Ιταλικές – Ελβετικές – Γαλλικές Άλπεις

11 Αυγούστου, Ανκόνα – Lucca (χιλ: 350)

Έβρεχε καταρρακτωδώς όλο το βράδυ αλλά ευτυχώς το πρωί ο καιρός έχει ανοίξει. Βγαίνουμε απ’ το καράβι στις 10:30 και αναχωρούμε άμεσα για autostrada, την οποία θα ακολουθήσουμε μέχρι και το Forli. Έχει τρελό μποτιλιάρισμα στον κόμβο λίγο πριν μπούμε autostrada και εμείς -ως γνήσιοι Έλληνες- προσπερνάμε τους πάντες απ’ το αντίθετο ρεύμα. Δεν αργεί να μας σταματήσει ένας Carabinieros, όπου με άριστα αγγλικά μου λέει: «You wait. OK?». Προσπαθώ να πνίξω τα γέλια μου μέσα απ’ το κράνος, απαντώντας «OK» και συνεχίζω να προσπερνώ μόλις τον χάνω απ’ τους καθρέπτες μου. Αθάνατε Έλληνα…
Βγαίνουμε στην βαρετή autostrada για 150 χιλ. μέχρι να στρίψουμε στο γραφικό Forli. Η διαδρομή απ’ το Forli μέχρι την Firenze, την Φλωρεντία δηλαδή, είναι μαγευτική, έστω και αν την κάναμε υπό βροχή.

Η εξάτμιση του Fazer συνεχίζει καίει το ένα μετά το άλλο τα αδιάβροχα καλύμματα των σαμαριών και την άκρη απ’ το ένα σαμάρι εν τέλει. Ευτυχώς -όπως προανέφερα- έχουμε πάρει παραπανίσια αδιάβροχα καλύμματα μαζί μας. Μέχρι να φτάσουμε Φλωρεντία έχει κάψει τέσσερα. Χρησιμοποιώντας ιμάντες πιάνουμε ψηλότερα τα σαμάρια και το πρόβλημα λύνεται.

Η αρχική επιλογή μας ήταν να πάμε μέχρι την Lucca από επαρχιακό δρόμο, αλλά η τρελή κίνηση μας οδηγεί να ακολουθήσουμε την autostrada.
Γύρω στις 18:00 φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, το Grand Hotel Guinigi. Γρήγορο μπανάκι και έξοδος στην παλιά πόλη της Lucca, ή οποία είναι χτισμένη μέσα σε τοίχοι. Πανέμορφη, με αρκετές επιρροές απ’ την κοντινή Φλωρεντία, με πανέμορφα στενά σοκάκια, τα οποία, λόγω της πείνας μας, όλα οδηγούν σε εστιατόρια. Μακαρονάδες και πίτσες περνάνε για 30 δευτερόλεπτα απ’ το τραπέζι μας πριν αναπαυθούν σε κάποια γωνιά του στομαχιού μας. Χορτασμένοι πια, συνεχίζουμε την βόλτα μας μέσα στα σοκάκια τα οποία αυτή τη φορά λόγω κούρασης οδηγούν όλα πίσω στο ξενοδοχείο.