Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Νατάσα Σπηλιοπούλου
Κάπου διάβασα ότι “ο Νότος είναι μια άλλη χώρα” και πραγματικά δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα. Την Ιταλία στο μυαλό μας την έχουμε συνδέσει με τις μαγικές από κάθε άποψη Άλπεις, με την απαράμιλλη αρχιτεκτονική μέχρι και των πιο μικρών πόλεων, με την οργάνωση, την τάξη και την ευημερία. Στο Νότο όμως θα πρέπει να τα ξεχάσουμε όλα αυτά. Η πολυτάραχη ιστορία του -σύμφωνα με το Στράβωνα- ξεκινάει από την μυκηναϊκή εποχή με ανταλλαγές εμπορικών προϊόντων μεταξύ των πληθυσμών της Νότιας Ιταλίας και του Αιγαίου. Περίπου τον 8ο π.Χ. αιώνα ξεκινά η αποίκηση των Ελλήνων οι οποίοι δημιουργούν την Μεγάλη Ελλάδα (Magna Grecia). Στη συνέχεια περνάνε δεκάδες κατακτητές: Φοίνικες, Καρχηδόνιοι, Ρωμαίοι, Βάνδαλοι, Οστρογότθοι, Νορμανδοί, Γερμανοί, Αντζού, Σαρακηνοί, Ισπανοί, αφήνοντας φυσικά τα ανεξίτηλα σημάδια τους. Μετά την ένωση με την Ιταλία ξεκινάει ένα μεγάλο κεφάλαιο που ακούει στο όνομα Μαφία, κεφάλαιο που έχει να κάνει με ανομία που κυριαρχεί στο νότο. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα η οποία αγκαλιάζει όμως μια πανέμορφη και ιστορική γη, αποπνέοντας μια διαφορετική γοητεία. Σισιλιάνικη… Γκρεκάνικη…
Για να πω την αλήθεια, το δάκτυλο μου στον χάρτη πάντα είχε την τάση να αποφεύγει την γειτονική “μπότα”. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που η ρότα μου θα περνούσε από την Ιταλία, πάντα η πυξίδα έδειχνε βόρεια. Οι καιροί άλλαξαν, η εποχή που ταξιδεύουμε πια μεταφέρθηκε προς το τέλος Οκτώβρη -λόγω εργασιακού κολλήματος- και η αναζήτηση προορισμών με ευνοϊκό καιρό “οδηγούσαν” το δείκτη του χεριού προς το νότο. Η πορεία του στο χάρτη πέρασε από πολλά μέρη, εν τέλει όμως η νότια Ιταλία επικράτησε.
Λέξεις όπως Μεγάλη Ελλάδα ή Magna Grecia στα λατινικά, μυθικά πρόσωπα (Οδυσσέας, Σκύλα και Χάρυβδη, Πολύφημος, Αίολος, Ήφαιστος), αρχαίες πόλεις (Σεγέστα, Συρακούσες, Ακράγας, Σελινούντα, Πομπηία) ελληνόφωνα χωριά (Γκαλιτσιανό, Κοντοχώρι), ηφαίστεια ενεργά και μη (Αίτνα, Βουλκάνο, Στρόμπολι, Βεζούβιος), εθνικά πάρκα (Pollino, Della Sila, Aspromonte, Etna, Madonie, Nebrodi), πανέμορφα χωριά και εντυπωσιακές πόλεις (Polignano a Mare, Gallipoli, Lecce, Matera, Noto, Modica, Palermo, Castelmezzano, Alberobello, Locorotondo), ήταν ικανά να εξάψουν την φαντασία μας και να μας στείλουν για δεκαέξι μέρες και 3900 περίπου χμ στις γειτονιές της Απουλία, της Μπασιλικάτα, της Καλαβρίας, της Καμπανίας και κυρίως της Σικελίας.
Προσδεθείτε λοιπόν, και πάμε για ένα ταξίδι στις “ομορφιές του κόσμου”…
Παρασκευή 14 Οκτωβρίου, Χανιά – Πειραιάς
Άντε να λύσουμε…
Για 1η φορά στα χρονικά που ταξιδεύουμε, έχουμε ετοιμάσει όλη την πραμάτεια μας μέσα στην βδομάδα που μας πέρασε. Έτσι απλά κουμπώνουμε τις βαλίτσες μας, πατάμε την μίζα και κατηφορίζουμε προς το λιμάνι. Παρέα μας ο πρωτευουσιάνος φίλος Γιώργος, ο οποίος βρισκόταν για δουλειά στα Χανιά και θα συνταξιδέψει μαζί μας μέχρι τον Πειραιά.
Σουβλάκι από το σουβλατζίδικο στο λιμάνι, καθιερωμένο μπυράκι και σαλπάρουμε. Το γιατί ποτέ δεν έχω τραβήξει μια φωτογραφία το λιμάνι καθώς φεύγουμε, το αποδίδω στο ότι η σκέψη μου ήδη ταξιδεύει…
Στο καράβι γίνεται χαμός, ούτε καρέκλα αδειανή, πράγμα που μας οδηγεί νωρίς στην καμπίνα μας για κουβεντούλα και νανάκια.
Σάββατο 15 Οκτωβρίου, Πειραιάς – Πάτρα – Μπάρι (227 χλμ)
Άντε να λύσουμε δις…
Πουρνό-πουρνό αποχαιρετάμε τον Γιώργο και καλωσορίζουμε τους φετινούς συνταξιδευτές μας Μανώλη και Κούλα οι οποίοι ταξίδευαν από το Ηράκλειο προς τον Πειραιά. Με τον Μανώλη -αρχικά- γνωριστήκαμε πριν αρκετά χρόνια, στο δρόμο, σε ένα ταξίδι και πάλι στην Ιταλία. “Δέσαμε” γρήγορα και την επόμενη χρονιά συνταξιδέψαμε -μαζί με την Κούλα αυτήν την φορά- στις κορυφές των Άλπεων. Το ‘χει η μοίρα μας φαίνεται, και για τρίτη φορά εκτός Ελλάδας, να κυλήσουμε τις ρόδες μας και πάλι στην Ιταλία…
Έχουμε αρκετό χρόνο μπροστά μας, μιας και το καράβι για Ιταλία φεύγει στις 18:00, έτσι αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση για καφεδάκι στον Ισθμό. Έχω κάτι αιώνες να σταματήσω εκεί άλλωστε.
Άδειοι δρόμοι -λόγω του ότι είναι 7:00 το πρωί ακόμα- και σύντομα βρισκόμαστε να χαζεύουμε τον Ισθμό πάνω από την παλιά γέφυρα.
Δυο φωτογραφίες, καφεδάκι και φύγαμε για Πάτρα όπου μας περιμένουν οι γονείς την Νατάσας για φαγητό. Πληρώνουμε τα διόδια για να θαυμάσουμε τα αιωνόβια έργα (παγκόσμια πρωτοτυπία) και μετά κόπων και βασάνων φτάνουμε στην Πάτρα. Φουλάρουμε ρεζερβουάρ, καθώς όχι μόνο έχουμε λίγο φτηνότερη βενζίνα από τους γείτονες αλλά κυρίως για να γλιτώσουμε χρόνο αύριο το πρωί, και τραβάμε προς το σπίτι της Νατάσας.
Τρώμε σαν να μην έχουμε ξαναδεί φαγητό, ως συνήθως, βάζουμε και δυο ταπεράκια στην τσέπη για το δρόμο και βουρ για το λιμάνι.
Κατά το τσεκ ιν, γνωρίζουμε ένα Ιταλό, τον Matteo, ο οποίος ταξιδεύει προς Ανκόνα επιστρέφοντας από πολυήμερο ταξίδι στην ηπειρωτική Ελλάδα με το μαύρο Explorer του. Δεν έχει ταξιδέψει προς την νότια Ιταλία και δεν μπορεί να μας δώσει καμία πληροφορία, αλλά μας συστήνει ένα ιταλιάνικο φόρουμ με αρκετές πληροφορίες όπως μας λέει. Ανταλλάσσουμε email, καθώς έχει σκοπό στο μέλλον να επισκεφτεί την Κρήτη, και αποχαιρετιζόμαστε.
Τσεκάρουμε τα εισιτήρια μας και στηνόμαστε στην ουρά ελέγχου μαζί με κάμποσες νταλίκες. Όλα τα σημεία ελέγχου είναι κατειλημμένα από νταλίκες, οι οποίες θέλουν και μπόλικο χρόνο για έλεγχο. Χάθηκε να υπάρχει έστω και ένα σημείο για αυτοκίνητα/μοτοσυκλέτες τα οποία ξεμπερδεύουν και πιο γρήγορα;
Anyway που λένε και στο Αμέρικα… μετά τον ανύπαρκτο -φυσικά- έλεγχο μας, κατευθυνόμαστε προς το πλοίο…
Το πλοίο είναι παντελώς άδειο και παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες σχεδόν δίπλα στην μπουκαπόρτα. Για 1η φορά στην ζωή μου, μου ζητάνε να βάλω την μοτοσυκλέτα στο διπλό σταντ. Αντιδρώ και ο λοστρόμος δεν μου φέρνει αντίρρηση, δίνοντας μου την εντύπωση ότι δεν γνωρίζει. Ειδικός δεν είμαι αλλά τόσο χρόνια έχω “κολλήσει” αρκετά ένσημα στα καράβια πάνω-κάτω και ποτέ μα ποτέ δεν μου είπε κανείς να βάλω την μοτοσυκλέτα σε διπλό σταντ. Επίσης όσα άρθρα και αν έχω διαβάσει για το συγκεκριμένο θέμα όλα αναφέρουν: μονό σταντ, ταχύτητα στο κιβώτιο και δέσιμο με διαφορετικούς τρόπους, οι οποίοι όλοι μου φαίνονται σωστοί…
Αφού ξεφορτώσουμε και δέσουμε τις μηχανές ανηφορίζουμε στην καμπίνα μας η οποία είναι πάρα πολύ καλή για κουκλόσπιτο. Δύο άτομα μαζί δεν χωράνε εκτός και αν πάσχουν από νευρική ανορεξία σε τελικό στάδιο. Το καράβι Χανιά-Πειραιά που είναι και λιγότερες ώρες έχει πολύ πιο άνετες…
“Με χαρτάκι” ένας-ένας λοιπόν, τακτοποιούμαστε, μπανιαριζόμαστε και μεταβαίνουμε στο άδειο σαλόνι του πλοίου όπου και θα περάσουμε τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας με κουβεντούλα και σχέδια για το ταξίδι μας που μόλις ξεκινά.
Το βράδυ τα μποφόρ δυναμώνουν και το καράβι τρίζει ολόκληρο, χορεύοντας πεντοζάλι. Το μόνο πράγμα που στριφογυρίζει στο κεφάλι μου μέχρι να αποκοιμηθώ, είναι οι μοτοσυκλέτες και αν ο “αδαής” λοστρόμος τις έχει δέσει σωστά…
παιδιά μήπως θυμάστε πώς ελεγαν το δωμάτιο στη Ματέρα? σκοπεύω να πάω και θέλω να εχει parking.
“Δανείστηκα” πολλές πληροφορίες από το tour σας!! Υπέροχο!
Χρήστο αυτό είναι:
https://www.booking.com/hotel/it/i-tre-cardilli-matera.el.html
Αν χρειαστείς τίποτα άλλο, εδώ είμαστε 😉
πριν από λίγες μέρες ολοκληρώσαμε ένα ταξίδι βασισμένο στο δικό σας οδοιπορικό..εκπληκτική εμπειρία..πανέμορφες εικόνες από μια γωνιά της Ιταλίας όχι και τόσο γνωστή..έχοντας κυριολεκτικά απομνημονεύσει κάθε πληροφορία και εικόνα του ταξιδιού σας, ήταν σα να είχε βρεθεί ήδη στα μέρη αυτά..
Σας ευχαριστώ θερμά για την έμπνευση για ένα από τα ομορφότερα ταξίδια που έχω πάει..
Ειδική μνεία στην επίσκεψη στα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας..ο Mimo και η παρέα του μας έκαναν να αισθανθούμε σα στο σπίτι μας!!
Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν κάποιο ταξιδιωτικό της σελίδας αποτελεί έμπνευση για κάποιον άλλο ταξιδιώτη, γιατί απλά αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει αυτή η σελίδα.
Κάθε ταξίδι είναι διαφορετικό… αλλά μερικά σε “σημαδεύουν” και τα κουβαλάς μαζί σου για πάντα, όπως το συγκεκριμένο.
Δεν ρωτάω, στα πρόσωπα σας φαίνεται το πόσο ωραία περάσατε.
Να ‘μαστε πάντα καλά και να ταξιδεύουμε.