καλά με 10-20€ / άτομο και τρως από 5-8€. Ακριβή είναι η βενζίνη τους (~1,60/λιτ) και η είσοδος στους «γνωστούς» αρχαιολογικούς χώρους (~15 έως 20 λίρες).
10. Σε αρκετά εστιατόρια δεν σερβίρετε αλκοόλ και λόγω θρησκείας προσβάλλονται στη ζήτηση του και μόνο. Τα εστιατόρια που σερβίρουν αλκοόλ συνηθίζουν να το διαφημίζουν με μεγάλα γράμματα στην είσοδο τους.
Δημήτρη πάνω-κάτω φάγαμε γύρω στα 1000 με 1100€ / άτομο. Βέβαια εμείς είχαμε και 3 καράβια τα οποία ανεβάσαν υπερβολικά το κόστος….
Η διαμονή είναι φτηνή…. θα σας πιάσει από 12-20€ το άτομο. Χλιδάτα κοιμάσε με 30€. Φαγητό από 5-8€… Τα πάντα είναι σχεδόν μισοτιμής από ότι είναι στην Ελλάδα και όσο πιο μέσα μπαίνεται τόσο πιο φτηνά θα είναι.
Το μόνο ακριβό είναι η βενζίνη, η οποία κοστίζει γύρω στο 1,60 το λίτρο….
Θα σου στείλω και ένα top 10 τι πρέπει να προσέξετε μόλις βρω λίγο χρόνο… Αν δεις και αργώ, ρίξε μου ένα message γιατί αυτό το καταραμένο το αλτσχάιμερ μας έχει καταστρέψει 😉
μπραβο παιδια για ακομη μια φορα. Στελιο μπορεις να γραψεις μερικες ενδυκτικες τιμες γιατι μαλλον θα παμε το επομενο καλοκαιρι για να ξερουμε περιπου που θα κινηθουμε. λεμε για κων/πολη-σαμσουντα-τραπεζουντα-καπαδοκια-σμυρνη. Αν ξερεις που μπορω να βρω πληροφοριες με ενημερωνεις.
να ξερετε οτι σας θαυμαζουμε….
Υ.Γ τα δικα μας οδοιπορικα τα εχουμε αναρτηση στο http://www.scooterclubhellas.gr
Μπράβο Στέλιο, μπράβο παιδιά!
Μένω για άλλη μια φορά εντυπωσιασμένος από την άψογη οργάνωση του ταξιδιού.
Να ‘στε καλά και σας εύχομαι περισσότερα και πάντα ασφαλή, ταξίδια.
Μπράβο παιδιά…. ωραίες φώτο και περιγραφή
Είχα πάει πέρυσι στα παράλια της Τουρκίας….. είναι προορισμός ασφαλής και πολύ προσιτός (από κάθε άποψη) για εμάς εδώ από Ελλάδα.
Το προτείνω κι εγώ ανεπιφύλακτα
Μπράβο παιδιά!
Εύχομαι πολλά, μακρινά, περιπετειώδη και ασφαλή χιλιόμετρα στο μέλλον…
Να είστε όλοι καλά!
Στέλιο τι να πω!
Γι’ άλλη μία φορά μπράβο, και αυτό το ταξίδι σας είναι φοβερό!
Όσο για το ταξιδιωτικό σας blog, εκπληκτική παρουσίαση!Είναι καταιγισμός ιδεών για ταξίδια!
Να στε καλά παιδιά!Καλό χειμώνα να έχουμε και με το καλό το επόμενο ταξίδι!
Μπράβο ρε Στέλιο!
Ωραίο ταξιδιωτικό και καλές φωτογραφίες! Μου θύμισες πάλι το δικό μας ταξίδι και το χρειαζόμουν…
Μια μόνο ένσταση: Το Urgup έχει πολύ αξιόλογο παλιό κομμάτι, απλά θέλει περπάτημα!
Περιμένουμε report και στο advrider!
Lefteris
tnx Λευτέρη
Αν και το περπατήσαμε για λίγο το Urgup με άφησε αδιάφορο λόγω του ότι μου θύμιζε μεγαλούπολη. Ήταν πολύ μοντέρνα πόλη και είχε κάτι ελάχιστες “πινελιές” που θύμιζαν Καππαδοκία μόνο. Ενώ Uchicar και Goreme σε βάζαν μέσα στην καρδιά της….
Τέσπα πρωσοπικές απόψεις είναι αυτά…. περί ορέξεος κολοκυθόπιτα που λένε 😉
Αναμένω και δικό σου οδοιπορικό….