Παμούκαλε
Παμούκαλε στα Τούρκικα σημαίνει “βαμβακερό κάστρο” και το όνομα οφείλετε στην ιζηματώδης ορυκτή πέτρα τραβερτίνη, που εναποτίθεται από το θερμό νερό που αναβλύζει. Στην κορυφή του βουνού είναι χτισμένη η Αρχαία Ιεράπολις (190πχ) από τον Ευμένη Β’ της Περγάμου.
Η Ιεράπολη της Φρυγίας ήταν η πατρίδα του αρχαίου Έλληνα στωικού φιλόσοφου Επίκτητου, υπήρξε κέντρο της λατρείας της θεάς Κυβέλης στην οποία και ήταν αφιερωμένο ιερό. Η Ιεράπολη ήταν επίσης ονομαστή για τις πλούσιες θέρμες της (ιαματικά λουτρά).
Εδώ είχαν χτιστεί ξενοδοχεία τα οποία προκαλούσαν την εξάντληση του θερμού νερού που ανέβλυζε και την καταστροφή του μοναδικού μνημείου. Το 1988 η UNESCO ανακήρυξε το μέρος ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, τα ξενοδοχεία κατεδαφίστηκαν και γίνονται προσπάθειες για την διατήρηση και προστασία της περιοχής. Η είσοδος των επισκεπτών γίνεται χωρίς τα παπούτσια τους για την προστασία του χώρου.
Τα λόγια όμως είναι περιττά γι’ αυτό το πανέμορφο μέρος.
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε για την Σμύρνη. Θα διανυκτερεύαμε το βράδυ και το πρωί θα παίρναμε το καράβι της επιστροφής. Στην Σμύρνη ήταν να μας φιλοξενήσει ο Εντίζ, ο οποίος τελικά δεν μπόρεσε και μετά από μπύρες και βόλτα στην πόλη πήγαμε σε έναν φίλο του, τον Αγκίτ.
Και εδώ πάλι η ίδια εικόνα! Άνθρωποι με ανοιχτές αγκαλιές και καρδιές έκαναν ότι μπορούσαν για να νιώσουμε άνετα. Η κωφάλαλη μητέρα του μας ετοίμασε πλούσιο πρωινό με χειροποίητες μαρμελάδες και κάθισε μαζί μας «μιλώντας» μας για τα παιδιά της και την ζωή της. Πρώτη φορά στην ζωή μας μιλάγαμε και γελάγαμε με μία κωφάλαλη και χαρούμενη για την παρουσία μας στο σπίτι της, μας φίλησε εγκάρδια καθώς την αποχαιρετούσαμε.
Και η τελευταία φωτογραφία στην Τουρκία.
Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι οι λαοί.
Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον Στέλιο για τις πληροφορίες και τον χρόνο του, τον Σωτήρη για την ευγενική παραχώρηση του GPS και τον Άρη για τα υπέροχα μπλουζάκια!
Πολυ ομορφο ταξιδιωτικο.Μπραβο παιδια,ναστε παντα καλα και να μας ταξιδευετε μαζι σας.
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρήσουν…
εξαιρετικό παιδιά.το συγκινητικό ειναι η φιλοξενία και η φιλία που σου δείχνουν.
Σε όλα τα ταξιδια που έχω διάβαση στην Τουρκία όλοι λένε το ίδιο.Θα ήθελα και γω να
πάω στην γειτονική χώρα! για μας ειναι ποιο δύσκολο λόγο της κατάστασης.
ποιος ξέρει ! μπορεί να τα καταφέρω κάποτε.