Κυριακή 30 Οκτωβρίου
Ξύπνημα στις 8, ετοιμαζόμαστε, και κατά τις 9:15 την κοπανάμε με κατεύθυνση το τελευταίο χωριό πριν τα σύνορα με Αλβανία και συγκεκριμένα στο Πληκάτι. Εκεί μόλις φτάσαμε ρωτήσαμε πως θα πάμε στην Αετομηλίτσα η όποια βρίσκεται πίσω από τον Γράμμο. Ρωτήσαμε αν ο δρόμος είναι ανοιχτός και ο παππούς που ήξερε καλά την περιοχή μας είπε πως μπορεί και να είναι. Εμείς αυτό το πήραμε σαν καταφατική απάντηση οπότε ξεκινήσαμε να πάμε. Έξω από το χωριό άρχισε ο χωματόδρομος με πολλά νερά και αρκετή λάσπη.
Η ταμπέλα μας ενημέρωνε ότι η Αετομηλίτσα απέχει 24 χλμ. Μετά από έξι πολύ δύσκολα χλμ ο δρόμος οδηγούσε σε αδιέξοδο οπότε αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε και να πάρουμε τον σωστό δρόμο ο όποιος ήταν όλα τα λεφτά. Αρχικά περάσαμε μέσα από το ποτάμι:
Στη συνέχεια σιγά-σιγά ο δρόμος άρχιζε να ανηφορίζει με τη λάσπη σε μερικά σημεία να φτάνει τα 30 cm.
Τα μηχανάκια γλιστρούσαν, εμείς αγωνιζόμασταν με όλες μας τις δυνάμεις να τα κρατήσουμε αλλά δυο-τρεις φορές αυτό ήταν αδύνατο με αποτέλεσμα είτε να σπρώχνουμε ο ένας τον άλλο να ξεκολλήσουμε από την λάσπη είτε να προσπαθούμε να σηκώσουμε τα μηχανάκια από το έδαφος.
Αυτό μας καταπόνησε αρκετά, με αποτέλεσμα μετά από 7 χλμ να σηκώσουμε τα χεριά ψηλά και να γυρίσουμε πίσω. Πρέπει να είχαμε φτάσει περίπου στα 2000μ αλλά η κορυφή ήταν στα 2520μ. Δυστυχώς δεν κατάφερα να την βγάλω αναίμακτα μιας και στο τελευταίο πέρασμα από το ποτάμι κάπου στραβοπάτησε ο μπροστινός τροχός με αποτέλεσμα να πλατσουρίσουμε παρέα.
Την σηκώσαμε, την ξεκολλήσαμε και σταματήσαμε για αλλαγή ρούχων λίγα χλμ πιο κάτω στο ξενοδοχείο «Το Αγριολούλουδο του Γράμμου» το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 1350μ. Η κατάσταση των μοτο ηταν αυτή:
Καθίσαμε μπροστά στο τζάκι για να απολαύσουμε τον καφέ μας, συνειδητοποιώντας ότι αυτό που κάναμε ίσως ήταν υπερβολή. Αλλά αν δεν κάνεις και καμία υπερβολή δεν βγαίνει η ζωή. Αρκετά συμβιβαζόμαστε στην καθημερινότητα μας. Στις τρεις αναχωρήσαμε με κατεύθυνση την Σαμαρίνα από Αγ. Παρασκευή, Φουρνά. Επίσης μια φοβερή διαδρομή που σε ανεβάζει πάνω από τα 2000 μ. υψόμετρο.
Από την Σαμαρίνα κατευθυνθήκαμε προς την Βασίλισσα – Σμίξη και από εκεί μέσω ενός χωματόδρομου 8 χλμ από το χωριό Δεσπότης κατευθυνθήκαμε προς Καλαμπάκα-Τρίκαλα-Λάρισα. Στις 19:00 φτάσαμε στην βάση μας.
Ίσως το πιο περιπετειώδες Σαββατοκύριακο που έχουμε περάσει. Τα είδαμε όλα και πραγματικά ζηλέψαμε τους εντουράδες που μπορούν και χώνονται μέσα στα βουνά και αλωνίζουν. Το επόμενο στάδιο μάλλον θα είναι αυτό.
Πολύ ωραία εμπειρία!
Μπράβο παιδιά ωραία εμπειρία πάντα τέτοια πολύ ωραίες φωτογραφίες
άγρια τοπία!!!