Ημέρα 16η
Schlitters – Krimml – Zell am See – Salzburg, ~200 χιλ
Ξυπνήσαμε, ήπιαμε τον καφέ μας βλέποντας τα σύννεφα να μας προϊδεάζουν για το τι θα ακολουθούσε και μαζευτήκαμε να φύγουμε!
Φορέσαμε τα αδιάβροχα πριν ξεκινήσουμε και επιβεβαιωθήκαμε αφού μετά από 5 λεπτά ξεκίνησε να ρίχνει καρεκλοπόδαρα. Και δε σταμάτησε ποτέ να βρέχει με τέτοια μανία εκείνη τη μέρα…
Κάπως έτσι είναι τα περισσότερα σπίτια στα χωριά της Αυστρίας
Και αφού οδηγήσαμε μέσα στην έντονη βροχή για καμιά ώρα και πληρώσαμε 5 ευρώ διόδια για έναν μέτριο δρόμο, ξεκινήσαμε να βλέπουμε στο βάθος τον καταρράκτη. Όσο φαίνεται από το τελείωμα του δηλαδή, μιας και ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κρύβεται πίσω από το βουνό.
Όχι, δεν είναι στη Μόρντορ όπως είπε και ένας φίλος
Travelling we build our memories
Φτάνοντας στη βάση του καταρράκτη είδαμε ότι υπάρχουν πολλοί σαλεμένοι μηχανόβιοι που γυρνάνε χωρίς να υπολογίζουνε καιρό!
Παρκάραμε λοιπόν κι εμείς και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς τον καταρράκτη, αλλά επειδή κανένας μας δεν είχε ομπρέλα περπατάγαμε με τα κράνη μέσα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο και μας κοιτούσαν όλοι περίεργα αφού ήμασταν σαν χούλιγκανς.
Τα παιδιά κάτσανε για καφέ μετά από λίγο κι εγώ συνέχισα να περπατάω κανά μισάωρο για να φτάσω λίγο ψηλότερα ώστε να έχω καλύτερη θέα προς τον καταρράκτη αλλά στο τέλος με πόνεσε ο αυχένας μου από το κράνος… Η βροχόπτωση όμως ήταν πραγματικά δυνατή και αν έβγαζα το κράνος δε θα μπορούσα να το ξαναβάλω μετά αφού θα ήταν βρεγμένο…
Ποτέ δε σταμάτησαν να με κοιτάνε περίεργα, στο τέλος είχε αρχίσει να έχει πλάκα!
Παρόλο τη δυνατή βροχή πάντως, το πάρκο είχε πολύ κόσμο που την αψηφούσε…
Κάποιες φωτογραφίες του καταρράκτη ανεβαίνοντας το μονοπάτι που είναι δίπλα του:
Το μονοπάτι αυτό συνεχίζει μέχρι την κορφή του καταρράκτη αλλά θέλει γύρω στις 3 ώρες περπάτημα για να φτάσεις… Δυστυχώς δεν το ήξερα αλλιώς σίγουρα θα είχα αφιερώσει μια μέρα εκεί. Η φύση είναι σαν τροπικού δάσους σε κάποια σημεία του πάρκου.
Καθίσαμε να φάμε κάτι σε ένα φτηνό (περιέργως) τουριστικό μαγαζί στον καταρράκτη και να ζεσταθούμε λίγο…
Η θέα από το μαγαζί απαράμιλλη…
Πάντα μου αρέσουν οι τυχαίοι άνθρωποι για μοντέλα…
Και κάποιες ακόμα από τις δεκάδες φωτογραφίες που έβγαλα στον καταρράκτη…
Αυτό το κόκκινο που φαίνεται κάτω αριστερά από τον καταρράκτη είναι ένας άνθρωπος που καθόταν ηρεμότατος πάνω από μια ώρα μέσα στη νεροποντή και παρατηρούσε τον καταρράκτη…
Φορέσαμε τα γάντια που ήταν ήδη μούσκεμα (όλα τα υπόλοιπα δε τα βγάλαμε και καθόλου) και συνεχίσαμε να περάσουμε από Zell am See και μετά να πάμε Salzburg.
Η βροχή που μας συνόδευε από το πρωί δε σταμάτησε ποτέ… Ίσα-ίσα κάποιες φορές δυνάμωνε κιόλας για να μη ξεχνιόμαστε! Τα γάντια είχαν μουλιάσει αλλά το είχα συνηθίσει πλέον!
H Τόνια είναι μέσα στην καλή χαρά παρόλη τη δυνατή βροχή
Παρόλη τη βροχή πάντως η διαδρομή ήταν απολαυστικότατη, και όσο κι αν φαίνεται μαζοχιστικό δεν ήθελα να σταματήσει η βροχή…
Όλα τα χιλιόμετρα εκείνης της μέρας ήταν εντελώς απόκοσμα, με βροχή, ομίχλη, απειροελάχιστη κίνηση και τον ήχο από τρεχούμενα νερά και άνεμο όπου σταμάταγες. Επίσης οι κοιλάδες και τα οροπέδια της Αυστρίας έχουν μια πιο περίεργη ομορφιά από της Ελβετίας, χωρίς όμως να μπορώ να ξεκαθαρίσω γιατί!
Στο Zell am See κάναμε μια βόλτα από το κέντρο και την λίμνη με τις μηχανές και φύγαμε χωρίς να ξεκαβαλήσουμε καν. Άλλωστε δε μπορούσαμε να δούμε τίποτα από την ομίχλη και τη νεροποντή.
Φτάνοντας στο ακριβό και υπερτουριστικό Salzburg (αφού κάναμε και καμιά 50αριά χιλιόμετρα σε Γερμανικό έδαφος). Η βροχή σταμάτησε και διευκόλυνε την αναζήτηση δωματίου, όπου μας πήρε αρκετή ώρα αφού έπρεπε να βρούμε κάτι φτηνό.
Βολευτήκαμε τελικά σε ένα apartment ενός camping 3 χιλιόμετρα έξω από την πόλη το οποίο είχε και κουζίνα για να μαγειρεύουμε. Είχε όμως και κάτι μονόχνοτους αγενέστατους ιδιοκτήτες… Που να ξέραμε τι μας περίμενε όταν θα φεύγαμε από ‘κει…
Το βραδάκι πήγαμε μια βόλτα στην πόλη του Salzburg, άλλη μια πόλη κόσμημα που είδαμε στο ταξίδι μας…
Γραφικά δρομάκια
Όπως σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, έτσι υπάρχει κι εδώ ένα ποτάμι
Ο κισσός με την εκκλησία έχουν δέσει για τα καλά
Μέχρι και τα κουδούνια μου άρεσαν σ’ αυτή την πόλη
Τα ζευγαράκια που περνούσαν από τη γέφυρα “κλείδωναν” τον έρωτα τους με ένα λουκέτο
Αργά το βράδυ γυρίσαμε στο δωμάτιο μας, βάλαμε την μπουγάδα και την πέσαμε, αύριο θα γνωρίζαμε την πόλη καλύτερα με το φως του ήλιου…
Bonus tracks της ημέρας:
Η μπουγάδα μας επέπλεε, ο Σκίουρος έκανε ευρεσιτεχνία
Μια βιτρίνα που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μα 900 ευρώ η πολυθρόνα?!?
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μπραβο ρε μαστορα.
μια χαρα τα πηγες.το διαβασα ολο.
κι ειμαι δυσκολος.
Μπορει να μη ταιριαζουμε στο γουστο κ στη διαμονη αλλά ταιριαζει το χιουμορ.
ιδανικη, η χρηση ειρωνειας κ αστε’ι’σμού
ευγε.
και σ ανωτερα που λενε
καλη προοδο παιδι μου.
Πολυ όμορφη περιγραφή και κατατοπιστικότατη!βέβαια καλό θα ήταν να γράψεις και τα οναματα των camping και των hostel ώστε να ξερουμε και εμείς οι υπόλοιποι αν τύχει να περάσουμε από εκεί τι να αποφύγουμε και τι όχι!και μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω!ποια φωτογραφικη έχεις?:)
Ευχαριστώ 🙂
Ιταλια. Η πιο ομορφη χωρα του κοσμου.
να σκεφτεις οτι η Φλωρεντια, ηταν πρωτευουσα της Τοσκανης μεν, αλλα εχασε τα πρωτεια για πρωτευουσα της Ιταλιας δε.
σ αυτην εξακολουθουν κ ζουν απογονοι των μεγαλυτερων οικογενειων
γι αυτο κ τοσο κυρίλα στο κεντρο κλπ
ειναι ολα πολυ ακριβα κ γενικα ενα κλικ πιο πανω
Τους εχει μεινει ενα ψώνιο. Ξεπεσμενη αριστοκρατία τύπου. Σβησμενο Τζακι.
αλλα οπως διαπιστωσες στα παρκα,ο κακος χαμος. Μουλτι κούλτι κι αγκαλίτσα.
εγω ειχα προτιμησει το κεντρο τοτε.
Κριμα που δεν πηγατε στα Ουφίτσι. Εχασες.
(Συνεχιζω την αναγνωση με παθος)…γκα γκαν
Μπράβο ρε Δημοσθένη…