Οδοιπορικό στην Τουρκία

Κείμενο: Δημήτρης Παπαντωνίου
Φωτογραφίες: Αντώνης Παπαντωνίου, Νικόλας Καραχάλιος

Η αλήθεια είναι πως η επιθυμία μας να κάνουμε ένα ταξίδι διαφορετικό από τα αλλά ήταν για όλους μας έντονη και γυρνούσε στο μυαλό μας από το τέλος του προηγούμενου ταξιδιού μας στις Γαλλικές Άλπεις. Θέλαμε να συνδυάσουμε τις αρχές του μοτοσυκλετισμού με την ταυτόχρονη περιέργεια μας αν μπορούμε να καταφέρουμε κάτι ίσως και πέρα από τα όρια μας. Κάτι που θα το ευχαριστηθούμε και στο τέλος θα μας κάνει να πούμε: ‘ναι ρε΄συ, άξιζε τον κόπο’. Το μέρος που θα μπορούσε να μας τα δώσει όλα αυτά αποφασίσαμε πως θα είναι η Τουρκία.

Φέτος στην παρέα μας προστέθηκε και τρίτο μέλος. Ο Νικόλας με BMW 1200 ADVENTURE. Ο Νικόλας -41 ετών με δυο παιδιά και αυτός- έχει κάνει άπειρα χλμ με την μηχανή και έχει επισκεφτεί ουκ ολίγα ευρωπαϊκά κράτη. Σίγουρα ένας ακόμη με τόση μεγάλη εμπειρία στα ταξίδια θα ήταν βοήθεια και για τους υπόλοιπους.

Συμμετοχές
Αντώνης Παπαντωνίου (Aprilia Caponord 1000)
Νικόλας Καραχάλιος (BMW 1200 GS ADVENTURE)
Δημήτρης Παπαντωνίου (Suzuki V-STROM 650)

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΑΞΙΔΙΟΥ
Η αρχική σκέψη για Τουρκία έγινε αποδεκτή και από τους τρεις με αποτέλεσμα να ψάχνουμε το χρόνο που θα γίνει, τις μέρες που θα έχουμε στην διάθεση μας, τα μέρη που θα ήταν καλό να επισκεφτούμε, όπως επίσης και τα χλμ που θα έπρεπε να διανύσουμε καθώς αυτό θα καθόριζε σε μεγάλο βαθμό και το κόστος του ταξιδιού μιας γιατί η βενζίνη στην Τουρκία παίζει από 1,92-1,96 εύρο.
Η διεργασία του ταξιδιού άρχισε από τον Ιανουάριο. Τα θέματα που θα έπρεπε να κοιτάξουμε ήταν αρκετά μιας και το ταξίδι στην Τουρκία από Έλληνες πάντα κρύβει ιδιαιτερότητες (έτσι νομίζαμε τουλάχιστο).
Η αρχή έγινε με πολύ ψάξιμο στο Internet από διάφορους που έκαναν ταξίδια με οποιαδήποτε μέσον στην Τουρκία για να πάρουμε μια γενική εικόνα και μετά επικεντρωθήκαμε σε αυτούς που πήγαν με μηχανάκι. Οι πληροφορίες παρά πολλές και πολύ χρήσιμες. Για μια ακόμη φορά μας βοήθησε ο Στέλιος από αυτό το blog και ο Μανόλης με την Πλουμιστή από το MotoRiders Club και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.

Μετά από δυο μήνες καταλήξαμε στην διαδρομή:
1η Μέρα: Αθηνά – Λάρισα
2η Μέρα: Λάρισα – Κων/πολη
3η Μέρα: Κων/πολη – Sanfrabolu
4η Μέρα: Sanfrabolu – Sinop
5η Μέρα: Sinop – Amasya
6η Μέρα: Amasya – Trabzon
7η Μέρα: Trabzon – Sumela monastir – Sivas
8η Μέρα: Sivas – Goreme (Kappadokia)
9η Μέρα: Γύρος Καππαδοκίας
10η Μέρα: Kappadokia – Egirdir
11η Μέρα: Egirdir – Ismir – Cesme – Χίος
12η Μέρα: Πειραιάς – Ελληνόπυργος – Λάρισα.

Υπολογίσαμε περίπου 4500 χλμ (τελικά κάναμε 5011 χλμ).
Δύσκολο πρόγραμμα, πολύ κλειστό, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο κατά την διάρκεια της διαδρομής για ξεκούραση. Αλλά ένα σκέλος του ταξιδιού το θέλαμε έτσι. Πολλά χλμ πάνω στη σελά και όσο το δυνατό κοντά στα όρια αντοχής μας. Από εκεί και πέρα υπήρχε περισσότερος χρόνος σε μέρη που θέλαμε να δούμε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα. Το πρόγραμμα βγήκε με την υπόσχεση και των τριών ότι ο κόσμος να χαλάσει θα το ακολουθήσουμε κατά γράμμα.
Με αυτά και με τα αλλά ο χρόνος πέρασε και αφού αναβλήθηκε η αναχώρηση μια φορά- 6 μέρες πριν την αρχική ημερομηνία- τελικά ξεκινήσαμε στις 23 Ιουλίου.

1η Μέρα
Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010
Διαδρομή: Αθηνά – Λάρισα (Μόνο για τον Αντώνη και τον Νικόλα)
Χιλιόμετρα: 350

Η συνάντηση ήταν για το βράδυ της Παρασκευής στο σπίτι μου στην Λάρισα. Τα παιδιά λόγω αρκετών υποχρεώσεων έφτασαν στη Λάρισα στις 2:30 τα ξημερώματα με το ένα μάτι κλειστό από την κούραση. Το ξυπνητήρι μπήκε για τις 7:00.

2η Μέρα
Σάββατο 24 Ιουλίου 2010
Διαδρομή: Λάρισα – Κωνσταντινούπολη
Χιλιόμετρα: 745

Το ξύπνημα άγριο, μιας και οι ώρες ύπνου ήταν πολύ λίγες, αλλά η προσμονή για το ξεκίνημα του ταξιδιού μας μεγάλη. Καταφέραμε στις 8:00 να αναχωρήσουμε.

Η θερμοκρασία αρκετά υψηλή, για την ώρα δείγμα για το τι θα επακολουθούσε τις επόμενες ώρες. Χωρίς να χρονοτριβούμε καλύψαμε γρήγορα τα πολύ βαρετά χλμ τις Εγνατίας οδού με αποτέλεσμα στις 12:10 να απολαμβάνουμε τον καφέ μας σε ένα υπέροχο παραλιακό καφέ στην Αλεξανδρούπολη. Η στάση επιβεβλημένη γιατί τα μάτια έκλειναν. Στις 14:00 αναχωρήσαμε προς τον συνοριακό σταθμό των Κήπων και στις 14:25 περνάμε το φυλάκιο της Ελλάδας όπου δεν μας έγινε κανείς έλεγχος. Το πέρασμα πάνω από το Έβρο ποταμό εντυπωσιακό.

Η πρώτη Τούρκικη σημαία κάνει την εμφάνιση της (συνολικά στο ταξίδι είδαμε χιλιάδες στην κυριολεξία) και ο πρώτος έλεγχος είναι γεγονός.

Η πληροφορίες μας έλεγαν ότι θα χάσουμε πάνω από μια ώρα στα σύνορα αλλά ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκαν μιας και τα πράγματα πλέον είναι πιο χαλαρά με αποτέλεσμα σε 20 λεπτά να έχουμε περάσει τα σύνορα και να βρισκόμαστε σε Τούρκικο έδαφος και με την βούλα πλέον.

Σημειώνουμε ότι στην Τουρκία περνάς πλέον και με ταυτότητα νέου τύπου.
Η ώρα είναι περίπου 15:00 και η Κων/πολη από τα σύνορα είναι 240 χλμ.

Τα χλμ είναι πολύ βαρετά και από άποψης οδηγικής μιας και μιλάμε για μια ατελείωτη ευθεία σε κακό οδόστρωμα, αλλά και από άποψης φυσικής ομορφιάς μιας και δεν υπήρχε δέντρο ούτε να κατουρήσεις. Η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 38 με αποτέλεσμα ο υπάλληλος του βενζινάδικου να τον πάρει λίγο.

Άλλωστε το μότο της Τουρκίας είναι yiavas-yiavas. Το πρώτο γέμισμα του ρεζερβουάρ μας πόνεσε πολύ αφού για 16 λίτρα πλήρωσα περίπου 31€. Συνεχίσαμε και γύρω στις 18:30 φτάσαμε στην Κων/πολη. Τεραστία πόλη (18 εκ. μας είπαν) που γινόταν ένας κακός χαμός. Δυστυχώς η μη ύπαρξη GPS μας ταλαιπώρησε λίγο αλλά ευτυχώς ένας αστυνομικός μας βοήθησε να βγάλουμε μια άκρη με αποτέλεσμα να βρούμε το ξενοδοχείο μετά από 40 λεπτά. Το δωμάτιο για τα λεφτά του καλό ήταν (50€ με πρωινό). Τακτοποιηθήκαμε και βουρ να δούμε λίγα πράγματα από την πόλη. Προορισμός η πλατειά taxim μιας και εκεί παίζεται το παιχνίδι τις βράδυνες ώρες. Πήραμε ταξί και κλ..με μαλλί. Ο άνθρωπος ήταν παλαβός. Ο κοκ δεν ισχύει πουθενά με αποτέλεσμα οποίος πρόλαβε το οδόστρωμα είδε. Δεν μιλάμε για μηχανάκια: είδος προς εξαφάνιση. Οποίος θέλει να φαλιρίσει στην Κων/πολη ανοίγει αντιπροσωπεία με μηχανάκια. Φτάνοντας στην πλατειά επικρατούσε ένας πανικός από κόσμο. Πανζουρλισμός.

Ο πεζόδρομος που ξεκινάει από την πλατειά διαθέτει πολλά φαγάδικα, μαγαζιά εμπορικά και βέβαια εξαιρετικά ζαχαροπλαστεία μα τα αυθεντικά ανατολίτικα γλυκά.

Σε κάθε πάροδο του πεζόδρομου υπήρχαν όμορφα BAR πολλά από τα οποία είχαν ζωντανή μουσική που οι ντόπιοι θαμώνες την απολάμβαναν πραγματικά. Δυστυχώς η κούραση μας κατάβαλε με αποτέλεσμα να μπούμε σε ένα ταξί που το οδηγούσε ο κομμένος από τα δοκιμαστικά του WRS Εbre που έβγαζε τα απωθημένα του στα πλακόστρωτα σοκάκια της Κων/λης.

Εντυπώσεις ημέρας:
– Η βαρετή διαδρομή
– Η Κων/πολη: η πόλη των μεγάλων αντιθέσεων με το 80% των κατοίκων να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας πραγματικά.
– Η παντελής έλλειψη του κοκ
– Οι τιμές: αν εξαίρεση κανείς τα γλυκά που έχουμε τις ίδιες τιμές στα υπόλοιπα όλα είναι 35% κάτω από την Ελλάδα

Έξοδα (κατ’ άτομο):
92€ Βενζίνη
17€ ξενοδοχείο
4€ ταξί
6€ φαγητό

Επόμενη Σελίδα »