Τουρκία

Κωνσταντινούπολη
Τι να πρωτογράψει κάποιος για αυτή την πόλη; Χιλιογραμένη και χιλιοτραγουδισμένη χτισμένη και χωρισμένη σε δύο ηπείρους και δυο κόσμους. Τον Ασιατικό και τον Ευρωπαϊκό. Από την μία πλευρά οι παραδοσιακοί βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι και από την άλλη πλευρά οι άνθρωποι που προσπαθούν να «δυτικοποιηθούν» και να εκμοντερνιστούν για να μην χάσουν την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πόλη με δεκαπέντε εκατομμύρια ψυχές. Οι αντιθέσεις τεράστιες. Περπατάς στον κεντρικό δρόμο και απολαμβάνεις την ομορφιά και καθαριότητα μιας γοητευτικής πόλης και όταν στρίψεις δυο στενά παρακάτω εκεί που δεν πάνε οι τουρίστες, θα συναντήσεις την βρομιά, την ανθρώπινη εξαθλίωση και την μάχη για την καθημερινή επιβίωση. Η φτώχια είναι παρόν σε κάθε γωνιά. Και ο πλούτος επίσης! Στην πλατεία Ταξίμ συναντάς γυναίκες μαυροφορεμένες να φορούν τσαντόρ και να περπατούν με σκυμμένο κεφάλι και λίγα μέτρα παρακάτω, τραβεστί να σε κοιτούν υποτιμητικά, σχεδόν χλευαστικά.
Κάπου εκεί περιπλανηθήκαμε και μείς προσπαθώντας να ζήσουμε λίγο από την καθημερινότητα των κατοίκων.

Πηγή για πλύσιμο των ποδιών

Η Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. και τα 2500 χρόνια ιστορίας σε κάνουν να χρειάζεσαι αρκετές μέρες για να την δεις. Τα πολλά μνημεία και αξιοθέατα μας έκαναν επιλεκτικούς στα μέρη που θα επισκεπτόμασταν και οι δυόμιση μέρες που είχαμε ήταν λίγες για την Κων/πολη, οπότε αφήσαμε τις μοτοσυκλέτες στο χόστελ και ξεκινήσαμε την περιήγησή μας.

Το μπλε τζαμί

Το μπλε τζαμί (Sultanahmet Camii) χτίστηκε από τον Αχμέτ Α΄ το 1609-16. Η υπερβολική πολυτέλεια για την κατασκευή του δημιούργησαν πολλές αντιδράσεις την εποχή εκείνη, ειδικά επειδή ένα τέμενος με έξι μιναρέδες θεωρήθηκε ιερόσυλη απόπειρα ανταγωνισμού της αρχιτεκτονικής της Μέκκας.

Η Αγιά Σοφιά την οποία τελικά δεν επισκεφτήκαμε

Αστυνομικό όχημα άμεσης επέμβασης!

Η συμφωνία που είχαμε κάνει εξαρχής ήταν να δοκιμάσουμε όσα γλυκά και φαγητά μπορούσαμε!

Δεν μπορούσαμε λοιπόν να αντισταθούμε στον πειρασμό!

Ένα στενό κάτω από τον κεντρικό δρόμο η ερημιά και η φτώχια είναι εμφανής παντού

Η είσοδος του φημισμένου παζαριού με τα περισσότερα από 1000 μαγαζιά!

Ψάλουν ύμνους

Οι γυναίκες στα τζαμιά έχουν διαφορετικό χώρο για να προσευχηθούν!

Όταν η μοντέρνα τέχνη συναντά την παλιά

Η γέφυρα Ατατούρκ γεμάτη ψαράδες

Η είσοδος του Τοπκαπί (Topkapı Sarayı)

Το Τοπκαπί είναι χτισμένο σε λόφο που επιβλέπει το Βόσπορο και ήταν ακρόπολη του αρχαίου Βυζαντίου, η οποία αποτελούσε επίσημη κατοικία των σουλτάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τα μέσα του 15ου αιώνα μέχρι την κατασκευή του παλατιού Ντολμά Μπαχτσέ (1853).

Ηλιακό ρολόι

Η θέα της πόλης από το Τοπκαπί

Ο βυζαντινός ναός της Αγ. Ειρήνης που παραδόξως μετατράπηκε ποτέ σε τζαμί

Επόμενη επίσκεψη στην Βασιλική Κινστέρνα (Yerebatan Sarayi), η οποία ήταν η μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή στα χρόνια του βυζαντίου.

Σήμερα και μετά από αποσπάσεις για κατασκευή ειδωλολατρικών ναών έχουν απομείνει 90 από τους 336 οκτάμετρους κίονες οι οποίοι στηρίζουν την οροφή. Διάφοροι μύθοι υπάρχουν για την ύπαρξη και περίεργη τοποθέτηση των δυο κεφαλιών Μέδουσας, χωρίς ωστόσο να έχουν βρεθεί αποδείξεις για τον λόγο ύπαρξής τους.

Πιστεύεται ότι η δεξαμενή χτίστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο και ονομάζεται Βασιλική Κινστέρνα λόγω της Βασιλικής Στοάς που βρίσκεται ακριβώς από πάνω της. Η Βασιλική Στοά καταστράφηκε από πυρκαγιά το 425 και η δεξαμενή χτίστηκε ξανά και επεκτάθηκε από τον Ιουστινιανό το 532. Χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα κατά τη Βυζαντινή και Οθωμανική περίοδο. Κατόπιν η ύπαρξή της φαίνετε ότι αγνοούνταν, έως ότου ένας Γάλλος ερευνητής, ο Petrus Gyllius ερεύνησε ιστορίες που έλεγαν ότι οι ντόπιοι ψάρευαν κατεβάζοντας κουβάδες από τρύπες στα υπόγεια των σπιτιών τους. Έτσι λοιπόν καταδύθηκε και ανακάλυψε την Βασιλική Κινστέρνα.

Η νύχτα είχε απλωθεί και μείς ξεκινήσαμε για να απολαύσουμε μια τούρκικη παράδοση αιώνων. Τσάι με ναργιλέ.

Πραγματική απόλαυση μετά από μια κουραστική μέρα!

Η Αγ. Σοφιά

Η εξάπλωση του δυτικού τρόπου ζωής και διατροφής και στο βάθος ναός

Περπατώντας στην πλατεία Ταξίμ

Μια μικρή γιορτή

Ένα από τα πολλά Ελληνικά σημάδια που υπάρχουν διασκορπισμένα

Το επόμενο πρωί επισκεφτήκαμε τον σιδηροδρομικό σταθμό απ’ όπου ξεκίναγε το γνωστό τραίνο Orient Express για το Παρίσι.

Η γέφυρα Ατατούρκ γεμάτη ψαράδες

Και μετά πήραμε το καραβάκι που μας έκανε βόλτα στον βρόμικο πια, Βόσπορο.

Η γέφυρα του Βοσπόρου από μακριά

Μετά την βόλτα στον Βόσπορο και στο κέντρο της πόλης αποφασίσαμε να πάμε σε τούρκικα λουτρά, τα γνωστά χαμάμ.
Τα τούρκικα λουτρά μοιάζουν με τα λουτρά της αρχαίας Ρώμης από τα οποία κατάγονται, μόνο που δεν έχουν πισίνα με κρύο νερό για το τέλος. Συνήθως βρίσκονται κοντά σε κάποιο τέμενος για να πλένονται οι πιστοί πριν από την προσευχή, αλλά χρησιμοποιούνται και ως χώρος συγκέντρωσης και συζήτησης.
Η εμπειρία είναι μοναδική! Χαλαρώνεις όσο θέλεις στον κύριο χώρο του λουτρού, μετά σου κάνει μασάζ έμπειρος μασέρ (αναλόγως με το πρόγραμμα που θα επιλέξεις) και μπαίνεις στην σάουνα για όσο αντέξεις! Εμείς αντέξαμε περίπου δυόμισι ώρες και βγαίνοντας από το χαμάμ είχαμε καταλάβει ότι η βόλτα μας στην Πόλη έλαβε τέλος. Η απίστευτη χαλάρωση μας έστειλε πίσω στο χόστελ να χαμογελάμε από ευτυχία. Η επόμενη μέρα είχε αρκετά χιλιόμετρα εξάλλου και δεν θέλαμε να καθυστερήσουμε στην πρωινή μας αναχώρηση. Η Άγκυρα μας περίμενε.