Los Taxidious Periplanisious

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης, Στέλιος Μαυριγιαννάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Κώστας Κουράκης, Στράτος Βερτζίνης,
Στέλιος Μαυριγιαννάκης, Δημήτρης Μιχελάκης

Πρόλογος
Έχω ξεκινήσει να γράφω αυτές τις γραμμές λίγες μέρες αφότου έχω επιστρέψει. Είναι ακόμα τόσο ανακατωμένες οι εικόνες που έχω στο μυαλό μου και έχω τόσα πολλά να σας πω που δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Τι να σας πρωτοπώ… Για τα απίστευτα φαράγγια της Γαλλίας… για τα πανέμορφα και καταπράσινα Πυρηναία… για την εντυπωσιακή Βαρκελώνη… ή για τα γραφικά ισπανικά και γαλλικά Μεσογειακά παράλια; Για τους καταπληκτικούς γαλλικούς και ισπανικούς δρόμους… για την οδική παιδεία προς μίμηση των Γάλλων και των Ισπανών… ή για την τρομερή οργάνωση και της πιο μικρής πόλης που επισκεφτήκαμε;

Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω τις προαναφερόμενες εικόνες, χωρίς να είμαι σίγουρος για το αποτέλεσμα που θα αποδώσω. Είναι δύσκολο και πολλές φορές αδύνατο οι εικόνες αυτές να μεταφερθούν σε χαρτί.

Ας πάρω τα πράγματα όμως απ` την αρχή και αν δεν μπορέσω να αποδώσω κάτι, συγχωρέστε με. Όσοι από εσάς έχουν ταξιδέψει στα ίδια ή σε άλλα μέρη, είμαι σίγουρος πως μπορούν να καταλάβουν αυτή τη αδυναμία του λόγου μου.

Αναχώρηση
Οι ώρες αναμονής μου φαίνονται ατελείωτες. Μου θυμίζουν το κινέζικο βασανιστήριο με τις σταγόνες. Έχω τσεκάρει τα πράγματα μου 7 φορές, όχι γιατί φοβάμαι μην ξεχάσω τίποτα, αλλά για να ροκανίσω τις ώρες μέχρι να αναχωρήσουμε. Το ραντεβού μας πια καθιερωμένο, στο σπίτι μου. Το παρεάκι πάνω-κάτω το ίδιο με πέρυσι. Εγώ με TDM 900, ο Στέλιος με την Αντιγόνη με V-Strom 650, ο Μήτσος με Adventure 990, ο Στράτος με V-Strom 650, ο Κώστας με GS 1200 και το «φρέσκο» μέλος της εκδρομικής παρέας, ο Δημήτρης, με V-Strom 650 επίσης.

Τραβάμε τις καθιερωμένες πια αναμνηστικές φωτογραφίες και καταγράφω τα χιλιόμετρα όλων για τα στατιστικά μας.

Από αριστερά, Μήτσος (Adventure 990), Στράτος (V-Strom 650), Στέλιος & Αντιγόνη (V-Strom 650), Δημήτρης (V-Strom 650), Στέλιος (TDM 900) και Κώστας (GS 1200)

Κατά τη μικρή αυτή αναμονή παρατηρούμε ότι μια πρόκα έχει επισκεφτεί το λάστιχο του V-Strom του Στέλιου. Δεν χάνει αέρα κι έτσι αποφασίζουμε να πάμε στο λιμάνι και το πρωί βλέπουμε αν το φτιάξουμε Πειραιά ή Πάτρα. Αναχωρούμε τάχιστα για το καράβι και μετά από μια 45λεπτη αναμονή για να φορτώσουμε τα μοτοσακά μας, βρισκόμαστε εντός αυτού.

Αναχωρεί με μισή ώρα καθυστέρηση και εμείς αποχαιρετούμε τα Χανιά τσουγκρίζοντας τα καθιερωμένα πια, παγωμένα μπυράκια μας.

Μέρα 1η, Πειραιάς – Πάτρα – Ancona (χλμ: 217)
Το καράβι δένει με καθυστέρηση αλλά δεν μας χαλάει καθόλου. Κερδίζουμε ώρες ύπνου. Το λάστιχο του V-Strom καλά κρατεί, έτσι αναχωρούμε για Πάτρα με αργούς ρυθμούς. Σταματάμε για πρωινό και καφέ σε κάποιο από τα καφεβενζινοεστιατόρια που βρίσκονται επί της εθνικής. Φτάνοντας στην Πάτρα γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ μας -λόγω ότι η βενζίνη είναι ακόμα πολύ φτηνότερη στην Ελλάδα- και τραβάμε σε ένα βουλκανιζατέρ για να επισκευάσουμε το λάστιχο του V-Strom. Την θέση της πρόκας παίρνει ένα κορδόνι και κατηφορίζουμε στο λιμάνι για check in. Μας πλησιάζει ο Γιώργος, μοτοσυκλετιστής και λιμενικός, κάτοχος ενός TDM. Ανταλλάσσουμε ιστορίες, ταξιδιωτικές και μη. Ο Γιώργος δεν έχει τολμήσει να βγει ακόμα εκτός Ελλάδος αλλά νομίζω πως τον πείσαμε να το κάνει.

Κατά την τελευταία μας διαδρομή από το βουλκανιζατέρ στο λιμάνι, ο Στράτος παρατήρησε μια αρρυθμία στα φλας και τα φώτα στο V-Strom του Στέλιου. Ο Γιώργος μας υποδεικνύει ένα ηλεκτρολογείο και τραβάμε να αγοράσουμε ασφάλειες. Απορώ πως μας είχε διαφύγει να κρατάμε extra ασφάλειες μαζί μας. Επί της ευκαιρίας αγοράζουμε μερικές παραπάνω πριν το πάθημα μας γίνει μάθημα.

Ο Στράτος κάνει ένα γρήγορο έλεγχο στα ηλεκτρικά του V-Strom

Αλλάζουμε προληπτικά την ασφάλεια -η αρρυθμία μάλλον προερχόταν από στιγμιαίο κόλλημα του ρελέ- και πάμε για καφεδάκι στον πεζόδρομο μέχρι να έρθει η ώρα για επιβίβαση.

Παίζουμε κρυφτούλι με τους τροχαίους που δεν αφήνουν κανένα να παρκάρει δίπλα στον πεζόδρομο και αφού καταφέρνουμε να μην μας φιλοδωρήσουν με ροζ χαρτάκι, τραβάμε να επιβιβαστούμε στο γεμάτο καράβι. Το μικρό laptop που κουβαλάμε μαζί μας για να φορτώνουμε χάρτες στο navigator και για να ξεφορτώνουμε τις φωτογραφικές μηχανές, βοηθάει και στο ροκάνισμα του χρόνου αναμονής. Δύο ταινίες μας κρατάν συντροφιά μέχρι να βραδιάσει για τα καλά.

Επόμενη Σελίδα »